Toelichting bij COM(2016)731 - Instelling van een Europees systeem voor reisinformatie en -autorisatie (ETIAS) - Hoofdinhoud
Dit is een beperkte versie
U kijkt naar een beperkte versie van dit dossier in de EU Monitor.
| dossier | COM(2016)731 - Instelling van een Europees systeem voor reisinformatie en -autorisatie (ETIAS). |
|---|---|
| bron | COM(2016)731   |
| datum | 16-11-2016 |
Achtergrond
De bescherming van de burgers in een open Europa is onze overkoepelende prioriteit. De migratie- en vluchtelingencrisis en een reeks terroristische aanslagen hebben het EU-kader voor migratie en veiligheid zwaar op de proef gesteld. De burgers van de EU verwachten dat de Schengenbuitengrenzen doeltreffend worden beheerd om irreguliere migratie te voorkomen en de interne veiligheid te versterken 1 . Een doeltreffend beheer van de buitengrenzen is absoluut noodzakelijk om vrij verkeer in het Schengengebied te garanderen en de overschrijding van de EU-buitengrenzen te vergemakkelijken in een door mobiliteit gekenmerkte wereld. Elk jaar wordt de Schengengrens ca. 400 miljoen keer overschreden door EUburgers en 200 miljoen keer door burgers uit derde landen.
Vandaag de dag is wereldwijd een zestigtal landen – met ca. 1,4 miljard inwoners – vrijgesteld van de visumplicht voor inreis in de Europese Unie. Deze visumvrijstelling maakt de EU tot de meest gastvrije bestemming in de geïndustrialiseerde wereld en komt, vanwege het wederkerigheidsbeginsel, ook de EU-burgers ten goede, aangezien het reizen naar het buitenland hen op die manier gemakkelijker wordt gemaakt. Het aantal onderdanen van derde landen dat zonder visum naar de Schengenlanden mag reizen, zal blijven toenemen. In 2014 overschreden 30 miljoen niet-visumplichtige onderdanen van derde landen de Schengengrenzen. Verwacht wordt dat dat aantal tegen 2020 met meer dan 30 % zal zijn toegenomen, tot 39 miljoen 2 . Deze cijfers wijzen op de noodzaak een systeem in te voeren dat de verwezenlijking beoogt van dezelfde doelstellingen als de visumregeling, nl. beoordelen of onderdanen van derde landen die de EU bezoeken, een risico uit het oogpunt van irreguliere immigratie en veiligheid vormen en dat risico beheren, maar dan op een minder zware en meer bezoekersvriendelijke manier, overeenkomstig de doelstellingen van het visumliberaliseringsbeleid van de EU.
In haar mededeling van 14 september 2016 over versterking van de veiligheid in een door mobiliteit gekenmerkte wereld door betere informatie-uitwisseling in de strijd tegen terrorisme en door sterkere buitengrenzen 3 bevestigt de Commissie dat bij het vergemakkelijken van de legale toegang van niet-visumplichtige reizigers tot het Schengengebied moet worden gestreefd naar een juist evenwicht tussen het waarborgen van de mobiliteit en het versterken van de veiligheid. Visumliberalisering is een belangrijk instrument gebleken om partnerschappen met derde landen tot stand te brengen, onder meer om doeltreffende terugkeer- en overnameregelingen te waarborgen en om de EU aantrekkelijker te maken voor bedrijven en toerisme.
De bevoegde grens- en rechtshandhavingsinstanties hebben over niet-visumplichtige onderdanen van derde landen die nog niet aan de Schengengrens zijn aangekomen, veel minder risicogerelateerde informatie dan over visumplichtige onderdanen van derde landen. Door de toevoeging van deze ontbrekende laag van informatie en risicobeoordeling inzake niet-visumplichtige reizigers krijgen de bestaande maatregelen om de veiligheid van het Schengengebied te vrijwaren en te versterken, een aanzienlijke meerwaarde en kunnen niet-visumplichtige reizigers ten volle gebruikmaken van de visumvrijstelling.
Hoe een doeltreffend en geïntegreerd buitengrensbeheer op basis van nieuwe technologieën tot stand kan worden gebracht door het potentieel van interoperabiliteit volledig te benutten, wordt uiteengezet in de mededeling inzake krachtigere en slimmere informatiesystemen voor grenzen en veiligheid 4 en nader uitgewerkt in een herzien wetgevingsvoorstel voor een inreis-uitreissysteem van de EU (EES) 5 . Met het EES-voorstel wordt beoogd de verzameling en registratie van inreis- en uitreisnotities over burgers uit derde landen die de buitengrenzen van de EU overschrijden, te moderniseren. Parallel daarmee heeft de Commissie opdracht gegeven voor het uitvoeren van een haalbaarheidsstudie 6 over de instelling van een Europees systeem voor reisinformatie en -autorisatie (ETIAS). Het ETIAS moet informatie van niet-visumplichtige onderdanen van derde landen verzamelen en moet op het gebied van informatie en technologische structuur interoperabel zijn met het EES en andere informatiesystemen van de EU. Met het oog op een optimale interoperabiliteit en een gezamenlijk gebruik van middelen moeten het EES en het ETIAS samen en parallel worden ontwikkeld en geïmplementeerd. In september 2016 heeft voorzitter Juncker in zijn toespraak over de toestand van de Unie onderstreept hoe belangrijk het is dat spoedig een voorstel voor een Europees systeem voor reisinformatie en -autorisatie zou worden ingediend, en vervolgens heeft de Commissie aangekondigd dat uiterlijk in november 2016 een wetgevingsvoorstel tot instelling van een dergelijk systeem zou worden aangenomen.
In dit verband en naar aanleiding van de verwijzing naar het ETIAS in het stappenplan van Bratislava 7 heeft de Europese Raad de Commissie in oktober 2016 8 uitgenodigd een voorstel tot invoering van het ETIAS in te dienen en daarbij benadrukt dat het noodzakelijk is 'voorafgaande veiligheidscontroles van niet-visumplichtige reizigers mogelijk te maken en hun zo nodig de toegang te weigeren'.
Motivering voor de invoering van het ETIAS
Het automatische ETIAS-systeem kan vaststellen of er risico's verbonden zijn aan een niet-visumplichtige bezoeker die naar het Schengengebied reist. Landen als de VS, Canada en Australië maken al gebruik van soortgelijke systemen en beschouwen deze als een essentieel onderdeel van hun veiligheidskader – met als gevolg dat veel Europeanen er inmiddels vertrouwd mee zijn.
Het ETIAS zal voordat reizigers aan hun reis beginnen, gegevens over hen verzamelen voor voorafgaande verwerking. Het voordeel voor de reizigers is dat zij op een vlotte grensovergang kunnen rekenen.
