Toelichting bij COM(2014)203 - Sluiting van een protocol bij de kaderovereenkomst met Tunesië over algemene beginselen voor deelname van Tunesië aan programma's van de Unie

Dit is een beperkte versie

U kijkt naar een beperkte versie van dit dossier in de EU Monitor.

dossier COM(2014)203 - Sluiting van een protocol bij de kaderovereenkomst met Tunesië over algemene beginselen voor deelname van Tunesië aan ...
bron COM(2014)203 NLEN
datum 31-03-2014
De geleidelijke openstelling van bepaalde programma’s en agentschappen van de Unie voor de deelname van partnerlanden in het kader van het Europees nabuurschapsbeleid (ENB) is een van de vele maatregelen om hervorming, modernisering en overgang in de buurlanden van de Europese Unie te bevorderen. De Commissie heeft dit aspect van het beleid uitvoeriger uiteengezet in haar mededeling van december 2006 over de algemene aanpak om de ENB-partnerlanden te laten deelnemen aan communautaire agentschappen en programma’s[1].

De Raad heeft deze aanpak in zijn conclusies van 5 maart 2007 goedgekeurd[2].

Op basis van de mededeling van de Commissie en van zijn conclusies heeft de Raad op 18 juni 2007 de Commissie richtsnoeren verstrekt om met Algerije, Armenië, Azerbeidzjan, Egypte, Georgië, Israël, Jordanië, Libanon, Marokko, Moldavië, Oekraïne, Palestina en Tunesië te onderhandelen over kaderovereenkomsten over de algemene beginselen voor de deelname van die landen aan communautaire programma’s[3].

De Europese Raad van juni 2007 heeft opnieuw bevestigd dat het ENB van cruciaal belang is[4] en heeft zijn goedkeuring gehecht aan een voortgangsverslag van het voorzitterschap[5], dat aan de Raad op 18 en 19 juni 2007 was voorgelegd, en aan de daarmee verband houdende conclusies van de Raad[6]. In het verslag wordt verwezen naar de richtsnoeren van de Raad voor onderhandelingen over de desbetreffende aanvullende protocollen.

In de gezamenlijke mededeling van de Commissie en de hoge vertegenwoordiger van de Europese Unie voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid, getiteld 'Inspelen op de veranderingen in onze buurlanden'[7], die werd bekrachtigd door de conclusies van de Raad van 20 juni 2011, wordt voorts benadrukt dat de EU de deelname van partnerlanden aan EU-programma's wenst te bevorderen.

Momenteel zijn er protocollen ondertekend met Armenië, Georgië, Israël, Jordanië, Moldavië, Marokko en Oekraïne.

In december 2013 maakte Tunesië zijn belangstelling kenbaar om deel te nemen aan het ruime aanbod van programma’s die openstaan voor ENB-partnerlanden. De tekst van het protocol waarover met Tunesië is onderhandeld, is als bijlage opgenomen.

De Commissie dient hierbij een voorstel in voor een besluit van de Raad betreffende de sluiting van het protocol. Dit protocol omvat een kaderovereenkomst inzake de algemene beginselen voor de deelname van Tunesië aan programma’s van de Unie. De overeenkomst omvat standaardbepalingen die gelden voor alle partnerlanden van het Europees nabuurschapsbeleid waarmee dergelijke protocollen zullen worden gesloten.

Overeenkomstig artikel 218, lid 6, onder a), van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie zal het Europees Parlement worden gevraagd de sluiting van dit protocol goed te keuren.

Tegelijkertijd dient de Commissie een voorstel in voor een besluit van de Raad betreffende de ondertekening en voorlopige toepassing van het protocol.

De Raad wordt verzocht het aangehecht voorstel voor een besluit goed te keuren.