Verordening 2021/1150 - Wijziging van Verordeningen (EU) 2018/1862 en (EU) 2019/818 wat betreft de vaststelling van de voorwaarden voor toegang tot andere EU-informatiesystemen voor de doeleinden van het Europees reisinformatie- en -autorisatiesysteem - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 249/1

Bij Verordening (EU) 2018/1240 van het Europees Parlement en de Raad (2) is een Europees reisinformatie- en -autorisatiesysteem (European Travel Information and Authorisation System — Etias) ingesteld voor onderdanen van derde landen die zonder visum de buitengrenzen van de Unie mogen overschrijden. In die verordening zijn de voorwaarden en procedures voor de afgifte of weigering van een reisautorisatie in het kader van Etias vastgesteld.

Met Etias kan worden beoordeeld of de aanwezigheid van die onderdanen van derde landen op het grondgebied van de lidstaten een veiligheidsrisico, een risico op het gebied van illegale immigratie of een hoog epidemiologisch risico zou vormen.

Om de in Verordening (EU) 2018/1240 bedoelde verwerking van de aanvraagdossiers door het centrale Etias-systeem mogelijk te maken, moet de interoperabiliteit tussen het Etias-informatiesysteem, enerzijds, en het inreis-uitreissysteem (EES), het Visuminformatiesysteem (VIS), het Schengen-informatiesysteem (SIS), Eurodac en het Europees Strafregister Informatiesysteem — Onderdanen van derde landen (Ecris-TCN) (“andere EU-informatiesystemen”), en Europol-gegevens als gedefinieerd in die verordening (“Europol-gegevens”), anderzijds, tot stand worden gebracht.

Deze verordening bepaalt, samen met Verordeningen (EU) 2021/1151 (3) en (EU) 2021/1152 (4) van het Europees Parlement en de Raad, regels over de uitvoering van de interoperabiliteit tussen het Etias-informatiesysteem, enerzijds, en andere EU-informatiesystemen en Europol-gegevens, anderzijds, en de voorwaarden voor de raadpleging van in andere EU-informatiesystemen opgeslagen gegevens en Europol-gegevens door Etias voor het automatisch vaststellen van hits. Dit noopt tot wijziging van Verordeningen (EU) 2018/1862 (5) en (EU) 2019/818 (6) van het Europees Parlement en de Raad, teneinde het centrale Etias-systeem te verbinden met andere EU-informatiesystemen en met Europol-gegevens en te specificeren welke gegevens tussen die EU-informatiesystemen en Europol-gegevensbestanden zullen worden verzonden.

Wat de uitvoering van de interoperabiliteit met Eurodac betreft, zullen, overeenkomstig Verordening (EU) 2018/1240, de nodige daaruit voortvloeiende wijzigingen worden vastgesteld wanneer de herschikking van Verordening (EU) nr. 603/2013 van het Europees Parlement en de Raad (7) wordt vastgesteld.

Het Europees zoekportaal (ESP), opgericht bij Verordening (EU) 2019/817 van het Europees Parlement en de Raad (8) en Verordening (EU) 2019/818, zal het mogelijk dat de in Etias opgeslagen gegevens en de in de andere EU-informatiesystemen opgeslagen gegevens tegelijkertijd worden doorzocht.

Daarbij moeten technische regelingen worden vastgesteld op grond waarvan Etias regelmatig en automatisch in andere EU-informatiesystemen kan verifiëren of nog steeds wordt voldaan aan de voorwaarden voor de bewaring van aanvraagdossiers, als vastgesteld in Verordening (EU) 2018/1240.

Een Etias-reisautorisatie kan worden ingetrokken na het invoeren in SIS van nieuwe signaleringen in verband met de weigering van toegang en verblijf, of nieuwe signaleringen in verband met een reisdocument dat is geregistreerd als verloren, gestolen, verduisterd of ongeldig verklaard. Om ervoor te zorgen dat het SIS dergelijke nieuwe signaleringen automatisch meldt aan het centrale Etias-systeem, dient een geautomatiseerde procedure te worden opgezet tussen SIS en Etias.