Versterking van het geïntegreerde grensbeheer en van de interne veiligheid
Momenteel wordt vooraf geen informatie verzameld over niet-visumplichtige bezoekers die naar de Schengenbuitengrens reizen. Uit het oogpunt van zowel migratie als veiligheid bestaat er echter duidelijk een noodzaak om deze reizigers vooraf te controleren op eventuele risico's. Vooralsnog moeten de grenswachters bij de Schengenbuitengrenzen de knoop doorhakken zonder zich te kunnen baseren op een voorafgaande beoordeling. In 2014 is 286 000 onderdanen van derde landen de toegang geweigerd aan de buitengrenzen van de EU-28. De meeste weigeringen zijn geregistreerd aan de landbuitengrenzen (81 %), gevolgd door de luchtgrenzen (met 16 % van de weigeringen). Tot ongeveer 20 % van deze weigeringen werd besloten omdat de betrokkenen geen geldig visum konden overleggen, maar de meeste gevallen hadden te maken met een negatieve beoordeling van het aan de betrokken persoon verbonden migratie- en/of veiligheidsrisico 9 . Risicobeoordelingen van Europol en de Europese grens- en kustwacht bevestigen 10 dat deze risico's uit het oogpunt van zowel irreguliere migratie als veiligheid reëel zijn.
Daarom krijgt het ETIAS als voornaamste functie het controleren van de informatie die niet-visumplichtige onderdanen van derde landen via een online aanvraag indienen voordat zij naar de buitengrenzen van de EU afreizen – met als doel te beoordelen of zij een risico vormen uit het oogpunt van irreguliere migratie, veiligheid of volksgezondheid. Het ETIAS doet dit door elke aanvraag die via een website of een mobiele applicatie wordt ingediend, automatisch te verwerken en te toetsen aan andere EU-informatiesystemen, een specifieke ETIAS-watchlist en duidelijk omschreven screeningregels. Op basis van dit onderzoek kan dan worden bepaald of er feitelijke indicaties of gegronde redenen zijn om het verlenen van een reisautorisatie te weigeren.
Naar aanleiding van de invoering van het ETIAS wordt aan de Europese grens- en kustwacht de opdracht gegeven om via een centrale ETIAS-eenheid te zorgen voor het beheer van het centrale ETIAS-systeem dat wordt verbonden met en geïntegreerd in de nationale grenswachtinfrastructuur. Aanvragen die bij de automatische verwerking worden afgewezen, gaan naar een centrale ETIAS-eenheid van de Europese grens- en kustwacht die de juistheid van de informatie en de geconstateerde signaleringen snel verifieert. Aanvragen met een signalering of een treffer worden doorgestuurd naar de bevoegde lidstaat of lidstaten. Het Agentschap voor het operationeel beheer van grootschalige IT-systemen op het gebied van vrijheid, veiligheid en recht (eu-LISA) wordt belast met de ontwikkeling en het technische beheer van het ETIAS-informatiesysteem. Europol geeft zijn input als er veiligheidsaspecten in het geding zijn.
Door voor alle niet-visumplichtige onderdanen van derde landen een geldige reisautorisatie verplicht te stellen, ongeacht met welk vervoermiddel of op welke plaats zij de EU binnenkomen, waarborgt de EU dat alle bezoekers vóór hun aankomst worden gecontroleerd, zonder op enige wijze afbreuk te doen aan de visumvrijstelling die op hen van toepassing is. Het systeem is echter vooral relevant voor landgrenzen, omdat over niet-visumplichtige onderdanen van derde landen die over land reizen (te voet, met de auto, bus, vrachtwagen, trein) geen API-gegevens of PNR-gegevens worden verstrekt (respectievelijk: vooraf af te geven passagiersgegevens en persoonsgegevens van passagiers), terwijl dit voor personen die per vliegtuig of per schip reizen, wel het geval is.
Bijgevolg zal het ETIAS de interne veiligheid van de EU op twee manieren versterken: ten eerste, door personen die een risico uit het oogpunt van veiligheid vormen, te identificeren voordat zij bij de Schengenbuitengrens aankomen; ten tweede, door informatie ter beschikking van de nationale rechtshandhavingsinstanties en Europol te stellen wanneer dat in specifieke gevallen noodzakelijk is om een terroristisch misdrijf of andere ernstige strafbare feiten te voorkomen, op te sporen of te onderzoeken.
Reizen vergemakkelijken
Het ETIAS zal het voor niet-visumplichtige onderdanen van derde landen gemakkelijker maken de Schengenbuitengrens te overschrijden. De procedure om een ETIAS-autorisatie te verkrijgen, is eenvoudig, goedkoop en snel en vergt in het overgrote deel van de gevallen geen extra stappen. Op basis van de ervaring van landen met soortgelijke reisautorisatiesystemen (VS, Canada, Australië) zal naar raming 95 % of meer van de aanvragen worden ingewilligd; de aanvrager zal daarvan binnen enkele minuten op de hoogte worden gebracht. Er worden geen vingerafdrukken of andere biometrische gegevens verzameld. De autorisatie is vijf jaar geldig, kan voor meerdere reizen worden gebruikt en de kosten voor de aanvraag bedragen slechts 5 EUR. De voorafgaande reisautorisatie verschaft duidelijkheid aan niet-visumplichtige onderdanen van derde landen die naar het Schengengebied willen afreizen. Als aanvragers hun reisautorisatie ontvangen, hebben zij al een betrouwbare indicatie dat zij in het Schengengebied zullen worden toegelaten. De reiziger gaat er dus ten opzichte van de huidige situatie aanzienlijk op vooruit.
Hoewel de grenswachters aan de buitengrens bevoegd blijven om overeenkomstig de Schengengrenscode definitief over toegang tot het Schengengebied te beslissen, zal het aantal toegangsweigeringen bij de grensdoorlaatposten fors dalen als gevolg van de invoering van het ETIAS. De grenswachters zullen kunnen zien of de persoon die voor hen staat, al dan niet een reisautorisatie heeft gekregen alvorens bij de grens aan te komen. Het ETIAS zal ook leiden tot een daling van de kosten die vervoerders moeten maken om passagiers na aankomst aan zee- en luchtgrenzen terug te brengen naar de plaats van vertrek. Personen aan wie een autorisatie is geweigerd, zullen geen tijd en geld verspillen om naar het Schengengebied te reizen. Er kan beroep tegen dergelijke beslissingen worden aangetekend in de lidstaat die de beslissing heeft genomen, zonder dat daarvoor een langdurige en dure visumaanvraagprocedure hoeft te worden ingeleid, zoals het geval is voor soortgelijke reisautorisatiesystemen.
