Verordening 2021/1060 - Gemeenschappelijke bepalingen inzake het Europees Fonds voor regionale ontwikkeling, het Europees Sociaal Fonds Plus, het Cohesiefonds, het Fonds voor een rechtvaardige transitie en het Europees Fonds voor maritieme zaken, visserij en aquacultuur en de financiële regels voor die fondsen en voor het Fonds voor asiel, migratie en integratie, het Fonds voor interne veiligheid en het Instrument voor financiële steun voor grensbeheer en visumbeleid - Hoofdinhoud

VERORDENING (EU) 2021/1060 VAN HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD

van 24 juni 2021

houdende gemeenschappelijke bepalingen inzake het Europees Fonds voor regionale ontwikkeling, het Europees Sociaal Fonds Plus, het Cohesiefonds, het Fonds voor een rechtvaardige transitie en het Europees Fonds voor maritieme zaken, visserij en aquacultuur en de financiële regels voor die fondsen en voor het Fonds voor asiel, migratie en integratie, het Fonds voor interne veiligheid en het Instrument voor financiële steun voor grensbeheer en visumbeleid

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 177, artikel 322, lid 1, punt a), en artikel 349,

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Na toezending van het ontwerp van wetgevingshandeling aan de nationale parlementen,

Gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité (1),

Gezien het advies van het Comité van de Regio’s (2),

Gezien het advies van de Rekenkamer (3),

Handelend volgens de gewone wetgevingsprocedure (4),

Overwegende hetgeen volgt:

HEBBEN DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

INHOUDSOPGAVE

TITEL I

DOELSTELLINGEN EN ALGEMENE REGELS INZAKE STEUN

HOOFDSTUK I

Onderwerp, definities en algemene regels

Artikel 1

Onderwerp en toepassingsgebied

• 1. 

  Bij deze verordening worden vastgesteld:

• 2. 

  Deze verordening is niet van toepassing op het onderdeel “werkgelegenheid en sociale innovatie” van het ESF+ noch op de componenten in direct en indirect beheer van het EFMZVA, het AMIF, het ISF en het BMVI, met uitzondering van technische bijstand op initiatief van de Commissie.

• 3. 

  De artikelen 5, 14, 19, 28 tot en met 34 en 108 tot en met 112 zijn niet van toepassing op het AMIF, het ISF en het BMVI.

• 4. 

  De artikelen 108 tot en met 112 zijn niet van toepassing op het EFMZVA.

• 5. 

  De artikelen 14, 15, 18, 19, 21 tot en met 27 en 37 tot en met 42, artikel 43, leden 1 tot en met 4, de artikelen 44 en 50, artikel 55, lid 1, en de artikelen 73, 77, 80 en 83 tot en met 85 zijn niet van toepassing op de Interreg-programma’s.

• 6. 

  In de hierna vermelde fondsspecifieke verordeningen kunnen ter aanvulling van deze verordening regels worden vastgesteld die evenwel niet strijdig zijn met deze verordening:

Bij twijfel of deze verordening van toepassing is dan wel fondsspecifieke verordeningen van toepassing zijn, prevaleert deze verordening.

Artikel 2

Definities

Voor de toepassing van deze verordening gelden de volgende definities:

Artikel 3

Berekening van termijnen voor acties van de Commissie

Indien er een termijn is vastgesteld voor een actie van de Commissie, gaat die termijn in wanneer de lidstaat alle informatie heeft verstrekt die overeenkomstig deze verordening of de fondsspecifieke verordeningen is vereist.

De termijn wordt opgeschort op de dag na die waarop de Commissie haar opmerkingen of een verzoek om herziene documenten aan de lidstaat stuurt en de opschorting duurt totdat de lidstaat de Commissie antwoord geeft.

Artikel 4

Verwerking en bescherming van persoonsgegevens

De lidstaten en de Commissie mogen persoonsgegevens alleen verwerken indien dat nodig is voor het vervullen van hun respectieve verplichtingen uit hoofde van deze verordening, met name voor monitoring, rapportage, communicatie, bekendmaking, evaluatie, financieel beheer, verificaties en audits en, indien van toepassing, voor het bepalen van de subsidiabiliteit van deelnemers. De persoonsgegevens worden verwerkt overeenkomstig Verordening (EU) 2016/679 of Verordening (EU) 2018/1725 van het Europees Parlement en de Raad (40), naargelang toepasselijk.

HOOFDSTUK II

Beleidsdoelstellingen en beginselen voor de steun van de fondsen

Artikel 5

Beleidsdoelstellingen

• 1. 

  Het EFRO, het ESF+, het Cohesiefonds en het EFMZVA ondersteunen de volgende beleidsdoelstellingen:

Het JTF draagt bij tot het verwezenlijken van de specifieke doelstelling “regio’s en mensen in staat stellen om te gaan met de sociale, werkgelegenheids-, economische en milieueffecten van de transitie naar de klimaat- en energiedoelstellingen van de Unie voor 2030 en een klimaatneutrale economie tegen 2050, op basis van de Overeenkomst van Parijs”.

De eerste alinea van dit artikel is niet van toepassing op de middelen van het EFRO en het ESF+ die overeenkomstig artikel 27 naar het JTF worden overgedragen.

• 2. 

  Het EFRO, het ESF+, het Cohesiefonds en het JTF dragen bij tot het optreden van de Unie dat is gericht op de versterking van de economische, sociale en territoriale samenhang overeenkomstig artikel 174 VWEU, door de volgende doelstellingen na te streven:

• 3. 

  De lidstaten en de Commissie bevorderen de coördinatie, complementariteit en samenhang tussen de fondsen en andere instrumenten en middelen van de Unie. Zij optimaliseren de coördinatiemechanismen tussen de verantwoordelijken om dubbel werk bij planning en uitvoering te vermijden. De lidstaten en de Commissie houden derhalve tevens rekening met de betreffende landspecifieke aanbevelingen bij de programmering en de uitvoering van de fondsen.

Artikel 6

Klimaatdoelstellingen en klimaataanpassingsmechanisme

• 1. 

  De lidstaten verstrekken informatie over steun voor de milieu- en klimaatdoelstellingen volgens een methode op basis van de interventietypes voor elk van de fondsen. Deze methode bestaat in het toekennen van een specifiek gewicht aan de verstrekte steun dat weergeeft in hoeverre de steun bijdraagt aan de verwezenlijking van de milieu- en klimaatdoelstellingen. In het geval van het EFRO, het ESF+ en het Cohesiefonds worden de gewichten gekoppeld aan de dimensies en codes voor de interventietypes van bijlage I. Het EFRO en het Cohesiefonds dragen met respectievelijk 30 % en 37 % van de Uniebijdrage bij aan uitgaven die worden ondersteund met het oog op de verwezenlijking van de voor de Uniebegroting vastgestelde klimaatdoelstellingen.

• 2. 

  Het streefcijfer voor klimaatbijdragen voor elke lidstaat wordt vastgesteld als een percentage van zijn totale toewijzing uit het EFRO en het Cohesiefonds, en wordt in de programma’s opgenomen als het resultaat van de interventietypes en de indicatieve financiële verdeling overeenkomstig artikel 22, lid 3, punt d), viii). Zoals bepaald in artikel 11, lid 1, wordt het voorlopige streefcijfer voor klimaatbijdragen in de partnerschapsovereenkomst vastgesteld.

• 3. 

  De lidstaat en de Commissie monitoren regelmatig de inachtneming van de streefcijfers voor klimaatbijdragen, op basis van de totale subsidiabele uitgaven die door de begunstigden bij de beheerautoriteit worden gedeclareerd, uitgesplitst naar interventietype overeenkomstig artikel 42 en op basis van door de lidstaat verstrekte gegevens. Indien uit de monitoring blijkt dat er men nog te ver achterligt op het streefcijfer voor klimaatbijdragen, komen de lidstaat en de Commissie tijdens de jaarlijkse evaluatievergadering corrigerende maatregelen overeen.

• 4. 

  Indien er op 31 december 2024 blijkt dat het streefcijfer voor klimaatbijdragen op nationaal niveau nog te ver uit zicht is, houdt de lidstaat hiermee rekening in zijn tussentijdse evaluatie overeenkomstig artikel 18, lid 1.

Artikel 7

Gedeeld beheer

• 1. 

  De lidstaten en de Commissie voeren de aan de fondsen toegewezen begroting van de Unie in gedeeld beheer uit overeenkomstig artikel 63 van het Financieel Reglement. De lidstaten zorgen voor de voorbereiding en de uitvoering van programma’s op het juiste territoriale niveau, overeenkomstig hun institutionele, wettelijke en financiële kader.

• 2. 

  De Commissie zorgt voor de uitvoering van het steunbedrag dat van het Cohesiefonds wordt overgedragen naar de Connecting Europe Facility (CEF), het Stedelijk Europa-initiatief en interregionale innovatieve investeringen, van het steunbedrag dat wordt overgedragen van het ESF+ naar transnationale samenwerking, van de bedragen die worden bijgedragen aan het InvestEU-programma, en van technische bijstand, op initiatief van de Commissie zelf, in direct of indirect beheer, overeenkomstig artikel 62, lid 1, eerste alinea, punten a) en c), van het Financieel Reglement.

• 3. 

  De Commissie kan, met instemming van de lidstaat en de betrokken regio’s, de samenwerking met ultraperifere gebieden in het kader van de doelstelling “Europese territoriale samenwerking” (Interreg) uitvoeren in indirect beheer.

Artikel 8

Partnerschap en bestuur op verschillende niveaus

• 1. 

  Voor de partnerschapsovereenkomst en voor elk programma organiseert en implementeert elke lidstaat een uitgebreid partnerschap overeenkomstig zijn institutionele en wettelijke kader en houdt hij daarbij rekening met de specifieke kenmerken van de fondsen. Bij dit partnerschap zijn ten minste de volgende partners betrokken:

• 2. 

  Het bij lid 1 van dit artikel ingestelde partnerschap functioneert volgens het beginsel van bestuur op verschillende niveaus en een benadering van onderop. De lidstaten betrekken in lid 1 bedoelde partners bij de voorbereiding van de partnerschapsovereenkomst en gedurende de hele duur van de voorbereiding, uitvoering en evaluatie van de programma’s, onder meer door middel van deelname aan de monitoringcomités overeenkomstig artikel 39.

In dit verband wijzen de lidstaten in voorkomend geval een passend percentage van de middelen uit de fondsen toe voor de opbouw van bestuurlijke capaciteit van de sociale partners en maatschappelijke organisaties.

• 3. 

  Voor Interreg-programma’s omvat het partnerschap partners uit alle deelnemende lidstaten.

• 4. 

  Partnerschappen worden georganiseerd en uitgevoerd overeenkomstig de Europese gedragscode inzake partnerschap, die is vastgesteld bij Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 240/2014 van de Commissie.

• 5. 

  Ten minste een keer per jaar raadpleegt de Commissie organisaties die partners op Unieniveau vertegenwoordigen over de uitvoering van programma’s en brengt zij verslag uit aan het Europees Parlement en de Raad over het resultaat daarvan.

Artikel 9

Horizontale beginselen

• 1. 

  De lidstaten en de Commissie zorgen bij de uitvoering van de fondsen voor de eerbiediging van de grondrechten en de naleving van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

• 2. 

  De lidstaten en de Commissie zien erop toe dat de gelijkheid van vrouwen en mannen, gendermainstreaming en de integratie van een genderperspectief worden meegewogen en bevorderd tijdens de hele duur van de voorbereiding, uitvoering, monitoring, rapportage en evaluatie van programma’s.

• 3. 

  De lidstaten en de Commissie nemen passende maatregelen om discriminatie op grond van geslacht, ras of etnische afkomst, godsdienst of overtuiging, handicap, leeftijd of seksuele gerichtheid bij de voorbereiding en de uitvoering van, het toezicht op, de rapportage over en de evaluatie van programma’s te voorkomen. Tijdens de voorbereiding en uitvoering van programma’s wordt met name rekening gehouden met de toegankelijkheid voor personen met een handicap.

• 4. 

  De doelstellingen van de fondsen worden nagestreefd met als doel het bevorderen van duurzame ontwikkeling als bedoeld in artikel 11 VWEU, rekening houdend met de duurzameontwikkelingsdoelen van de VN, de Overeenkomst van Parijs en het beginsel “geen ernstige afbreuk doen”.

De doelstellingen van de fondsen worden nagestreefd met volledige inachtneming van het milieuacquis van de Unie.

TITEL II

STRATEGISCHE AANPAK

HOOFDSTUK I

Partnerschapsovereenkomst

Artikel 10

Voorbereiding en indiening van de partnerschapsovereenkomst

• 1. 

  Elke lidstaat bereidt een partnerschapsovereenkomst voor waarin de strategische oriëntatie voor de programmering en de regelingen voor het doeltreffend en doelmatig gebruik van het EFRO, het ESF+, het Cohesiefonds, het JTF en het EFMZVA voor de periode van 1 januari 2021 tot en met 31 december 2027 zijn opgenomen.

• 2. 

  De partnerschapsovereenkomst wordt voorbereid in overeenstemming met de Europese gedragscode inzake partnerschap. Wanneer de lidstaat tijdens de voorbereiding van zijn programma’s reeds in een uitgebreid partnerschap voorziet, wordt aan die eis geacht te zijn voldaan.

• 3. 

  De lidstaat dient de partnerschapsovereenkomst in voordat of op hetzelfde tijdstip als hij het eerste programma bij de Commissie indient.

• 4. 

  De partnerschapsovereenkomst kan samen met het desbetreffende jaarlijkse nationale hervormingsprogramma en het geïntegreerde nationale energie- en klimaatplan worden ingediend.

• 5. 

  De partnerschapsovereenkomst is een strategisch en beknopt document. Het telt maximaal 35 bladzijden, tenzij de lidstaat op eigen initiatief besluit dat het document langer moet zijn.

• 6. 

  De lidstaat stelt de partnerschapsovereenkomst op overeenkomstig het in bijlage II opgenomen model. De partnerschapsovereenkomst kan in een van de programma’s van de lidstaat worden opgenomen.

• 7. 

  Interreg-programma’s kunnen vóór de indiening van de partnerschapsovereenkomst bij de Commissie worden ingediend.

• 8. 

  De EIB kan op verzoek van de betrokken lidstaat deelnemen aan de voorbereiding van de partnerschapsovereenkomst, alsook aan activiteiten in verband met de voorbereiding van concrete acties, financieringsinstrumenten en PPP’s.

Artikel 11

Inhoud van de partnerschapsovereenkomst

• 1. 

  De partnerschapsovereenkomst bevat de volgende onderdelen:

Met betrekking tot de doelstelling “Europese territoriale samenwerking” (Interreg) bevat de partnerschapsovereenkomst alleen de lijst van geplande programma’s.

• 2. 

  De partnerschapsovereenkomst kan tevens een samenvatting bevatten van de beoordeling van de vraag of aan de in artikel 15 en bijlagen III en IV vermelde relevante randvoorwaarden is voldaan.

Artikel 12

Goedkeuring van de partnerschapsovereenkomst

• 1. 

  De Commissie beoordeelt de partnerschapsovereenkomst en gaat na of ze in overeenstemming is met de onderhavige verordening, de fondsspecifieke voorschriften en het evenredigheidsbeginsel, rekening houdend met het strategische karakter van het document, het aantal betrokken programma’s en het totale bedrag van de aan de betrokken lidstaat toegewezen middelen. Bij haar beoordeling houdt de Commissie met name rekening met hoe de lidstaat denkt om te gaan met de relevante landspecifieke aanbevelingen, zijn geïntegreerde nationale energie- en klimaatplan en de Europese pijler van sociale rechten.

• 2. 

  De Commissie kan binnen drie maanden na de datum waarop de lidstaat de partnerschapsovereenkomst heeft ingediend, opmerkingen formuleren.

• 3. 

  De lidstaat evalueert de partnerschapsovereenkomst en houdt daarbij rekening met de opmerkingen van de Commissie.

• 4. 

  Uiterlijk vier maanden na de eerste indiening van de partnerschapsovereenkomst door de betrokken lidstaat stelt de Commissie door middel van een uitvoeringshandeling een besluit vast tot goedkeuring van de partnerschapsovereenkomst.

• 5. 

  Wanneer de partnerschapsovereenkomst wordt opgenomen in een programma overeenkomstig artikel 10, lid 6, stelt de Commissie uiterlijk zes maanden na de datum van de eerste indiening van het programma door de betrokken lidstaat, bij uitvoeringshandeling een besluit tot goedkeuring van zowel de partnerschapsovereenkomst als het programma vast.

Artikel 13

Wijziging van de partnerschapsovereenkomst

• 1. 

  Een lidstaat kan uiterlijk 31 maart 2025 bij de Commissie een gewijzigde partnerschapsovereenkomst indienen waarin de resultaten van de tussentijdse evaluatie in aanmerking worden genomen.

• 2. 

  De Commissie beoordeelt die wijziging en kan binnen drie maanden na de indiening van de gewijzigde partnerschapsovereenkomst opmerkingen formuleren.

• 3. 

  De lidstaat beziet de gewijzigde partnerschapsovereenkomst opnieuw en houdt daarbij rekening met de opmerkingen van de Commissie.

• 4. 

  De Commissie keurt uiterlijk zes maanden nadat ze door de lidstaat is ingediend, de wijziging van de partnerschapsovereenkomst goed.

Artikel 14

Inzet van het EFRO, het ESF+, het Cohesiefonds en het EFMZVA door middel van het InvestEU-programma

• 1. 

  De lidstaten kunnen in de partnerschapsovereenkomst een bedrag van maximaal 2 % van de initiële nationale toewijzing toewijzen aan respectievelijk het EFRO, het ESF+, het Cohesiefonds en het EFMZVA, dat moet worden bijgedragen aan het InvestEU-programma en wordt verstrekt via de EU-garantie en de InvestEU-advieshub overeenkomstig artikel 10 van de InvestEU-verordening. De lidstaten kunnen, met instemming van de betrokken beheerautoriteit, na 1 januari 2023 voorts een bedrag van maximaal 3 % van de initiële nationale toewijzing van elk van die fondsen toewijzen via een of meer verzoeken tot wijziging van een programma.

Dergelijke bedragen moeten bijdragen tot de verwezenlijking van de in de partnerschapsovereenkomst of het programma geselecteerde beleidsdoelstellingen, en moeten hoofdzakelijk investeringen in de categorie bijdragende regio’s ondersteunen.

Deze bijdragen worden overeenkomstig de regels van de InvestEU-verordening uitgevoerd en vormen geen overdrachten van middelen uit hoofde van artikel 26.

• 2. 

  De lidstaten bepalen het totale bedrag per fonds en per regiocategorie, waar van toepassing, dat voor elk jaar wordt bijgedragen. Voor de partnerschapsovereenkomst kunnen middelen van het lopende kalenderjaar en van toekomstige kalenderjaren worden toegewezen. Indien een lidstaat om een wijziging van een programma verzoekt, kunnen alleen middelen van toekomstige kalenderjaren worden toegewezen.

• 3. 

