Verordening 2025/202 - Vaststelling, voor 2025 en 2026, van de vangstmogelijkheden voor bepaalde visbestanden die in de wateren van de Unie en, voor vissersvaartuigen van de Unie, in bepaalde wateren buiten de Unie van toepassing zijn, en tot wijziging van Verordening (EU) 2024/257 wat betreft vangstmogelijkheden voor 2025 - Hoofdinhoud

Publicatieblad

van de Europese Unie

NL

L-serie

2025/202

31.1.2025

Het is aan de Raad om maatregelen aan te nemen voor de vaststelling en de verdeling van de vangstmogelijkheden, inclusief, waar nodig, bepaalde functioneel daarmee verbonden voorwaarden. Uit hoofde van artikel 16, lid 4, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 van het Europees Parlement en de Raad (1) moeten de vangstmogelijkheden worden vastgesteld overeenkomstig de in artikel 2, lid 2, van die verordening genoemde doelstellingen van het gemeenschappelijk visserijbeleid (GVB). Uit hoofde van artikel 16, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 moeten de aan de lidstaten toegewezen vangstmogelijkheden de relatieve stabiliteit van de visserijactiviteiten van iedere lidstaat voor elk visbestand of elke visserij waarborgen.

De totale toegestane vangsten (total allowable catches — TAC’s) moeten derhalve overeenkomstig artikel 3 van Verordening (EU) nr. 1380/2013 worden vastgesteld op basis van de beschikbare wetenschappelijke adviezen, met inachtneming van zowel de biologische en sociaal-economische aspecten als de verplichting tot billijke behandeling van de visserijsectoren en rekening houdend met de standpunten die kenbaar zijn gemaakt tijdens de raadpleging van de belanghebbenden.

Uit hoofde van artikel 15 van Verordening (EU) nr. 1380/2013 vallen alle bestanden waarvoor vangstbeperkingen gelden, sinds 1 januari 2019 onder de aanlandingsverplichting, hoewel er bepaalde vrijstellingen van toepassing kunnen zijn. Op basis van gezamenlijke aanbevelingen van de lidstaten en overeenkomstig artikel 15 van de Verordening (EU) nr. 1380/2013 heeft de Commissie gedelegeerde handelingen vastgesteld met nadere uitvoeringsbepalingen voor de uitvoering van de aanlandingsverplichting voor bepaalde visserijen.

Bij het vaststellen van de vangstmogelijkheden voor bestanden die onder de aanlandingsverplichting vallen, moet er rekening mee worden gehouden dat teruggooi in principe niet meer is toegestaan. De vangstmogelijkheden moeten derhalve worden gebaseerd op de adviescijfers voor de totale vangsten, zoals aangeleverd door de Internationale Raad voor het onderzoek van de zee (International Council for the Exploration of the Sea — ICES). De hoeveelheden die bij wijze van vrijstelling van de aanlandingsverplichting nog wel mogen worden teruggegooid, moeten in mindering worden gebracht op die adviescijfers voor de totale vangsten. Daarnaast moeten de vangstmogelijkheden voor bestanden waarvoor de ICES alleen aanlandingsadviezen verstrekt, worden vastgesteld op basis van die adviezen.

Bij Verordening (EU) 2018/973 van het Europees Parlement en de Raad (2) is een meerjarenplan voor de Noordzee vastgesteld, en bij Verordening (EU) 2019/472 van het Europees Parlement en de Raad (3) een meerjarenplan voor de westelijke wateren. In het meerjarenplan voor de Noordzee en in het meerjarenplan voor de westelijke wateren zijn streefdoelen en maatregelen vastgesteld voor het langetermijnbeheer van de bestanden die onder die meerjarenplannen vallen. De vangstmogelijkheden voor de in artikel 1, lid 1, van die verordeningen vermelde bestanden (doelbestanden) moeten worden vastgesteld overeenkomstig de bandbreedten van visserijsterftewaarden die de maximale duurzame opbrengst (MDO) opleveren (“FMDO-bandbreedten”) of op een lager niveau, en overeenkomstig de vrijwaringsmaatregelen van die verordeningen. De FMDO-bandbreedten zijn vermeld in de desbetreffende ICES-adviezen. Indien geen degelijke wetenschappelijke informatie beschikbaar is, moeten de vangstmogelijkheden voor doelbestanden of de in artikel 1, lid 4, van die verordeningen bedoelde bestanden (“bijvangstbestanden”) worden vastgesteld conform de voorzorgsbenadering, zoals aangegeven in die verordeningen.

Overeenkomstig artikel 4, lid 6, van het meerjarenplan voor de Noordzee en artikel 4, lid 7, van het meerjarenplan voor de westelijke wateren moeten de vangstmogelijkheden voor de doelbestanden zo worden vastgesteld dat de waarschijnlijkheid dat de biomassa onder het grensreferentiepunt voor biomassa (Blim) (4) terechtkomt, minder dan 5 % bedraagt.

Overeenkomstig artikel 7 van het meerjarenplan voor de Noordzee en artikel 8 van het meerjarenplan voor de westelijke wateren moeten, indien uit wetenschappelijk advies blijkt dat de paaibiomassa van een van de doelbestanden lager is dan MDO Btrigger (5), herstelmaatregelen worden genomen en moeten met name de vangstmogelijkheden worden vastgesteld op een met de visserijsterfte overeenkomend niveau dat evenredig met de afname van de biomassa wordt verlaagd. Indien uit wetenschappelijk advies blijkt dat de paaibiomassa van een van de doelbestanden lager is dan Blim, moeten extra herstelmaatregelen worden genomen om ervoor te zorgen dat het bestand snel terugkeert boven een niveau dat de MDO kan opleveren. Meer specifiek kunnen die herstelmaatregelen inhouden dat de gerichte visserij op het bestand in kwestie wordt geschorst en dat de vangstmogelijkheden voor die of andere bestanden in de betrokken visserijen voldoende worden verlaagd.

Voor bepaalde bestanden adviseert de ICES nulvangsten of lage vangsten of voorspelt hij dat een waarschijnlijkheid van minder dan 5 % dat de biomassa onder Blim daalt, alleen met lage vangsten kan worden bereikt, alleen met nulvangsten kan worden bereikt, of niet met nulvangsten kan worden bereikt. Als de TAC’s voor die bestanden evenwel op de door de ICES aanbevolen niveaus worden vastgesteld, zou de verplichting tot aanlanding van alle vangsten, inclusief bijvangsten van die bestanden in gemengde visserijen, resulteren in het verschijnsel van “choke species” (knelsoorten of verstikkingssoorten). “Verstikkingssoorten” zijn soorten waarvoor geen quotum beschikbaar is en die ervoor kunnen zorgen dat een of meer vissersvaartuigen de visserij moeten stopzetten, ook al beschikken zij nog over quota voor andere soorten. Op grond van artikel 5, lid 3, van het meerjarenplan voor de Noordzee en van het meerjarenplan voor de westelijke wateren en op grond van artikel 16, lid 4, van Verordening (EU) nr. 1380/2013, in samenhang met artikel 2, lid 1 en lid 5, punten c) en f), van die verordening, moeten, om een evenwicht te vinden tussen de instandhouding van de visserijen — in het licht van de mogelijk ernstige sociaal-economische gevolgen als dat niet zou gebeuren — en de noodzaak om een goede biologische toestand van die bestanden te bereiken, rekening houdend met de moeilijkheid om alle bestanden in een gemengde visserij op MDO-niveau te bevissen, voor die bestanden specifieke TAC’s voor bijvangsten worden vastgesteld. Die bijvangst-TAC’s moeten worden vastgesteld op een niveau dat de sterfte bij die bestanden doet afnemen of de biomassa ervan stabiel houdt en dat stimulansen biedt om de selectiviteit te verbeteren en bijvangsten van die bestanden te voorkomen. Ter vermindering van de vangsten van bestanden waarvoor bijvangst-TAC’s zijn vastgesteld, moeten de vangstmogelijkheden voor de visserijen waarbij vis uit die bestanden wordt gevangen, worden vastgesteld op niveaus die de biomassa van kwetsbare bestanden weer op een duurzaam peil helpen brengen.

Om er zoveel mogelijk voor te zorgen dat de vangstmogelijkheden in gemengde visserijen worden benut overeenkomstig artikel 16, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1380/2013, moet een quotumruilsysteem worden opgezet voor lidstaten die geen quotum hebben voor hun onvermijdelijke bijvangsten.

Overeenkomstig artikel 2, lid 2, en artikel 16, lid 4, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 moeten voor bestanden die niet onder het meerjarenplan voor de Noordzee of het meerjarenplan voor de westelijke wateren vallen, de vangstmogelijkheden, wanneer adequate wetenschappelijke informatie beschikbaar is, worden vastgesteld in overeenstemming met het MDO-niveau voor de visserijsterfte, en, indien dergelijke informatie niet beschikbaar is, worden vastgesteld in lijn met de voorzorgsbenadering voor het visserijbeheer, zoals gedefinieerd in artikel 4, lid 1, punt 8), van Verordening (EU) nr. 1380/2013.

Voor bepaalde bestanden blijft het ICES-advies enkele jaren geldig en blijft het ook het beste beschikbare wetenschappelijke advies voor de gehele adviesperiode. In die gevallen moeten jaarlijkse TAC’s voor de gehele adviesperiode worden vastgesteld (“meerjarige TAC’s”). Indien in die periode echter nieuw ICES-advies beschikbaar komt, moet ervoor worden gezorgd dat de meerjarige TAC in overeenstemming blijft met het nieuwe advies. Bovendien moet ervoor worden gezorgd dat de jaarlijkse verlagingen van de quota van de Unie die worden toegepast om rekening te houden met vrijstellingen van de aanlandingsverplichting, in overeenstemming blijven met de beschikbare gegevens.