Belangrijkste componenten van het ETIAS
Inhoudsopgave
- Definitie
- Toepassingsgebied
- Procedure voor het aanvragen en verlenen van een reisautorisatie
- Figuur 1: Reizen met het ETIAS
- Betaling van de leges
- Verwerking van de aanvraag
- Figuur 2: Automatische verwerking van de aanvraag
- Antwoord aan de aanvrager
- Controle door vervoerders
- Aankomst bij de grensdoorlaatpost van het Schengengebied
- Intrekking of nietigverklaring van de reisautorisatie
- Rol van Europol
- Technische infrastructuur van het ETIAS
- Termijn voor de bewaring van de gegevens
- Interoperabiliteit en het delen van middelen met het EES
- Ontwikkelings- en exploitatiekosten
Het Europees systeem voor reisinformatie en -autorisatie (ETIAS), zoals voorgesteld, is een EU-systeem voor niet-visumplichtige onderdanen van derde landen die de buitengrenzen willen overschrijden. Met het systeem kan worden bepaald of de aanwezigheid van deze personen op het grondgebied van de lidstaten een risico vormt uit het oogpunt van irreguliere migratie, veiligheid of volksgezondheid.
Hiertoe wordt een reisautorisatie ingesteld als een nieuwe voorwaarde om het Schengengebied binnen te komen. Personen zonder geldige ETIAS-reisautorisatie wordt de toegang tot het Schengengebied geweigerd.
Vervoerders met een Schengenland als bestemming mogen een passagier pas laten instappen na te hebben gecontroleerd dat hij over een geldige ETIAS-reisautorisatie beschikt.
Een geldige reisautorisatie is voor de bezoekers een betrouwbare indicatie dat vóór hun aankomst bij een doorlaatpost aan de Schengengrens de nodige risicobeoordelingen zijn verricht en zij dus a priori in aanmerking komen om het Schengengebied binnen te reizen. De grenswachter blijft belast met de uitvoering van de grenscontroles overeenkomstig de Schengengrenscode en neemt de definitieve beslissing om al dan niet toegang te verlenen.
Het ETIAS bestaat uit het ETIAS-informatiesysteem, de centrale ETIAS-eenheid en de nationale ETIAS-eenheden.
Het ETIAS-informatiesysteem bestaat uit een centraal systeem voor de verwerking van de aanvragen; een nationale uniforme interface in elke lidstaat die is gebaseerd op identieke technische specificaties voor alle lidstaten en die hun nationale grensinfrastructuur verbindt met het centrale systeem; een beveiligde communicatie-infrastructuur tussen het centrale systeem en de nationale uniforme interfaces; een openbare website en een mobiele app voor mobiele apparaten; een e-maildienst; een beveiligde accountdienst voor het verstrekken van extra informatie en/of documentatie door de aanvragers, indien dat nodig wordt geacht; een gateway voor vervoerders; een webdienst voor de communicatie tussen het centrale systeem en externe belanghebbenden, en software voor verwerking van de aanvragen door de centrale ETIAS-eenheid en de nationale ETIAS-eenheden.
Voor zover dat mogelijk en technisch haalbaar is, zal het ETIAS-informatiesysteem gebruikmaken van de hardware- en softwarecomponenten van het EES en de communicatie-infrastructuur van het EES. Voorts wordt gezorgd voor interoperabiliteit met de andere informatiesystemen die door het ETIAS worden geraadpleegd, zoals het Visuminformatiesysteem (VIS), de Europol-databanken, het Schengeninformatiesysteem (SIS), Eurodac en het Europees Strafregister Informatiesysteem (Ecris).
De centrale ETIAS-eenheid wordt opgezet binnen de Europese grens- en kustwacht en zal deel uitmaken van het wets- en beleidskader van die instantie. De centrale ETIAS-eenheid zal elke dag van de week dag en nacht operationeel zijn en vier kerntaken krijgen: 1) waarborgen dat de gegevens die in de aanvraagbestanden zijn opgeslagen en de gegevens die in het ETIAS-informatiesystem geregistreerd zijn, correct en actueel zijn, 2) waar nodig de reisautorisatieaanvragen verifiëren om elke vorm van onduidelijkheid over de identiteit van de aanvrager weg te nemen in geval van een treffer bij de automatische procedure, 3) specifieke risico-indicatoren van de ETIAS-screeningregels na raadpleging van de ETIAS-screeningraad definiëren, testen, implementeren, evalueren en herzien, en 4) regelmatige controles uitvoeren van het beheer van de aanvragen en de toepassing van de ETIAS-screeningregels, meer bepaald uit het oogpunt van de gevolgen voor de grondrechten, en met name wat betreft privacy- en gegevensbescherming.
In alle lidstaten worden nationale ETIAS-eenheden opgericht die als belangrijkste opdracht krijgen de risicobeoordeling uit te voeren en beslissingen over de reisautorisatie te nemen voor aanvragen die in de automatische aanvraagprocedure zijn afgewezen. Deze eenheden moeten over voldoende middelen beschikken om hun taken zeven dagen per week, 24 uur per dag te vervullen. Zo nodig plegen ze overleg met andere nationale eenheden en met Europol en geven ze advies wanneer ze door andere lidstaten worden geraadpleegd. Ze fungeren tevens als nationale toegangspunten wanneer voor rechtshandhavingsdoeleinden om toegang tot de ETIAS-gegevens wordt verzocht teneinde terroristische misdrijven en andere ernstige strafbare feiten die onder hun bevoegdheid vallen, te voorkomen, op te sporen en te onderzoeken.
Binnen de Europese grens- en kustwacht wordt een ETIAS-screeningraad opgericht die een adviesfunctie zal vervullen. Deze raad bestaat uit een vertegenwoordiger van elke nationale ETIAS-eenheid en van Europol en wordt geraadpleegd voor het definiëren, evalueren en herzien van de risico-indicatoren en over de toepassing van de ETIAS-watchlist.
Het ETIAS is van toepassing op niet-visumplichtige onderdanen van derde landen en, wat de controle van het risico uit het oogpunt van veiligheid en volksgezondheid betreft, ook op familieleden van een burger van de Europese Unie of van een onderdaan van een derde land met recht op vrij verkeer, die niet in het bezit zijn van een verblijfskaart.
Het ETIAS is niet van toepassing op: houders van een visum voor verblijf van langere duur, houders van een vergunning voor klein grensverkeer, onderdanen van de microstaten in het Schengengebied, houders van diplomatieke paspoorten en bemanningsleden van schepen of luchtvaartuigen tijdens hun dienst, onderdanen van derde landen die familielid zijn van een burger van de Unie of van een onderdaan van een derde land die onder het Unierecht inzake vrij verkeer valt, en in het bezit zijn van een geldige verblijfskaart, erkende vluchtelingen, staatlozen of andere personen die verblijven in een lidstaat en in het bezit zijn van een door een lidstaat afgegeven reisdocument.