  De in lid 1 van dit artikel bedoelde bedragen worden bij sluiting van de bijdrageovereenkomst overeenkomstig artikel 10, lid 3, van de InvestEU-verordening gebruikt als voorziening voor het deel van de EU-garantie in het compartiment van de respectieve lidstaat en voor de InvestEU-advieshub. De vastleggingen in de begroting van de Unie voor elke bijdrageovereenkomst kunnen in de periode van 1 januari 2021 tot en met 31 december 2027 in jaarlijkse tranches worden verricht door de Commissie.

• 4. 

  Niettegenstaande artikel 12 van het Financieel Reglement wordt, indien binnen vier maanden vanaf de datum van het besluit van de Commissie tot vaststelling van de partnerschapsovereenkomst geen bijdrageovereenkomst als bedoeld in artikel 10, lid 2, van de InvestEU-verordening is gesloten voor een bedrag als bedoeld in lid 1 van dit artikel dat in de partnerschapsovereenkomst is toegewezen, het overeenkomstige bedrag, in voorkomend geval op verzoek van de lidstaat, toegewezen aan een of meer programma’s binnen het bijdragende fonds en de bijdragende regiocategorie.

De bijdrageovereenkomst voor de bedragen als bedoeld in lid 1 die zijn toegewezen in het verzoek tot wijziging van een programma, wordt gelijktijdig met de vaststelling van het besluit tot wijziging van het programma gesloten.

• 5. 

  Indien binnen negen maanden na de sluiting van de bijdrageovereenkomst geen garantieovereenkomst overeenkomstig artikel 10, lid 4, tweede alinea, van de InvestEU-verordening is gesloten, wordt de bijdrageovereenkomst in onderlinge overeenstemming beëindigd of verlengd.

Indien de deelname van een lidstaat aan het InvestEU-fonds wordt stopgezet, worden de betrokken bedragen die als voorziening naar het gemeenschappelijk voorzieningsfonds zijn overgemaakt, teruggevorderd als interne bestemmingsontvangsten op grond van artikel 21, lid 5, van het Financieel Reglement. De betrokken lidstaat dient een verzoek voor één of meer wijzigingen van het programma in om de teruggevorderde bedragen en de overeenkomstig lid 2 van dit artikel aan toekomstige kalenderjaren toegewezen bedragen te kunnen gebruiken. De beëindiging of wijziging van de bijdrageovereenkomst geschiedt gelijktijdig met de vaststelling van de besluiten tot wijziging van het betrokken programma of de betrokken programma’s.

• 6. 

  Indien een garantieovereenkomst overeenkomstig artikel 10, lid 4, derde alinea, van de InvestEU-verordening binnen vier jaar na de sluiting ervan niet goed is uitgevoerd, wordt de bijdrageovereenkomst gewijzigd. De lidstaat kan erom verzoeken dat bedragen die op grond van lid 1 van dit artikel aan de EU-garantie zijn bijgedragen en die zijn vastgelegd in de garantieovereenkomst maar geen onderliggende leningen, investeringen in eigen vermogen of andere risicodragende instrumenten dekken, worden behandeld overeenkomstig lid 5 van dit artikel.

• 7. 

  Middelen die worden gegenereerd door of toe te schrijven zijn aan de bedragen die aan de EU-garantie zijn bijgedragen, worden aan de lidstaat ter beschikking gesteld overeenkomstig artikel 10, lid 5, punt a), van de InvestEU-verordening en gebruikt voor steun in het kader van dezelfde doelstelling of doelstellingen in de vorm van financieringsinstrumenten of begrotingsgaranties.

• 8. 

  Voor de bedragen die overeenkomstig de leden 4, 5 en 6 van dit artikel opnieuw zullen worden gebruikt in een programma, begint de termijn voor de vrijmaking als bepaald in artikel 105, lid 1, te lopen in het jaar waarin de overeenkomstige budgettaire vastleggingen worden gedaan.

HOOFDSTUK II

Randvoorwaarden en prestatiekader

Artikel 15

Randvoorwaarden

• 1. 

  Voor de specifieke doelstellingen worden in deze verordening randvoorwaarden vastgelegd.

Bijlage III bevat horizontale randvoorwaarden die gelden voor alle specifieke doelstellingen en de criteria die noodzakelijk zijn voor de beoordeling van de vraag of aan de voorwaarden is voldaan.

Bijlage IV bevat thematische randvoorwaarden voor het EFRO, het ESF+ en het Cohesiefonds en de criteria die noodzakelijk zijn voor de beoordeling van de vraag of aan de voorwaarden is voldaan.

De randvoorwaarde met betrekking tot de middelen en capaciteit voor de effectieve toepassing van de staatssteunregels is niet van toepassing voor programma’s die steun ontvangen van het AMIF, het ISF of het BMVI.

• 2. 

  Bij de voorbereiding van een programma of de invoering van een nieuwe specifieke doelstelling als onderdeel van een programmawijziging, beoordeelt de lidstaat of deze randvoorwaarden die samenhangen met de geselecteerde specifieke doelstelling, zijn vervuld. Een randvoorwaarde is vervuld wanneer is voldaan aan alle daaraan gerelateerde criteria. De lidstaat geeft in elk programma of in de programmawijziging de vervulde en niet-vervulde randvoorwaarden aan en verstrekt een motivering indien hij van oordeel is dat een randvoorwaarde is vervuld.

• 3. 

  Indien niet is voldaan aan een randvoorwaarde op het ogenblik dat het programma wordt goedgekeurd of gewijzigd, brengt de lidstaat de Commissie op de hoogte zodra hij van oordeel is dat de randvoorwaarde is vervuld, met een motivering daarvan.

• 4. 

  De Commissie verricht zo snel mogelijk en uiterlijk drie maanden na ontvangst van de in lid 3 bedoelde informatie een beoordeling en stelt de lidstaat ervan in kennis of zij het met de lidstaat eens is dat de randvoorwaarde is vervuld.

Indien de Commissie het oneens is met de lidstaat dat de randvoorwaarde is vervuld, stelt zij de lidstaat daarvan in kennis en deelt zij deze haar beoordeling mede.

Indien de lidstaat het oneens is met de beoordeling van de Commissie, legt de lidstaat zijn opmerkingen binnen een maand voor aan de Commissie, die dan handelt overeenkomstig de eerste alinea.

Indien de lidstaat de beoordeling van de Commissie aanvaardt, handelt de lidstaat overeenkomstig lid 3.

• 5. 

  Onverminderd artikel 105 kunnen uitgaven die verband houden met concrete acties die gekoppeld zijn aan de specifieke doelstelling worden opgenomen in betalingsaanvragen, maar deze worden niet door de Commissie vergoed totdat de Commissie de lidstaat overeenkomstig dit artikel, lid 4, eerste alinea, ervan in kennis heeft gesteld dat de randvoorwaarde is vervuld.

De eerste alinea is niet van toepassing op concrete acties die bijdragen tot de vervulling van de overeenkomstige randvoorwaarde.

• 6. 

  De lidstaat zorgt ervoor dat de randvoorwaarden gedurende de volledige programmeringsperiode vervuld blijven en gerespecteerd worden. Hij stelt de Commissie in kennis van elke wijziging die de vervulling van de randvoorwaarden beïnvloedt.

Indien de Commissie van oordeel is dat niet langer aan een randvoorwaarde wordt voldaan, stelt zij de lidstaat daarvan in kennis en deelt zij deze haar beoordeling mede. Vervolgens wordt de in lid 4, tweede en derde alinea, beschreven procedure gevolgd.

Indien de Commissie op basis van de opmerkingen van de lidstaat tot de conclusie komt dat de randvoorwaarde nog altijd niet is vervuld, en onverminderd artikel 105, kunnen uitgaven die verband houden met de specifieke doelstelling worden opgenomen in betalingsaanvragen, maar worden deze niet door de Commissie vergoed totdat de Commissie de lidstaat overeenkomstig lid 4, eerste alinea, van dit artikel ervan in kennis heeft gesteld dat de randvoorwaarde is vervuld.

• 7. 

  Bijlage IV is niet van toepassing op prioriteiten die worden ondersteund door het JTF en op de middelen uit het EFRO en het ESF+ die overeenkomstig artikel 27 aan het JTF zijn overgedragen.

Artikel 16

Prestatiekader

• 1. 

  Elke lidstaat stelt een prestatiekader op om de prestaties van het programma tijdens de uitvoering ervan te kunnen monitoren, erover te kunnen rapporteren en ze te kunnen evalueren en om bij te dragen tot het meten van de algemene prestaties van de fondsen.

Het prestatiekader bestaat uit:

• 2. 

  Er worden tussen- en einddoelen vastgesteld met betrekking tot elke specifieke doelstelling binnen een programma, met uitzondering van technische bijstand en van de in artikel 4, lid 1, punt m), van de ESF+-verordening bedoelde specifieke doelstelling voor het bestrijden van materiële deprivatie.

• 3. 

  Tussen- en einddoelen stellen de Commissie en de lidstaat in staat de vooruitgang bij de verwezenlijking van de specifieke doelstellingen te meten. Zij voldoen aan de in artikel 33, lid 3, van het Financieel Reglement bedoelde vereisten.

Artikel 17

Methode voor de vaststelling van een prestatiekader

• 1. 

  De methode voor de vaststelling van een prestatiekader omvat:

• 2. 

  De lidstaten stellen de methode voor de vaststelling van het prestatiekader op verzoek ter beschikking van de Commissie.

Artikel 18

Tussentijdse evaluatie en flexibiliteitsbedrag

• 1. 

  Voor de programma’s ondersteund door het EFRO, het ESF+, het Cohesiefonds en het JTF verricht de lidstaat een evaluatie van elk programma, rekening houdend met de volgende elementen:

• 2. 

  Voor elk programma dient de lidstaat uiterlijk 31 maart 2025 bij de Commissie voor elk programma een beoordeling van het resultaat van de tussentijdse evaluatie in, met inbegrip van een voorstel voor de definitieve toewijzing van het in artikel 86, lid 1, tweede alinea, bedoelde flexibiliteitsbedrag.

• 3. 

  Indien dit naar aanleiding van de tussentijdse evaluatie van het programma nodig wordt geacht of indien er overeenkomstig lid 1, punt a), nieuwe uitdagingen in kaart worden gebracht, dient de lidstaat bij de Commissie de in lid 2 bedoelde beoordeling in, samen met het gewijzigde programma.

De herzieningen moeten het volgende omvatten:

De Commissie keurt het herziene programma goed overeenkomstig artikel 24, met inbegrip van een definitieve toewijzing van het flexibiliteitsbedrag.

• 4. 

  Indien de lidstaat als gevolg van de tussentijdse evaluatie van oordeel is dat het programma geen wijziging behoeft:

• 5. 

  Tot de vaststelling van het besluit van de Commissie waarbij de definitieve toewijzing van het flexibiliteitsbedrag wordt bevestigd, is dit bedrag niet beschikbaar voor de selectie van concrete acties.

• 6. 

  De Commissie stelt een verslag op over het resultaat van de tussentijdse evaluatie en dient het uiterlijk eind 2026 bij het Europees Parlement en de Raad in.

HOOFDSTUK III

Maatregelen verbonden aan goed economisch bestuur en aan buitengewone of uitzonderlijke omstandigheden

Artikel 19

Maatregelen om de doeltreffendheid van de fondsen te koppelen aan goed economisch bestuur

• 1. 

  De Commissie kan een lidstaat verzoeken de betrokken programma’s opnieuw te bezien en wijzigingen daarvan voor te stellen indien dit nodig is om de uitvoering van de desbetreffende aanbevelingen van de Raad te ondersteunen.

Dit verzoek kan worden geformuleerd:

• 2. 

  Een verzoek van de Commissie aan een lidstaat overeenkomstig lid 1 wordt gemotiveerd, onder verwijzing naar de noodzaak de uitvoering van de desbetreffende aanbevelingen te ondersteunen, en in dit verzoek wordt vermeld om welke programma’s of prioriteiten het volgens de Commissie gaat, alsmede de aard van de verwachte wijzigingen. Zulk verzoek wordt niet geformuleerd vóór 2023 of na 2026, noch in verband met hetzelfde programma in twee opeenvolgende jaren.

• 3. 

  De lidstaat dient zijn antwoord op het in lid 1 bedoelde verzoek in binnen twee maanden na ontvangst van het verzoek, waarin hij uitlegt welke wijzigingen hij in de desbetreffende programma’s nodig acht en waarom, en aangeeft om welke programma’s het gaat en welk karakter de voorgestelde wijzigingen hebben, alsmede welke effecten ervan worden verwacht op de uitvoering van aanbevelingen en op de tenuitvoerlegging van de fondsen. Zo nodig formuleert de Commissie opmerkingen binnen één maand na ontvangst van dat antwoord.

• 4. 

  De lidstaat dient een voorstel tot wijziging van de desbetreffende programma’s in binnen twee maanden na de datum van indiening van het in lid 3 bedoelde antwoord.

• 5. 

  Indien de Commissie geen opmerkingen heeft ingediend of van mening is dat met alle ingediende opmerkingen naar tevredenheid rekening is gehouden, stelt zij uiterlijk vier maanden na de indiening ervan door de lidstaat een besluit vast tot goedkeuring van de wijzigingen van de desbetreffende programma’s.

• 6. 

  Indien de lidstaat in reactie op een overeenkomstig lid 1 geformuleerd verzoek niet effectief optreedt binnen de in de leden 3 en 4 bepaalde termijnen, kan de Commissie binnen drie maanden nadat zij opmerkingen overeenkomstig lid 3 heeft gemaakt of nadat het voorstel van de lidstaat overeenkomstig lid 4 is ingediend, aan de Raad een voorstel doen om alle of een deel van de betalingen voor de betrokken programma’s of prioriteiten te schorsen. In haar voorstel geeft de Commissie aan om welke redenen zij besluit dat de lidstaat niet effectief is opgetreden. Bij de opstelling van haar voorstel neemt de Commissie alle relevante informatie in aanmerking en houdt zij rekening met alle elementen die naar voren komen in het kader van en met alle standpunten die zijn geformuleerd via de in lid 14 bedoelde gestructureerde dialoog.

De Raad neemt door middel van een uitvoeringshandeling een besluit over dit voorstel. Die uitvoeringshandeling geldt alleen voor verzoeken om betaling die zijn ingediend na de datum van vaststelling van die uitvoeringshandeling.

• 7. 

  De Commissie doet een voorstel aan de Raad om alle of een deel van de vastleggingen of betalingen voor een of meer programma’s van een lidstaat te schorsen indien de Raad overeenkomstig artikel 126, lid 8 of lid 11, VWEU besluit dat een lidstaat geen effectieve maatregelen heeft genomen om zijn buitensporige tekort te corrigeren, tenzij hij het bestaan van een ernstige economische neergang in de eurozone of de Unie als geheel in de zin van artikel 3, lid 5, en artikel 5, lid 2, van Verordening 1467/97 van de Raad (42) heeft vastgesteld.

• 8. 

  In de volgende gevallen kan de Commissie de Raad voorstellen alle of een deel van de vastleggingen of betalingen voor een of meer programma’s van een lidstaat te schorsen:

• 9. 

  Er wordt prioriteit gegeven aan het schorsen van vastleggingen. Betalingen worden alleen geschorst wanneer het de bedoeling is onmiddellijk op te treden of bij significante niet-naleving. De schorsing van betalingen is van toepassing op betalingsaanvragen die na de datum van het schorsingsbesluit voor de programma’s in kwestie zijn ingediend.

• 10. 

  Een voorstel van de Commissie voor een besluit tot schorsing van vastleggingen wordt geacht door de Raad te zijn aangenomen, tenzij deze binnen één maand na de indiening van het Commissievoorstel, door middel van een uitvoeringshandeling besluit het voorstel met gekwalificeerde meerderheid te verwerpen.

De schorsing van vastleggingen is van toepassing op de vastleggingen van de fondsen voor de lidstaat in kwestie vanaf 1 januari van het jaar na de vaststelling van het schorsingsbesluit.

De Raad stelt op basis van een voorstel van de Commissie als bedoeld in de leden 7 en 8, door middel van een uitvoeringshandeling een besluit over de schorsing van betalingen vast.

• 11. 

  De omvang en de zwaarte van de op te leggen schorsing van vastleggingen of betalingen zijn evenredig, nemen de gelijke behandeling van de lidstaten in acht, en houden rekening met de economische en sociale omstandigheden van de betrokken lidstaat, in het bijzonder met het werkloosheidspeil, het armoedepeil of de mate van sociale uitsluiting in de betrokken lidstaat ten opzichte van het gemiddelde van de Unie en met het effect van de schorsing op de economie van de betrokken lidstaat. De impact van schorsingen op programma’s die van essentieel belang zijn voor het aanpakken van negatieve economische of sociale omstandigheden, is een specifieke factor waarmee rekening moet worden gehouden.

• 12. 

  Voor de schorsing van vastleggingen geldt in de volgende gevallen dat maximaal 25 % van de vastleggingen voor het volgende kalenderjaar voor de fondsen, of, als dat minder is, 0,25 % van het nominale bbp, kan worden geschorst:

In het geval van voortdurende niet-naleving kan het percentage van geschorste vastleggingen hoger liggen dan de in de eerste alinea bedoelde maximumpercentages.

• 13. 

  In de volgende gevallen heft de Raad op voorstel van de Commissie de schorsing van vastleggingen op:

Nadat de Raad de schorsing van vastleggingen heeft opgeheven, plaatst de Commissie de geschorste vastleggingen overeenkomstig artikel 6 van Verordening (EU, Euratom) 2020/2093 van de Raad opnieuw op de begroting.

Geschorste vastleggingen mogen na 2027 niet opnieuw op de begroting worden geplaatst.

De termijn voor de vrijmaking van het opnieuw op de begroting geplaatste bedrag overeenkomstig artikel 105 gaat in vanaf het jaar waarin de geschorste vastlegging opnieuw op de begroting is geplaatst.

Een besluit over de opheffing van de schorsing van betalingen wordt genomen door de Raad op basis van een voorstel van de Commissie, indien aan de in de eerste alinea vermelde toepasselijke voorwaarden is voldaan. Een voorstel van de Commissie voor een besluit over de opheffing van de schorsing van vastleggingen wordt geacht te zijn aangenomen door de Raad tenzij de Raad door middel van een uitvoeringshandeling met gekwalificeerde meerderheid binnen een maand na voorlegging van het Commissievoorstel besluit een dergelijk voorstel af te wijzen.

• 14. 

  De Commissie houdt het Europees Parlement op de hoogte van de tenuitvoerlegging van dit artikel. Met name informeert de Commissie het Europees Parlement onmiddellijk wanneer voor een lidstaat een van de voorwaarden in lid 6, 7 of 8 is vervuld en verstrekt zij gedetailleerde gegevens over de fondsen en programma’s waarvoor tot een schorsing kan worden besloten.

Het Europees Parlement kan de Commissie uitnodigen voor een gestructureerde dialoog over de toepassing van dit artikel, in het licht van de toezending van de in de eerste alinea bedoelde informatie.

De Commissie zendt het voorstel voor de schorsing van vastleggingen, respectievelijk het voorstel om deze schorsing op te heffen, onverwijld na de goedkeuring ervan toe aan het Europees Parlement en de Raad. Het Europees Parlement kan de Commissie verzoeken de redenen voor haar voorstel toe te lichten.