Volgens het ICES-advies voor 2025 zal de biomassa van zeebaars (Dicentrarchus labrax) in de ICES-sectoren 8a en 8b in 2024 naar verwachting verder dalen en onder MDO Btrigger blijven, maar wel boven Blim. Daarom moeten Spanje en Frankrijk overeenkomstig artikel 8, lid 1, van het meerjarenplan voor de westelijke wateren, wanneer zij hun quota voor de commerciële visserij voor dat bestand bepalen, er samen voor zorgen dat de som van de commerciële aanlandingen, commerciële teruggooi, recreatieve aanlandingen en recreatieve teruggooi lager ligt dan de FMDO-puntwaarde (6) voor de totale opgeviste hoeveelheden, zoals evenredig verlaagd om rekening te houden met de afname van de biomassa. Om de Commissie in staat te stellen de correcte toepassing van de in Verordening (EU) nr. 1380/2013 en in het meerjarenplan voor de westelijke wateren opgenomen doelstellingen en voorschriften te monitoren, moeten de lidstaten de Commissie informatie over die quota verstrekken.

De extra maatregelen voor de recreatievisserij op zeebaars in de ICES-sectoren 8a en 8b moeten worden gehandhaafd, gezien de grote impact van die visserij op de biomassa van dat bestand en rekening houdend met de afgenomen biomassa.

Voor bepaalde bestanden adviseert de ICES vangsten net boven een laag niveau. Als de TAC’s voor die bestanden evenwel op die niveaus worden vastgesteld, zou de verplichting tot aanlanding van alle vangsten, inclusief bijvangsten van die bestanden in gemengde visserijen, resulteren in het verschijnsel van “verstikkingssoorten” en in de vroegtijdige sluiting van bepaalde visserijen. Op grond van artikel 5, lid 3, van het meerjarenplan voor de Noordzee en van het meerjarenplan voor de westelijke wateren en op grond van artikel 16, lid 4, van Verordening (EU) nr. 1380/2013, in samenhang met artikel 2, lid 1 en lid 5, punten c) en f), van die verordening, moeten, om een evenwicht te vinden tussen de instandhouding van de visserijen — in het licht van de mogelijk ernstige sociaal-economische gevolgen als dat niet zou gebeuren — en de noodzaak om een goede toestand van die bestanden te bereiken, rekening houdend met de moeilijkheid om alle bestanden in een gemengde visserij op MDO-niveau te bevissen, voor die bestanden specifieke TAC’s voor bijvangsten worden vastgesteld. Die bijvangst-TAC’s moeten worden vastgesteld op basis van bewijsmateriaal waaruit blijkt dat de vaststelling van de TAC’s op het door de ICES aanbevolen niveau tot de vroegtijdige sluiting van een of meerdere visserijen zou leiden en mogelijk ernstige sociaal-economische gevolgen zou hebben. Voorts moeten die bijvangst-TAC’s worden vastgesteld op een niveau dat het verschijnsel van “verstikkingssoorten” en de vroegtijdige sluiting van bepaalde visserijen vermindert, de ermee gepaard gaande sociaal-economische gevolgen afzwakt, de visserijsterfte voor die bestanden beperkt of ervoor zorgt dat hun biomassa stabiel blijft, alsook stimulansen biedt om de selectiviteit te verbeteren en bijvangsten van die bestanden te voorkomen.

Volgens wetenschappelijk advies zijn de recreatieve vangsten van witte koolvis (Pollachius pollachius) in de ICES-deelgebieden 8, 9 en 10 en de wateren van de Unie van Cecaf 34.1.1 niet verwaarloosbaar. Het is daarom passend de beperkingen voor die recreatievisserij in die gebieden te handhaven. Om de paaigronden te beschermen en vangsten van jonge vissen te beperken, mogen van 1 januari tot en met 30 april in de recreatievisserij geen exemplaren van witte koolvis worden gevangen en gehouden, terwijl voor het resterende deel van het jaar maximaal twee exemplaren kunnen worden toegestaan.

In mei 2022 merkte de ICES op dat, ondanks de inspanningen van de lidstaten voor het herstel van Europese aal (Anguilla anguilla), over het geheel genomen geen vooruitgang werd geboekt bij de doelstelling dat in de hele Unie 40 % van de biomassa aan schieraal naar zee moet kunnen ontsnappen, conform artikel 2, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1100/2007 van de Raad (7), en dat geen duidelijke sterftepatronen werden waargenomen. In november 2024 adviseerde de ICES opnieuw om, bij toepassing van de voorzorgsbenadering, nulvangsten op te leggen voor Europese aal in alle habitats en in alle levensfasen in het hele natuurlijke verspreidingsgebied, dat het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee bestrijkt. Dat advies geldt voor zowel recreatieve als commerciële vangsten en heeft ook betrekking op vangsten van glasalen voor uitzetting en aquacultuur.

Bij Verordening (EU) 2023/194 van de Raad (8) werd de sluitingsperiode verlengd tot zes maanden voor alle commerciële aalvisserijactiviteiten in de mariene en brakke wateren van de Unie van het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan. Bij die verordening werd ook een verbod ingesteld op elke recreatievisserij op aal in die wateren. Aangenomen werd dat een sluitingsperiode van zes maanden het bestand beter zou beschermen dan de tot 2022 uitgevoerde Unie- en nationale maatregelen. Ook werd ervan uitgegaan dat de langere sluitingsperiode zou bijdragen aan de verwezenlijking van de doelstelling van artikel 2, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1100/2007 dat ten minste 40 % van de schieralen naar zee moet kunnen ontsnappen. In Verordening (EU) 2024/257 van de Raad (9) werden die maatregelen gehandhaafd en werd ook verduidelijking gegeven bij de criteria voor de vaststelling van de sluitingsperiode en bij de mogelijke afwijking betreffende de voortzetting van een beperkte visserij op aal tijdens de migratieperiode. Gezien de aanhoudende kritieke toestand van Europese aal is het passend die maatregelen in 2025 te handhaven.

Het uitzetten van glasaal is op grond van Verordening (EG) nr. 1100/2007 een instandhoudingsmaatregel en bepaalde lidstaten hebben voor die maatregel gekozen in hun beheersplannen voor aal. Om ervoor te zorgen dat die lidstaten die maatregel kunnen blijven uitvoeren, kan het nodig zijn glasaal in de mariene en brakke wateren van de Unie in het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan te vangen op het passende tijdstip van het jaar en mogelijk tijdens hun belangrijkste migratieperiode(n). Daarom kunnen de lidstaten toestaan dat uitsluitend met het oog op uitzetting gedurende 50 extra dagen tijdens de belangrijkste migratieperiode(n) van glasaal verder op glasaal wordt gevist.

In zijn advies voor bepaalde bestanden Elasmobranchii (roggen en haaien) beveelt de ICES nulvangsten aan wegens de slechte staat van instandhouding van die bestanden of in die gevallen waar zelfs een beperkte visserijactiviteit een ernstig risico voor de instandhouding met zich kan brengen. Bovendien hebben die soorten Elasmobranchii hoge overlevingskansen wanneer zij worden teruggegooid. Bijgevolg moeten vangsten van die bestanden worden teruggegooid in plaats van aangeland, aangezien teruggooi niet wordt geacht de visserijsterfte ervan aanzienlijk te verhogen en wellicht zelfs goed is voor de instandhouding van die bestanden. Daarom moet de visserij op die soorten worden verboden, want op grond van artikel 15, lid 4, punt a), van Verordening (EU) nr. 1380/2013 geldt de aanlandingsverplichting niet voor soorten waarop niet mag worden gevist. Als die soorten incidenteel worden gevangen, moeten zij ongedeerd worden gelaten en onmiddellijk worden vrijgelaten.

Om de benutting van de vangstmogelijkheden te maximaliseren, is het passend de mogelijkheid te bieden om tussen bepaalde TAC-gebieden met hetzelfde biologische bestand een flexibele regeling uit te voeren.

De artikelen 3 en 4 van Verordening (EG) nr. 847/96 van de Raad (10) voorzien in jaarflexibiliteit voor quota voor bestanden waarvoor zowel voorzorgs-TAC’s als analytische TAC’s gelden. Uit hoofde van artikel 2 van die verordening moet de Raad bij de vaststelling van de TAC’s bepalen voor welke bestanden de artikelen 3 en 4 van die verordening niet gelden, met name op basis van hun biologische toestand. Daarnaast voorziet artikel 15, lid 9, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 nog in een andere vorm van jaarflexibiliteit voor alle bestanden die onder de aanlandingsverplichting vallen. Om buitensporige flexibiliteit die de verwezenlijking van de GVB-doelstellingen zou ondermijnen, te voorkomen, mogen de jaarflexibiliteit voor quota op grond van de artikelen 3 en 4 van Verordening (EG) nr. 847/96 en de jaarflexibiliteit voor quota op grond van artikel 15, lid 9, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 niet cumulatief van toepassing zijn. Tot slot moet de jaarflexibiliteit uit hoofde van artikel 15, lid 9, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 waar nodig worden uitgesloten op basis van de biologische toestand van de bestanden.

Indien een TAC aan slechts één lidstaat wordt toegewezen, is het passend die lidstaat overeenkomstig artikel 2, lid 1, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) te machtigen om die TAC te bepalen. Een dergelijke machtiging is passend voor zover de lidstaat bij de vaststelling van het TAC-niveau de doelstellingen en voorschriften die in Verordening (EU) nr. 1380/2013, in het meerjarenplan voor de Noordzee en in het meerjarenplan voor de westelijke wateren zijn opgenomen, naleeft. Om de Commissie in staat te stellen de correcte toepassing van de in Verordening (EU) nr. 1380/2013, in het meerjarenplan voor de Noordzee en in het meerjarenplan voor de westelijke wateren opgenomen doelstellingen en voorschriften te monitoren, moeten de lidstaten de Commissie informatie over die TAC’s verstrekken. Daarnaast kan de Commissie het Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de visserij (WTECV) verzoeken om die TAC’s te beoordelen, en indien het WTECV oordeelt dat die TAC’s niet voldoen aan de in Verordening (EU) nr. 1380/2013, in het meerjarenplan voor de Noordzee en in het meerjarenplan voor de westelijke wateren opgenomen doelstellingen en voorschriften, moeten de lidstaten de TAC’s herzien in overeenstemming met het advies van het WTECV.