Het ETIAS is niet van toepassing op EU-burgers. Onderdanen van derde landen met meerdere nationaliteiten, waaronder die van een EU-lidstaat, moeten voor hun inreis in het Schengengebied bijgevolg gebruikmaken van het paspoort dat door een EU-lidstaat is afgegeven.
Houders van een vergunning voor klein grensverkeer worden uitgesloten van het toepassingsgebied van de ETIAS-verordening, in afwachting van de resultaten van een grondige beoordeling van de aan deze categorie personen verbonden veiligheidsrisico's overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1931/2006 tot vaststelling van regels inzake klein grensverkeer aan de landbuitengrenzen van de lidstaten en tot wijziging van de bepalingen van de Schengenuitvoeringsovereenkomst. De Commissie zal onderzoeken of Verordening (EG) nr. 1931/2006 moet worden gewijzigd teneinde te garanderen dat de voorwaarden voor de afgifte van vergunningen voor klein grensverkeer borg staan voor een adequate beoordeling van de veiligheidsrisico's, zonder dat op enigerlei wijze afbreuk wordt gedaan aan de versoepelde regeling voor houders van een vergunning voor klein grensverkeer die is vastgesteld bij Verordening (EG) nr. 1931/2006 en de Schengengrenscode. De Commissie zal tevens de veiligheidskenmerken van de vergunning onderzoeken.
De praktische stappen en de procedure voor het verlenen of weigeren van een reisautorisatie worden uitvoerig uiteengezet in het wetgevingsvoorstel. In de figuur hieronder wordt een overzicht gegeven van de procedure die een niet-visumplichtige onderdaan van een derde land moet doorlopen.
Online aanvraag
Alvorens de geplande reis aan te vatten, creëren de reizigers in spe een online aanvraag op een speciaal daartoe opgezette website of mobiele app.
Zij dienen de volgende gegevens in te vullen:
– achternaam (familienaam), voornaam of voornamen, achternaam bij geboorte, roepnaam of roepnamen; geboortedatum, geboorteplaats, geboorteland, geslacht, huidige nationaliteit, voornamen van de ouders van de aanvrager; thuisadres;
– reisdocument;
– andere nationaliteit of nationaliteiten, in voorkomend geval;
– permanente verblijfplaats;
– e-mailadres en telefoonnummer;
– lidstaat van beoogde eerste binnenkomst;
– opleiding en huidig beroep;
– antwoorden op een reeks vragen over de achtergrond (mogelijk epidemische omstandigheden of andere infectieuze of besmettelijke parasitaire ziektes; strafblad; aanwezigheid in oorlogsgebieden; eerder genomen besluiten tot teruggeleiding naar de grens of bevelen om het grondgebied van een EU-lidstaat te verlaten);
– voor minderjarige aanvragers: identiteit van de voor de minderjarige verantwoordelijke persoon;
– voor aanvragen die worden ingediend door een andere persoon dan de aanvrager: identiteit van die persoon en het bedrijf dat door die persoon wordt vertegenwoordigd (in voorkomend geval);
– voor familieleden van een EU-burger/onderdaan van een derde land met recht op vrij verkeer, die niet in het bezit zijn van een verblijfskaart: hun status van familielid; identiteitsgegevens van het familielid met wie de aanvrager banden heeft; de respectieve familiebanden.
Het online invullen van de aanvraag neemt in principe niet meer dan 10 minuten in beslag. Een geldig paspoort volstaat als documentatie om de vragen te beantwoorden.
Niet-visumplichtige onderdanen van derde landen die (bijv. vanwege leeftijd, niveau van geletterdheid, gebrekkige toegang tot IT of onvermogen om IT te gebruiken) zelf niet in staat zijn hun aanvraag te creëren, mogen dat namens hen door een derde partij laten doen. Het ETIAS aanvaardt zulke aanvragen mits de identiteit van de derde partij in de aanvraag wordt vermeld.
Aanvragers die een verre reis moeten maken om naar de Unie te komen, kopen hun ticket doorgaans via internet of via een reisbureau. In beide gevallen moet daarbij gebruik worden gemaakt van IT. Bijgevolg hebben de aanvragers rechtstreeks toegang tot de technologie die nodig is om de ETIAS-aanvraag in te voeren, of kunnen zij de reisagent vragen dat voor hen te doen.
Zodra zij hun aanvraag hebben ingevuld, wordt alle aanvragers boven de leeftijd van 18 jaar gevraagd per aanvraag een bedrag van 5 EUR aan leges te betalen. De betaling wordt in euro voldaan en gebeurt elektronisch, met een creditcard of een andere betalingswijze. Wellicht worden de toegestane betalingswijzen later gespecificeerd en worden er, afhankelijk van de technologische ontwikkelingen en de beschikbaarheid van de betrokken technologie, nog andere en modernere betalingswijzen toegevoegd, om te voorkomen dat onderdanen van derde landen die geen toegang hebben tot bepaalde betalingswijzen, op moeilijkheden stuiten wanneer ze een ETIAS-autorisatie aanvragen.
De betaling wordt beheerd door een bank of een financieel intermediair. De voor de betaling vereiste gegevens worden alleen verstrekt aan het bedrijf dat de financiële transactie uitvoert, en worden niet verwerkt door het ETIAS in het kader van de aanvraag.
Zodra de betaling is verricht, wordt de ETIAS-aanvraag automatisch ingevoerd.
Meteen nadat de betaling van de leges is bevestigd, gaat het beoordelings- en beslissingsproces voor de aanvraag van start.
De aanvraag wordt automatisch verwerkt. In voorkomend geval gebeurt de verwerking manueel in de centrale ETIAS-eenheid en de nationale ETIAS-eenheid of -eenheden.
Stap 1 – Automatische verwerking
In deze automatische procedure worden de identiteitsgegevens, de reisdocumentgegevens en de antwoorden op de vragen over de achtergrond van de aanvragers verwerkt. Het centrale systeem zal in een tijdsbestek van enkele minuten de door de aanvrager verstrekte gegevens volledig automatisch toetsen aan andere informatiesystemen, de watchlist van het ETIAS en de duidelijke screeningregels van het ETIAS.