• 15. 

  Uiterlijk op 31 december 2025 verricht de Commissie een evaluatie van de toepassing van dit artikel. Daartoe stelt zij een verslag op, dat zij toezendt aan het Europees Parlement en de Raad, indien nodig vergezeld van een wetgevingsvoorstel.

• 16. 

  Als er grote veranderingen plaatsvinden in de sociale en economische situatie in de Unie, kan de Commissie een voorstel indienen voor een evaluatie van de toepassing van dit artikel, of kan het Europees Parlement of de Raad, handelend overeenkomstig respectievelijk artikel 225 of 241 VWEU, de Commissie verzoeken een dergelijk voorstel in te dienen.

• 17. 

  Dit artikel is niet van toepassing op ESF+, het AMIF, het ISF, het BMVI of op Interreg-programma’s.

Artikel 20

Tijdelijke maatregelen voor het gebruik van de fondsen in reactive op uitzonderlijke of buitengewone omstandigheden

• 1. 

  Indien de Raad na 1 juli 2021 erkent dat zich een buitengewone gebeurtenis voordoet die buiten de macht van één of meer lidstaten valt en een aanzienlijke invloed heeft op de financiële positie van de overheid, dan wel een ernstige economische neergang van het eurogebied of de Unie als geheel zoals bedoeld in artikel 5, lid 1, tiende alinea, artikel 6, lid 3, vierde alinea, artikel 9, lid 1, tiende alinea, en artikel 10, lid 3, vierde alinea, van Verordening (EG) nr. 1466/97 (45), of dat zich onverwachte ongunstige economische gebeurtenissen met een ernstige negatieve weerslag op de openbare financiën voordoen zoals bedoeld in artikel 3, lid 5, en artikel 5, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1467/97, kan de Commissie bij uitvoeringsbesluit voor een periode van ten hoogste 18 maanden een of meer van de volgende maatregelen vaststellen, mits deze strikt noodzakelijk zijn om op die uitzonderlijke en buitengewone omstandigheden te reageren:

• 2. 

  De Commissie houdt het Europees Parlement en de Raad op de hoogte van de tenuitvoerlegging van dit artikel. Indien een van de voorwaarden van lid 1 is vervuld, stelt de Commissie het Europees Parlement en de Raad onmiddellijk in kennis van haar beoordeling van de situatie en van haar geplande follow-up.

• 3. 

  Het Europees Parlement of de Raad kan de Commissie uitnodigen voor een gestructureerde dialoog over de toepassing van dit artikel. Bij het beoordelen van de situatie en het zich beraden op een follow-up houdt de Commissie terdege rekening met de via de gestructureerde dialoog ingenomen en kenbaar gemaakte standpunten.

• 4. 

  Indien de specifieke omstandigheden die tot de vaststelling van deze tijdelijke maatregelen hebben geleid, na de in lid 1 bedoelde periode van ten hoogste 18 maanden aanhouden, beoordeelt de Commissie de situatie opnieuw en dient zij in voorkomend geval een wetgevingsvoorstel in tot wijziging van deze verordening, waarbij in de nodige flexibiliteit wordt voorzien om deze omstandigheden aan te pakken.

• 5. 

  De Commissie stelt het Europees Parlement en de Raad onverwijld in kennis van het op grond van lid 1 vastgestelde uitvoeringsbesluit, en wel uiterlijk binnen twee werkdagen na de vaststelling ervan.

TITEL III

PROGRAMMERING

HOOFDSTUK I

Algemene bepalingen betreffende de fondsen

Artikel 21

Voorbereiding en indiening van programma’s

• 1. 

  De lidstaten stellen, in samenwerking met de in artikel 8, lid 1, bedoelde partners, programma’s op voor de uitvoering van de fondsen in de periode vanaf 1 januari 2021 tot en met 31 december 2027.

• 2. 

  De lidstaten dienen hun programma’s uiterlijk drie maanden na de indiening van de partnerschapsovereenkomst in bij de Commissie. Voor het AMIF, het ISF en het BMVI dienen de lidstaten hun programma’s uiterlijk drie maanden na de inwerkingtreding van deze verordening of, indien dit later is, van de toepasselijke fondsspecifieke verordening in bij de Commissie.

• 3. 

  De lidstaten stellen de programma’s op overeenkomstig het model in bijlage V.

Voor het AMIF, het ISF en het BMVI stellen de lidstaten programma’s op overeenkomstig het model in bijlage VI.

• 4. 

  Indien een milieurapport overeenkomstig Richtlijn 2001/42/EG van het Europees Parlement en de Raad (46) wordt opgesteld, wordt het op de in artikel 49, lid 1, van deze verordening bedoelde website van het programma gepubliceerd.

Artikel 22

Inhoud van programma’s

• 1. 

  Elk programma bevat een strategie voor de bijdrage van het programma aan de verwezenlijking van de beleidsdoelstellingen of de specifieke doelstelling van het JTF en voor het meedelen van de resultaten ervan.

• 2. 

  Een programma bevat een of meer prioriteiten. Elke prioriteit is gerelateerd aan één enkele beleidsdoelstelling, aan de specifieke doelstelling van het JTF of aan een vorm van technische bijstand uitgevoerd uit hoofde van artikel 36, lid 4, of artikel 37. Een prioriteit kan steun uit één of meer fondsen ontvangen, tenzij ze steun uit het JTF ontvangt of technische bijstand betreft die is uitgevoerd op grond van artikel 36, lid 4, of artikel 37. Prioriteiten die gerelateerd zijn aan beleidsdoelstellingen, zijn onderverdeeld in een of meer specifieke doelstellingen. Er kunnen meerdere prioriteiten gerelateerd zijn aan één beleidsdoelstelling of aan de specifieke doelstelling van het JTF.

Programma’s die steun ontvangen uit het AMIF, het ISF of het BMVI gebruiken steun uit één fonds en bevatten zowel specifieke doelstellingen als specifieke doelstellingen voor technische bijstand.

• 3. 

  Elk programma bevat het volgende:

De punten i), ii) en viii) van punt a) van dit lid zijn niet van toepassing op programma’s die enkel de specifieke doelstelling van artikel 4, lid 1, punt m), van de ESF+-verordening ondersteunen. Punt d) van dit lid is niet van toepassing op de in artikel 4, lid 1, punt m), van de ESF+-verordening bedoelde specifieke doelstelling.

Voor het EFRO, het Cohesiefonds, het ESF+, het JTF en het EFMZVA gaat het programma vergezeld van een lijst met geplande concrete acties van strategisch belang en van een tijdschema, die ter informatie dienen.

Indien er overeenkomstig punt k) meer dan één instantie wordt aangewezen die betalingen van de Commissie ontvangt, vermeldt de lidstaat de verdeling van de vergoede bedragen over die instanties.

• 4. 

  In afwijking van lid 3, punten b) tot en met e), wordt voor elke specifieke doelstelling van door het AMIF, het ISF of het BMVI ondersteunde programma’s het volgende verstrekt:

• 5. 

  Interventietypes worden gebaseerd op de in bijlage I opgenomen nomenclatuur. Voor door het EFMZVA, het AMIF, het ISF of het BMVI ondersteunde programma’s worden de interventietypes gebaseerd op de in de fondsspecifieke verordeningen vastgelegde nomenclatuur.

• 6. 

  Voor EFRO-, ESF+-, Cohesiefonds- en JTF-programma’s bevat de in lid 3, punt g), ii), bedoelde tabel de bedragen voor de jaren 2021 tot en met 2027, met inbegrip van het flexibiliteitsbedrag.

• 7. 

  De lidstaat stelt de Commissie in kennis van elke verandering in de in lid 3, eerste alinea, punt k), bedoelde informatie die geen programmawijziging vergt.

• 8. 

  Voor door het JTF ondersteunde programma’s dienen de lidstaten bij de Commissie de territoriale plannen voor een rechtvaardige transitie in als onderdeel van het programma of de programma’s of van een verzoek tot wijziging ervan.

Artikel 23

Goedkeuring van programma’s

• 1. 

  De Commissie beoordeelt het programma en de mate waarin het deze verordening en de fondsspecifieke verordeningen nakomt en, wat het EFRO, het ESF+, het Cohesiefonds, het JTF en het EFMZVA betreft, de verenigbaarheid daarvan met de desbetreffende partnerschapsovereenkomst. Bij haar beoordeling houdt de Commissie met name rekening met de relevante landspecifieke aanbevelingen, de relevante uitdagingen in de geïntegreerde nationale energie- en klimaatplannen en de beginselen van de Europese pijler van sociale rechten, en de manier waarop deze worden aangepakt.

• 2. 

  De Commissie kan binnen drie maanden na de datum waarop het programma door de lidstaat is ingediend, opmerkingen formuleren.

• 3. 

  De lidstaat evalueert het programma en houdt rekening met de opmerkingen van de Commissie.

• 4. 

  De Commissie stelt uiterlijk vijf maanden na de eerste indiening van het programma door de lidstaat, door middel van een uitvoeringshandeling een besluit tot goedkeuring van het programma vast.

Artikel 24

Wijziging van programma’s

• 1. 

  De lidstaat kan een redenen omkleed verzoek tot wijziging van een programma indienen, samen met het gewijzigde programma, waarin wordt vermeld wat het verwachte effect van die wijziging is op het verwezenlijken van de doelstellingen.

• 2. 

  De Commissie beoordeelt de wijziging en de mate waarin die deze verordening en de fondsspecifieke verordeningen in acht neemt, met inbegrip van verplichtingen op nationaal niveau, en kan binnen twee maanden na de datum van indiening van het gewijzigde programma opmerkingen formuleren.

• 3. 

  De lidstaat beziet het gewijzigde programma opnieuw, rekening houdend met de opmerkingen van de Commissie.

• 4. 

  De Commissie neemt uiterlijk vier maanden na de indiening van een wijziging van een programma door de lidstaat, een besluit tot goedkeuring ervan.

• 5. 

  Voor programma’s met ondersteuning van het EFRO, het ESF+, het Cohesiefonds en het JTF, kan de lidstaat tijdens de programmeringsperiode een bedrag van maximaal 8 % van de initiële toewijzing van een prioriteit en maximaal 4 % van de programmabegroting overdragen naar een andere prioriteit van hetzelfde fonds van hetzelfde programma. Voor door het EFRO, het ESF+ en het JTF ondersteunde programma’s mag de overdracht enkel toewijzingen voor dezelfde regiocategorie betreffen.

Voor programma’s met ondersteuning van het EFMZVA kan de lidstaat tijdens de programmeringsperiode een bedrag van maximaal 8 % van de initiële toewijzing van een specifieke doelstelling overdragen naar een andere specifieke doelstelling, daaronder begrepen technische bijstand uit hoofde van artikel 36, lid 4.

Voor programma’s met ondersteuning van het AMIF, het ISF of het BMVI kan de lidstaat tijdens de programmeringsperiode toewijzingen van één type acties overdragen naar een ander type acties binnen dezelfde prioriteit, en tevens een bedrag van maximaal 15 % van de initiële toewijzing van een prioriteit overdragen naar een andere prioriteit van hetzelfde fonds.

Dergelijke overdrachten hebben geen gevolgen voor de voorgaande jaren. De overdrachten en gerelateerde wijzigingen worden beschouwd als niet-ingrijpend en vergen geen besluit van de Commissie tot goedkeuring van de wijziging van het programma. Ze moeten echter wel voldoen aan alle regelgeving en worden van tevoren door het monitoringcomité goedgekeurd overeenkomstig artikel 40, lid 2, punt d). De lidstaat dient bij de Commissie de in artikel 22, lid 3, punt g), ii), iii) of iv), bedoelde gewijzigde tabel in, samen met alle daaraan gerelateerde wijzigingen in het programma, waar van toepassing.

• 6. 

  Voor correcties van redactionele of tikfouten die geen gevolgen hebben voor de uitvoering van het programma, is geen goedkeuring van de Commissie vereist. De lidstaten stellen de Commissie in kennis van dergelijke correcties.

• 7. 

  Voor door het EFMZVA ondersteunde programma’s is voor programmawijzigingen met betrekking tot de invoering van indicatoren geen goedkeuring van de Commissie vereist.

Artikel 25

Gezamenlijke steun uit het EFRO, het ESF+, het Cohesiefonds en het JTF

• 1. 

  Er kan in gezamenlijke steun uit het EFRO, het ESF+, het Cohesiefonds en het JTF worden voorzien voor programma’s in het kader van de doelstelling “investeren in werkgelegenheid en groei”.

• 2. 

  Het EFRO en het ESF+ kunnen, op complementaire wijze en met inachtneming van een maximum van 15 % aan steun van deze fondsen voor elke prioriteit van een programma, financiering verlenen voor een volledige — of een deel van een — concrete actie waarvan de kosten volgens de desbetreffende subsidiabiliteitsregels in aanmerking komen voor steun uit het andere fonds, op voorwaarde dat deze kosten noodzakelijk zijn om de concrete actie uit te voeren. Die optie is niet mogelijk voor de middelen van het EFRO en het ESF+ die overeenkomstig artikel 27 naar het JTF worden overgedragen.

Artikel 26

Overdracht van middelen

• 1. 

  De lidstaten kunnen in de partnerschapsovereenkomst, of in een verzoek tot wijziging van een programma indien het monitoringcomité van het programma daarmee instemt overeenkomstig artikel 40, lid 2, punt d), verzoeken om de overdracht van maximaal 5 % van de initiële nationale toewijzing van elk fonds naar een ander instrument in direct of indirect beheer, indien in de basishandeling van dat instrument in die mogelijkheid is voorzien.

De som van de in de eerste alinea van dit lid bedoelde overdrachten en de bijdragen overeenkomstig artikel 14, lid 1, eerste alinea, bedraagt niet meer dan 5 % van de initiële nationale toewijzing van elk fonds.

De lidstaten kunnen in de partnerschapsovereenkomst of in het verzoek tot wijziging van een programma verzoeken om de overdracht van maximaal 5 % van de initiële nationale toewijzing van elk fonds naar een of meer andere fondsen, met uitzondering van de overdrachten die in de vierde alinea worden bedoeld.

De lidstaten kunnen in de partnerschapsovereenkomst of in het verzoek tot wijziging van een programma eveneens verzoeken om een aanvullende overdracht van maximaal 20 % van de initiële nationale toewijzing per fonds tussen het EFRO, het ESF+ of het Cohesiefonds binnen de totale middelen van de lidstaat in het kader van de doelstelling “investeren in werkgelegenheid en groei”. De lidstaten met een gemiddeld totaal werkloosheidspercentage voor de periode 2017-2019 van minder dan 3 % kunnen om een dergelijke aanvullende overdracht van maximaal 25 % van de initiële nationale toewijzing verzoeken.

• 2. 

  Overgedragen middelen worden uitgevoerd overeenkomstig de regels van het fonds of instrument waarnaar de middelen zijn overgedragen en, in het geval van overdrachten naar instrumenten in direct of indirect beheer, ten voordele van de lidstaat in kwestie.

• 3. 

  In verzoeken tot wijziging van een programma wordt vermeld welk totaalbedrag voor elk jaar per fonds en, waar van toepassing, per regiocategorie wordt overgedragen; dergelijke verzoeken worden afdoende gemotiveerd met het oog op de complementariteit en het beoogde effect, en gaan vergezeld van het herziene programma of de gewijzigde programma’s overeenkomstig artikel 24.

• 4. 

  Na overleg met de betrokken lidstaat weigert de Commissie een verzoek om overdracht in de betrokken programmawijziging indien een dergelijke overdracht een risico zou inhouden voor het bereiken van de doelstellingen van het programma van waaruit de middelen worden overgedragen.

De Commissie weigert het verzoek ook indien zij van oordeel is dat de lidstaat de overdracht niet afdoende heeft gemotiveerd wat betreft de resultaten die moeten worden behaald of de bijdrage die moet worden geleverd aan de doelstellingen van het ontvangende fonds of instrument in direct of indirect beheer.

• 5. 

  Indien het verzoek om overdracht betrekking heeft op een wijziging van een programma, zijn overdrachten alleen mogelijk voor middelen uit toekomstige kalenderjaren.

• 6. 

  JTF-middelen, waaronder middelen die overeenkomstig artikel 27 uit het EFRO en het ESF+ zijn overgedragen, mogen niet naar andere fondsen of instrumenten worden overgedragen uit hoofde van de leden 1 tot en met 5 van dit artikel.

Het JTF ontvangt geen overdrachten uit hoofde van de leden 1 tot en met 5.

• 7. 

  Indien de Commissie geen juridische verbintenis in direct of indirect beheer is aangegaan voor overeenkomstig lid 1 overgedragen middelen, kunnen de overeenkomstige niet-vastgelegde middelen weer worden overgedragen naar het fonds van waaruit zij oorspronkelijk zijn overgedragen en aan een of meer programma’s zijn toegewezen.

Daartoe dient de lidstaat uiterlijk vier maanden vóór de in artikel 114, lid 2, eerste alinea, van het Financieel Reglement vastgelegde termijn voor vastleggingen een verzoek tot wijziging van een programma in overeenkomstig artikel 24, lid 1.

• 8. 

  Middelen die weer worden overgedragen naar het fonds van waaruit zij oorspronkelijk zijn overgedragen en aan een of meer programma’s zijn toegewezen, worden vanaf de datum van indiening van het verzoek tot wijziging van het programma uitgevoerd overeenkomstig de voorschriften van deze verordening en de fondsspecifieke verordeningen.

• 9. 

  Voor de middelen die overeenkomstig lid 7 van dit artikel weer worden overgedragen naar het fonds van waaruit zij oorspronkelijk zijn overgedragen en aan een programma zijn toegewezen, begint de termijn voor de vrijmaking in de zin van artikel 105, lid 1, te lopen in het jaar waarin de overeenkomstige budgettaire vastleggingen worden gedaan.

Artikel 27

Overdracht van middelen uit het EFRO en het ESF+ naar het JTF

• 1. 

  De lidstaten kunnen er op vrijwillige basis om verzoeken dat de middelen die overeenkomstig artikel 3 van de JTF-verordening voor het JTF beschikbaar zijn in het kader van de doelstelling “investeren in werkgelegenheid en groei”, worden aangevuld met middelen uit het EFRO, het ESF+ of een combinatie daarvan, van de regiocategorie waarin het betrokken gebied zich bevindt. Het totaal van de naar het JTF overgedragen middelen van het EFRO en het ESF+ bedraagt niet meer dan driemaal het bedrag van de in artikel 110, lid 1, punt g), bedoelde toewijzing uit het JTF. De uit het EFRO of het ESF+ overgedragen middelen bedragen niet meer dan 15 % van de respectieve toewijzingen uit het EFRO en het ESF+ aan de betrokken lidstaat. De lidstaten vermelden in die verzoeken welk totaalbedrag voor elk jaar per regiocategorie wordt overgedragen.

• 2. 