De beperkingen van de visserijinspanning voor tong (Solea solea) in het westelijk Kanaal (ICES-sector 7e) moeten worden vastgesteld overeenkomstig artikel 12 van het meerjarenplan voor de westelijke wateren.

De maxima voor de visserijinspanning voor 2025 moeten worden vastgesteld overeenkomstig de artikelen 6, 11, 13 en 16 van Verordening (EU) 2023/2053 van het Europees Parlement en de Raad (11).

De in deze verordening vermelde vangstmogelijkheden voor vissersvaartuigen van de Unie moeten worden gebruikt overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1224/2009 van de Raad (12), en met name de artikelen 33 en 34 van die verordening betreffende de registratie van de vangsten en de visserijinspanning, respectievelijk de melding van gegevens over de uitputting van de vangstmogelijkheden. Derhalve moet worden gepreciseerd welke codes de lidstaten moeten gebruiken wanneer zij bij de Commissie gegevens over aanlandingen van onder deze verordening vallende bestanden indienen.

Tijdens haar jaarvergadering van 2024 heeft de Visserijcommissie voor het noordoostelijk deel van de Atlantische Oceaan (North-East Atlantic Fisheries Commission — NEAFC) voor de verdragsluitende partijen bij de NEAFC een TAC vastgesteld voor roodbaars (Sebastes mentella) in de internationale wateren van de ICES-deelgebieden 1 en 2 voor 2025, die mag worden gevangen in de periode van 1 juli 2025 tot en met 30 november 2025. Het quotum van de Unie voor roodbaars in dat gebied voor 2025 dient gelijk te zijn aan die TAC. Bovendien moeten de lidstaten, zodra de verdragsluitende partijen van de NEAFC de TAC volledig hebben opgebruikt en de visserij is gesloten, gerichte visserij op roodbaars door vaartuigen die hun vlag voeren, verbieden.

De NEAFC heeft voor 2025 voor de twee roodbaarsbestanden (ondiep pelagisch en diep pelagisch) in de Irmingerzee en aangrenzende wateren dezelfde instandhoudingsmaatregelen vastgesteld als in 2024 en heeft aanvullende maatregelen vastgesteld voor vissersvaartuigen die gericht op die bestanden hebben gevist. Die maatregelen moeten in het recht van de Unie worden uitgevoerd.

De NEAFC heeft geen aanbeveling aangenomen voor Groenlandse heilbot/zwarte heilbot (Reinhardtius hippoglossoides) in de ICES-deelgebieden 1 en 2 voor 2025. Het quotum van de Unie voor Groenlandse heilbot/zwarte heilbot in de internationale wateren van de ICES-deelgebieden 1 en 2 voor 2025 moet worden vastgesteld op 1 711 ton. De omvang van het quotum van de Unie komt overeen met 9,25 % van het volume van het ICES-advies voor 2023, te weten 18 494 ton. Het ICES-advies is het meest recente beschikbare wetenschappelijke advies voor Groenlandse heilbot/zwarte heilbot in de ICES-deelgebieden 1 en 2.

Voor makreel (Scomber scombrus), blauwe wijting (Micromesistius poutassou) en Atlantisch-Scandinavische haring (Clupea harengus) in het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan moet met de kuststaten overleg worden gepleegd over het visserijbeheer voor die bestanden, die ook door de NEAFC worden beheerd. De Unie heeft aan dat overleg deelgenomen op basis van de op 10 oktober 2024 door de Raad goedgekeurde standpunten. Het resultaat van dat overleg is vastgelegd in goedgekeurde notulen voor Atlantisch-Scandinavische haring in het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan voor 2025, die op 18 oktober 2024 zijn ondertekend, voor blauwe wijting in het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan voor 2025, die op 16 oktober 2024 zijn ondertekend en voor makreel in het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan voor 2025, die op 22 oktober 2024 zijn ondertekend. Tijdens haar jaarvergadering in 2024 heeft de NEAFC aanbevelingen aangenomen inzake instandhoudings- en beheersmaatregelen voor Atlantisch-Scandinavische haring, blauwe wijting en makreel voor 2025. Het is derhalve passend de TAC’s voor Atlantisch-Scandinavische haring, blauwe wijting en makreel in het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan vast te stellen op het niveau van de vangstmogelijkheden die zijn overeengekomen in de goedgekeurde notulen van de respectieve kuststaten en in de NEAFC-aanbevelingen.

Tijdens haar jaarvergadering van 2024 heeft de Internationale Commissie voor de instandhouding van Atlantische tonijnen (International Commission for the Conservation of Atlantic Tunas - Iccat) de huidige maatregelen voor bepaalde bestanden in het Iccat-verdragsgebied gehandhaafd. Daarnaast heeft de Iccat de TAC’s voor 2025 voor grootoogtonijn (Thunnus obesus) en Noord-Atlantische zwaardvis (Xiphias gladius) verhoogd ten opzichte van die van 2024. Bovendien heeft de Iccat de sluiting van het gebruik van visaantrekkende voorzieningen (fish aggregating devices — FAD’s) voor de visserij op tropische tonijn verschoven naar later in het jaar en dat gebruik ingekort tot 45 dagen. Die maatregelen moeten in het recht van de Unie worden uitgevoerd.

De Uniequota voor bestanden in het Iccat-verdragsgebied voor 2025 zijn in de Iccat-jaarvergadering van 2024 aangepast overeenkomstig diverse Iccat-aanbevelingen uit hoofde waarvan de Unie op verzoek een bepaald percentage van haar ongebruikte quotum aan vangstmogelijkheden van 2023 naar 2025 mag overdragen. In afwachting van dergelijke mogelijke aanpassingen van de quota van de Unie uit hoofde van het Unierecht, moeten de quota voor de afzonderlijke lidstaten worden vastgesteld op basis van het totale quotum van de Unie voor 2025, zoals overeengekomen door de Iccat vóór dergelijke overdrachten.

De Commissie voor de instandhouding van de levende rijkdommen in de Antarctische wateren (Commission for the Conservation of Antarctic Marine Living Resources — CCAMLR) heeft tijdens haar jaarvergadering van 2024 vangstbeperkingen voor bestanden in het CCAMLR-verdragsgebied aangenomen voor de periode van 1 december 2024 tot en met 30 november 2025. Die maatregelen moeten in het recht van de Unie worden uitgevoerd.

De Commissie voor de tonijnvisserij in de Indische Oceaan (Indian Ocean Tuna Commission - IOTC) heeft tijdens haar jaarvergadering van 2024 de maatregelen die werden vastgesteld voor geelvintonijn (Thunnus albacares) en grootoogtonijn in het IOTC-bevoegdheidsgebied, gehandhaafd voor 2025: de vangstbeperking, de beperking van de vangstcapaciteit en de beperking betreffende FAD’s en bevoorradingsvaartuigen. Die maatregelen moeten in het recht van de Unie worden uitgevoerd.

De jaarvergadering van de Regionale organisatie voor het visserijbeheer in het zuidelijke deel van de Stille Oceaan (South Pacific Regional Fisheries Management Organisation — SPRFMO) is gepland van 17 tot en met 21 februari 2025. Derhalve moeten, in afwachting van die jaarvergadering en de vaststelling van de TAC’s voor 2025, de huidige maatregelen voor het SPRFMO-verdragsgebied die functioneel met de TAC’s verbonden zijn, tijdelijk worden gehandhaafd.

Tijdens haar jaarvergadering van 2024 heeft de Inter-Amerikaanse Commissie voor tropische tonijn (Inter-American Tropical Tuna Commission — IATTC) de huidige maatregelen voor het IATTC-verdragsgebied gehandhaafd en de vermindering van het aantal niet-verankerde FAD’s voor 2025 bevestigd. Die maatregelen moeten in het recht van de Unie worden uitgevoerd.

Tijdens haar jaarvergadering van 2023 heeft de Commissie voor de instandhouding van de zuidelijke blauwvintonijn (Commission for the Conservation of Southern Bluefin Tuna — CCSBT) de TAC voor zuidelijke blauwvintonijn (Thunnus maccoyii) vastgesteld voor een periode van drie jaar (2024-2026). Die maatregel moet voor 2025 in het recht van de Unie worden uitgevoerd.

Tijdens haar jaarvergadering van 2024 heeft de Visserijorganisatie voor het zuidoostelijke deel van de Atlantische Oceaan (South East Atlantic Fisheries Organisation — Seafo) besloten om voor de periode 2025-2026 de voor 2024 vastgestelde TAC’s voor het Seafo-verdragsgebied te handhaven. De TAC voor zwarte Patagonische ijsheek (Dissostichus eleginoides) in SEAFO-deelgebied D voor 2025 daarentegen is met 13 ton verhoogd ten opzichte van 2024. Die maatregelen moeten in het recht van de Unie worden uitgevoerd.

Tijdens haar jaarvergadering van 2024 heeft de Commissie voor de instandhouding en het beheer van de over grote afstanden trekkende visbestanden in de westelijke en centrale Stille Oceaan (Western and Central Pacific Fisheries Commission — WCPFC) de voor 2024 vastgestelde maatregelen gehandhaafd voor 2025. Die maatregelen moeten in het recht van de Unie worden uitgevoerd.

De Visserijorganisatie voor het noordwestelijke deel van de Atlantische Oceaan (Northwest Atlantic Fisheries Organisation - NAFO) heeft tijdens haar 46e jaarvergadering in 2024 vangstmogelijkheden voor 2025 vastgesteld voor bepaalde bestanden in het NAFO-verdragsgebied. Zij heeft voor 2025 ook maatregelen behouden die functioneel verbonden zijn met de vangstmogelijkheden voor kortvinpijlinktvis (Illex illecebrosus) in de NAFO-deelgebieden 3 en 4 en geelstaartschar (Limanda ferruginea) in de NAFO-sectoren 3LNO, met als doel de bijvangstniveaus voor niet-doelsoorten tot een minimum te beperken; zonder die maatregelen zouden de vangstmogelijkheden voor die bestanden moeten worden verlaagd om de niet-doelsoorten te beschermen. Die maatregelen moeten in het recht van de Unie worden uitgevoerd.