Deze automatische procedure dient om zich ervan te vergewissen:
– dat voor de aanvrager niet al een reisautorisatie is verleend die nog geldig is, dat de in de aanvraag verstrekte gegevens over het reisdocument niet voorkomen in een andere reisautorisatieaanvraag waarin andere identiteitsgegevens zijn opgenomen, en dat met betrekking tot de aanvrager of zijn reisdocument geen reisautorisatieaanvraag (ETIAS) is geweigerd, ingetrokken of nietig verklaard;
– dat voor de aanvrager geen signalering met het oog op weigering van toegang van kracht is (SIS) en/of dat het voor de aanvraag gebruikte reisdocument niet overeenstemt met een reisdocument dat is opgegeven als verloren, gestolen of ongeldig gemaakt (SIS en SLTD-gegevensbank van Interpol);
– dat voor de aanvrager geen signalering van kracht is op grond van een Europees aanhoudingsbevel of met het oog op uitlevering (SIS);
– dat de aanvrager niet geregistreerd is omdat hij op dat moment of in het verleden de toegestane verblijfsduur heeft overschreden of omdat hem de toegang is geweigerd (EES);
– dat het Visuminformatiesysteem geen visumaanvraag van de aanvrager heeft afgewezen (VIS – dit geldt voor onderdanen van landen die sinds maximaal vijf jaar zijn vrijgesteld van de visumplicht, en voor aanvragers met meer dan één nationaliteit);
– dat de aanvrager en de in de aanvraag verstrekte gegevens overeenstemmen met de informatie die is geregistreerd in de databank van Europol;
– dat een risicobeoordeling uit het oogpunt van irreguliere migratie is uitgevoerd, met name ten aanzien van de vraag of voor de aanvrager een terugkeerbesluit of een verwijderingsmaatregel is uitgevaardigd na de intrekking of de afwijzing van het verzoek om internationale bescherming (Eurodac) 11 ;
– dat voor de aanvrager geen strafblad is geregistreerd (Ecris);
– dat voor de aanvrager en/of zijn reisdocument geen Interpol-signalering van kracht is (TDAWN).
Deze automatische procedure waarborgt ook dat de aanvragers niet op de ETIAS-watchlist staan; ook wordt geverifieerd of de aanvragers bevestigend hebben geantwoord op een of meer ETIAS-vragen over hun achtergrond.
Het aanvraagdossier wordt beoordeeld aan de hand van duidelijke screeningregels in het centrale ETIAS-systeem. De regels bestaan uit een algoritme dat een vergelijking maakt van de gegevens die in een ETIAS-aanvraagdossier zijn geregistreerd, en specifieke risico-indicatoren die wijzen op geïdentificeerde risico's uit het oogpunt van irreguliere migratie, veiligheid of volksgezondheid. De specifieke risico-indicatoren worden vastgesteld door de centrale ETIAS-eenheid, na overleg met de ETIAS-screeningraad (zie hieronder).
De risico's uit het oogpunt van irreguliere migratie, veiligheid of volksgezondheid worden bepaald op basis van:
– EES-statistieken over uitbijters op het gebied van te lang verblijf of toegangsweigering voor specifieke groepen onderdanen van derde landen;
– ETIAS-statistieken over het weigeren van reisautorisaties vanwege risico's uit het oogpunt van irreguliere migratie, veiligheid of volksgezondheid die verbonden zijn aan specifieke groepen onderdanen van derde landen;
– door het EES en het ETIAS gegenereerde statistieken die wijzen op verbanden tussen de informatie die aan de hand van het ETIAS-aanvraagformulier wordt verzameld, en gevallen van te lang verblijf of toegangsweigering;
– door de lidstaten verstrekte informatie over specifieke, door hen geïdentificeerde veiligheidsrisico-indicatoren of veiligheidsdreigingen;
– door de lidstaten en het Europees Centrum voor ziektepreventie en -bestrijding (ECDC) verstrekte informatie over specifieke risico's uit het oogpunt van volksgezondheid.
Deze screeningregels en de omschrijvingen van de risico's uit het oogpunt van irreguliere migratie, veiligheid of volksgezondheid moeten gericht, proportioneel en specifiek zijn. De datareeksen voor deze regels mogen onder geen beding gebaseerd zijn op ras, etnische afkomst, politieke opvattingen, godsdienstige of levensbeschouwelijke overtuiging, vakbondslidmaatschap, seksleven of seksuele geaardheid.
Als de automatische procedure geen treffer of een ander nader te analyseren element aan het licht brengt, wordt de reisautorisatie automatisch verleend en wordt de aanvrager daarvan via e-mail in kennis gesteld. Voor het overgrote deel van de aanvragen (naar verwachting meer dan 95 % van de gevallen) zal het antwoord positief zijn en enkele minuten na de betaling aan de aanvrager worden meegedeeld.
Heeft de automatische procedure een treffer opgeleverd of elementen geconstateerd die verder moeten worden geanalyseerd, dan gaat de aanvraag naar de volgende fase: de manuele verwerking.
Stap 2 (indien noodzakelijk) – Manuele verwerking door de centrale ETIAS-eenheid
Deze procedure moet worden gevolgd als het automatische onderzoek een treffer met andere informatiesystemen, de ETIAS-watchlist of specifieke risico-indicatoren oplevert, of geen uitsluitsel geeft omdat onzekerheid bestaat over de identiteit van de aanvrager. De centrale ETIAS-eenheid controleert de aanvraag om elke onduidelijkheid over de identiteit van de aanvrager weg te nemen en maakt daarvoor gebruik van de informatie die door middel van de automatische procedure rapporteert is verstrekt. Dit kan binnen 12 uur alsnog leiden tot een positieve beslissing over de aanvraag. Wordt de treffer bevestigd, dan gaat de aanvraag naar de nationale ETIAS-eenheid van de lidstaat van eerste binnenkomst die de aanvrager tijdens de aanvraagprocedure heeft opgegeven.
Verwacht wordt dat nog eens 3 à 4 % van de aanvragen zal worden goedgekeurd na verificatie van de gegevens door de centrale ETIAS-eenheid. De resterende 1 à 2 % ETIAS-aanvragen met een of meer treffers wordt vervolgens voor manuele verwerking en een beslissing overgedragen aan de nationale ETIS-eenheden.
Stap 3 (in voorkomend geval) – Manuele verwerking door de nationale ETIAS-eenheid van de lidstaat van beoogde eerste binnenkomst
Als bij de automatische verwerking in het centrale ETIAS-systeem een (bevestigde) treffer met een of meer geraadpleegde databanken of met de ETIAS-watchlist wordt geconstateerd en/of wordt aangegeven dat de aanvrager beantwoordt aan de screeningregels, wordt de aanvraag doorgegeven aan de nationale ETIAS-eenheden.
De aanvraag wordt door het ETIAS op automatische wijze toegewezen aan de lidstaat van beoogde eerste binnenkomst die in het aanvraagformulier is opgegeven.
De aanvraag wordt vervolgens doorgegeven aan de bevoegde nationale ETIAS-eenheid, die het aanvraagdossier moet beoordelen en de aanvrager uiterlijk 72 uur na indiening van de aanvraag in kennis moet stellen van haar (negatieve of positieve) beslissing. De bevoegde nationale ETIAS-eenheid heeft tot taak het risico uit het oogpunt van irreguliere migratie, veiligheid of volksgezondheid te beoordelen en te beslissen tot verlening, dan wel weigering van de reisautorisatie.