  De respectieve overdrachten uit de EFRO- en de ESF+-middelen naar de door de JTF-verordening ondersteunde prioriteit(en) weerspiegelen de interventietypes overeenkomstig de informatie die op grond van artikel 22, lid 3, punt d), ix), in het programma is vermeld. Deze overdrachten worden als definitief beschouwd.

• 3. 

  De JTF-middelen, met inbegrip van de middelen die uit het EFRO en het ESF+ zijn overgedragen, worden uitgevoerd overeenkomstig de voorschriften van deze verordening en van de JTF-verordening. De voorschriften van de EFRO- en CF-verordening en van de ESF+-verordening zijn niet van toepassing op de overeenkomstig lid 1 overgedragen middelen uit het EFRO en het ESF+.

HOOFDSTUK II

Territoriale ontwikkeling

Artikel 28

Geïntegreerde territoriale ontwikkeling

Indien een lidstaat geïntegreerde territoriale ontwikkeling ondersteunt, gebeurt dit via strategieën voor territoriale of lokale ontwikkeling die een van de volgende vormen kunnen aannemen:

Indien uitvoering van territoriale of lokale ontwikkelingsstrategieën onder meer dan één fonds zorgt de lidstaat voor samenhang en coördinatie tussen de betrokken fondsen.

Artikel 29

Territoriale strategieën

• 1. 

  Territoriale strategieën die uit hoofde van artikel 28, punt a) of c), worden uitgevoerd, bevatten de volgende elementen:

De strategieën kunnen ook een lijst met te ondersteunen concrete acties bevatten.

• 2. 

  Territoriale strategieën vallen onder de verantwoordelijkheid van de bevoegde territoriale autoriteiten of instanties. Reeds bestaande strategische documenten betreffende de bestreken gebieden kunnen worden gebruikt voor territoriale strategieën.

• 3. 

  Indien er geen lijst met te ondersteunen concrete acties in de territoriale strategie is opgenomen, selecteren de bevoegde territoriale autoriteiten of instanties de acties, of worden zij bij de selectie betrokken.

• 4. 

  Bij de voorbereiding van de territoriale strategieën werken de in lid 2 bedoelde autoriteiten of instanties samen met de bevoegde beheerautoriteiten om de reikwijdte te bepalen van de in het kader van het desbetreffende programma te ondersteunen acties.

Geselecteerde concrete acties moeten overeenstemmen met de territoriale strategie.

• 5. 

  Indien een territoriale autoriteit of instantie andere onder de verantwoordelijkheid van de beheerautoriteit vallende taken uitvoert dan de selectie van concrete acties, wordt deze autoriteit of instantie door de beheerautoriteit aangewezen als intermediaire instantie.

• 6. 

  Voor zowel de voorbereiding als het ontwerp van territoriale strategieën kan steun worden verstrekt.

Artikel 30

Geïntegreerde territoriale investering

Indien een in artikel 29 bedoelde territoriale strategie investeringen met zich meebrengt waarvoor steun wordt verstrekt uit een of meer fondsen, uit een of meer programma’s, of uit een of meer prioriteiten in eenzelfde programma, kunnen acties ter zake als geïntegreerde territoriale investering worden uitgevoerd.

Artikel 31

Vanuit de gemeenschap geleide lokale ontwikkeling

• 1. 

  Indien een lidstaat dit passend acht op grond van artikel 28, verstrekken het EFRO, het ESF+, het JTF en het EFMZVA steun aan vanuit de gemeenschap geleide lokale ontwikkeling.

• 2. 

  De lidstaat draagt er zorg voor dat vanuit de gemeenschap geleide lokale ontwikkeling:

• 3. 

  Indien steun voor de in lid 2, punt c), bedoelde strategieën beschikbaar is uit meer dan één fonds, organiseren de bevoegde beheerautoriteiten een gemeenschappelijke oproep voor de selectie van die strategieën en richten zij een gemengd comité voor alle betrokken fondsen op dat belast wordt met de monitoring van de uitvoering van die strategieën. De beheerautoriteiten kunnen een van deze fondsen kiezen om de kosten voor voorbereiding, beheer en dynamisering als bedoeld in artikel 34, lid 1, punten a) en c), in verband met deze strategieën te financieren.

• 4. 

  Indien voor de uitvoering van een dergelijke strategie een beroep wordt gedaan op meer dan één fonds, kunnen de beheerautoriteiten één van de fondsen als hoofdfonds aanwijzen.

• 5. 

  Met inachtneming van het toepassingsgebied en de subsidiabiliteitsregels van elk fonds dat bij de ondersteuning van de strategie betrokken is, gelden de regels van het hoofdfonds voor die strategie. De autoriteiten van de andere fondsen baseren zich op besluiten en beheersverificaties van de bevoegde autoriteit van het hoofdfonds.

• 6. 

  De autoriteit van het hoofdfonds verstrekken de autoriteiten van de andere fondsen de informatie die nodig is voor de monitoring en het verrichten van betalingen overeenkomstig de in de fondsspecifieke verordeningen bepaalde regels.

Artikel 32

Strategieën voor vanuit de gemeenschap geleide lokale ontwikkeling

• 1. 

  De bevoegde beheerautoriteiten zien erop toe dat elke in artikel 31, lid 2, punt c), bedoelde strategie de volgende elementen bevat:

Eventueel kunnen ook de soorten maatregelen en acties worden opgenomen die door elk betrokken fonds moeten worden gefinancierd.

• 2. 

  De beheerautoriteiten bepalen de criteria voor de selectie van de strategieën, richten een comité op om deze selectie uit te voeren en keuren de door het comité geselecteerde strategieën goed.

• 3. 

  De beheerautoriteiten maken de eerste selectie van strategieën en zorgen ervoor dat de geselecteerde plaatselijke actiegroepen de in artikel 33, lid 3, bepaalde taken kunnen uitvoeren binnen twaalf maanden na de datum van het besluit tot goedkeuring van het programma of, in het geval van uit meer dan één fonds gesteunde strategieën, binnen twaalf maanden na de datum van het besluit tot goedkeuring van het laatste betrokken programma.

• 4. 

  In het besluit tot goedkeuring van een strategie wordt beschreven hoe groot de toewijzing uit elk fonds en uit elk programma is en wie verantwoordelijk is voor de beheers- en controletaken in het kader van het programma of de programma’s.

Artikel 33

Plaatselijke actiegroepen

• 1. 

  Plaatselijke actiegroepen ontwerpen de in artikel 31, lid 2, punt c), bedoelde strategieën en voeren deze uit.

• 2. 

  De beheerautoriteiten zien erop toe dat de plaatselijke actiegroepen inclusief zijn en dat deze hetzij één partner van de groep kiezen die in administratieve en financiële aangelegenheden als hoofdpartner optreedt, hetzij zich verenigen in een gemeenschappelijke rechtsstructuur.

• 3. 

  De volgende taken worden uitsluitend door de plaatselijke actiegroepen verricht:

• 4. 

  Indien plaatselijke actiegroepen andere dan de in lid 3 bedoelde taken uitvoeren die onder de verantwoordelijkheid vallen van de beheerautoriteit, of van het betaalorgaan indien het Elfpo als hoofdfonds wordt gekozen, worden deze plaatselijke actiegroepen overeenkomstig de fondsspecifieke regels door de beheerautoriteit aangewezen als intermediaire instanties.

• 5. 

  De plaatselijke actiegroep kan een begunstigde zijn en concrete acties uitvoeren die in overeenstemming zijn met de strategie, mits de plaatselijke actiegroep ervoor zorgt dat de scheiding van functies wordt geëerbiedigd.

Artikel 34

Steun uit de fondsen voor vanuit de gemeenschap geleide lokale ontwikkeling

• 1. 

  De lidstaat zorgt ervoor dat de steun uit de fondsen voor vanuit de gemeenschap geleide lokale ontwikkeling betrekking heeft op:

• 2. 

  De in lid 1, punt a), bedoelde steun is subsidiabel, ongeacht of de strategie vervolgens al dan niet wordt geselecteerd voor financiering.

De in lid 1, punt c), bedoelde steun bedraagt niet meer dan 25 % van de totale overheidsbijdrage aan de strategie.

HOOFDSTUK III

Technische bijstand

Artikel 35

Technische bijstand op initiatief van de Commissie

• 1. 

  Op initiatief van de Commissie kan uit de fondsen steun worden verstrekt aan acties op het gebied van voorbereiding, monitoring, controle, audit, evaluatie, communicatie, inclusief institutionele communicatie over de politieke prioriteiten van de Unie, zichtbaarheid en alle acties op het gebied van administratieve en technische bijstand die voor de uitvoering van deze verordening nodig zijn, waar nodig ook met derde landen.

• 2. 

  De in lid 1 bedoelde maatregelen kunnen met name betrekking hebben op:

• 3. 

  De Commissie zet ten minste 15 % van de middelen voor technische bijstand op initiatief van de Commissie in om de communicatie met het publiek efficiënter te maken en de synergie tussen de op initiatief van de Commissie verrichte communicatieactiviteiten te versterken, door de kennisbasis over de resultaten uit te breiden, met name via een effectievere gegevensvergaring en -verspreiding, evaluaties en rapportage, en vooral door te benadrukken dat de fondsen er mede voor zorgen dat de levensomstandigheden van de burgers verbeteren en de zichtbaarheid van de steun uit de fondsen te vergroten, alsook door het publiek beter bekend te maken met de resultaten en de meerwaarde van die steun. De informatie-, communicatie- en zichtbaarheidsmaatregelen met betrekking tot de resultaten en de meerwaarde van de steun uit de fondsen, met bijzondere nadruk op concrete acties, worden in voorkomend geval voortgezet na beëindiging van de programma’s. Deze maatregelen dragen ook bij tot de institutionele communicatie over de politieke prioriteiten van de Unie voor zover die verband houden met de algemene doelstellingen van deze verordening.

• 4. 

  De in lid 1 bedoelde acties kunnen betrekking hebben op eerdere en volgende programmeringsperiodes.

• 5. 

  Indien een bijdrage uit de fondsen wordt overwogen, zet de Commissie haar plannen uiteen overeenkomstig artikel 110 van het Financieel Reglement.

• 6. 

  Afhankelijk van het doel, kunnen de in dit artikel bedoelde acties als operationele of als administratieve uitgaven worden gefinancierd.

• 7. 

  Overeenkomstig artikel 193, lid 2, tweede alinea, punt a), van het Financieel Reglement kunnen, in afdoende gemotiveerde gevallen als gespecificeerd in het financieringsbesluit en voor een beperkte periode, uit hoofde van deze verordening ondersteunde acties op het gebied van technische bijstand in direct beheer op initiatief van de Commissie en de onderliggende kosten met ingang van 1 januari 2021 als subsidiabel worden beschouwd, zelfs indien deze acties vóór de indiening van de subsidieaanvraag zijn uitgevoerd, respectievelijk gemaakt.

Artikel 36

Technische bijstand op initiatief van de lidstaten

• 1. 

  Op initiatief van een lidstaat kunnen de fondsen acties ondersteunen die betrekking kunnen hebben op eerdere en volgende programmeringsperiodes en die nodig zijn voor het effectieve bestuur en gebruik van die fondsen, waaronder de capaciteitsopbouw van de in artikel 8, lid 1, bedoelde partners, alsook voor het verstrekken van financiering voor de uitvoering van, onder andere, functies zoals voorbereiding, opleiding, beheer, monitoring, evaluatie, zichtbaarheid en communicatie.

De bedragen voor technische bijstand krachtens dit artikel en artikel 37 worden niet in aanmerking genomen voor het doel van thematische concentratie overeenkomstig de fondsspecifieke regels.

• 2. 

  Elk fonds kan technische-bijstandsacties steunen die ook subsidiabel zijn uit een ander fonds.

• 3. 

  De bijdrage van de Unie voor technische bijstand in een lidstaat wordt verleend op grond van artikel 51, punt b) of e).

De lidstaat kiest in de partnerschapsovereenkomst overeenkomstig bijlage II de vorm die de Uniebijdrage voor technische bijstand moet aannemen. Die keuze geldt voor alle programma’s in de betrokken lidstaat en voor de gehele programmeringsperiode, en kan later niet worden gewijzigd.

Voor uit het AMIF, het ISF en het BMVI gesteunde programma’s en voor Interreg-programma’s verstrekt de Unie slechts een bijdrage voor technische bijstand op grond van artikel 51, punt e).

• 4. 

  Indien de bijdrage van de Unie voor technische bijstand in een lidstaat wordt vergoed overeenkomstig artikel 51, punt b), is het volgende van toepassing:

• 5. 

  Indien de bijdrage van de Unie voor technische bijstand wordt vergoed overeenkomstig artikel 51, punt e), is het volgende van toepassing:

• 6. 

  In de Interreg-verordening worden specifieke regels voor technische bijstand voor Interreg-programma’s vastgelegd.

Artikel 37

Financiering die niet gekoppeld is aan kosten voor technische bijstand aan de lidstaten

Naast artikel 36 kunnen lidstaten nog andere acties voor technische bijstand voorstellen om de capaciteit en efficiëntie van overheidsinstanties en -organen, begunstigden en hun partners, noodzakelijk voor een doeltreffende administratie en een effectief gebruik van de fondsen, te versterken.

Steun voor deze acties wordt verstrekt via financiering die niet gekoppeld is aan kosten als bedoeld artikel 95. Deze steun kan ook de vorm aannemen van een specifiek programma.

TITEL IV

MONITORING, EVALUATIE, COMMUNICATIE EN ZICHTBAARHEID

HOOFDSTUK I

Monitoring

Artikel 38

Monitoringcomité

• 1. 

  Binnen drie maanden na de datum waarop een lidstaat in kennis wordt gesteld van het besluit tot goedkeuring van het programma richt deze, na overleg met de beheerautoriteit, een comité op dat de uitvoering van het programma monitort (“monitoringcomité”).

Een lidstaat kan één monitoringcomité voor meerdere programma’s oprichten.

• 2. 

  Ieder monitoringcomité stelt zijn reglement van orde vast met inbegrip van bepalingen betreffende het voorkomen van belangenconflicten en de toepassing van het transparantiebeginsel.

• 3. 

  Het monitoringcomité komt ten minste één keer per jaar bijeen en evalueert alles wat de voortgang van het programma belemmert om zijn doelstellingen bereiken.

• 4. 

  Het reglement van orde van het monitoringcomité en de gegevens en informatie die het monitoringcomité ontvangt, worden onverminderd artikel 69, lid 5, bekendgemaakt op de in artikel 49, lid 1, bedoelde website.

• 5. 

  De leden 1 tot en met 4 van dit artikel zijn niet van toepassing op programma’s die beperkt blijven tot de specifieke doelstelling bepaald in artikel 4, lid 1, punt m), van de ESF+-verordening, noch op de daarmee samenhangende technische bijstand.

Artikel 39

Samenstelling van het monitoringcomité

• 1. 

  Elke lidstaat bepaalt de samenstelling van het monitoringcomité en zorgt via een transparant proces voor een evenwichtige vertegenwoordiging van de bevoegde lidstaatautoriteiten, intermediaire instanties en de in artikel 8, lid 1, bedoelde partners.

Elk lid van het monitoringcomité heeft een stem. Het reglement van orde regelt de uitoefening van het stemrecht en de bijzonderheden van de procedure in het monitoringcomité overeenkomstig het institutioneel, wettelijk en financieel kader van de betrokken lidstaat.

Het reglement van orde kan toestaan dat niet-leden, waaronder de EIB, deelnemen aan de werkzaamheden van het monitoringcomité.

Het monitoringcomité wordt voorgezeten door een vertegenwoordiger van de lidstaat of van de beheerautoriteit.

De lijst met leden van het monitoringcomité wordt bekendgemaakt op de in artikel 49, lid 1, bedoelde website.

• 2. 

  Vertegenwoordigers van de Commissie nemen als toezichthouder met raadgevende stem deel aan de werkzaamheden van het monitoringcomité.

• 3. 

  Voor het AMIF, het ISF en het BMVI kunnen de bevoegde gedecentraliseerde agentschappen deelnemen aan de werkzaamheden van het monitoringcomité.

Artikel 40

Taken van het monitoringcomité

• 1. 

  Het monitoringcomité onderzoekt:

Bij programma’s die steun ontvangen uit het EFMZVA, wordt het monitoringcomité geraadpleegd en brengt het, indien het dit zinvol acht, advies uit over door de beheerautoriteit voorgestelde wijzigingen van het programma.

• 2. 

  Het monitoringcomité hecht zijn goedkeuring aan:

• 3. 

  Het monitoringcomité kan aanbevelingen doen aan de beheerautoriteit, onder meer over maatregelen om de administratieve lasten voor begunstigden te verminderen.

Artikel 41

Jaarlijkse prestatie-evaluatie

• 1. 

  De Commissie en de lidstaat die de steun ontvangt, komen éénmaal per jaar bijeen om de prestaties van de programma’s te evalueren. De bevoegde beheerautoriteiten nemen aan de evaluatiebijeenkomsten deel.

Een evaluatiebijeenkomst kan meer dan één programma betreffen.

Een evaluatiebijeenkomst wordt voorgezeten door de Commissie of, op verzoek van de lidstaat, door de lidstaat en de Commissie tezamen.

• 2. 

  Voor door het AMIF, het ISF en het BMVI gesteunde programma’s worden, in afwijking van lid 1, eerste alinea, ten minste twee evaluatiebijeenkomsten gehouden tijdens de programmeringsperiode.

• 3. 

  Voor door het EFRO, het ESF+, het Cohesiefonds, het JTF en het EFMZVA, gesteunde programma’s verstrekt de lidstaat de Commissie uiterlijk één maand voor de evaluatiebijeenkomst beknopte informatie over de in artikel 40, lid 1, vermelde elementen. Die informatie is gebaseerd op de meest recente gegevens waarover de lidstaat beschikt.

Voor programma’s die beperkt blijven tot de specifieke doelstelling bepaald in artikel 4, lid 1, punt m), van de ESF+-verordening wordt de te verstrekken informatie, gebaseerd op de meest recente beschikbare gegevens, beperkt tot artikel 40, lid 1, punten a), b), e), f) en h), van deze verordening.

• 4. 

  De lidstaat en de Commissie kunnen overeenkomen geen evaluatiebijeenkomst te houden. In dat geval kan de evaluatie schriftelijk worden verricht.

• 5. 

  Het resultaat van de evaluatiebijeenkomst wordt vastgelegd in overeengekomen notulen.

• 6. 

  De lidstaat geeft gevolg aan zaken die tijdens een evaluatiebijeenkomst aan de orde worden gesteld en die de uitvoering van het programma beïnvloeden, en stelt de Commissie binnen drie maanden in kennis van de genomen maatregelen.

• 7. 

  Voor door het AMIF, het ISF en het BMVI ondersteunde programma’s dient de lidstaat in overeenstemming met de fondsspecifieke verordeningen een jaarlijks prestatieverslag in.

Artikel 42

Indiening van gegevens

• 1. 

  De lidstaat of de beheerautoriteit dient uiterlijk 31 januari, 30 april, 31 juli, 30 september en 30 november van ieder jaar elektronisch de cumulatieve gegevens voor elk programma in bij de Commissie, met uitzondering van de in lid 2, punt b), en in lid 3 bedoelde gegevens, die uiterlijk 31 januari en 31 juli van ieder jaar elektronisch moeten worden ingediend, en wel volgens het model in bijlage VII.

