Verordening 2022/2554 - Digitale operationele weerbaarheid voor de financiële sector - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 333/1

In het digitale tijdperk ondersteunt informatie- en communicatietechnologie (ICT) complexe systemen die worden gebruikt voor dagelijkse activiteiten. ICT houdt belangrijke sectoren van onze economie draaiende, waaronder de financiële sector, en verbetert de werking van de interne markt. Meer digitalisering en onderlinge verwevenheid vergroten ook het ICT-risico, waardoor de samenleving als geheel, en het financiële stelsel in het bijzonder, kwetsbaarder wordt voor cyberdreigingen of ICT-verstoringen. Hoewel het alomtegenwoordige gebruik van ICT-systemen en een hoge mate van digitalisering en connectiviteit tegenwoordig belangrijke kenmerken zijn van de activiteiten van financiële entiteiten in de Unie, moet hun digitale weerbaarheid nog beter worden aangepakt en in hun ruimere operationele kaders worden ingebouwd.

Het gebruik van ICT heeft in de afgelopen decennia een centrale rol gekregen in de verlening van financiële diensten, zodat ICT nu van cruciaal belang is voor de werking van typische dagelijkse functies van alle financiële entiteiten. Digitalisering komt tegenwoordig onder andere naar voren bij bijvoorbeeld betalingen, die steeds minder met op contant geld en papier gebaseerde methoden plaatsvinden en steeds vaker met behulp van digitale oplossingen plaatsvinden, alsook effectenclearing en -afwikkeling, elektronische en algoritmische handel, lenings- en financieringsverrichtingen, peer-to-peerfinanciering, kredietbeoordeling, schadebeheer en backofficeverrichtingen. De verzekeringssector is ook getransformeerd door het gebruik van ICT-technologie, van de opkomst van verzekeringstussenpersonen die met InsurTech werken en hun diensten online aanbieden tot het digitaal afsluiten van verzekeringen. Niet alleen is het geldwezen in de hele sector grotendeels digitaal geworden, maar digitalisering heeft ook gezorgd voor sterkere onderlinge verbanden en afhankelijkheden binnen de financiële sector en met derde aanbieders van infrastructuur en diensten.

Het Europees Comité voor systeemrisico’s (ESRB) heeft in een in 2020 uitgebracht verslag over systemisch cyberrisico bevestigd hoe de bestaande hoge mate van verwevenheid tussen financiële entiteiten, financiële markten en financiëlemarktinfrastructuren, en met name de onderlinge afhankelijkheid van hun ICT-systemen, een systeemkwetsbaarheid zou kunnen vormen, omdat lokale cyberincidenten zich snel van elk van de ongeveer 22 000 financiële entiteiten van de Unie zouden kunnen verspreiden naar het gehele financiële stelsel, niet gehinderd door geografische grenzen. Ernstige ICT-inbreuken die zich in de financiële sector voordoen, hebben niet alleen gevolgen voor afzonderlijke financiële entiteiten. Zij begunstigen ook de verspreiding van lokale kwetsbaarheden via de financiële transmissiekanalen en kunnen negatieve gevolgen voor de stabiliteit van het financiële stelsel van de Unie meebrengen, waaronder liquiditeitsruns en een algeheel verlies van vertrouwen in de financiële...