Aanvragers van wie de aanvraag is afgewezen, hebben het recht om beroep aan te tekenen tegen de negatieve beslissing. Het beroep wordt ingesteld in de lidstaat die de beslissing over de aanvraag heeft genomen. De nationale wetgeving van die lidstaat is op het beroep van toepassing. Daarnaast is voorzien in de mogelijkheid om vanwege humanitaire gronden, het nationale belang of internationale verplichtingen een speciale procedure in te leiden op grond waarvan de nationale ETIAS-eenheden een reisautorisatie kunnen verlenen met een beperkte territoriale en temporele geldigheid.
Een bevoegde nationale ETIAS-eenheid die op basis van de informatie die de reiziger heeft ingevuld in het aanvraagformulier niet kan beslissen tot verlening of weigering van de reisautorisatie, kan de aanvrager verzoeken om meer informatie en/of documentatie. Een dergelijk verzoek wordt via e-mail aan de aanvrager toegestuurd en moet duidelijk vermelden welke ontbrekende informatie en/of documentatie nog moet worden verstrekt. De informatie moet binnen zeven werkdagen worden ingediend en moet uiterlijk 72 uur na de datum waarop de aanvrager ze heeft ingediend, door de nationale ETIAS-eenheid worden verwerkt. In uitzonderlijke omstandigheden kan de aanvrager via e-mail worden uitgenodigd voor een gesprek in een consulaat in zijn land van verblijf.
De nationale ETIAS-eenheden mogen voor de manuele beoordeling van aanvragen waarvoor zij bevoegd zijn, gebruikmaken van informatie die beschikbaar is in nationale databanken of andere gedecentraliseerde systemen waartoe zij toegang hebben. De bevoegde autoriteiten van andere lidstaten en Europol worden in dit proces geraadpleegd en verkrijgen toegang tot de betrokken aanvullende informatie of documentatie, indien zij verantwoordelijk zijn voor gegevens die bij de toetsing aan andere informatiesystemen een treffer hebben opgeleverd. De nationale ETIAS-eenheid van de geraadpleegde lidstaten moeten dan binnen 24 uur een met redenen omkleed (positief of negatief) advies over de aanvraag geven, dat in het aanvraagdossier wordt geregistreerd. Als een of meer geraadpleegde nationale ETIAS-eenheden negatief adviseren over de aanvraag, weigert de bevoegde lidstaat de reisautorisatie.
In het kader van deze manuale verwerking is het van essentieel belang dat de bevoegde rechtshandhavingsinstanties toegang hebben tot relevante en duidelijk gedefinieerde informatie in het ETIAS wanneer dat noodzakelijk is om terroristische misdrijven of andere ernstige strafbare feiten te voorkomen, op te sporen en te onderzoeken. Toegang tot gegevens in het Visuminformatiesysteem (VIS) voor rechtshandhavingsdoeleinden is al een doeltreffend hulpmiddel gebleken dat onderzoekers in staat heeft gesteld aanzienlijke vooruitgang te boeken in zaken met betrekking tot mensenhandel, terrorisme en drugshandel. Het VIS bevat echter geen gegevens over niet-visumplichtige onderdanen van derde landen.
Gezien de mondiale dimensie van de criminaliteit in deze tijd is het denkbaar dat rechtshandhavingsinstanties toegang tot door het ETIAS gegenereerde gegevens moeten hebben in een specifiek onderzoek en om bewijsmateriaal en informatie te verzamelen over vermoedelijke plegers of slachtoffers van een misdrijf. De in het ETIAS opgeslagen gegevens kunnen ook noodzakelijk zijn om plegers van terroristische misdrijven of andere ernstige strafbare feiten te identificeren, met name wanneer urgent moet worden ingegrepen. Voor die doeleinden mag slechts toegang tot de ETIAS-gegevens worden verleend als de bevoegde autoriteiten daartoe een met redenen omkleed verzoek indienen. Het verzoek moet vooraf worden onderzocht door een rechtbank of door een instantie waarvan de volledige onafhankelijkheid en onpartijdigheid gewaarborgd is. In uiterst urgente situaties kan het echter van cruciaal belang zijn dat de rechtshandhavingsinstanties onmiddellijk de beschikking krijgen over persoonsgegevens die noodzakelijk zijn om een ernstig misdrijf te voorkomen of om de plegers ervan te vervolgen. Na toegankelijk te zijn gemaakt voor de bevoegde autoriteiten, moeten die ETIAS-persoonsgegevens zo snel mogelijk worden onderzocht.
Om te voorkomen dat het ETIAS systematisch wordt doorzocht door rechtshandhavingsinstanties, mogen gegevens die in het centrale ETIAS-systeem zijn opgeslagen, uitsluitend in specifieke gevallen toegankelijk worden gemaakt en uitsluitend wanneer dat nodig is om terroristische misdrijven of andere ernstige strafbare feiten te voorkomen, op te sporen of te onderzoeken. De aangewezen autoriteiten en Europol mogen derhalve alleen om toegang tot het ETIAS verzoeken wanneer zij gegronde redenen hebben om aan te nemen dat de toegang informatie zal opleveren die in aanzienlijke mate bijdraagt aan het voorkomen, opsporen of onderzoeken van een terroristisch misdrijf of een ander ernstig strafbaar feit. De aangewezen autoriteiten en Europol mogen bovendien alleen om toegang tot het ETIAS verzoeken als eerdere zoekopdrachten in alle ter zake relevante nationale databanken van de lidstaat en databanken van Europol niet de vereiste informatie hebben opgeleverd.
Als de manuele verwerking van de aanvraag het gevolg is van een treffer in de Europol-databank, pleegt de nationale ETIAS-eenheid van de bevoegde lidstaat overleg met Europol in gevallen die onder het mandaat van Europol vallen. In die gevallen stelt de nationale ETIAS-eenheid van die lidstaat Europol in kennis van de relevante gegevens van het aanvraagdossier, de treffer(s) waarover overleg moet worden gepleegd, en de door de aanvrager verstrekte relevante aanvullende informatie of documentatie. Europol dient binnen 24 uur een met redenen omkleed advies te geven.