De gegevens worden uiterlijk 31 januari 2022 voor het eerst en uiterlijk 31 januari 2030 voor het laatst ingediend.

Voor prioriteiten ter ondersteuning van de in artikel 4, lid 1, punt m), van de ESF+-verordening genoemde specifieke doelstelling worden de gegevens jaarlijks uiterlijk 31 januari ingediend.

In de ESF+-verordening kunnen specifieke regels worden vastgelegd voor de frequentie van het verzamelen en overdragen van langere-termijnresultaatindicatoren.

• 2. 

  De gegevens worden voor elke prioriteit uitgesplitst naar specifieke doelstelling en, waar van toepassing, naar regiocategorie, en hebben betrekking op:

• 3. 

  Voor financieringsinstrumenten worden ook gegevens verstrekt over:

• 4. 

  De gegevens die overeenkomstig dit artikel worden ingediend, moeten betrouwbaar zijn en overeenstemmen met de in artikel 72, lid 1, punt e), bedoelde elektronisch opgeslagen gegevens, als bijgewerkt tot het einde van de maand die voorafgaat aan de maand waarin zij worden ingediend.

• 5. 

  De lidstaat of de beheerautoriteit maakt alle gegevens die bij de Commissie zijn ingediend, bekend op de in artikel 46, punt b), bedoelde centrale website of op de in artikel 49, lid 1, bedoelde website, of verstrekt een link naar deze gegevens.

Artikel 43

Eindverslag over de prestaties

• 1. 

  Voor door het EFRO, het ESF+, het Cohesiefonds, het JTF en het EFMZVA ondersteunde programma’s dienen beheerautoriteiten uiterlijk 15 februari 2031 bij de Commissie een eindverslag in over de prestaties van het programma.

• 2. 

  In het eindverslag wordt beoordeeld in hoeverre de programmadoelstellingen zijn bereikt. Dit geschiedt op basis van de in artikel 40, lid 1, genoemde elementen, met uitzondering van de informatie die uit hoofde van punt d) van dat lid, is verstrekt.

• 3. 

  De Commissie onderzoekt het eindverslag en deelt de beheerautoriteit binnen vijf maanden na de datum van ontvangst ervan eventuele opmerkingen mee. Als er dergelijke opmerkingen worden gemaakt, verstrekt de beheerautoriteit alle nodige informatie in verband met die opmerkingen, en stelt zij de Commissie, in voorkomend geval, binnen drie maanden in kennis van de genomen maatregelen. De Commissie stelt de beheerautoriteit binnen twee maanden na ontvangst van de nodige informatie in kennis van de aanvaarding van het verslag. Indien de Commissie de beheerautoriteit niet binnen deze termijn daarvan in kennis stelt, wordt het verslag geacht te zijn aanvaard.

• 4. 

  De beheerautoriteit maakt de eindverslagen over de prestaties bekend op de in artikel 49, lid 1, bedoelde website.

• 5. 

  De Commissie stelt een uitvoeringshandeling vast om een model voor het eindverslag over de prestaties vast te leggen, om zo de uniforme toepassing van dit artikel te bewerkstelligen. Die uitvoeringshandeling wordt volgens de in artikel 115, lid 2, bedoelde raadplegingsprocedure vastgesteld.

HOOFDSTUK II

Evaluatie

Artikel 44

Evaluaties door de lidstaat

• 1. 

  De lidstaat of de beheerautoriteit verricht evaluaties van de programma’s met betrekking tot een of meer van de volgende criteria: effectiviteit, efficiëntie, relevantie, samenhang en Uniemeerwaarde, dit ter verbetering van de kwaliteit van het ontwerp en de uitvoering van de programma’s. De evaluaties kunnen ook betrekking hebben op andere relevante criteria, zoals inclusiviteit, non-discriminatie en zichtbaarheid, en op meer dan één programma.

• 2. 

  Daarnaast wordt uiterlijk 30 juni 2029 een evaluatie van elk programma verricht ter beoordeling van het effect ervan.

• 3. 

  De evaluaties worden verricht door interne of externe deskundigen die functioneel onafhankelijk zijn.

• 4. 

  De lidstaat of de beheerautoriteit zorgt voor het opzetten van de nodige procedures voor het opstellen en verzamelen van de voor evaluaties vereiste gegevens.

• 5. 

  De lidstaat of de beheerautoriteit stelt een evaluatieplan op dat betrekking kan hebben op meer dan één programma. Voor het AMIF, het ISF en het BMVI houdt dat plan een tussentijdse evaluatie in die uiterlijk 31 maart 2024 moet zijn uitgevoerd.

• 6. 

  De lidstaat of de beheerautoriteit dient het evaluatieplan uiterlijk een jaar na de het besluit tot goedkeuring van het programma in bij het monitoringcomité.

• 7. 

  Alle evaluaties worden gepubliceerd op de in artikel 49, lid 1, bedoelde website.

Artikel 45

Evaluatie door de Commissie

• 1. 

  De Commissie verricht een tussentijdse evaluatie om uiterlijk eind 2024 de effectiviteit, efficiëntie, relevantie, samenhang en Uniemeerwaarde van elk fonds te onderzoeken. De Commissie kan gebruikmaken van alle relevante informatie die al beschikbaar is overeenkomstig artikel 128 van het Financieel Reglement.

• 2. 

  De Commissie verricht uiterlijk 31 december 2031 een evaluatie achteraf om de effectiviteit, efficiëntie, relevantie, samenhang en Uniemeerwaarde van elk fonds te onderzoeken. In het geval van het EFRO, het ESF+, het Cohesiefonds en het EFMZVA gaat in die evaluatie de aandacht met name uit naar de sociale, economische en territoriale impact van die fondsen met betrekking tot de in artikel 5, lid 1, bedoelde beleidsdoelstellingen.

• 3. 

  De Commissie publiceert de resultaten van de evaluatie achteraf op haar website en deelt die resultaten mee aan het Europees Parlement, de Raad, het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Comité van de Regio’s.

HOOFDSTUK III

Zichtbaarheid, transparantie en communicatie

Afdeling I

Zichtbaarheid van de steun uit de fondsen

Artikel 46

Zichtbaarheid

Elke lidstaat waarborgt:

Artikel 47

Embleem van de Unie

Lidstaten, beheerautoriteiten en begunstigden gebruiken het embleem van de Unie overeenkomstig bijlage IX bij hun activiteiten op het vlak van zichtbaarheid, transparantie en communicatie.

Artikel 48

Contactpersonen voor communicatie en netwerken

• 1. 

  Elke lidstaat wijst een communicatiecoördinator aan voor activiteiten op het vlak van zichtbaarheid, transparantie en communicatie met betrekking tot steun uit de fondsen, inclusief programma’s in het kader van de doelstelling “Europese territoriale samenwerking” (Interreg), indien de beheerautoriteit in de desbetreffende lidstaat gevestigd is. De communicatiecoördinator kan worden benoemd op het niveau van de in artikel 71, lid 6, aangewezen instantie en coördineert de communicatie- en zichtbaarheidsmaatregelen voor de verschillende programma’s.

De communicatiecoördinator betrekt de volgende instanties bij de activiteiten op het vlak van zichtbaarheid, transparantie en communicatie:

• 2. 

  Elke beheerautoriteit wijst voor elk programma een contactpersoon voor communicatie aan. Een communicatiemedewerker kan voor meerdere programma’s verantwoordelijk zijn.

• 3. 

  De Commissie onderhoudt het netwerk van communicatiecoördinatoren, communicatiemedewerkers en vertegenwoordigers van de Commissie om informatie uit te wisselen over zichtbaarheids-, transparantie- en communicatieactiviteiten.

Afdeling II

Transparantie van de uitvoering van de fondsen en communicatie over programma’s

Artikel 49

Functies van de beheerautoriteit

• 1. 

  De beheerautoriteit zorgt binnen zes maanden na het besluit tot goedkeuring van het programma voor een website met informatie over de programma’s waarvoor zij verantwoordelijk is, met inbegrip van informatie over de doelstellingen, activiteiten, beschikbare financieringsmogelijkheden en verwezenlijkingen van de programma’s.

• 2. 

  De beheerautoriteit zorgt ervoor dat op de in lid 1 bedoelde website of op de in artikel 46, punt b), bedoelde centrale website een tijdsschema van de geplande oproepen tot het indienen van voorstellen wordt gepubliceerd, dat ten minste driemaal per jaar wordt geactualiseerd met de volgende indicatieve gegevens:

• 3. 

  De beheerautoriteit stelt de lijst van voor steun uit de fondsen geselecteerde concrete acties openbaar ter beschikking op de website in ten minste een van de officiële talen van de instellingen van de Unie en actualiseert deze lijst ten minste elke vier maanden. Elke concrete actie heeft een unieke code. De lijst bevat de volgende gegevens:

De in de eerste alinea, punten b) en c), bedoelde gegevens worden twee jaar na hun aanvankelijke publicatie van de website verwijderd.

• 4. 

  De in de leden 2 en 3 van dit artikel bedoelde gegevens worden op de in lid 1 bedoelde website of op de in artikel 46, punt b), van deze verordening bedoelde centrale website gepubliceerd in open, machinaal leesbare formaten als beschreven in artikel 5, lid 1, van Richtlijn (EU) 2019/1024 van het Europees Parlement en de Raad (48), waarbij gegevens kunnen worden gesorteerd, doorzocht, geëxtraheerd, vergeleken en hergebruikt.

• 5. 

  Voordat de gegevens overeenkomstig dit artikel worden gepubliceerd, stelt de beheerautoriteit de begunstigden ervan in kennis dat de gegevens openbaar zullen worden gemaakt.

• 6. 

  De beheerautoriteit waarborgt dat communicatie- en zichtbaarheidsmateriaal, ook op het niveau van de begunstigden, op verzoek beschikbaar wordt gesteld aan instellingen, organen of instanties van de Unie, en dat de Unie overeenkomstig bijlage IX een royaltyvrij, niet-exclusief en onherroepelijk recht wordt verleend om dat materiaal en de bijbehorende reeds bestaande rechten erop te gebruiken. Dit brengt voor noch de begunstigden, noch de beheerautoriteit significante meerkosten of administratieve lasten met zich mee.

Artikel 50

Verantwoordelijkheden van begunstigden

• 1. 

  Begunstigden en instanties die financieringsinstrumenten uitvoeren, erkennen de steun uit de fondsen, met inbegrip van middelen die overeenkomstig artikel 62 worden hergebruikt, voor de concrete actie door:

Indien de ESF+-begunstigde een natuurlijke persoon is, of voor concrete acties die worden gesteund in het kader van de in artikel 4, lid 1, punt m), van de ESF+-verordening beschreven specifieke doelstelling, geldt het in punt d) van de eerste alinea bepaalde vereiste niet.

In afwijking van de eerste alinea, punten c) en d), kunnen, voor door het AMIF, het ISF en het BMVI ondersteunde concrete acties, in het document waarin de steunvoorwaarden zijn vastgelegd, specifieke voorschriften voor het afficheren van informatie over de steun uit de fondsen worden opgenomen indien dit gerechtvaardigd is om redenen van veiligheid en openbare orde, overeenkomstig artikel 69, lid 5.

• 2. 

  Voor fondsen voor kleinschalige projecten voldoet de begunstigde aan de verplichtingen van artikel 36, lid 5, van de Interreg-verordening.

Voor financieringsinstrumenten zorgt de begunstigde er via de contractuele voorwaarden voor dat de eindontvangers aan de vereisten van lid 1, punt c), voldoen.

• 3. 

  Indien de begunstigde de in artikel 47 of in dit artikel, leden 1 en 2, vermelde verplichtingen niet nakomt en er geen corrigerende maatregelen zijn genomen, treft de beheerautoriteit maatregelen, rekening houdend met het evenredigheidsbeginsel, door maximaal 3 % van de steun uit de fondsen aan de betrokken concrete actie in te trekken.

TITEL V

FINANCIËLE STEUN UIT DE FONDSEN

HOOFDSTUK I

Vormen van bijdragen van de Unie

Artikel 51

Vormen van bijdragen van de Unie aan programma’s

De bijdragen van de Unie kunnen de volgende vormen aannemen:

HOOFDSTUK II

Vormen van steun door de lidstaten

Artikel 52

Vormen van steun

De lidstaten gebruiken de bijdrage uit de fondsen om begunstigden steun te verstrekken in de vorm van subsidies, financieringsinstrumenten of prijzen, of een combinatie daarvan.

Afdeling I

Subsidievormen

Artikel 53

Subsidievormen

• 1. 

  Door de lidstaten aan begunstigden toegekende subsidies kunnen de volgende vormen aannemen:

• 2. 

  Indien de totale kostprijs van een concrete actie niet meer bedraagt dan 200 000 EUR, bestaat de bijdrage aan de begunstigde uit het EFRO, het ESF+, het JTF, het AMIF, het ISF of het BMVI uit eenheidskosten, vaste bedragen of vaste percentages, behalve voor concrete acties waarvoor de steun staatssteun vormt. Indien gebruik wordt gemaakt van financiering volgens een vast percentage, kunnen alleen de kostencategorieën waarop het vaste percentage van toepassing is, worden vergoed overeenkomstig lid 1, punt a).

In afwijking van lid 1, eerste alinea, kan de beheerautoriteit besluiten bepaalde concrete acties op het gebied van onderzoek en innovatie vrij te stellen van het in die alinea bepaalde vereiste, mits het monitoringcomité hiervoor vooraf toestemming heeft verleend. Daarnaast kunnen de aan deelnemers betaalde vergoedingen en lonen worden vergoed overeenkomstig lid 1, punt a).

• 3. 

  De bedragen voor de in lid 1, punten b), c) en d), genoemde vormen van subsidies worden vastgesteld op een van de hierna genoemde manieren:

Artikel 54

Financiering volgens een vast percentage voor indirecte kosten in verband met subsidies

Indien een vast percentage wordt gebruikt om de indirecte kosten van een concrete actie te dekken, kan dat worden gebaseerd op een van de volgende mogelijkheden:

Daarnaast kan, indien een lidstaat een vast percentage heeft berekend overeenkomstig artikel 67, lid 5, punt a), van Verordening (EU) nr. 1303/2013, dat vaste percentage worden gebruikt voor een soortgelijke concrete actie voor de toepassing van punt c) van dit artikel.

Artikel 55

Directe personeelskosten in verband met subsidies

• 1. 

  De directe personeelskosten van een concrete actie kunnen worden berekend als vast percentage van maximaal 20 % van de andere directe kosten dan de directe personeelskosten van die concrete actie, zonder verplichting voor de lidstaat om te berekenen welk percentage van toepassing is, mits de directe kosten van de concrete actie geen overheidsopdrachten voor werken of voor leveringen of diensten omvatten waarvan de waarde de drempels overschrijdt die staan vermeld in artikel 4 van Richtlijn 2014/24/EU van het Europees Parlement en de Raad (49) of in artikel 15 van Richtlijn 2014/25/EU van het Europees Parlement en de Raad (50).

Indien overeenkomstig de eerste alinea een vast percentage wordt toegepast voor het AMIF, het ISF en het BMVI, geldt dit alleen voor de directe kosten van de concrete actie waarvoor geen overheidsopdracht is uitgeschreven.

• 2. 

  Om de directe personeelskosten te bepalen kan een uurtarief worden berekend op een van de volgende manieren:

• 3. 

  Bij de toepassing van het overeenkomstig lid 2 berekende uurtarief mag het totale aantal voor een bepaald jaar of een bepaalde maand per persoon gedeclareerde uren niet hoger zijn dan het aantal uren dat voor de berekening van dat uurtarief is gebruikt.

• 4. 

  Indien de jaarlijkse bruto arbeidskosten niet bekend zijn, kunnen die kosten worden afgeleid uit de beschikbare met documenten gestaafde bruto arbeidskosten of uit de arbeidsovereenkomst, omgerekend naar een periode van twaalf maanden.

• 5. 

  Personeelskosten voor personen die deeltijds aan de concrete actie werken, kunnen worden berekend als een vast percentage van de bruto arbeidskosten, overeenkomstig het vaste percentage van de tijd dat zij per maand aan de concrete actie hebben gewerkt en zonder verplichting om een afzonderlijk arbeidstijdregistratiesysteem op te zetten. De werkgever stelt voor de werknemers een document op met vermelding van dat vaste percentage.

Artikel 56

Financiering volgens een vast percentage voor andere subsidiabele kosten dan directe personeelskosten in verband met subsidies

• 1. 

  Een vast percentage van maximaal 40 % van de subsidiabele directe personeelskosten kan worden gebruikt om de overige subsidiabele kosten van een concrete actie te dekken. De lidstaat is niet verplicht te berekenen welk percentage van toepassing is.

• 2. 

  Voor concrete acties die uit het EFRO, het ESF+, het JTF, het AMIF, het ISF en het BMVI worden gesteund, worden lonen en aan deelnemers betaalde vergoedingen beschouwd als extra subsidiabele kosten buiten het vaste percentage.

• 3. 

  Het in lid 1 van dit artikel bedoelde vaste percentage wordt niet toegepast op personeelskosten die zijn berekend op basis van een vast percentage als bedoeld in artikel 55, lid 1.

Artikel 57

Subsidies onder voorwaarden

• 1. 

  De lidstaten kunnen aan begunstigden subsidies onder voorwaarden toekennen die volledig of gedeeltelijk moeten worden terugbetaald als nader bepaald in het document met de steunvoorwaarden.

• 2. 

  Terugbetalingen door de begunstigde worden verricht volgens de tussen de beheerautoriteit en de begunstigde overeengekomen voorwaarden.

• 3. 

  De lidstaten hergebruiken middelen die door de begunstigde zijn terugbetaald uiterlijk op 31 december 2030 voor hetzelfde doel of in overeenstemming met de doelstellingen van het betrokken programma, in de vorm van subsidies onder voorwaarden of in de vorm van een financieringsinstrument of in een andere vorm van steun. De terugbetaalde bedragen en de informatie over het hergebruik ervan worden opgenomen in het eindverslag over de prestaties.

• 4. 

  De lidstaten stellen de nodige maatregelen vast opdat de middelen in afzonderlijke rekeningen worden aangehouden of onder geëigende boekhoudkundige codes.

• 5. 

  Uniemiddelen die te eniger tijd worden terugbetaald door begunstigden, maar uiterlijk op 31 december 2030 niet worden hergebruikt, worden overeenkomstig artikel 88 terugbetaald aan de begroting van de Unie.

Afdeling II

Financieringsinstrumenten

Artikel 58

Financieringsinstrumenten

• 1. 

  Beheerautoriteiten kunnen uit een of meer programma’s een programmabijdrage verstrekken aan bestaande of nieuwe financieringsinstrumenten die op nationaal, regionaal, transnationaal of grensoverschrijdend niveau zijn opgezet, rechtstreeks door of onder de verantwoordelijkheid van de beheerautoriteit worden uitgevoerd en aan de verwezenlijking van de specifieke doelstellingen bijdragen.

• 2. 