De partijen bij de Visserijovereenkomst voor de Zuid-Indische Oceaan (Southern Indian Ocean Fisheries Agreement — Siofa) hebben tijdens hun jaarvergadering van 2024 de vangstmogelijkheden voor ijsheken (Dissostichus spp.) in het Del Cano-gebied herzien. Hoewel de partijen bij de Siofa de aanbeveling van het Wetenschappelijk Comité om een nieuw beheersgebied voor ijsheken in het South Indian Ridge-gebied en een vangstbeperking in te stellen niet hebben aangenomen, moet de Unie die maatregelen toepassen in overeenstemming met die aanbeveling en met het standpunt dat zij tijdens die jaarvergadering van de partijen van de Siofa heeft ingenomen. De partijen bij de Siofa hebben ook de lijst van diepzeehaaien waarvoor gerichte visserij in het Siofa-overeenkomstgebied verboden is, bijgewerkt. Die maatregelen moeten in het recht van de Unie worden uitgevoerd.

Uit hoofde van artikel 498, lid 2, van de Handels- en samenwerkingsovereenkomst tussen de Europese Unie en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie, enerzijds, en het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland, anderzijds (13) (de “handels- en samenwerkingsovereenkomst”) moeten de Unie en het Verenigd Koninkrijk jaarlijks overleg plegen om, uiterlijk op 10 december van elk jaar, de TAC’s voor het volgende jaar overeen te komen voor de in bijlage 35 bij de handels- en samenwerkingsovereenkomst vermelde bestanden. Indien zulke TAC’s niet uiterlijk op 10 december zijn overeengekomen, moeten de partijen het overleg onmiddellijk voortzetten met het blijvende doel de TAC’s overeen te komen, zoals vereist op grond van artikel 499, lid 1, van de handels- en samenwerkingsovereenkomst.

In 2024 hebben de Unie en het Verenigd Koninkrijk bilateraal overleg gepleegd over de vaststelling van een groot aantal TAC’s voor 2025 voor in bijlage 35 bij de Handels- en samenwerkingsovereenkomst vermelde bestanden. Dat overleg werd gevoerd op grond van artikel 498, leden 2, 4 en 6, van de handels- en samenwerkingsovereenkomst. De Unie heeft aan dat overleg deelgenomen op basis van het standpunt van de Unie dat op 7 oktober 2024 door de Raad werd goedgekeurd alsook overeenkomstig door de Raad op 5, 8, 19 november en 2 december 2024 bekrachtigde non-papers van de diensten van de Commissie. Het resultaat van dat overleg is vastgelegd in een schriftelijk verslag dat op 6 december 2024 is ondertekend. De desbetreffende vangstmogelijkheden moeten derhalve worden vastgesteld op het niveau dat in dat schriftelijk verslag is aangegeven, en de overige, ook in dat verslag opgenomen maatregelen die functioneel met de vangstmogelijkheden verbonden zijn, moeten in het recht van de Unie worden uitgevoerd.

De Unie en het Verenigd Koninkrijk zijn het eens geworden over wederzijdse toegang in 2024 teneinde te streven naar een aanvankelijk totaal van 280 ton Noord-Atlantische witte tonijn (Thunnus alalunga) in de exclusieve economische zones van de lidstaten en het Verenigd Koninkrijk. Dat sluit de toegang tot gebieden die onder artikel 5, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 vallen, uit.

De TAC’s voor 2024 voor de in bijlage 35 bij de handels- en samenwerkingsovereenkomst vermelde diepzeebestanden staan in Verordening (EU) 2024/257, maar zijn aangemerkt als “nog vast te stellen”. Verordening (EU) 2024/257 moet bijgevolg worden gewijzigd en de vangstmogelijkheden voor die bestanden moeten worden vastgesteld op het in het schriftelijk verslag vermelde niveau.

De begeleidende maatregelen voor de betrokken bestanden moeten worden gehandhaafd, waaronder herstelmaatregelen voor Noordzeekabeljauw (Gadus morhua) en herstelmaatregelen voor zeebrasem (Pagellus bogaraveo) in de ICES-deelgebieden 6, 7 en 8. De functioneel gekoppelde technische maatregelen voor kabeljauwachtigen en zeebrasem mogen alleen van toepassing zijn totdat de desbetreffende gedelegeerde handelingen van toepassing worden.

De Unie en het Verenigd Koninkrijk zijn overeengekomen dat bij de gerichte visserij op doornhaai (Squalus acanthias) een maximumgrootte van 100 cm in acht moet worden genomen om gerichte visserij op scholen volwassen vrouwtjes te ontmoedigen ter bescherming van een deel van dat bestand dat bijzonder kwetsbaar is voor visserijsterfte. Een dergelijke maatregel is functioneel verbonden met de TAC voor het bestand, aangezien zonder die maatregel het TAC-niveau alleen niet voldoende bescherming biedt voor paaiende vrouwtjes, die een bijzonder kwetsbaar deel van de populatie vormen. Die maximumgrootte mag alleen van toepassing zijn totdat een gedelegeerde handeling tot invoering van overeenkomstige maatregelen van toepassing wordt.

Om paaiplaatsen te beschermen en vangsten van jonge zandspieringen (Ammodytes spp.) te beperken, moeten seizoenssluitingen voor de visserij op zandspieringen met bepaald gesleept vistuig in de ICES-sectoren 2a en 3a, en ICES-deelgebied 4, worden gehandhaafd.

In 2024 hebben de Unie, het Verenigd Koninkrijk en Noorwegen trilateraal overleg gehouden over zes gedeelde en gezamenlijk beheerde bestanden in de gebieden onder hun jurisdictie, om overeenstemming te bereiken over het beheer van die bestanden, met inbegrip van de vangstmogelijkheden voor 2025. Dat overleg vond tussen 4 november en 2 december 2024 plaats op basis van het door de Raad op 7 oktober 2024 bekrachtigde standpunt van de Unie alsook overeenkomstig het door de Raad op 8 november 2024 bekrachtigde non-paper van de diensten van de Commissie. Het resultaat van het overleg is vastgelegd in goedgekeurde notulen die op 2 december 2024 werden ondertekend door de delegatiehoofden. De desbetreffende vangstmogelijkheden moeten worden vastgesteld zoals overeengekomen met het Verenigd Koninkrijk en Noorwegen, en de overige bepalingen van die goedgekeurde notulen moeten in het recht van de Unie worden uitgevoerd.

De Unie heeft bilateraal overleg gepleegd met Noorwegen over zeven gedeelde en gezamenlijk beheerde bestanden in het Skagerrak (kabeljauw (Gadus morhua), schelvis (Melanogrammus aeglefinus), haring (Clupea harengus), Noordse garnaal (Pandalus borealis), schol (Pleuronectes platessa), sprot (Sprattus sprattus) en wijting (Merlangius merlangus)), met het oog op overeenstemming over het beheer van die bestanden en de vangstmogelijkheden voor 2025, en om quota en toegangsregelingen uit te wisselen. Dat overleg is op 5 december 2024 afgesloten en het resultaat ervan is gedocumenteerd in drie goedgekeurde notulen, op 5 december 2024 ondertekend door de delegatiehoofden. De desbetreffende vangstmogelijkheden moeten worden vastgesteld zoals overeengekomen met Noorwegen, en de overige bepalingen van die goedgekeurde notulen moeten in het Unierecht worden uitgevoerd.

Tijdens hun bilateraal overleg konden de Unie en Noorwegen geen overeenstemming bereiken over de toegang tot hun respectieve wateren voor twee gezamenlijk beheerde pelagische bestanden in het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan: Atlantisch-Scandinavische haring (Clupea harengus) en blauwe wijting (Micromesistius poutassou). De Unie en Noorwegen zullen de besprekingen zo spoedig mogelijk hervatten om tot passende toegangsregelingen te komen. In afwachting van de afronding van dat overleg over de toegangsniveaus moeten die worden aangemerkt als “nog vast te stellen”.

Overeenkomstig de procedure van de Partnerschapsovereenkomst inzake duurzame visserij tussen de Europese Unie, enerzijds, en de regering van Groenland en de regering van Denemarken, anderzijds (14), en het uitvoeringsprotocol daarbij, zijn de partijen overeengekomen de voor 2025 voor de Unie in de Groenlandse wateren beschikbare vangstmogelijkheden vast te stellen op het in dat uitvoeringsprotocol overeengekomen volume, dat overeenkomstig artikel 12, lid 8, van die overeenkomst moet worden bevestigd door middel van een briefwisseling, na voorlopige toepassing van het uitvoeringsprotocol daarbij door de partijen. De betrokken vangstmogelijkheden moeten derhalve worden vastgesteld op het in het uitvoeringsprotocol vastgestelde niveau, rekening houdend met de in het kader van het bilaterale visserijoverleg tussen de Unie en Noorwegen voor 2025 overeengekomen overdrachten aan Noorwegen.

Het Verdrag van 9 februari 1920 inzake Spitsbergen (Svalbard) (het “Verdrag van Parijs van 1920”) verleent alle partijen bij dat verdrag gelijkelijk en zonder onderscheid toegang tot de hulpbronnen rond de Svalbard-archipel, ook wat visserij betreft. De Unie heeft haar standpunt aangaande dat toegangsrecht uiteengezet in verschillende nota’s-verbaal aan Noorwegen, meest recentelijk op 26 februari 2021, 28 juni 2021, 1 augustus 2022 en 26 oktober 2023. Wat de vangstmogelijkheden voor sneeuwkrab (Chionoecetes spp.) rond Spitsbergen betreft, is het passend het aantal vissersvaartuigen dat die visserijactiviteiten mag verrichten, te beperken om te garanderen dat de exploitatie van sneeuwkrabben rond Spitsbergen strookt met de niet-discriminerende beheersregels van Noorwegen, dat overeenkomstig de desbetreffende bepalingen van het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee (Unclos) en het Verdrag van Parijs van 1920 soevereiniteit en jurisdictie over het gebied heeft. De verdeling van die vangstmogelijkheden onder de lidstaten geldt alleen voor 2025. In de Unie ligt de primaire verantwoordelijkheid voor het garanderen van de naleving van het toepasselijke recht bij de vlaggenlidstaten.