De voorwaarden, met inbegrip van de toegangsrechten, waaronder de centrale Etias-eenheid en de nationale Etias-eenheden de in andere EU-informatiesystemen opgeslagen gegevens ten behoeve van Etias kunnen raadplegen, dienen te worden gewaarborgd door duidelijke en precieze voorschriften inzake de toegang van de centrale Etias-eenheid en de nationale Etias-eenheden tot de in andere EU-informatiesystemen opgeslagen gegevens, de soorten zoekopdrachten en gegevenscategorieën; de toegang dient steeds beperkt te blijven tot hetgeen strikt noodzakelijk is voor de uitoefening van hun taken. Evenzo dienen de in Etias-aanvraagdossiers opgeslagen gegevens alleen zichtbaar te zijn voor de lidstaten die de onderliggende informatiesystemen beheren overeenkomstig de regelingen voor hun deelname.

Op grond van Verordening (EU) 2018/1240 dient het Agentschap van de Europese Unie voor het operationeel beheer van grootschalige IT-systemen op het gebied van vrijheid, veiligheid en recht (eu-LISA), dat is opgericht bij Verordening (EU) 2018/1726 van het Europees Parlement en de Raad (9), verantwoordelijk te zijn voor de ontwerp- en ontwikkelingsfase van het Etias-informatiesysteem.

Deze verordening laat Richtlijn 2004/38/EG van het Europees Parlement en de Raad onverlet (10).

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU) en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU), neemt Denemarken niet deel aan de vaststelling van deze verordening; deze is bijgevolg niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat. Aangezien deze verordening voortbouwt op het Schengenacquis, beslist Denemarken overeenkomstig artikel 4 van het bovengenoemde protocol binnen een termijn van zes maanden nadat de Raad heeft beslist over deze verordening of het deze in zijn interne recht zal omzetten.

Voor zover de bepalingen van deze verordening betrekking hebben op het SIS, zoals geregeld bij Verordening (EU) 2018/1862, neemt Ierland deel aan deze verordening overeenkomstig artikel 5, lid 1, van Protocol nr. 19 betreffende het Schengenacquis dat is opgenomen in het kader van de Europese Unie, gehecht aan het VEU en het VWEU, en overeenkomstig artikel 6, lid 2, van Besluit 2002/192/EG van de Raad (11). Voorts, voor zover de bepalingen van deze verordening betrekking hebben op Europol, Eurodac en het Ecris-TCN, neemt Ierland, overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van Protocol nr. 21 betreffende de positie van het Verenigd Koninkrijk en Ierland ten aanzien van de ruimte van vrijheid, veiligheid en recht, gehecht aan het VEU en het VWEU, en onverminderd artikel 4 van dat protocol, niet deel aan de vaststelling van deze verordening en is deze niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat.

Wat Cyprus en Kroatië betreft, vormt deze verordening een handeling die op het Schengenacquis voortbouwt, of anderszins daaraan is gerelateerd, in de zin van respectievelijk artikel 3, lid 2, van de Toetredingsakte van 2003 en artikel 4, lid 2, van de Toetredingsakte van 2011. Wat Kroatië betreft, moet deze verordening worden gelezen in samenhang met Besluit (EU) 2017/733 van de Raad (12).

Wat IJsland en Noorwegen betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Raad van de Europese Unie en de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen inzake de wijze waarop IJsland en Noorwegen worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (13) die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt G, van Besluit 1999/437/EG van de Raad (14).

Wat Zwitserland betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (15) die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt G, van Besluit 1999/437/EG, in samenhang met artikel 3 van Besluit 2008/149/JBZ van de Raad (16).

Wat Liechtenstein betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van het Protocol tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap, de Zwitserse Bondsstaat en het Vorstendom Liechtenstein betreffende de toetreding van het Vorstendom Liechtenstein tot de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (17) die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt G, van Besluit 1999/437/EG van de Raad, in samenhang met artikel 3 van Besluit 2011/349/EU van de Raad (18).

Verordeningen (EU) 2018/1862 en (EU) 2019/818 moeten daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

Daar de doelstellingen van deze verordening, namelijk de Verordeningen (EU) 2018/1862 en (EU) 2019/818 wijzigen teneinde het centrale Etias-systeem met andere EU-informatiesystemen en Europol-gegevens te verbinden en de data die tussen die EU-informatiesystemen en Europol-gegevens verzonden worden nader te bepalen, niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt, maar vanwege de omvang en de gevolgen ervan beter door de Unie kunnen worden bereikt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 VEU neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om deze doelstellingen te verwezenlijken.

De Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming is geraadpleegd overeenkomstig artikel 41, lid 2, van Verordening (EU) 2018/1725 van het Europees Parlement en de Raad (19),

Het volgende artikel wordt ingevoegd:

“Artikel 18 ter

Bijhouden van logbestanden met het oog op de interoperabiliteit met Etias

Van elke gegevensverwerking in SIS en het Europees reisinformatie- en -autorisatiesysteem (Etias) op grond van artikel 50 ter van deze verordening worden logbestanden bewaard overeenkomstig artikel 18 van deze verordening en artikel 69 van Verordening (EU) 2018/1240 van het Europees Parlement en de Raad (*1).

(*1)  Verordening (EU) 2018/1240 van het Europees Parlement en de Raad van 12 september 2018 tot oprichting van een Europees reisinformatie- en -autorisatiesysteem (Etias) en tot wijziging van Verordeningen (EU) nr. 1077/2011, (EU) nr. 515/2014, (EU) 2016/399, (EU) 2016/1624 en (EU) 2017/2226 (PB L 236 van 19.9.2018, blz. 1).”."

Aan artikel 44, lid 1, wordt het volgende punt toegevoegd:

Het volgende artikel wordt ingevoegd:

“Artikel 49 bis

Toegang tot gegevens in SIS door de centrale Etias-eenheid

• 1. 

  De centrale Etias-eenheid, die overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EU) 2018/1240 binnen het Europees Grens- en kustwachtagentschap is opgericht, heeft voor het vervullen van de taken die haar bij die verordening zijn opgedragen, het recht op toegang tot en doorzoeking van gegevens in het SIS overeenkomstig artikel 11, lid 8, van die verordening. Artikel 50, leden 4 tot en met 8, van deze verordening zijn van toepassing op dergelijke toegang en doorzoeking.

• 2. 

  Wanneer een verificatie door de centrale Etias-eenheid krachtens artikel 22 en artikel 23, lid 2, van Verordening (EU) 2018/1240 uitwijst dat in Etias-aanvraagdossiers geregistreerde gegevens en een signalering in SIS met elkaar overeenstemmen of wanneer er na dergelijke verificatie twijfel blijft bestaan, zijn de artikelen 23, 24 en 26 van die Verordening van toepassing.”.

Het volgende artikel wordt ingevoegd:

“Artikel 50 ter

Interoperabiliteit met Etias

• 1. 

  Vanaf de datum van ingebruikneming van Etias, als bepaald overeenkomstig artikel 88, lid 1, van Verordening (EU) 2018/1240, wordt het centrale SIS met het ESP verbonden om de geautomatiseerde verificaties op grond van artikel 20, artikel 23, artikel 24, lid 6, punt c), ii), artikel 41 en artikel 54, lid 1, punt b), van die verordening en de daaropvolgende verificaties bepaald in de artikelen 22, 23 en 26 van die verordening, mogelijk te maken.

• 2. 

  Ten behoeve van het verrichten van de in artikel 20, lid 2, punten a) en d) en punt m), i), en in artikel 23, lid 1, van Verordening (EU) 2018/1240 bedoelde verificaties maakt het centrale Etias-systeem, als gedefinieerd in artikel 3, lid 1, punt 25, van die verordening, gebruik van het ESP om de gegevens bedoeld in artikel 11, lid 5, van die verordening te vergelijken met gegevens in het SIS, overeenkomstig artikel 11, lid 8, van die verordening.

• 3. 

  Ten behoeve van het verrichten van de in artikel 24, lid 6, punt c), ii), en artikel 54, lid 1, punt b), van Verordening (EU) 2018/1240 bedoelde verificaties maakt het centrale Etias-systeem gebruik van het ESP om regelmatig na te gaan of een signalering in verband met blanco officiële documenten of identiteitsbewijzen die is ingevoerd in SIS, als bedoeld in artikel 38, lid 2, punten k) en l), van deze verordening, en die tot de weigering, nietigverklaring of intrekking van een reisautorisatie heeft geleid, is gewist.

• 4. 

  Wanneer in het SIS een nieuwe signalering wordt opgenomen in verband met een reisdocument dat is geregistreerd als verloren, gestolen, verduisterd of ongeldig verklaard, zendt het centrale SIS, overeenkomstig artikel 41, lid 3, van Verordening (EU) 2018/1240, met gebruikmaking van een geautomatiseerde procedure en het ESP, de informatie over deze signalering toe aan het centrale Etias-systeem om door het systeem te laten verifiëren of die nieuwe signalering betrekking heeft op een geldige reisautorisatie.”.