  Met financieringsinstrumenten wordt aan eindontvangers uitsluitend steun verstrekt voor investeringen in zowel materiële als immateriële activa en werkkapitaal, die naar verwachting financieel levensvatbaar zijn en waarvoor op de markt niet voldoende financiering te vinden is. Dergelijke steun is in overeenstemming met de toepasselijke staatssteunregels van de Unie.

Dergelijke steun wordt uitsluitend verstrekt voor de onderdelen van de investeringen die op de datum van het investeringsbesluit niet fysiek zijn voltooid of volledig zijn uitgevoerd.

• 3. 

  Adequate steun uit de fondsen via financieringsinstrumenten wordt gebaseerd op een onder de verantwoordelijkheid van de beheerautoriteit opgestelde ex-antebeoordeling. De ex-antebeoordeling wordt voltooid voordat de beheerautoriteit programmabijdragen verstrekt aan financieringsinstrumenten.

De ex-antebeoordeling omvat ten minste de volgende elementen:

De ex-antebeoordeling kan worden herzien of geactualiseerd, kan betrekking hebben op een deel of het geheel van het grondgebied van de lidstaat en kan worden gebaseerd op bestaande of geactualiseerde ex-antebeoordelingen.

• 4. 

  Steun aan de eindontvangers kan worden gecombineerd met steun uit een fonds of een ander instrument van de Unie en kan betrekking hebben op dezelfde uitgavenpost. In een dergelijk geval wordt de steun van het Fonds uit hoofde van het financieringsinstrument, als onderdeel van een concrete actie van een financieringsinstrument, niet bij de Commissie gedeclareerd om steun te ontvangen in een andere vorm, uit een ander fonds of uit een ander instrument van de Unie.

• 5. 

  Financieringsinstrumenten kunnen worden gecombineerd met programmasteun in de vorm van subsidies tot een concrete actie van één financieringsinstrument in het kader van één financieringsovereenkomst, indien de beide vormen van steun worden verstrekt door de instantie die het financieringsinstrument uitvoert. In dat geval gelden de op de financieringsinstrumenten toepasselijke regels voor die concrete actie van één financieringsinstrument. De programmasteun in de vorm van subsidies moet rechtstreeks gekoppeld zijn aan en nodig zijn voor het financieringsinstrument en mag maximaal de waarde hebben van de door het financiële product gesteunde investeringen.

• 6. 

  In het geval van gecombineerde steun overeenkomstig de leden 4 en 5 wordt voor elke bron van steun een aparte boekhouding gevoerd.

• 7. 

  De som van alle gecombineerde steunvormen overschrijdt het totale bedrag van de uitgavenpost niet. Subsidies worden niet gebruikt om steun uit financieringsinstrumenten terug te betalen. Financieringsinstrumenten worden niet gebruikt voor het voorfinancieren van subsidies.

Artikel 59

Uitvoering van financieringsinstrumenten

• 1. 

  Rechtstreeks door de beheerautoriteit uitgevoerde financieringsinstrumenten kunnen alleen leningen of garanties verstrekken. De beheerautoriteit bepaalt de voorwaarden met betrekking tot de programmabijdrage voor het financieringsinstrument in een strategiedocument dat de in bijlage X beschreven elementen bevat.

• 2. 

  Financieringsinstrumenten die onder de verantwoordelijkheid van de beheerautoriteit worden uitgevoerd, kunnen de volgende vormen aannemen:

De beheerautoriteit selecteert de instantie die een financieringsinstrument uitvoert.

• 3. 

  De beheerautoriteit kan een overeenkomst voor de uitvoering van een financieringsinstrument rechtstreeks gunnen aan:

• 4. 

  Wanneer de door de beheerautoriteit geselecteerde instantie een holdingfonds uitvoert, kan die instantie andere instanties selecteren om specifieke fondsen uit te voeren.

• 5. 

  De voorwaarden van programmabijdragen aan financieringsinstrumenten die overeenkomstig lid 2 worden uitgevoerd, worden beschreven in financieringsovereenkomsten tussen:

Deze financieringsovereenkomsten bevatten de in bijlage X vervatte elementen.

• 6. 

  De financiële aansprakelijkheid van de beheerautoriteit is beperkt tot het door de beheerautoriteit in het kader van de financieringsovereenkomsten aan het financieringsinstrument toegewezen bedrag.

• 7. 

  De instanties die de financieringsinstrumenten uitvoeren of, bij garanties, de instantie die de onderliggende lening verstrekt, steunen de eindontvangers, daarbij terdege rekening houdend met de programmadoelstellingen en het potentieel voor de financiële levensvatbaarheid van de investering zoals die in het bedrijfsplan of een gelijkwaardig document wordt gemotiveerd. De selectie van de eindontvangers is transparant en geeft geen aanleiding tot een belangenconflict.

• 8. 

  Aan een programma kan nationale medefinanciering worden verstrekt door de beheerautoriteit of, overeenkomstig de fondsspecifieke regels, op het niveau van het holdingfonds, de specifieke fondsen of de investeringen in eindontvangers. Wanneer nationale medefinanciering wordt verstrekt op het niveau van investeringen in eindontvangers, bewaart de instantie die de financieringsinstrumenten uitvoert, bewijsstukken die de subsidiabiliteit van de onderliggende uitgaven aantonen.

• 9. 

  De beheerautoriteit die het financieringsinstrument rechtstreeks uitvoert overeenkomstig lid 1 van dit artikel, of de instantie die het financieringsinstrument uitvoert overeenkomstig lid 2 van dit artikel, houdt afzonderlijke rekeningen bij of gebruikt een boekhoudkundige code voor elke prioriteit of, voor het EFMZVA, elke specifieke doelstelling en, in voorkomend geval, elke regiocategorie voor elke programmabijdrage, en apart voor middelen als bedoeld in respectievelijk artikel 60 en artikel 62.

Artikel 60

Rente en andere voordelen als gevolg van steun uit de fondsen aan financieringsinstrumenten

• 1. 

  Aan financieringsinstrumenten betaalde steun uit de fondsen wordt geplaatst op rekeningen bij in lidstaten gevestigde financiële instellingen en wordt beheerd in overeenstemming met actief kasmiddelenbeheer en volgens het beginsel van goed financieel beheer.

• 2. 

  Rente en andere voordelen die kunnen worden toegerekend aan steun uit de fondsen die aan financieringsinstrumenten is betaald, worden tot aan het einde van de subsidiabiliteitsperiode gebruikt voor dezelfde doeleinden als de oorspronkelijke steun uit de fondsen, onder meer voor de betaling van beheersvergoedingen en de vergoeding van beheerskosten die door de instanties die het financieringsinstrument uitvoeren, worden gemaakt overeenkomstig artikel 68, lid 1, punt d), hetzij binnen hetzelfde financieringsinstrument, hetzij, na de stopzetting van dat financieringsinstrument, in andere financieringsinstrumenten of andere vormen van steun voor verdere investeringen in eindontvangers.

• 3. 

  De in lid 2 bedoelde rente en andere voordelen die niet in overeenstemming met die bepaling zijn gebruikt, worden afgetrokken van de rekeningen die voor het laatste boekjaar worden ingediend.

Artikel 61

Gedifferentieerde behandeling van investeerders

• 1. 

  Steun uit de fondsen voor financieringsinstrumenten die in eindontvangers wordt geïnvesteerd en alle soorten door die investeringen gegenereerde inkomsten, waaronder terugbetaalde middelen, die kunnen worden toegerekend aan de steun uit de fondsen, kunnen worden gebruikt voor een gedifferentieerde behandeling van investeerders die volgens het beginsel van de markteconomie werken door de risico’s en de winsten op passende wijze te delen, rekening houdend met het beginsel van goed financieel beheer.

• 2. 

  Het niveau van een dergelijke gedifferentieerde behandeling ligt niet hoger dan wat nodig is om stimulansen te creëren voor het aantrekken van particuliere middelen, zoals vastgesteld door een concurrentieprocedure of een onafhankelijke beoordeling.

Artikel 62

Hergebruik van middelen die kunnen worden toegerekend aan de steun uit de fondsen

• 1. 

  Middelen die voor het einde van de subsidiabiliteitsperiode aan financieringsinstrumenten worden terugbetaald uit investeringen in eindontvangers of doordat voor garantieovereenkomsten gereserveerde middelen vrijkomen, met inbegrip van terugbetaald kapitaal en andere gegenereerde inkomsten die kunnen worden toegerekend aan de steun uit de fondsen, worden hergebruikt voor dezelfde of andere financieringsinstrumenten voor nieuwe investeringen in eindontvangers, ter dekking van de verliezen op het nominale bedrag van de bijdrage van de fondsen aan het financieringsinstrument als gevolg van negatieve rentevoeten, indien die verliezen zich voordoen ondanks actief kasmiddelenbeheer, of voor beheerskosten en -vergoedingen die met dergelijke nieuwe investeringen samenhangen, rekening houdend met het beginsel van goed financieel beheer.

• 2. 

  De lidstaten nemen de nodige maatregelen om te waarborgen dat de in lid 1 bedoelde middelen die aan financieringsinstrumenten worden terugbetaald in een periode van ten minste acht jaar na het verstrijken van de subsidiabiliteitsperiode, worden hergebruikt overeenkomstig de beleidsdoelstellingen van het programma of de programma’s in het kader waarvan zij werden opgezet, binnen hetzelfde financieringsinstrument dan wel, wanneer deze middelen niet meer tot het financieringsinstrument behoren, binnen andere financieringsinstrumenten of andere steunvormen.

HOOFDSTUK III

Subsidiabiliteitsregels

Artikel 63

Subsidiabiliteit

• 1. 

  De subsidiabiliteit van de uitgaven wordt op basis van de nationale regels bepaald, tenzij er specifieke regels zijn vastgelegd in of op grond van deze verordening of de fondsspecifieke verordeningen.

• 2. 

  Uitgaven komen in aanmerking voor een bijdrage uit de fondsen als zij zijn gedaan door een begunstigde of de particuliere partner van een concrete PPP-actie en zijn betaald voor de uitvoering van concrete acties tussen de datum van indiening van het programma bij de Commissie of, als dat eerder is, 1 januari 2021, en 31 december 2029.

Voor kosten die worden vergoed op grond van artikel 53, lid 1, punten b), c) en f), worden de acties die de basis voor de vergoeding vormen, tussen de datum van indiening van het programma bij de Commissie of, als dat eerder is, 1 januari 2021, en 31 december 2029 uitgevoerd.

• 3. 

  Voor het EFRO worden uitgaven die betrekking hebben op concrete acties in meer dan één regiocategorie van een lidstaat als beschreven in artikel 108, lid 2, pro rata aan de desbetreffende regiocategorieën toegewezen, op basis van objectieve criteria.

Voor het ESF+ kunnen uitgaven die verband houden met concrete acties worden toegewezen aan iedere regiocategorie van het programma, mits de concrete actie bijdraagt tot de verwezenlijking van de specifieke doelstellingen van het programma.

Voor het JTF dragen uitgaven die betrekking hebben op concrete acties bij tot de uitvoering van het territoriale plan voor een rechtvaardige transitie.

• 4. 

  Een concrete actie of een deel daarvan kan buiten een lidstaat worden uitgevoerd, ook indien dit buiten het grondgebied van de Unie is, mits de concrete actie bijdraagt tot de doelstellingen van het programma.

• 5. 

  Voor subsidies in de vormen bedoeld in artikel 53, lid 1, punten b), c) en d), zijn de uitgaven die voor een bijdrage uit de fondsen in aanmerking komen, gelijk aan de overeenkomstig artikel 53, lid 3, berekende bedragen.

• 6. 

  Concrete acties die fysiek voltooid zijn of volledig zijn uitgevoerd voordat de financieringsaanvraag in het kader van het programma is ingediend, worden niet geselecteerd voor steun uit de fondsen, ongeacht of alle betrokken betalingen zijn verricht. Dit lid is niet van toepassing op de vergoeding uit het EFMZVA voor aanvullende kosten in de ultraperifere gebieden op grond van artikel 24 van de EFMZVA-verordening en op de steun uit de aanvullende financiering voor de ultraperifere gebieden uit hoofde van artikel 110, lid 1, punt e), van deze verordening.

• 7. 

  Wanneer uitgaven subsidiabel worden doordat een programma wordt gewijzigd, zijn zij subsidiabel vanaf de datum waarop het verzoek tot wijziging bij de Commissie is ingediend.

Voor het EFRO, het Cohesiefonds en het JTF worden uitgaven subsidiabel als gevolg van een programmawijziging wanneer een nieuw interventietype als bedoeld in bijlage I, tabel 1, wordt toegevoegd aan het programma, en voor het EMFZVA, het AMIF, het ISF en het BMVI wanneer een nieuw interventietype als bedoeld in de fondsspecifieke verordeningen wordt toegevoegd aan het programma.

Indien een programma wordt gewijzigd om natuurrampen te bestrijden, kan in het programma worden bepaald dat de uitgaven in verband met die wijziging subsidiabel zijn vanaf de datum waarop de natuurramp plaatsvond.

• 8. 

  Indien een nieuw programma wordt goedgekeurd, zijn de uitgaven subsidiabel vanaf de datum waarop het desbetreffende verzoek bij de Commissie is ingediend.

• 9. 

  Voor een concrete actie mag steun worden ontvangen uit een of meer fondsen, of uit een of meer programma’s, en uit andere instrumenten van de Unie. In dat geval mogen uitgaven die worden gedeclareerd in een betalingsaanvraag voor een van de fondsen, niet worden gedeclareerd voor een van de onderstaande vormen van steun:

Het bedrag van de in de betalingsaanvraag voor een fonds op te nemen uitgave kan voor elk fonds en voor het betrokken programma of de betrokken programma’s pro rata worden berekend overeenkomstig het document met de steunvoorwaarden.

Artikel 64

Niet-subsidiabele kosten

• 1. 

  De volgende kosten komen niet in aanmerking voor een bijdrage uit de fondsen:

Punt b) van de eerste alinea is niet van toepassing op concrete acties ten behoeve van milieubehoud.

• 2. 

  In de fondsspecifieke verordeningen kunnen andere kosten worden vermeld die niet in aanmerking komen voor een bijdrage uit het respectieve fonds.

Artikel 65

Duurzaamheid van concrete acties

• 1. 

  De lidstaat betaalt de bijdrage uit de fondsen aan een concrete actie, met inbegrip van investeringen in infrastructuur of productieve investeringen, terug indien binnen vijf jaar na de eindbetaling aan de begunstigde of in voorkomend geval binnen de in de staatssteunregels beschreven termijn, een van de volgende gebeurtenissen op de concrete actie van toepassing is:

De lidstaat kan de in de eerste alinea vermelde termijn verkorten tot drie jaar in gevallen betreffende het behoud van investeringen of door kleine en middelgrote ondernemingen gecreëerde banen.

Terugbetalingen door de lidstaat vanwege niet-naleving van dit artikel staan in verhouding tot de periode van niet-nakoming.

• 2. 

  Voor uit het ESF+ of uit het JTF overeenkomstig artikel 8, lid 2, punten k), l) en m), van de JTF-verordening ondersteunde concrete acties wordt de steun terugbetaald indien voor die acties een verplichting geldt tot behoud van de investering uit hoofde van staatssteunregels.

• 3. 

  De leden 1 en 2 zijn niet van toepassing op programmabijdragen aan of door financieringsinstrumenten, noch op concrete acties waarvan een productieactiviteit wordt beëindigd wegens een niet-frauduleus faillissement.

Artikel 66

Verplaatsing

• 1. 

  Uitgaven voor verplaatsing komen niet in aanmerking voor een bijdrage uit de fondsen.

• 2. 

  Indien een bijdrage uit de fondsen staatssteun vormt, vergewist de beheerautoriteit zich ervan dat de bijdrage geen steun is voor verplaatsing overeenkomstig artikel 14, lid 16, van Verordening (EU) nr. 651/2014.

Artikel 67

Specifieke subsidiabiliteitsregels voor subsidies

• 1. 

  Bijdragen in natura in de vorm van de levering van werken, goederen, diensten, grond en onroerend goed waarvoor geen door facturen of documenten met dezelfde bewijskracht gestaafde betaling is gedaan, kunnen in aanmerking komen mits aan de volgende voorwaarden is voldaan:

De waarde van de grond of het onroerend goed bedoeld in de eerste alinea, punt d), van dit lid wordt gecertificeerd door een onafhankelijke gekwalificeerde deskundige of een bevoegde officiële instantie en ligt niet hoger dan de in artikel 64, lid 1, punt b), bedoelde bovengrens.

• 2. 

  Afschrijvingskosten waarvoor geen door facturen gestaafde betaling is gedaan, kunnen als subsidiabel worden beschouwd mits aan de volgende voorwaarden is voldaan:

Artikel 68

Specifieke subsidiabiliteitsregels voor financieringsinstrumenten

• 1. 

  Voor financieringsinstrumenten zijn de subsidiabele uitgaven het totaalbedrag aan programmabijdragen dat binnen de subsidiabiliteitsperiode is betaald aan het financieringsinstrument of, waar het garanties betreft, voor garantieovereenkomsten is gereserveerd door het financieringsinstrument, voor zover dat bedrag betrekking heeft op:

• 2. 

  Indien een financieringsinstrument wordt uitgevoerd over opeenvolgende programmeringsperiodes heen, kan de steun worden verstrekt aan of ten voordele van eindontvangers, inclusief beheerskosten en -vergoedingen, op basis van overeenkomsten die tijdens de voorgaande programmeringsperiode zijn gesloten, mits die steun voldoet aan de subsidiabiliteitsregels van de daaropvolgende programmeringsperiode. In die gevallen wordt de subsidiabiliteit van in betalingsaanvragen ingediende uitgaven bepaald volgens de regels van de respectieve programmeringsperiode.

• 3. 

  Voor de toepassing van lid 1, punt b), worden, indien de entiteit die van de garanties profiteert de geplande hoeveelheid nieuwe leningen aan of investeringen in eigen vermogen of quasi-eigenvermogen van eindontvangers niet in overeenstemming met de multiplicatorratio heeft uitgekeerd, de subsidiabele uitgaven proportioneel verminderd. De multiplicatorratio kan opnieuw worden bezien indien veranderingen van de marktomstandigheden dat rechtvaardigen. Een dergelijke herziening heeft geen terugwerkende kracht.

• 4. 

  Voor de toepassing van lid 1, punt d), zijn de beheersvergoedingen op prestaties gebaseerd.

Indien instanties die een holdingfonds uitvoeren, worden geselecteerd middels de onderhandse gunning van een overeenkomst overeenkomstig artikel 59, lid 3, is het bedrag van de aan die instanties betaalde beheerskosten en -vergoedingen dat als subsidiabele uitgave kan worden gedeclareerd, onderworpen aan een drempel van maximaal 5 % van het totaalbedrag van de programmabijdragen die aan eindontvangers zijn uitbetaald in de vorm van leningen of die voor garantieovereenkomsten zijn gereserveerd, en van maximaal 7 % van het totaalbedrag van de programmabijdragen die aan eindontvangers zijn uitbetaald in de vorm van investeringen in eigen vermogen en quasi-eigenvermogen.