Wat de vangstmogelijkheden voor kabeljauw in het noordoostelijke deel van het noordpoolgebied betreft, is het passend het quotum van de Unie voor kabeljauw in de wateren rond Spitsbergen en de internationale wateren van ICES-deelgebied 1 en ICES-sector 2b voor 2025 vast te stellen op basis van de referentie-TAC voor dat bestand en het historische aandeel van de Unie in de visserij van 2,8274 %. Dat quotum van de Unie moet aan de lidstaten worden toegewezen overeenkomstig Besluit 87/277/EEG van de Raad (15), onder voorbehoud van de nodige aanpassingen als gevolg van de terugtrekking van het Verenigd Koninkrijk uit de Unie, zoals vermeld in tabel E van bijlage 36 bij de handels- en samenwerkingsovereenkomst.

Overeenkomstig de namens de Unie bij Besluit (EU) 2015/1565 van de Raad (16) goedgekeurde verklaring van de Unie aan de Bolivariaanse Republiek Venezuela inzake de toekenning van vangstmogelijkheden in de wateren van de Unie aan vissersvaartuigen die de vlag van Venezuela voeren in de exclusieve economische zone voor de kust van Frans-Guyana, moet het maximale aantal vismachtigingen voor snappers worden vastgesteld dat in de wateren van de Unie ter beschikking van Venezuela wordt gesteld.

Tijdens haar 46e jaarvergadering in 2024 heeft de NAFO besloten de visserij op kabeljauw (Gadus morhua) in het deel van de NAFO-sectoren 2J, 3K en 3L (“2J3KL”) dat onder het gereglementeerde NAFO-gebied valt, te heropenen naar aanleiding van de vaststelling door Canada van een vangstbeperking van 18 000 ton voor zijn vissersvaartuigen in de NAFO-sectoren 2J3KL voor de periode van 1 juli 2024 tot en met 30 juni 2025. Meer in het bijzonder heeft de NAFO voor dat bestand een TAC en een quotum van de Unie vastgesteld voor de periode van 1 juli 2024 tot en met 30 juni 2025 van 735 ton, op basis van een herziene verdeelsleutel in de NAFO. Daarnaast heeft de NAFO herstelmaatregelen voor dat bestand voor die periode vastgesteld. De TAC’s, de quota van de Unie en de herstelmaatregelen zijn op 11 oktober 2024 in werking getreden, zonder toepassing met terugwerkende kracht. Die maatregelen moeten in het recht van de Unie worden uitgevoerd.

Verordening (EU) 2024/257 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

Om zoveel mogelijk te garanderen dat de vangstmogelijkheden voor kabeljauw, haring en roodbaars in de Noorse wateren van de ICES-gebieden 1 en 2 worden benut, zullen Duitsland en Frankrijk zich ervoor inspannen om 20 % van hun quotum voor schelvis (HAD/1N2AB.), koolvis (Pollachius virens) (POK/1N2AB.), Groenlandse heilbot/zwarte heilbot (GHL/1N2AB.) en andere soorten (OTH/1N2AB.) beschikbaar te stellen voor uitwisselingen met lidstaten die niet over voldoende quota voor die bestanden beschikken. Spanje, Portugal en andere betrokken lidstaten moeten uiterlijk op 31 januari 2025 uitwisselingen aanvragen. De verzoeken mogen niet verder gaan dan nodig is voor onvermijdelijke bijvangsten in de visserij op kabeljauw, haring en roodbaars. Niet overgedragen ongebruikte hoeveelheden worden teruggegeven aan de lidstaten die aanvankelijk aan het systeem hadden bijgedragen. Tenzij anders overeengekomen, zullen lidstaten die niet over voldoende quota voor dergelijke onvermijdelijke bijvangsten beschikken, zich ervoor inspannen om als tegenprestatie quota voor kabeljauw te verstrekken (COD/1N2AB.). Indien de betrokken lidstaten hun onvermijdelijke bijvangsten niet kunnen dekken met die hoeveelheden, zullen Duitsland en Frankrijk trachten verdere uitwisselingen overeen te komen volgens de beschikbaarheid van quota en het algemene evenwicht van de uitwisseling.

Om uniforme voorwaarden voor de uitvoering van deze verordening te waarborgen, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden verleend tot machtiging van individuele lidstaten om toegewezen visserijinspanningen te beheren volgens een systeem van kilowatt per dag, tot toekenning van extra zeedagen voor de definitieve beëindiging van visserijactiviteiten en voor de versterkte aanwezigheid van wetenschappelijke waarnemers, en tot opstelling van spreadsheetformats voor het verzamelen en doorsturen van informatie over overdrachten van zeedagen tussen vissersvaartuigen die de vlag van eenzelfde lidstaat voeren. Die bevoegdheden moeten overeenkomstig Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (17) worden uitgeoefend.

Om de continue toepassing te waarborgen en rechtsonzekerheid in de periode tussen het einde van het jaar en de datum van inwerkingtreding van de nieuwe verordening tot vaststelling van de vangstmogelijkheden voor het daaropvolgende jaar te voorkomen, moet deze verordening wat de verbodsbepalingen en de bepalingen inzake seizoenssluitingen betreft, begin 2026 van toepassing blijven tot aan de inwerkingtreding van de verordening tot vaststelling van de vangstmogelijkheden voor 2026. Om diezelfde redenen moeten dergelijke bepalingen die van 1 januari 2025 tot en met 31 december 2026 van toepassing zijn, begin 2027 van toepassing blijven tot de inwerkingtreding van de verordening tot vaststelling van de vangstmogelijkheden voor 2027.

Om een onderbreking van de visserijactiviteiten te voorkomen en het inkomen van de vissers veilig te stellen, moet deze verordening van toepassing zijn met ingang van 1 januari 2025. De bepalingen inzake beperkingen van de visserijinspanning moeten echter van toepassing zijn met ingang van 1 februari 2025. Wegens de urgentie en om zo snel mogelijk rechtszekerheid te bieden, moet deze verordening in werking treden op de dag van de bekendmaking ervan.

Eind 2024 hebben de betrokken regionale organisaties voor visserijbeheer (ROVB’s) bepaalde internationale maatregelen vastgesteld waarbij vangstmogelijkheden voor de Unie werden ingesteld of beperkt, welke maatregelen vóór de inwerkingtreding van deze verordening van toepassing zijn geworden. De bepalingen van deze verordening waarbij die maatregelen in het recht van de Unie worden uitgevoerd, moeten derhalve met terugwerkende kracht van toepassing zijn. Met name moeten, aangezien het visseizoen in het CCAMLR-verdragsgebied van 1 december tot en met 30 november loopt en bepaalde vangstmogelijkheden of -verboden in het CCAMLR-verdragsgebied worden vastgesteld voor een periode die ingaat op 1 december 2024, de desbetreffende bepalingen van deze verordening met ingang van die datum van toepassing zijn. Voorts loopt het visseizoen voor ijsheken in het Siofa-overeenkomstgebied van 1 december tot en met 30 november, en aangezien de TAC’s voor die soortengroep worden vastgesteld voor een periode die ingaat op 1 december 2024, moeten de TAC’s met ingang van die datum van toepassing zijn. Die toepassing met terugwerkende kracht doet geen afbreuk aan het beginsel van gewettigd vertrouwen, aangezien het voor vissersvaartuigen die de vlag van een verdrag- of overeenkomstsluitende partij voeren, verboden is om zonder machtiging te vissen in het CCAMLR-verdragsgebied of het Siofa-overeenkomstgebied,

de vangstbeperkingen voor 2025 en, waar zulks in deze verordening is gespecificeerd, ook voor 2026;

de beperkingen van de visserijinspanning voor 2025, alsook de in bijlage II vermelde beperkingen van de visserijinspanning, die de periode van 1 februari 2025 tot en met 31 januari 2026 bestrijken;

de vangstmogelijkheden voor de periode van 1 december 2024 tot en met 30 november 2025 voor bepaalde bestanden in het CCAMLR-verdragsgebied en voor bepaalde bestanden in het Siofa-overeenkomstgebied;

de vangstmogelijkheden voor de periode van 1 juni 2025 tot en met 31 mei 2026 in het NPFC-verdragsgebied, dat is het gebied waarvoor de Commissie voor de visserij in het noordelijke deel van de Stille Oceaan bevoegd is.

vissersvaartuigen van de Unie, en

vissersvaartuigen van derde landen in wateren van de Unie.

bepaalde recreatievisserijen die uitdrukkelijk vermeld zijn in de desbetreffende bepalingen van deze verordening, en

commerciële visserijen vanaf de kust.

“vissersvaartuig van een derde land”: een vissersvaartuig dat de vlag voert van en geregistreerd is in een derde land;

“recreatievisserij”: niet-commerciële visserijactiviteiten waarmee de mariene biologische hulpbronnen worden geëxploiteerd in het kader van recreatie, toerisme of sport;

“internationale wateren”: wateren die niet onder de soevereiniteit of jurisdictie van enige staat vallen;

“totale toegestane vangst” (“TAC”):

“quotum”: een gedeelte van een TAC dat is toegewezen aan de Unie, aan een lidstaat of aan een derde land;

“analytische beoordeling”: een kwantitatieve evaluatie van trends voor een bepaald bestand op basis van gegevens over de biologie en de exploitatie van dat bestand, ook gebaseerd op benaderende waarden, die blijkens wetenschappelijke toetsing van toereikende kwaliteit zijn om de basis te vormen voor wetenschappelijke adviezen;

“analytische TAC”: een TAC waarvoor een analytische beoordeling beschikbaar is;

“voorzorgs-TAC”: een TAC waarvoor geen analytische beoordeling beschikbaar is, maar wel een beoordeling op basis van de voorzorgsbenadering, of waarvoor geen beoordeling beschikbaar is;

“maaswijdte”: de maaswijdte van visnetten in de zin van artikel 6, punt 34, van Verordening (EU) 2019/1241 van het Europees Parlement en de Raad (18);

“vissersvlootregister van de Unie”: het register dat door de Commissie is ingesteld op grond van artikel 24, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1380/2013;

“visserijlogboek”: het logboek als bedoeld in artikel 14 van Verordening (EG) nr. 1224/2009;

“instrumentboei”: een boei die duidelijk is gemarkeerd met een uniek referentienummer waarmee de eigenaar kan worden geïdentificeerd en die is uitgerust met een satellietvolgsysteem om de positie ervan te monitoren;

“operationele boei”: een vooraf geactiveerde instrumentboei die is ingeschakeld, op een niet-verankerde visaantrekkende voorziening (FAD) of boomstam op zee is uitgezet en posities of andere beschikbare informatie zoals echoloodpeilingen verstuurt.