De nationale ETIAS-eenheid uploadt de informatie over de definitieve beslissing in het centrale systeem. Wanneer het systeem de aanvrager in kennis stelt van de beslissing, wordt de aanvrager in voorkomend geval ook meegedeeld welke nationale instantie bevoegd was voor de verwerking en voor de beslissing over zijn reisautorisatie. Het centrale ETIAS-systeem, de centrale ETIAS-eenheid en de nationale ETIAS-eenheid registreren alle dataverwerkingsoperaties die zijn uitgevoerd. Geregistreerd worden de datum en het tijdstip, de gegevens die voor de automatische verwerking van de aanvragen zijn gebruikt en de treffers die bij de verificaties zijn geconstateerd. De beslissing over de reisautorisatie, ongeacht of deze positief of negatief is, wordt gemotiveerd en toegelicht. De beslissing en de motivering ervan worden door de entiteit die de beslissing heeft genomen, geregistreerd in het individuele ETIAS-aanvraagdossier.
In elk geval neemt de nationale ETIAS-eenheid binnen twee weken na ontvangst van de aanvraag in het centrale systeem een definitieve beslissing.
De aanvragers krijgen een e-mail met hetzij een geldige reisautorisatie en het nummer van die autorisatie, hetzij een motivering van de weigering. De reisautorisatie is vijf jaar geldig (of tot de einddatum van de geldigheid van hun paspoort). In geval van weigering van de reisautorisatie wordt de aanvragers meegedeeld welke nationale instantie bevoegd was voor de verwerking van de aanvraag en de beslissing daarover, en worden zij geïnformeerd over de procedure die ze moeten volgen wanneer ze beroep willen aantekenen.
Voordat niet-visumplichtige onderdanen van derde landen instappen, moet de vervoerder verifiëren of zij in het bezit zijn van een geldige ETIAS-reisautorisatie. De vervoerder kan hiervoor gebruik maken van een online interface of andere mobiele technische hulpmiddelen.
Wordt een reiziger met een geldige reisautorisatie vervolgens de toegang geweigerd bij de grensdoorlaatpost, dan is het de verantwoordelijkheid van de vervoerder om die reiziger terug te brengen naar de plaats waar hij oorspronkelijk is ingestapt, maar wordt de vervoerder geen sanctie opgelegd.
Krijgt een reiziger die niet in het bezit is van een geldige reisautorisatie, toestemming om in te stappen en wordt die reiziger vervolgens de toegang geweigerd bij de grensdoorlaatpost, dan is het de verantwoordelijkheid van de vervoerder om die reiziger terug te brengen naar de plaats waar hij oorspronkelijk is ingestapt en wordt de vervoerder bovendien een sanctie opgelegd.
Als reizigers bij de grensdoorlaatpost aankomen, worden als onderdeel van de standaard grenscontroleprocedure hun reisdocumentgegevens elektronisch gelezen door de grenswachter. Dit proces genereert overeenkomstig de Schengengrenscode in verschillende databanken een zoekopdracht, waaronder één in het ETIAS die de actuele reisautorisatiestatus oplevert. De grenswachter heeft voor de grenscontroles geen toegang tot het ETIAS-dossier zelf.
De grenswachter moet reizigers zonder geldige reisautorisatie de toegang tot het Schengengebied weigeren en de grenscontroleprocedure dienovereenkomstig afronden. De reiziger wordt in het EES geregistreerd, net als de toegangsweigering, overeenkomstig de EES-verordening.
Reizigers die wel in bezit zijn van een geldige reisautorisatie, doorlopen de grenscontroleprocedure overeenkomstig de Schengengrenscode. Aan het einde van deze procedure krijgt de reiziger toestemming om het Schengengebied binnen te komen of wordt de toegang geweigerd op grond van de voorwaarden die in de Schengengrenscode zijn vastgesteld.
Een reisautorisatie moet worden nietig verklaard of ingetrokken indien blijkt dat op het moment van afgifte niet aan de voorwaarden voor afgifte voldaan was of dat niet langer aan die voorwaarden wordt voldaan, met name indien er ernstige redenen bestaan om aan te nemen dat de reisautorisatie op onrechtmatige wijze is verkregen. De beslissing tot intrekking of nietigverklaring wordt in beginsel genomen door de autoriteiten van de lidstaat die in het bezit is van het bewijs dat aan de basis ligt van de intrekking of nietigverklaring, of door de nationale ETIAS-eenheid van de lidstaat van eerste binnenkomst die door de aanvrager is opgegeven.
Met name wanneer een nieuwe SIS-signalering wordt gecreëerd voor een toegangsweigering, meldt het SIS dit aan het centrale ETIAS-systeem, dat vervolgens verifieert of deze nieuwe signalering betrekking heeft op een geldige reisautorisatie. Zo ja, dan wordt de lidstaat die de signalering heeft gecreëerd, onmiddellijk op de hoogte gebracht en moet die lidstaat de reisautorisatie intrekken.
In zijn hoedanigheid van informatiedraaischijf en essentieel instrument voor samenwerking op veiligheidsgebied in een versterkt regelgevingskader, draagt Europol bij tot de waarde die het ETIAS toevoegt aan de interne veiligheid van de EU. De gegevens die aanvragers van een ETIAS-reisautorisatie verstrekken, worden getoetst aan gegevens van Europol over personen die worden verdacht van het plegen van of deelnemen aan een strafbaar feit, die veroordeeld zijn voor een dergelijk strafbaar feit of ten aanzien van wie er feitelijke aanwijzingen zijn of een redelijk vermoeden bestaat dat zij een strafbaar feit zullen plegen. Vanwege zijn unieke positie kan Europol informatie combineren die niet beschikbaar is voor individuele lidstaten of in andere EU-databanken.
Daarom wordt Europol via zijn deelname aan de ETIAS-screeningraad betrokken bij het vaststellen van de ETIAS-screeningregels. Europol zal bovendien de ETIAS-watchlist binnen het raamwerk van de Europol-gegevens beheren. Voorts kunnen de nationale ETIAS-eenheden in gevallen die onder het mandaat van Europol vallen, Europol raadplegen naar aanleiding van een treffer die tijdens de automatische ETIAS-verwerking is geconstateerd, en kunnen zij bij hun beoordeling van een ETIAS-aanvraag van een persoon die mogelijk een veiligheidsrisico vormt, gebruikmaken van relevante informatie van Europol. Tot slot kan Europol vragen om gegevens die in het centrale ETIAS-systeem zijn opgeslagen, te mogen raadplegen in specifieke gevallen waarin Europol het optreden van lidstaten ondersteunt bij het voorkomen, opsporen of onderzoeken van terroristische misdrijven of andere ernstige strafbare feiten die onder het mandaat van Europol vallen.