Indien instanties die een specifiek fonds uitvoeren, worden geselecteerd middels de onderhandse gunning van een overeenkomst overeenkomstig artikel 59, lid 3, is het bedrag van de aan die instanties betaalde beheerskosten en -vergoedingen dat als subsidiabele uitgave kan worden gedeclareerd, onderworpen aan een drempel van maximaal 7 % van het totaalbedrag van de programmabijdragen die aan eindontvangers zijn uitbetaald in de vorm van leningen of die voor garantieovereenkomsten zijn gereserveerd, en van maximaal 15 % van het totaalbedrag van de programmabijdragen die aan eindontvangers zijn uitbetaald in de vorm van investeringen in eigen vermogen of quasi-eigenvermogen.

Indien instanties die een holdingfonds of specifieke fondsen, of beide, uitvoeren worden geselecteerd middels een aanbesteding overeenkomstig het toepasselijke recht, het bedrag van beheerskosten en -vergoedingen vastgelegd in de financieringsovereenkomst en geeft het resultaat weer van de openbare aanbesteding.

• 5. 

  Afsluitprovisies die geheel of gedeeltelijk aan de eindontvanger worden berekend, gelden niet als subsidiabele uitgaven.

• 6. 

  De overeenkomstig lid 1 gedeclareerde subsidiabele uitgaven mogen de som van het totale steunbedrag uit de fondsen dat voor de toepassing van dat lid is betaald en de bijhorende nationale medefinanciering niet overschrijden.

TITEL VI

BEHEER EN CONTROLE

HOOFDSTUK I

Algemene regels voor beheer en controle

Artikel 69

Verantwoordelijkheden van de lidstaten

• 1. 

  De lidstaten beschikken over beheer- en controlesystemen voor hun programma’s overeenkomstig deze titel en waarborgen dat die systemen functioneren overeenkomstig het beginsel van goed financieel beheer en de in bijlage XI uiteengezette hoofdvereisten.

• 2. 

  De lidstaten zorgen ervoor dat de in de rekeningen opgenomen uitgaven die bij de Commissie worden ingediend wettig en regelmatig zijn en treffen alle nodige maatregelen om onregelmatigheden, met inbegrip van fraude, te voorkomen, op te sporen en te corrigeren, en daarover te rapporteren. Die acties omvatten het verzamelen van informatie over de uiteindelijk begunstigden van de ontvangers van Uniefinanciering overeenkomstig bijlage XVII. De regels voor het verzamelen en verwerken van die gegevens zijn in overeenstemming met de toepasselijke gegevensbeschermingsvoorschriften. De Commissie, het Europees Bureau voor fraudebestrijding en de Europese Rekenkamer hebben de nodige toegang tot die informatie.

Voor door het AMIF, het ISF en het BMVI ondersteunde programma’s gelden de verplichtingen met betrekking tot het verzamelen van informatie over de uiteindelijk begunstigden van de ontvangers van Uniefinanciering overeenkomstig bijlage XVII, als bepaald in de eerste alinea, vanaf 1 januari 2023.

• 3. 

  De lidstaten treffen op verzoek van de Commissie de nodige maatregelen om de effectieve werking van hun beheer- en controlesysteem en de wettigheid en regelmatigheid van de bij de Commissie ingediende uitgaven te waarborgen. Als een dergelijke maatregel een audit is, kunnen ambtenaren van de Commissie of hun gemachtigde vertegenwoordigers daaraan deelnemen.

• 4. 

  De lidstaten waarborgen de kwaliteit, nauwkeurigheid en betrouwbaarheid van het monitoringsysteem en van de gegevens over indicatoren.

• 5. 

  De lidstaten zorgen voor de bekendmaking van informatie in overeenstemming met de in deze verordening en in de fondsspecifieke verordeningen vastgelegde vereisten, behalve indien die bekendmaking door het Unierecht of door het nationale recht wordt uitgesloten om redenen van veiligheid, openbare orde, strafrechtelijk onderzoek of bescherming van persoonsgegevens overeenkomstig Verordening (EU) 2016/679.

• 6. 

  De lidstaten beschikken over systemen en procedures om te waarborgen dat alle voor het in bijlage XIII bedoelde auditspoor benodigde documenten worden bewaard overeenkomstig de voorschriften van artikel 82.

• 7. 

  De lidstaten treffen regelingen om ervoor te zorgen dat klachten over de fondsen daadwerkelijk worden onderzocht. De lidstaten zijn, overeenkomstig hun institutioneel en juridisch kader, verantwoordelijk voor het toepassingsgebied, de regels en de procedures betreffende die regelingen. Dit laat de algemene mogelijkheid tot behandeling van de klachten die burgers en belanghebbenden tot de Commissie richten onverlet. De lidstaten onderzoeken op verzoek van de Commissie de bij de Commissie ingediende klachten met betrekking tot hun programma’s en informeren de Commissie over de resultaten van deze onderzoeken.

Voor de toepassing van dit artikel hebben klachten betrekking op elk geschil tussen potentiële en geselecteerde begunstigden over de voorgestelde of geselecteerde concrete actie en alle geschillen met derde partijen over de uitvoering van het programma of de concrete acties daarvan, ongeacht de kwalificatie van rechtsmiddelen krachtens het nationale recht.

• 8. 

  De lidstaten zorgen ervoor dat de begunstigden en de programma-autoriteiten alle informatie uitwisselen via elektronische systemen voor gegevensuitwisseling overeenkomstig bijlage XIV.

De lidstaten promoten de voordelen van elektronische gegevensuitwisseling en bieden de begunstigden in dit verband alle nodige steun.

In afwijking van de eerste alinea kan de beheerautoriteit op uitdrukkelijk verzoek van een begunstigde bij wijze van uitzondering aanvaarden dat informatie in papieren vorm wordt uitgewisseld, onverminderd haar verplichting om gegevens vast te leggen en op te slaan overeenkomstig artikel 72, lid 1, punt e).

Voor door het EFMZVA, het AMIF, het ISF of het BMVI ondersteunde programma’s is de eerste alinea van toepassing vanaf 1 januari 2023.

De eerste alinea is niet van toepassing op programma’s of prioriteiten als bedoeld in artikel 4, lid 1, punt m), van de ESF+-verordening.

• 9. 

  De lidstaten zorgen ervoor dat alle officiële informatie-uitwisselingen met de Commissie geschieden via een elektronisch systeem voor gegevensuitwisseling overeenkomstig bijlage XV.

• 10. 

  De lidstaten verstrekken uiterlijk 31 januari en 31 juli een raming van het bedrag van de betalingsaanvragen die zij voor het lopende en het volgende kalenderjaar zullen indienen of zorgen ervoor dat de beheerautoriteiten een dergelijke raming verstrekken, overeenkomstig bijlage VIII.

• 11. 

  Elke lidstaat beschikt ten laatste bij de indiening van de aanvraag voor de eindbetaling voor het eerste boekjaar en uiterlijk 30 juni 2023 over een beschrijving van het beheer- en controlesysteem overeenkomstig het in bijlage XVI opgenomen model. Hij past die beschrijving aan latere wijzigingen aan.

• 12. 

  De lidstaten rapporteren onregelmatigheden overeenkomstig de criteria voor het bepalen van de te melden onregelmatigheden, de te verstrekken gegevens en het format voor rapportage van bijlage XII.

Artikel 70

Bevoegdheden en verantwoordelijkheden van de Commissie

• 1. 

  De Commissie vergewist zich ervan dat de lidstaten beheer- en controlesystemen hebben opgezet die aan deze verordening voldoen en dat deze systemen tijdens de uitvoering van de programma’s effectief en efficiënt functioneren. De Commissie stelt op basis van een risicobeoordeling een auditstrategie en een auditplan op voor haar eigen auditwerkzaamheden.

De Commissie en de auditautoriteiten stemmen hun auditplannen op elkaar af.

• 2. 

  De Commissie voert audits uit tot drie kalenderjaren na de goedkeuring van de rekeningen waarin de betrokken uitgave was opgenomen. Die termijn geldt niet voor concrete acties waarbij een vermoeden van fraude bestaat.

• 3. 

  Voor het verrichten van hun audits krijgen de ambtenaren van de Commissie of hun gemachtigde vertegenwoordigers inzage in alle noodzakelijke gegevens, documenten en metagegevens — ongeacht de aard van de informatiedrager — over de door de fondsen gesteunde concrete acties of over de beheer- en controlesystemen, en ontvangen zij kopieën in de specifiek gevraagde formaten.

• 4. 

  Voor audits ter plaatse geldt tevens het volgende:

Teneinde de in de punten c) en d) van de eerste alinea van dit lid vermelde termijnen in acht te nemen, stelt de Commissie de voorlopige auditbevindingen en het auditverslag in ten minste een van de officiële talen van de instellingen van de Unie beschikbaar.

De in de punten c) en d) van de eerste alinea van dit lid vermelde termijnen kunnen, indien noodzakelijk geacht en met de instemming van de Commissie en de bevoegde autoriteit van de lidstaat, worden verlengd.

Indien er een termijn is vastgesteld voor een antwoord van de lidstaat op de voorlopige auditbevindingen of het auditverslag vermeld in de punten c) en d) van de eerste alinea van dit lid, gaat deze termijn in na ontvangst ervan door de bevoegde autoriteit van de lidstaat in ten minste een van de officiële talen van de betrokken lidstaat.

Artikel 71

Programma-autoriteiten

• 1. 

  Voor de toepassing van artikel 63, lid 3, van het Financieel Reglement wijst de lidstaat voor elk programma een beheerautoriteit en een auditautoriteit aan. Wanneer een lidstaat de boekhoudfunctie aan een andere instantie dan de beheerautoriteit toevertrouwt overeenkomstig artikel 72, lid 2, van deze verordening, wordt die instantie eveneens als een programma-autoriteit beschouwd. Deze autoriteiten kunnen voor meerdere programma’s verantwoordelijk zijn.

• 2. 

  De auditautoriteit is een overheidsinstantie. Auditwerkzaamheden kunnen, onder verantwoordelijkheid van de auditautoriteit, ook worden uitgevoerd door een andere publieke of private instantie. De auditautoriteit en alle dergelijke instanties die onder de verantwoordelijkheid van de auditautoriteit auditwerkzaamheden verrichten, zijn functioneel onafhankelijk van de gecontroleerden.

• 3. 

  De beheerautoriteit kan een of meer intermediaire instanties aanwijzen om bepaalde taken onder haar verantwoordelijk uit te voeren. Afspraken tussen de beheerautoriteit en intermediaire instanties worden schriftelijk vastgelegd.

• 4. 

  De lidstaten zorgen ervoor dat het beginsel van scheiding van functies tussen en binnen de programma-autoriteiten gerespecteerd wordt.

• 5. 

  Indien een programma overeenkomstig zijn doelstellingen voorziet in steun uit het EFRO of het ESF+ voor een programma dat wordt medegefinancierd door Horizon Europa, als bedoeld in artikel 10, lid 1, punt b), van de Horizon Europa-verordening, wordt de instantie die het door Horizon Europa medegefinancierde programma uitvoert, overeenkomstig lid 3 van dit artikel door de beheerautoriteit van het desbetreffende programma als een intermediaire instantie aangewezen.

• 6. 

  De lidstaat kan op eigen initiatief een coördinerende instantie instellen die tot taak heeft contact te houden met en informatie te verstrekken aan de Commissie, en activiteiten van de programma-autoriteiten in die lidstaat te coördineren.

HOOFDSTUK II

Standaardbeheer- en controlesystemen

Artikel 72

Functies van de beheerautoriteit

• 1. 

  De beheerautoriteit is verantwoordelijk voor het beheer van het programma met het oog op het bereiken van de doelstellingen van het programma. Meer bepaald heeft de beheerautoriteit de volgende functies:

• 2. 

  De lidstaat kan de in artikel 76 bedoelde boekhoudfunctie toevertrouwen aan de beheerautoriteit of een andere instantie.

• 3. 

  Voor door het AMIF, het ISF of het BMVI ondersteunde programma’s wordt de boekhoudfunctie uitgeoefend door of onder de verantwoordelijkheid van de beheerautoriteit.

Artikel 73

Selectie van concrete acties door de beheerautoriteit

• 1. 

  Voor de selectie van concrete acties moet de beheerautoriteit criteria en procedures vaststellen en toepassen die niet-discriminerend en transparant zijn, toegankelijkheid voor personen met een handicap en gendergelijkheid waarborgen en rekening houden met het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, het beginsel van duurzame ontwikkeling en het beleid van de Unie op milieugebied overeenkomstig artikel 11 en artikel 191, lid 1, VWEU.

De criteria en procedures waarborgen dat de te selecteren concrete acties worden geprioriteerd om de Uniefinanciering maximaal te laten bijdragen aan de verwezenlijking van de doelstellingen van het programma.

• 2. 

  Voor de selectie van concrete acties moet de beheerautoriteit:

Met betrekking tot punt b) van dit lid, zijn in het geval van de eerste beleidsdoelstelling, als vermeld in artikel 3, lid 1, punt a), van de EFRO- en CF-verordening, alleen concrete acties die overeenstemmen met de in de punten i) en iv) van dat punt bedoelde specifieke doelstellingen consistent met de desbetreffende strategieën voor slimme specialisatie.

• 3. 

  De beheerautoriteit waarborgt dat aan de begunstigde een document wordt verstrekt met alle voorwaarden voor steun voor elke concrete actie, met inbegrip van de specifieke vereisten betreffende de producten of diensten die moeten worden geleverd, het financieringsplan, de uitvoeringstermijn en, indien van toepassing, de toe te passen methode voor de vaststelling van de kosten van de concrete actie en de voorwaarden voor betaling van de steun.

• 4. 

  Voor concrete acties waaraan een Excellentiekeurmerk is toegekend of die zijn geselecteerd in het kader van een door Horizon Europa medegefinancierd programma, kan de beheerautoriteit besluiten rechtstreeks uit het EFRO of het ESF+ steun te verstrekken, op voorwaarde dat die concrete acties voldoen aan de in lid 2, punten a), b) en g), vermelde vereisten.

Daarnaast kunnen de beheerautoriteiten op de in de eerste alinea bedoelde concrete acties de categorieën, maximumbedragen en methoden voor de berekening van de subsidiabele kosten toepassen die conform het betrokken Unie-instrument zijn vastgesteld. Deze elementen worden vermeld in het in lid 3 bedoelde document.

• 5. 

  Wanneer de beheerautoriteit een concrete actie van strategisch belang selecteert, stelt zij de Commissie daarvan binnen een maand in kennis en verstrekt zij de Commissie alle relevante informatie over die actie.

Artikel 74

Programmabeheer door de beheerautoriteit

• 1. 

  De beheerautoriteit:

Met betrekking tot punt b) van de eerste alinea mogen er geen bedragen in mindering worden gebracht of worden ingehouden, noch specifieke heffingen of andere heffingen met gelijke werking worden toegepast die de bedragen verschuldigd aan begunstigden zouden verminderen.

Met betrekking tot concrete PPP-acties stort de beheerautoriteit de betalingen op een geblokkeerde rekening die specifiek daarvoor is geopend op naam van de begunstigde om te worden gebruikt overeenkomstig de PPP-overeenkomst.

• 2. 

  De in lid 1, eerste alinea, punt a), bedoelde beheersverificaties zijn risicogebaseerd en proportioneel met de vooraf schriftelijk vastgestelde risico’s.

Beheersverificaties omvatten administratieve verificaties met betrekking tot betalingsaanvragen van begunstigden en verificaties ter plaatse van concrete acties. Die verificaties worden uitgevoerd vóór indiening van de rekeningen overeenkomstig artikel 98.

• 3. 

  Indien de beheerautoriteit ook een begunstigde van het programma is, moet de regeling voor de beheersverificaties een scheiding van functies garanderen.

Onverminderd lid 2 kan de Interreg-verordening specifieke voorschriften inzake op Interreg-programma’s toepasselijke beheersverificaties bevatten. De AMIF-, de ISF- en de BMVI-verordeningen kunnen specifieke regels voor beheersverificaties bevatten die van toepassing zijn ingeval een internationale organisatie een begunstigde is.

Artikel 75

Ondersteuning van het werk van het monitoringcomité door de beheerautoriteit

De beheerautoriteit:

Artikel 76

De boekhoudfunctie

• 1. 

  De boekhoudfunctie omvat de volgende taken:

• 2. 

  De boekhoudfunctie houdt geen verificaties op het niveau van begunstigden in.

• 3. 

  In afwijking van lid 1, punt c), kan in de Interreg-verordening een andere methode worden vastgelegd voor het omrekenen van uitgaven die in een andere valuta dan de euro worden gedaan.

Artikel 77

Taken van de auditautoriteit

• 1. 

  De auditautoriteit is verantwoordelijk voor het uitvoeren van systeemaudits, audits over concrete acties en audits van rekeningen, om zo de Commissie op onafhankelijke wijze waarborgen te bieden over de doeltreffendheid van de beheer- en controlesystemen en de wettigheid en regelmatigheid van de uitgaven die zijn opgenomen in de bij de Commissie ingediende rekeningen.

• 2. 

  Auditwerkzaamheden worden verricht overeenkomstig internationaal aanvaarde auditnormen.

• 3. 

  De auditautoriteit moet de volgende documenten opstellen en bij de Commissie indienen:

• 4. 

  Indien programma’s worden gegroepeerd voor de audit van concrete acties overeenkomstig artikel 79, lid 2, tweede alinea, kan de uit hoofde van lid 3, punt b), van dit artikel vereiste informatie in één verslag worden opgenomen.

• 5. 

  De auditautoriteit zendt de systeemauditverslagen naar de Commissie zodra de contradictoire procedure met de betrokken gecontroleerden is voltooid.

• 6. 

  Tenzij anders is overeengekomen, komen de Commissie en de auditautoriteiten regelmatig, en ten minste eenmaal per jaar, bijeen om de auditstrategie, het jaarlijkse controleverslag en het auditadvies te bespreken, hun auditplannen en -methoden op elkaar af te stemmen en van gedachten te wisselen over kwesties in verband met de verbetering van de beheer- en controlesystemen.

Artikel 78

Auditstrategie

• 1. 

  De auditautoriteit stelt, na raadpleging van de beheerautoriteit, een auditstrategie op basis van een risicobeoordeling, rekening houdend met het beheers- en controlesysteem als beschreven in artikel 69, lid 11, betreffende systeemaudits en audits van concrete acties. De auditstrategie omvat systeemaudits van nieuw aangewezen beheerautoriteiten en autoriteiten belast met de boekhoudfunctie. Deze audits worden uitgevoerd binnen 21 maanden na het besluit tot goedkeuring van het programma of de programmawijziging waarbij een dergelijke autoriteit is aangewezen. De auditstrategie wordt opgesteld overeenkomstig het in bijlage XXII opgenomen model en wordt jaarlijks bijgewerkt nadat het eerste jaarlijkse controleverslag en auditadvies bij de Commissie is ingediend. Zij kan betrekking hebben op een of meer programma’s.

• 2. 

  Op verzoek wordt de auditstrategie aan de Commissie verstrekt.

Artikel 79

Audits van concrete acties

• 1. 