“ICES-gebieden” (Internationale Raad voor het onderzoek van de zee): de geografische gebieden als omschreven in bijlage III bij Verordening (EG) nr. 218/2009 van het Europees Parlement en de Raad (19);

“Skagerrak”: het geografische gebied dat in het westen wordt begrensd door een lijn van de vuurtoren van Hanstholm naar die van Lindesnes, en in het zuiden door een lijn van de vuurtoren van Skagen naar die van Tistlarna en vandaar naar het dichtstbijgelegen punt op de Zweedse kust;

“Kattegat”: het geografische gebied dat in het noorden wordt begrensd door een lijn van de vuurtoren van Skagen naar die van Tistlarna en vandaar naar het dichtstbijgelegen punt op de Zweedse kust, en in het zuiden door een lijn van Kaap Hasenøre naar Kaap Gniben, van Korshage naar Spodsbjerg en van Kaap Gilbjerg naar Kullen;

“functionele eenheid 16 van ICES-deelgebied 7”: het geografische gebied dat wordt begrensd door loxodromen die achtereenvolgens de punten met de volgende geografische coördinaten met elkaar verbinden:

“functionele eenheid 25 van ICES-sector 8c”: het geografische zeegebied dat wordt begrensd door loxodromen die achtereenvolgens de punten met de volgende geografische coördinaten met elkaar verbinden:

“functionele eenheid 26 van ICES-sector 9a”: het geografische gebied dat wordt begrensd door loxodromen die achtereenvolgens de punten met de volgende geografische coördinaten met elkaar verbinden:

“functionele eenheid 27 van ICES-sector 9a”: het geografische gebied dat wordt begrensd door loxodromen die achtereenvolgens de punten met de volgende geografische coördinaten met elkaar verbinden:

“functionele eenheid 30 van ICES-sector 9a”: het geografische gebied onder de jurisdictie van Spanje in de Golf van Cádiz en in de aangrenzende wateren van ICES-sector 9a;

“functionele eenheid 31 van ICES-sector 8c”: het geografische zeegebied dat wordt begrensd door loxodromen die achtereenvolgens de punten met de volgende geografische coördinaten met elkaar verbinden:

“Golf van Cádiz”: het geografische gebied van ICES-sector 9a ten oosten van 7°23'48'' WL;

“CCAMLR-verdragsgebied” (Commissie voor de instandhouding van de levende rijkdommen in de Antarctische wateren): het geografische gebied als omschreven in het Verdrag inzake de instandhouding van de levende rijkdommen in de Antarctische wateren (20);

“Cecaf-gebieden” (Visserijcommissie voor het centraaloostelijke deel van de Atlantische Oceaan): de geografische gebieden als omschreven in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 216/2009 van het Europees Parlement en de Raad (21);

“IATTC-verdragsgebied” (Inter-Amerikaanse Commissie voor tropische tonijn): het geografische gebied als omschreven in het Verdrag ter versterking van de Inter-Amerikaanse Commissie voor tropische tonijn opgericht bij het Verdrag van 1949 tussen de Verenigde Staten van Amerika en de Republiek Costa Rica (Verdrag van Antigua) (22);

“Iccat-verdragsgebied” (Internationale Commissie voor de instandhouding van Atlantische tonijnen): het geografische gebied als omschreven in het Internationaal Verdrag voor de instandhouding van Atlantische tonijnen (23);

“bevoegdheidsgebied van de IOTC” (Commissie voor de tonijnvisserij in de Indische Oceaan): het geografische gebied als omschreven in de Overeenkomst tot oprichting van de Commissie voor de tonijnvisserij in de Indische Oceaan (24);

“NAFO-gebieden” (Visserijorganisatie voor het noordwestelijke deel van de Atlantische Oceaan): de geografische gebieden als omschreven in bijlage III bij Verordening (EG) nr. 217/2009 van het Europees Parlement en de Raad (25);

“NAFO-verdragsgebied”: de geografische gebieden als omschreven in het Verdrag inzake toekomstige multilaterale samenwerking op visserijgebied in het noordwestelijk deel van de Atlantische Oceaan (26);

“gereglementeerd gebied van de NAFO”: het deel van het NAFO-verdragsgebied buiten nationale jurisdictie;

“NPFC-verdragsgebied”: het geografische gebied als omschreven in het Verdrag inzake de instandhouding en het beheer van de visbestanden van de volle zee in het noordelijke deel van de Stille Oceaan (27);

“Seafo-verdragsgebied” (Visserijorganisatie voor het zuidoostelijke deel van de Atlantische Oceaan): het geografische gebied als omschreven in het Verdrag inzake de instandhouding en het beheer van de visbestanden in het zuidoostelijke deel van de Atlantische Oceaan (28);

“Siofa-overeenkomstgebied” (Visserijovereenkomst voor de Zuid-Indische Oceaan): het geografische gebied als omschreven in de Visserijovereenkomst voor de Zuid-Indische Oceaan (29);

“SPRFMO-verdragsgebied” (Regionale Organisatie voor het visserijbeheer in het zuidelijke deel van de Stille Oceaan): het geografische gebied als omschreven in het Verdrag inzake de instandhouding en het beheer van de visbestanden van de volle zee in het zuidelijke deel van de Stille Oceaan (30);

“WCPFC-verdragsgebied” (Commissie voor de visserij in het westelijke en het centrale deel van de Stille Oceaan): het geografische gebied als omschreven in het Verdrag inzake de instandhouding en het beheer van over grote afstanden trekkende visbestanden in het westelijke en centrale deel van de Stille Oceaan (31);

“de volle zee van de Beringzee”: het geografische gebied van de volle zee van de Beringzee vanaf 200 zeemijl van de basislijnen vanwaar de breedte van de territoriale zeeën van de aan de Beringzee gelegen kuststaten wordt gemeten;

“het overlappend gebied tussen het IATTC- en het WCPFC-verdragsgebied”: het geografische gebied dat wordt begrensd door:

consistent zijn met de doelstellingen en voorschriften die zijn vastgelegd in Verordening (EU) nr. 1380/2013 en in de Verordeningen (EU) 2018/973 en 2019/472, en met name met de doelstelling van duurzame exploitatie van het bestand, en

resulteren in een exploitatie van het bestand die:

de door hem vastgestelde TAC’s;

de door hem verzamelde, beoordeelde en als grondslag voor de vaststelling van die TAC’s gebruikte gegevens;

nadere informatie over de wijze waarop de door hem vastgestelde TAC’s aan lid 2 voldoen.

de in lid 3, punten b), en c), bedoelde informatie te beoordelen, en

te beoordelen of de door de lidstaten vastgestelde TAC’s aan lid 2 voldoen.

de vis is gevangen door vissersvaartuigen die de vlag voeren van een lidstaat die over een quotum beschikt dat nog niet is opgebruikt, of

die vangsten deel uitmaken van een quotum van de Unie dat niet over de lidstaten is verdeeld en dat niet is opgebruikt.

bodemtrawls (33), voor onvermijdelijke bijvangsten van maximaal 3,8 ton per vissersvaartuig per jaar en 10 % van het gewicht van de totale vangsten van mariene organismen aan boord die door dat vaartuig per visreis zijn verricht;

zegens (34), voor onvermijdelijke bijvangsten van maximaal 3,8 ton per vissersvaartuig per jaar en 10 % van het gewicht van de totale vangsten van mariene organismen aan boord die door dat vaartuig per visreis zijn verricht;

haken en lijnen (35), voor maximaal 6,8 ton per vissersvaartuig en per jaar;

vaste kieuwnetten (36), voor onvermijdelijke bijvangsten van maximaal 1,8 ton per vissersvaartuig en per jaar.

van 1 februari tot en met 31 maart 2025:

in januari en van 1 april tot en met 31 december 2025:

mag maximaal één zeebaars per visser per dag worden gevangen en gehouden;

mogen geen vaste netten worden gebruikt om zeebaars te vangen of te houden.

mogen per dag maximaal twee witte koolvissen per visser worden gevangen en gehouden; zodra dat maximum is bereikt, mag worden gevangen en weer worden teruggezet;

mag van 1 januari tot en met 30 april geen witte koolvis worden gevangen en gehouden; wel mag in die periode worden gevangen en weer worden teruggezet.

de sluitingsperiode(n) indien nodig van lidstaat tot lidstaat of binnen eenzelfde lidstaat per visserijgebied kan/kunnen verschillen om rekening te houden met het geografische en temporele migratiepatroon van Europese aal in zijn verschillende levensfasen;

de sluitingsperiode(n) een al dan niet aaneengesloten looptijd van ten minste zes maanden moet(en) hebben en voor alle betrokken vissers in het desbetreffende visserijgebied moet(en) gelden;

de sluitingsperiode(n) in overeenstemming moet(en) zijn met de instandhoudingsdoelstellingen van Verordening (EG) nr. 1100/2007 en met de op grond van artikel 2 van die verordening opgestelde nationale beheersplannen, en

de sluitingsperiode(n) de belangrijkste migratieperiode(n), met inbegrip van de respectieve pieken daarvan, van Europese aal moet(en) bestrijken in de respectieve levensfasen in de betrokken lidstaat.