Het ETIAS zorgt voor de technische infrastructuur:
– die de aanvragers nodig hebben om de gegevens in te vullen die voor elke online reisautorisatieaanvraag vereist zijn. Er wordt tevens gezorgd voor passende richtsnoeren voor twijfelgevallen;
– die het centrale ETIAS-systeem nodig heeft voor het creëren, updaten en verwijderen van de reisautorisatieaanvraag en de voor de behandeling van de aanvraag verzamelde informatie, totdat de beslissing tot verlening of weigering van de autorisatie wordt genomen;
– die het centrale ETIAS-systeem nodig heeft om de persoonsgegevens van de aanvrager te verwerken, om specifieke databanken te doorzoeken en om de daarin opgenomen informatie over de aanvrager op te halen met het oog op de beoordeling van de aanvraag;
– die de grenswachters nodig hebben om zich in elke grensdoorlaatpost aan de Schengengrens toegang te verschaffen tot de reisautorisatiestatus van een aanvrager, door gegevens in de machineleesbare zone van het reisdocument of het aanvraagnummer te lezen;
– die vervoerders nodig hebben om de reisautorisatiestatus uitsluitend te raadplegen aan de hand van gegevens in de machineleesbare zone van het reisdocument of het aanvraagnummer;
– die het personeel in de centrale ETIAS-eenheid en in de nationale ETIAS-eenheden nodig hebben om de procedure voor de behandeling van de aanvragen te beheren, onder meer op het gebied van uitwisseling met bevoegde autoriteiten van andere lidstaten en kennisgeving aan de aanvragers;
– die de centrale ETIAS-eenheid en het personeel en de bevoegde autoriteiten in de nationale ETIAS-eenheden nodig hebben om aan de hand van geanonimiseerde gegevens statistieken op te stellen zonder het toepassingsgebied van de statistieken dermate te versmallen dat individuen kunnen worden geïdentificeerd.
De technische ETIAS-infrastructuur moet zeven dagen per week, 24 uur per dag met een beschikbaarheid van 99,9 % tijdig kunnen reageren op verzoeken in het kader van grenscontroleoperaties of verzoeken van vervoerders. Voorts moeten de beveiligingsmechanismen van het ETIAS-informatiesysteem zorgen voor een optimale bescherming tegen inbraak, tegen toegang door onbevoegden, tegen openbaarmaking van gegevens aan onbevoegden en tegen beschadiging en integriteitsverlies van de gegevens. Om aan deze vereiste te voldoen, dient bij wijze van uitvoeringsmaatregel een beveiligingsplan te worden vastgesteld.
Normaliter bedraagt de termijn voor bewaring van de gegevens van de ETIAS-aanvraag vijf jaar, te rekenen vanaf het laatste gebruik van de reisautorisatie of vanaf de laatste beslissing tot weigering, intrekking of nietigverklaring van de reisautorisatie. Deze bewaringstermijn stemt overeen met die voor een EES-notitie met een inreisvergunning die is verleend op basis van een ETIAS-reisautorisatie. Het synchroniseren van beide bewaringstermijnen zorgt ervoor dat de inreisnotitie en de bijbehorende reisautorisatie even lang worden bewaard en draagt bovendien bij tot de interoperabiliteit tussen het ETIAS en het EES. Het synchroniseren van de bewaringstermijnen is noodzakelijk om de bevoegde autoriteiten in staat te stellen de risicoanalyse te verrichten die vereist is op grond van de Schengengrenscode en het ETIAS. Voorts vermindert de bewaringstermijn de frequentie waarmee hernieuwde registratie noodzakelijk is, wat voordelen oplevert voor alle reizigers. Bij het verstrijken van deze termijn wordt het ETIAS-aanvraagdossier automatisch en volledig gewist.
Overeenkomstig een algemeen beginsel dat in de voorgestelde verordening is opgenomen, is het ETIAS gebaseerd op de interoperabiliteit van de informatiesystemen die moeten worden geraadpleegd (EES, SIS, VIS, Europol-databanken, Eurodac en Ecris) en op het hergebruiken van componenten die voor die informatiesystemen, in het bijzonder het EES, zijn ontwikkeld. Deze aanpak maakt het mogelijk fors te besparen op kosten voor het opzetten en exploiteren van het ETIAS.
Het ETIAS en het EES delen een gemeenschappelijk register van persoonsgegevens van onderdanen van derde landen. Aanvullende gegevens uit de ETIAS-aanvraag (waaronder informatie inzake verblijf, antwoorden op de vragen over de achtergrond van de aanvrager, IP-adres) en de inreis- en uitreisnotities van het EES worden afzonderlijk opgeslagen, maar wel gekoppeld aan dit ene gedeelde identificatiedossier. Deze aanpak is volledig in overeenstemming met de interoperabiliteitsstrategie die is voorgesteld in de mededeling van 6 april 2016 over krachtigere en slimmere informatiesystemen voor grenzen en veiligheid, en biedt de nodige garanties op het gebied van gegevensbescherming.
De volgende EES-componenten worden gedeeld of hergebruikt:
– het WAN-netwerk (geïmplementeerd als een virtueel netwerk, momenteel Testa-ng genoemd, dat de nationale domeinen van de lidstaten verbindt met het centrale domein) heeft voldoende capaciteit voor de ETIAS-communicatie tussen de nationale infrastructuren en het centrale systeem;
– de nationale uniforme interface (een door EU-LISA ontwikkeld en uitgerold generisch systeem dat een reeks communicatiediensten levert tussen de nationale grenscontrole-infrastructuren en het centrale systeem) zal ook worden gebruikt voor de behandeling van de ETIAS-boodschappen;
– de technische middelen waarmee vervoerders de ETIAS-status van niet-visumplichtige onderdanen van derde landen die naar het Schengengebied reizen, kunnen opvragen;
– de technische middelen waarmee aanvragers verzoeken in het ETIAS-systeem kunnen invoeren (geïmplementeerd als een webinterface en een mobiel platform). Hiervoor wordt gebruik gemaakt van de EES-infrastructuur aan de hand waarvan reizigers de hun resterende toegestane verblijfsduur kunnen opvragen.
De kosten voor de ontwikkeling van het ETIAS-systeem worden geraamd op 212, 1 miljoen EUR en de gemiddelde jaarlijkse exploitatiekosten op 85 miljoen EUR. Het ETIAS zal zichzelf kunnen bedruipen, aangezien de leges de jaarlijkse exploitatiekosten zullen dekken.
Bestaande bepalingen op het door het voorstel bestreken gebied
Verordening (EU) 2016/399 van het Europees Parlement en de Raad van 9 maart 2016 betreffende een Uniecode voor de overschrijding van de grenzen door personen (Schengengrenscode).
Verordening (EG) nr. 767/2008 van het Europees Parlement en de Raad betreffende het Visuminformatiesysteem (VIS) en de uitwisseling tussen de lidstaten van informatie op het gebied van visa voor kort verblijf (VIS-verordening).
Verordening (EG) nr. 810/2009 van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van een gemeenschappelijke visumcode (Visumcode).
Verordening (EG) nr. 1987/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 20 december 2006 betreffende de instelling, de werking en het gebruik van het Schengeninformatiesysteem van de tweede generatie (SIS II).