  Audits van concrete acties hebben betrekking op bij de Commissie in het boekjaar gedeclareerde uitgaven, op basis van een steekproef. Die steekproef is representatief en is gebaseerd op statistische steekproefmethodes.

• 2. 

  Indien de populatie uit minder dan 300 steekproefeenheden bestaat, kan de auditautoriteit op basis van haar professionele oordeel een niet-statistische steekproefmethode toepassen. In dergelijke gevallen moet de steekproef omvangrijk genoeg zijn om de auditautoriteit in staat te stellen een geldig auditadvies uit te brengen. De niet-statistische steekproefmethode bestrijkt minimaal 10 % van de steekproefeenheden in de populatie van het boekjaar, die op aselecte wijze worden gekozen.

De statistische steekproef kan betrekking hebben op een of meer door het EFRO, het ESF+, het Cohesiefonds en het JTF ondersteunde programma’s en, eventueel met stratificatie, op een of meer programmeringsperiodes, afhankelijk van het professionele oordeel van de auditautoriteit.

De steekproef van door het EFMZVA, het AMIF, het ISF en het BMVI of ondersteunde concrete acties heeft betrekking op door elk fonds apart ondersteunde concrete acties.

• 3. 

  Audits van concrete acties omvatten alleen een verificatie ter plaatse van de materiële uitvoering van de concrete actie indien het type concrete actie dat vereist.

De ESF+-verordening kan specifieke bepalingen bevatten voor programma’s of prioriteiten in het kader van artikel 4, lid 1, punt m), van die verordening. De AMIF-, de ISF- en de BMVI-verordeningen kunnen specifieke bepalingen voor de audit van concrete acties bevatten ingeval een internationale organisatie een begunstigde is. De Interreg-verordening kan specifieke regels inzake audits van concrete acties vaststellen die van toepassing zijn op Interreg-programma’s.

De audits worden uitgevoerd op basis van de regels die golden op het ogenblik dat de activiteiten in het kader van de concrete actie werden uitgevoerd.

• 4. 

  De Commissie is bevoegd om overeenkomstig artikel 114 een gedelegeerde handeling vast te stellen om dit artikel aan te vullen met gestandaardiseerde kant-en-klare steekproefmethoden en -modaliteiten voor een of meer programmeringsperioden.

Artikel 80

Single audit-regelingen

• 1. 

  Bij het uitvoeren van audits houden de Commissie en de auditautoriteiten rekening met het single audit-beginsel en het evenredigheidsbeginsel met betrekking tot de omvang van het risico voor de begroting van de Unie. Dat dient met name om te voorkomen dat nieuwe audits en beheersverificaties van dezelfde bij de Commissie gedeclareerde uitgaven worden uitgevoerd, en zo de kosten voor beheersverificaties en -audits en de administratieve lasten voor de begunstigden tot een minimum te beperken.

De Commissie en de auditautoriteiten gebruiken eerst alle de in artikel 72, lid 1, punt e), bedoelde informatie en registergegevens, met inbegrip van de resultaten van beheersverificaties, en vragen en verkrijgen alleen aanvullende documenten en auditbewijs van de betrokken begunstigden indien zij dit, op basis van hun professionele oordeel, nodig achten om tot betrouwbare auditconclusies te komen.

• 2. 

  Voor programma’s waarvoor de Commissie concludeert dat het oordeel van de auditautoriteit betrouwbaar is, en de betrokken lidstaat meedoet aan de nauwere samenwerking inzake de instelling van het Europees Openbaar Ministerie, blijven de audits van de Commissie beperkt tot een audit van de werkzaamheden van de auditautoriteit.

• 3. 

  Vóór de indiening van de rekeningen voor het boekjaar waarin de concrete actie is voltooid, verricht de Commissie of de auditautoriteit niet meer dan één audit voor concrete acties waarvan de totale subsidiabele uitgaven niet meer bedragen dan 400 000 EUR voor het EFRO of het Cohesiefonds, 350 000 EUR voor het JTF, 300 000 EUR voor het ESF+, of 200 000 EUR voor het EFMZVA, het AMIF, het ISF of het BMVI.

Andere concrete acties worden vóór de indiening van de rekeningen voor het boekjaar waarin de concrete actie is voltooid, onderworpen aan ten hoogste één audit per boekjaar, die wordt verricht door hetzij de auditautoriteit hetzij de Commissie. Concrete acties worden in een jaar waarin reeds een audit door de Rekenkamer heeft plaatsgevonden, niet meer door de Commissie of de auditautoriteit aan een audit onderworpen, mits zij de resultaten van de audit door de Europese Rekenkamer kunnen gebruiken voor het uitvoeren van hun respectieve taken.

• 4. 

  Niettegenstaande lid 3 kan een concrete actie worden onderworpen aan meer dan één audit indien de auditautoriteit op basis van haar professionele oordeel tot de conclusie komt dat er geen geldig auditadvies kan worden uitgebracht.

• 5. 

  De leden 2 en 3 zijn niet van toepassing indien:

Artikel 81

Beheersverificaties en audits van financieringsinstrumenten

• 1. 

  De beheerautoriteit verricht overeenkomstig artikel 74, lid 1, beheersverificaties ter plaatse uitsluitend op het niveau van de instanties die het financieringsinstrument uitvoeren en, in het kader van garantiefondsen, op het niveau van de instanties die de onderliggende nieuwe leningen verstrekken. De beheerautoriteit kan verificaties door externe instanties laten uitvoeren en geen verificaties ter plaatse verrichten, mits zij over voldoende bewijs beschikt van de bekwaamheid van deze externe instanties.

• 2. 

  De beheerautoriteit verricht geen verificaties ter plaatse op het niveau van de EIB of andere internationale financiële instellingen waarvan een lidstaat aandeelhouder is.

De EIB of andere internationale financiële instellingen waarvan een lidstaat aandeelhouder is, bezorgen de beheerautoriteit evenwel bij elke betalingsvordering een controleverslag.

• 3. 

  De auditautoriteit verricht overeenkomstig artikel 77, 79 of 83, indien van toepassing, systeemaudits en audits van concrete acties op het niveau van de instanties die het financieringsinstrument uitvoeren en, in het kader van garantiefondsen, op het niveau van de instanties die de onderliggende nieuwe leningen verstrekken. De resultaten van door externe controleurs uitgevoerde audits van instanties die het financieringsinstrument uitvoeren, kunnen door de auditautoriteit met het oog op algemene zekerheid in aanmerking worden genomen en op basis hiervan kan de auditautoriteit besluiten haar eigen auditwerkzaamheden te beperken.

• 4. 

  In het kader van garantiefondsen kunnen voor de audit van programma’s verantwoordelijke instanties alleen audits verrichten van de instanties die onderliggende nieuwe leningen verstrekken in een of meer van de volgende situaties:

• 5. 

  De auditautoriteit verricht geen audits op het niveau van de EIB of andere internationale financiële instellingen waarvan een lidstaat aandeelhouder is, met betrekking tot financieringsinstrumenten die zij uitvoeren.

De EIB of andere internationale financiële instellingen waarvan een lidstaat aandeelhouder is, bezorgen de Commissie en de auditautoriteit evenwel een jaarlijks auditverslag dat aan het eind van elk kalenderjaar door hun externe controleurs wordt opgesteld. Dat verslag heeft betrekking op de in bijlage XXI opgenomen elementen, en vormt de basis voor de werkzaamheden van de auditautoriteit.

• 6. 

  De EIB en andere internationale financiële instellingen verstrekken de programma-autoriteiten alle documenten die zij nodig hebben om hun verplichtingen na te komen.

Artikel 82

Beschikbaarheid van documenten

• 1. 

  Onverminderd de staatssteunregels zorgt de beheerautoriteit ervoor dat alle bewijsstukken met betrekking tot een door de fondsen ondersteunde concrete actie gedurende vijf jaar op het gepaste niveau worden bewaard, gerekend vanaf 31 december van het jaar waarin de beheerautoriteit de laatste betaling aan de begunstigde verricht.

• 2. 

  In geval van gerechtelijke procedures of op verzoek van de Commissie wordt de in lid 1 bedoelde termijn onderbroken.

HOOFDSTUK III

Gebruik van nationale beheersystemen

Artikel 83

Verbeterde proportionele regelingen

De lidstaat kan gebruikmaken van de volgende verbeterde proportionele regelingen voor het beheer- en controlesysteem van een programma, mits voldaan is aan de in artikel 84 beschreven voorwaarden:

Voor beheersverificaties als bedoeld in punt a) van de eerste alinea kan de beheerautoriteit door externe instanties verrichte verificaties gebruiken mits zij over voldoende bewijs van de bekwaamheid van die instanties beschikt.

Indien de in punt b) van de eerste alinea bedoelde populatie uit minder dan 300 steekproefeenheden bestaat, kan de auditautoriteit een niet-statistische steekproefmethode toepassen overeenkomstig artikel 79, lid 2.

De Commissie beperkt haar audits tot een toetsing van de werkzaamheden van de auditautoriteit door deze uitsluitend op haar niveau over te doen, tenzij de beschikbare informatie duidt op een ernstige tekortkoming in de werkzaamheden van de auditautoriteit.

Artikel 84

Voorwaarden voor de toepassing van verbeterde proportionele regelingen

• 1. 

  De lidstaat kan de in artikel 83 bedoelde verbeterde proportionele regelingen tijdens de programmeringsperiode op elk gewenst moment toepassen, mits de Commissie in haar gepubliceerde jaarlijkse activiteitenverslagen voor de laatste twee jaar voorafgaand aan een dergelijk besluit van de lidstaat heeft bevestigd dat het beheer- en controlesysteem van het programma goed functioneert en het totale foutenpercentage voor elk jaar 2 % of minder bedraagt. Wanneer wordt nagegaan of het beheer- en controlesysteem van het programma goed functioneert, houdt de Commissie rekening met de deelname van de betrokken lidstaat aan de nauwere samenwerking inzake de instelling van het Europees Openbaar Ministerie.

Indien een lidstaat besluit de in artikel 83 bedoelde verbeterde proportionele regelingen toe te passen, stelt de lidstaat de Commissie in kennis van de toepassing van dergelijke regelingen. In dat geval is de regeling van toepassing vanaf het begin van het daaropvolgende boekjaar.

• 2. 

  De lidstaat kan de in artikel 83 bedoelde verbeterde proportionele regelingen reeds aan het begin van de programmeringsperiode toepassen, mits wordt voldaan aan de in lid 1 van dit artikel beschreven voorwaarden ten aanzien van een soortgelijk programma dat in 2014-2020 is uitgevoerd en mits de voor het programma 2021-2027 vastgestelde beheer- en controleregelingen grotendeels op de regelingen van het vorige programma voortbouwen. In dat geval zijn de verbeterde proportionele regelingen van toepassing vanaf de aanvang van het programma.

• 3. 

  De lidstaat zorgt daartoe voor een beschrijving van het beheer- en controlesysteem vastgesteld in artikel 69, lid 11, en van de auditstrategie vastgesteld in artikel 78, of past die dienovereenkomstig aan.

Artikel 85

Aanpassing tijdens de programmeringsperiode

• 1. 

  Indien de Commissie of de auditautoriteit op grond van de uitgevoerde audits en het jaarlijkse controleverslag concludeert dat niet meer aan de in artikel 84 beschreven voorwaarden wordt voldaan, verzoekt de Commissie de auditautoriteit aanvullende auditwerkzaamheden te verrichten overeenkomstig artikel 69, lid 3, en zich ervan te vergewissen dat er corrigerende maatregelen worden genomen.

• 2. 

  Indien in het daaropvolgende jaarlijkse controleverslag wordt bevestigd dat nog steeds niet wordt voldaan aan de voorwaarden, waardoor de Commissie er minder zeker van is dat de beheer- en controlesystemen goed functioneren en dat de uitgaven wettig en regelmatig zijn, verzoekt de Commissie de auditautoriteit systeemaudits uit te voeren.

• 3. 

  Nadat de Commissie de lidstaat in de gelegenheid heeft gesteld opmerkingen te formuleren, kan zij de lidstaat meedelen dat de in artikel 83 beschreven verbeterde proportionele regelingen vanaf de start van het volgende boekjaar niet meer worden toegepast.

TITEL VII

FINANCIEEL BEHEER, INDIENING EN ONDERZOEK VAN DE REKENINGEN EN FINANCIËLE CORRECTIES

HOOFDSTUK I

Financieel beheer

Afdeling I

Algemene boekhoudregels

Artikel 86

Budgettaire vastleggingen

• 1. 

  Het besluit tot goedkeuring van het programma overeenkomstig artikel 23 vormt een financieringsbesluit in de zin van artikel 110, lid 1, van het Financieel Reglement en de kennisgeving ervan aan de betrokken lidstaat schept een juridische verplichting.

In dat besluit wordt de totale bijdrage van de Unie per fonds en per jaar vermeld. Voor programma’s in het kader van de doelstelling “investeren in werkgelegenheid en groei” wordt echter per programma in elke lidstaat 50 % van de bijdrage voor de jaren 2026 en 2027 (“flexibiliteitsbedrag”) ingehouden; dat bedrag wordt pas definitief toegewezen aan het programma na de vaststelling van het besluit van de Commissie naar aanleiding van de tussentijdse evaluatie overeenkomstig artikel 18.

• 2. 

  De vastleggingen in de begroting van de Unie voor elk programma worden in de periode van 1 januari 2021 tot en met 31 december 2027 verricht door de Commissie, in jaarlijkse tranches voor elk fonds.

• 3. 

  In afwijking van artikel 111, lid 2, van het Financieel Reglement geschieden de vastleggingen in de begroting voor de eerste tranche nadat de Commissie het programma heeft goedgekeurd.

Artikel 87

Gebruik van de euro

Alle bedragen die worden vermeld in programma’s of door de lidstaten worden gemeld aan of gedeclareerd bij de Commissie, luiden in euro.

Artikel 88

Terugbetaling

• 1. 

  Elke aan de begroting van de Unie te verrichten terugbetaling geschiedt vóór de vervaldag die is vermeld in de overeenkomstig artikel 98 van het Financieel Reglement opgestelde invorderingsopdracht. Deze vervaldatum is de laatste dag van de tweede maand die volgt op de maand waarin de invorderingsopdracht is gegeven.

• 2. 

  Bij een te late terugbetaling is vertragingsrente verschuldigd vanaf de vervaldatum tot en met de datum van de daadwerkelijke betaling. De toe te passen rentevoet is anderhalf procentpunt hoger dan die welke de Europese Centrale Bank toepast bij haar voornaamste herfinancieringstransacties op de eerste werkdag van de maand waarin de vervaldatum valt.

Afdeling II

Regels voor betalingen aan de lidstaten

Artikel 89

Soorten betalingen

Betalingen nemen de vorm aan van voorfinanciering, tussentijdse betalingen of betalingen van het saldo van de rekeningen voor het boekjaar.

Artikel 90

Voorfinanciering

• 1. 

  De Commissie betaalt voorfinanciering op basis van de totale steun uit de fondsen zoals beschreven in het besluit tot goedkeuring van het programma.

• 2. 

  De voorfinanciering voor elk fonds wordt ieder jaar vóór 1 juli betaald in jaarlijkse tranches, onder voorbehoud van de beschikbaarheid van middelen, en wel als volgt:

Indien een programma na 1 juli 2021 wordt goedgekeurd, worden de eerdere tranches in het jaar van goedkeuring betaald.

• 3. 

  In afwijking van lid 2 worden in de Interreg-verordening specifieke regels inzake voorfinanciering voor Interreg-programma’s vastgelegd.

• 4. 

  In afwijking van lid 2 worden in de fondsspecifieke verordeningen specifieke regels inzake voorfinanciering vastgelegd voor door het AMIF, het ISF en het BMVI ondersteunde programma’s.

• 5. 

  Het als voorfinanciering betaalde bedrag voor de jaren 2021 en 2022 wordt jaarlijks in de rekeningen van de Commissie vereffend en, voor de jaren 2023 tot en met 2026, uiterlijk met het laatste boekjaar, overeenkomstig artikel 100.

Voor door het AMIF, het ISF en het BMVI ondersteunde programma’s wordt het als voorfinanciering betaalde bedrag uiterlijk in het laatste boekjaar in de rekeningen van de Commissie vereffend.

• 6. 

  Eventuele door de voorfinanciering gegenereerde renteopbrengsten worden voor het betrokken programma op dezelfde wijze gebruikt als de fondsen en worden opgenomen in de rekeningen van het laatste boekjaar.

Artikel 91

Betalingsaanvragen

• 1. 

  De lidstaat dient maximaal zes betalingsaanvragen in per programma, per fonds en per boekjaar. De lidstaat mag per jaar één betalingsaanvraag indienen, op willekeurig welk moment in elke periode tussen de volgende data: 28 februari, 31 mei, 31 juli, 31 oktober, 30 november en 31 december.

De laatste betalingsaanvraag die uiterlijk 31 juli is ingediend, wordt beschouwd als de laatste betalingsaanvraag voor het boekjaar dat is geëindigd op 30 juni.

De eerste alinea is niet van toepassing op Interreg-programma’s.

• 2. 

  Betalingsaanvragen zijn slechts ontvankelijk indien het meest recente verplichte zekerheidspakket als bedoeld in artikel 98 is ingediend.

• 3. 

  Betalingsaanvragen worden ingediend bij de Commissie overeenkomstig het in bijlage XXIII vastgelegde model en bevatten voor elke prioriteit en, waar van toepassing, per regiocategorie:

• 4. 

  In afwijking van lid 3, punt a), is het volgende van toepassing:

• 5. 

  In geval van staatssteun kan de betalingsaanvraag, in afwijking van lid 3, voorschotten omvatten die door de steunverstrekkende instantie aan de begunstigde zijn betaald onder de volgende cumulatieve voorwaarden:

Bij iedere betalingsaanvraag die voorschotten van deze soort omvat, worden het totaalbedrag dat als voorschot uit het programma is betaald, het bedrag dat is gebruikt voor de uitgaven van de begunstigden binnen drie jaar na de betaling van het voorschot overeenkomstig punt c), en het bedrag dat niet is gebruikt voor de uitgaven van de begunstigden en waarvoor de termijn van drie jaar nog niet is verstreken, afzonderlijk vermeld.

• 6. 

  In geval van steunregelingen krachtens artikel 107 VWEU moet, in afwijking van lid 3, punt c), van dit artikel, de overheidsbijdrage die overeenkomt met de in een betalingsaanvraag vermelde uitgaven door de steunverstrekkende instantie aan de begunstigden zijn betaald.

Artikel 92

Specifieke elementen voor financieringsinstrumenten in betalingsaanvragen

• 1. 

  Bij de uitvoering van financieringsinstrumenten overeenkomstig artikel 59, lid 1, bevatten de overeenkomstig bijlage XXIII ingediende betalingsaanvragen de totaalbedragen die de beheerautoriteit heeft uitgekeerd aan of, in het geval van garanties, de bedragen die de beheerautoriteit voor garantieovereenkomsten heeft gereserveerd ten behoeve van eindontvangers, als bedoeld in artikel 68, lid 1, punten a), b) en c).