uiterlijk op 1 mei 2025, van de sluitingsperiode(n) die hij overeenkomstig de leden 3 tot en met 6 heeft vastgesteld, onder overlegging van ondersteunende informatie ter staving van de gekozen periode(n);

van de nationale maatregelen met betrekking tot de sluitingsperiode(n) die hij overeenkomstig de leden 3 tot en met 6 heeft vastgesteld, binnen twee weken na de vaststelling ervan.

uitwisselingen op grond van artikel 16, lid 8, van Verordening (EU) nr. 1380/2013;

kortingen en nieuwe toewijzingen op grond van artikel 37 van Verordening (EG) nr. 1224/2009;

nieuwe toewijzingen op grond van de artikelen 12 en 47 van Verordening (EU) 2017/2403;

het aanlanden van extra hoeveelheden uit hoofde van artikel 3 van Verordening (EG) nr. 847/96 en artikel 15, lid 9, van Verordening (EU) nr. 1380/2013;

de overeenkomstig artikel 4 van Verordening (EG) nr. 847/96 en artikel 15, lid 9, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 ingehouden hoeveelheden;

verlagingen en verminderingen op grond van de artikelen 105, 106 en 107 van Verordening (EG) nr. 1224/2009;

overdrachten en uitwisselingen van quota op grond van de artikelen 24 en 55 van deze verordening.

hun kabeljauwvangst bedraagt niet meer dan 5 % van hun totale vangsten per visreis; vissersvaartuigen waarvan de kabeljauwvangst in de periode 2017-2019 niet meer dan 5 % van hun totale vangsten bedroeg, worden geacht aan dat criterium te voldoen, mits zij hetzelfde vistuig blijven gebruiken als in die periode; dat vermoeden kan worden weerlegd;

er wordt gebruikgemaakt van een gereglementeerde en zeer selectieve bodemtrawl of zegen, hetgeen blijkens een wetenschappelijke studie resulteert in een vermindering van de kabeljauwvangsten met ten minste 30 % in vergelijking met vaartuigen die vissen met gesleept vistuig waarvan de maaswijdte overeenkomt met de in bijlage V, deel B, punt 1.1, bij Verordening (EU) 2019/1241 beschreven basisnormen; dergelijke studies kunnen door het WTECV worden geëvalueerd en bij een negatieve evaluatie wordt het betrokken vistuig niet meer aangemerkt als geldig voor gebruik in de in lid 2 van dit artikel genoemde gebieden;

bij vissersvaartuigen die vissen met bodemtrawls en zegens met een maaswijdte van minstens 100 mm (TR1), wordt het volgende zeer selectieve vistuig gebruikt:

bij vissersvaartuigen die vissen met bodemtrawls en zegens met een maaswijdte van minstens 70 mm in ICES-sector 4a en minstens 90 mm in ICES-sector 3a en minder dan 100 mm (TR2), wordt het volgende zeer selectieve vistuig gebruikt:

op de vissersvaartuigen is een nationaal kabeljauwvermijdingsplan van toepassing om door middel van ruimtelijke of technische maatregelen of een combinatie daarvan kabeljauwvangsten in stand te houden in lijn met de visserijsterfte die overeenkomt met de op basis van wetenschappelijk advies vastgestelde vangstmogelijkheden; dergelijke plannen worden uiterlijk twee maanden na de uitvoering ervan beoordeeld, in het geval van de lidstaten door het WTECV en in het geval van een derde land door de betrokken nationale wetenschappelijke instantie, en waar nodig geacht, verder herzien indien de doelstelling van het nationale kabeljauwvermijdingsplan volgens die beoordelingen niet wordt gehaald.

vissersvaartuigen die vissen met bodemtrawls of zegens, gebruiken vistuig met een van de volgende maaswijdten:

voorts gebruiken vissersvaartuigen die met bodemtrawls vissen en waarvan de vangsten, gewogen vóór teruggooi, voor minstens 20 % uit schelvis (Melanogrammus aeglefinus) bestaan, vistuig met een minimumafstand van één meter tussen de vislijn en de grondpees; de lidstaten kunnen vissersvaartuigen die met bodemtrawls vissen en waarvan de vangsten, gewogen vóór teruggooi, voor minder dan 1,5 % uit kabeljauw bestaan, vrijstellen van de toepassing van dit punt, op voorwaarde dat die vaartuigen de aanwezigheid van waarnemers op zee geleidelijk opvoeren tot er minstens bij 20 % van al hun visreizen een waarnemer aanwezig is.

vissersvaartuigen die met bodemtrawls of zegens vissen en waarvan de vangsten voor meer dan 30 % uit langoustines (Nephrops norvegicus) bestaan, gebruiken een van de volgende vistuigen:

vissersvaartuigen die met bodemtrawls of zegens vissen en waarvan de vangsten voor meer dan 55 % uit wijting bestaan of voor meer dan 55 % uit een combinatie van zeeduivel (Lophiidae), heek (Merluccius merluccius) en schartong (Lepidorhombus spp.), gebruiken een van de volgende vistuigen:

de vissersvaartuigen gebruiken een paneel met vierkante mazen (ongewijzigde positionering) van ten minste 300 mm als zij gebruikmaken van vistuig met een maaswijdte in de kuil van minder dan 100 mm; voor vaartuigen met een lengte over alles van minder dan 12 meter of met een motorvermogen van hoogstens 200 kW mag de lengte van het paneel in totaal 2 m en de maaswijdte in het paneel 200 mm bedragen;

vissersvaartuigen waarvan de vangsten voor meer dan 30 % uit langoustine bestaan, gebruiken een paneel met vierkante mazen (ongewijzigde positionering) van ten minste 160 mm als zij gebruikmaken van vistuig met een maaswijdte in de kuil van 100-119 mm.

vissersvaartuigen die vissen met bodemtrawls of zegens met een maaswijdte in de kuil van minstens 70 mm en niet meer dan 100 mm en waarvan de vangsten voor meer dan 30 % uit langoustine bestaan, gebruiken een van de volgende vistuigen:

vissersvaartuigen met een lengte over alles van 12 meter of meer die bodemtrawls of zegens gebruiken en waarvan de vangsten voor meer dan 10 % uit schelvis, kabeljauw en roggen (Rajiformes) bestaan, gebruiken een kuil met een maaswijdte van 120 mm.

de ICES-sectoren 7b en 7c;

het gebied ten westen van 5° WL in ICES-sector 7e, en

de ICES-sectoren 7f tot en met 7k.

zij een kuil met een maaswijdte van ten minste 100 mm gebruiken, of

hun bijvangsten van kabeljauw niet meer bedragen dan 1,5 %, zoals beoordeeld door het WTECV, wanneer zij vissen buiten de in lid 1 bedoelde gebieden.

een sorteerrooster met een afstand van ten hoogste 35 mm tussen de staven, met een vrije uitlaat voor de vis;

een sorteerrooster met een afstand van ten hoogste 50 mm tussen de staven voor het scheiden van platvis en rondvis, met een vrije uitlaat voor rondvis;

een seltra-paneel met vierkante mazen met een maaswijdte van 300 mm;

een gereglementeerd zeer selectief vistuig met technische kenmerken die er blijkens een door het WTECV geëvalueerde wetenschappelijke studie voor zorgen dat minder dan 1,5 % van de vangsten uit kabeljauw bestaat, mits het gaat om vissersvaartuigen die uitsluitend dergelijk vistuig aan boord hebben.

sterrog (Amblyraja radiata) in de wateren van het Verenigd Koninkrijk en van de Unie van ICES-deelgebied 4 en ICES-sector 7d, de wateren van het Verenigd Koninkrijk van ICES-sector 2a en de wateren van de Unie van ICES-sector 3a;

roodbaars (Beryx splendens) in NAFO-deelgebied 6;

zandtijgerhaai (Carcharias taurus) in alle andere wateren dan de Middellandse Zee;

vleetsoorten-complex (Dipturus batis) (Dipturus cf. flossada en Dipturus cf. intermedia) in de wateren van het Verenigd Koninkrijk en van de Unie van de ICES-deelgebieden 4, 6, 7 en 8, de wateren van het Verenigd Koninkrijk van ICES-sector 2a en ICES-deelgebied 5 en de wateren van de Unie van de ICES-deelgebieden 3, 9 en 10;

grote lantaarnhaai (Etmopterus princeps) in de wateren van het Verenigd Koninkrijk en van de Unie van ICES-deelgebied 4, de wateren van het Verenigd Koninkrijk van ICES-sector 2a en de internationale wateren van de deelgebieden 1 en 14;

ruwe haai (Galeorhinus galeus) wanneer wordt gevist met beuglijnen in de wateren van het Verenigd Koninkrijk en van de Unie van ICES-deelgebied 4, de wateren van het Verenigd Koninkrijk van ICES-sector 2a, de wateren van het Verenigd Koninkrijk en internationale wateren van ICES-deelgebied 5, de wateren van het Verenigd Koninkrijk, wateren van de Unie en internationale wateren van de ICES-deelgebieden 6, 7 en 8, en de internationale wateren van de ICES-deelgebieden 12 en 14;

Atlantische slijmkop (Hoplostethus atlanticus) in de wateren van het Verenigd Koninkrijk, wateren van de Unie en internationale wateren van de ICES-deelgebieden 1 tot en met 10, 12 en 14;

haringhaai (Lamna nasus) in alle wateren;

stekelrog (Raja clavata) in de wateren van de Unie van ICES-sector 3a;

golfrog (Raja undulata) in de wateren van het Verenigd Koninkrijk en van de Unie van ICES-deelgebied 6; en de wateren van de Unie van ICES-deelgebied 10;

walvishaai (Rhincodon typus) in alle wateren;

gitaarrog (Rhinobatos rhinobatos) in de Middellandse Zee, en

de in bijlage IA, deel D, vermelde diepzeesoorten in de wateren van de Unie, de wateren van het Verenigd Koninkrijk en de internationale wateren van de ICES-gebieden 1, 2 (met uitzondering van de wateren van het Verenigd Koninkrijk van sector 2a), 5 tot en met 10, 12 en 14, en de Cecaf-gebieden 34.1.1, 34.1.2 en 34.2, alsook in de wateren van de Unie en van het Verenigd Koninkrijk van ICES-sector 2a en ICES-deelgebied 4, indien dat in die bijlage is gespecificeerd.

bij gebruik van een sorteerrooster zoals gedefinieerd in artikel 14 van Verordening (EU) 2019/833 van het Europees Parlement en de Raad (39) — 130 mm, of

155 mm.

zijn vlag voeren, of

de vlag van een ander CCAMLR-lid voeren en naar verwachting ten tijde van de visserijactiviteit de vlag van die lidstaat zullen voeren.

alle bijzonderheden over het vervangende vissersvaartuig (of de vervangende vissersvaartuigen), inclusief de informatie die vereist is op grond van artikel 3, leden 2 en 3, van Verordening (EG) nr. 601/2004, en

een volledig overzicht van de redenen voor de vervanging, alsook alle relevante ondersteunende bewijsstukken of referenties.

een lijst van vaartuigen die in het SPRFMO-verdragsgebied actief vissen of bij overlading zijn betrokken;

de maandelijkse vangstaangiften.

hetzij van 29 juli 2025 00.00 uur tot 8 oktober 2025 24.00 uur, hetzij van 9 november 2025 00.00 uur tot 19 januari 2026 24.00 uur in het gebied dat wordt begrensd door:

van 9 oktober 2025 00.00 uur tot 8 november 2025 24.00 uur in het gebied dat wordt begrensd door:

wanneer de vis om andere redenen dan de grootte niet geschikt wordt geacht voor menselijke consumptie;

indien er tijdens de laatste trek van een visreis onvoldoende laadruimte is overgebleven voor alle bij die trek gevangen tonijn.

geen FAD’s uitzetten;

en moeten zij het oorspronkelijk uitgezette aantal FAD’s terughalen.

spookkathaai (Apristurus manis);

gevlekte gladde lantaarnhaai (Etmopterus bigelowi);

kortstaartlantaarnhaai (Etmopterus brachyurus);

grote lantaarnhaai (Etmopterus princeps);

gladde lantaarnhaai (Etmopterus pusillus);

roggen (Rajidae);

fluweelijshaai (Scymnodon squamulosus);

haaien van de Selachimorpha-superorde;

doornhaai (Squalus acanthias).

hun jaarlijkse bodemvisserij-inspanning beperken tot het in bijlage X vastgelegde niveau;

niet aan bodemvisserij doen, behalve met demersale beuglijnen, en

niet vissen in de tussentijds beschermde gebieden Atlantis Bank, Coral, Fools Flat, Middle of What en Walter’s Shoal, zoals omschreven in bijlage IK, behalve indien demersale beuglijnen worden gebruikt en mits tijdens de visserij in die gebieden te allen tijde een wetenschappelijk waarnemer aan boord is.

niet vissen op diepten van minder dan 500 meter;

te allen tijde ten minste één wetenschappelijk waarnemer aan boord hebben die ernaar streeft 25 % van de opgehaalde haken per lijn te observeren tijdens de hele duur van de visserijactiviteit, en

ijsheken merken en terugzetten naar rato van minstens vijf vissen per ton gevangen onverwerkte vis; zodra dertig of meer ijsheken zijn gevangen, geldt voor gemerkte vrijlating een minimale-overlappingsstatistiek van ten minste 60 %.

Portugese ijshaai (Centroscymnus coelolepis), behalve in het kader van de in bijlage IK vastgelegde toegestane bijvangst;

spitssnuitsnavelhaai (Deania calceus);

ruwe doornhaai (Centrophorus granulosus);

zwarte haai (Dalatias licha);

Bythaelurus bachi;

Chimaera buccanigella;

Chimaera didierae;

Chimaera willwatchi;

langsnuitijshaai (Centroselachus crepidater);

langstekelijshaai (Scymnodon macracanthus);

fluweelijshaai (Zameus squamulosus);

Etmopterus alphus;

kleinbuikkathaai (Apristurus indicus);

smalsnuitdraakvis (Harriotta raleighana);

Bythaelurus tenuicephalus;

franjehaai (Chlamydoselachus anguineus);

grootoogzeskieuwshaai (Hexanchus nakamurai);

gladde lantaarnhaai (Etmopterus pusillus);

Antarctische sluimerhaai (Somniosus antarcticus);

koboldhaai (Mitsukurina owstoni);

Etmopterus viator;

gevlekte gladde lantaarnhaai (Etmopterus bigelowi);

schubzwelghaai (Centrophorus squamosus);

kleine zwelghaai (Centrophorus uyato);

kortstekeldoornhaai (Squalus mitsukurii);

Deania quadrispinosa;

pijlpuntsnavelhaai (Deania profundorum);

Bathyraja tunae;

peddelsnuitdraakvis (Rhinochimaera africana).

uiterlijk op de zevende dag van de daaropvolgende maand: de maandelijkse vangsten in het kader van de vangstbeperkingen voor Spaanse makreel (Scomber japonicus) die voor alle verdragsluitende partijen bij de NPFC voor respectievelijk trawlers en ringzegenvaartuigen in bijlage IM zijn vastgelegd, wanneer die vangstbeperkingen voor minder dan 60 % zijn benut, en

uiterlijk op dinsdag van de daaropvolgende week: de wekelijkse vangsten van Spaanse makreel in het kader van die vangstbeperkingen wanneer die vangstbeperkingen voor meer dan 60 % maar minder dan 95 % zijn benut.

zandtijgerhaai (Carcharias taurus) in alle wateren van de Unie;

sterrog (Amblyraja radiata) in de wateren van de Unie van de ICES-sectoren 3a en 7d; de wateren van de Unie van ICES-deelgebied 4;

vleetsoorten-complex (Dipturus batis) (Dipturus cf. flossada en Dipturus cf. intermedia) in de wateren van de Unie van de ICES-deelgebieden 3, 4 en 6 tot en met 10;

ruwe haai (Galeorhinus galeus) wanneer wordt gevist met beuglijnen in de wateren van de Unie van de ICES-deelgebieden 4, 6, 7 en 8;

Atlantische slijmkop (Hoplostethus atlanticus) in de wateren van de Unie van de ICES-deelgebieden 3, 4 en 6 tot en met 10;

haringhaai (Lamna nasus) in alle wateren van de Unie;

stekelrog (Raja clavata) in de wateren van de Unie van ICES-sector 3a;

golfrog (Raja undulata) in de wateren van de Unie van de ICES-deelgebieden 6 en 10;

gitaarrog (Rhinobatos rhinobatos) in de wateren van de Unie van de Middellandse Zee;

walvishaai (Rhincodon typus) in alle wateren van de Unie, en

de in bijlage IA, deel D, vermelde diepzeesoorten in de wateren van de Unie van de ICES-deelgebieden 6 tot en met 10 en de Cecaf-gebieden 34.1.1, 34.1.2 en 34.2, alsook in de wateren van de Unie van ICES-deelgebied 4, indien dat in die bijlage is gespecificeerd.

In hoofdstuk III wordt na afdeling 1 de volgende afdeling ingevoegd:

“AFDELING 1 BIS

GEREGLEMENTEERD GEBIED VAN DE NAFO

Artikel 23 bis

Herstelmaatregelen voor kabeljauw in de NAFO-sectoren 2J3KL

Vissersvaartuigen die op kabeljauw vissen in het deel van de NAFO-sectoren 2J3KL dat onder het gereglementeerde gebied van de NAFO valt, gebruiken vistuig met de volgende minimummaaswijdten:

(*1)  Verordening (EU) 2019/833 van het Europees Parlement en de Raad van 20 mei 2019 tot vaststelling van instandhoudings- en handhavingsmaatregelen die van toepassing zijn in het gereglementeerde gebied van de Visserijorganisatie voor het noordwestelijk deel van de Atlantische Oceaan, tot wijziging van Verordening (EU) 2016/1627 en tot intrekking van Verordeningen (EG) nr. 2115/2005 en (EG) nr. 1386/2007 van de Raad (PB L 141 van 28.5.2019, blz. 1, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2019/833/oj).”."

In artikel 59 wordt na punt d het volgende punt ingevoegd:

In deel A van bijlage IA wordt tabel 2 vervangen door:

“Tabel 2

In bijlage IC wordt tabel 1 vervangen door:

“Tabel 1

artikel 12, lid 1, is van toepassing van 1 januari 2025 tot en met 31 december 2025 of tot de datum waarop een overeenkomstig artikel 15, lid 2, van Verordening (EU) 2019/1241 vastgestelde gedelegeerde handeling tot wijziging van deel A van bijlage VII bij die verordening met betrekking tot de minimuminstandhoudingsreferentiegrootte voor witte koolvis in de ICES-deelgebieden 8, 9 en 10 en de wateren van de Unie van Cecaf 34.1.1 van toepassing wordt, indien dat eerder is;

artikel 13, leden 1 tot en met 7, is van toepassing van 1 april 2025 tot en met 31 maart 2026;

artikel 13, lid 8, is van toepassing van 1 januari 2025 tot en met 31 maart 2026;

de artikelen 17 en 18 zijn van toepassing van 1 januari 2025 tot en met 31 december 2025 of tot de datum waarop overeenkomstig artikel 15, lid 2, van Verordening (EU) 2019/1241 vastgestelde gedelegeerde handelingen tot wijziging van de bijlagen VI en VII bij die verordening met betrekking tot de technische maatregelen voor de Keltische Zee, de Ierse Zee en het gebied ten westen van Schotland en de technische maatregelen voor zeebrasem in de ICES-deelgebieden 6, 7 en 8 van toepassing worden, indien dat eerder is;

artikel 19 is van toepassing van 1 januari 2025 tot en met 31 december 2026;

artikel 24 is van toepassing van 1 januari 2025 tot en met 31 januari 2026;

artikel 25 is van toepassing van 1 juli 2025 tot en met 30 juni 2026 of tot de datum waarop een gedelegeerde verordening van de Commissie tot wijziging van Verordening (EU) 2019/833 betreffende herstelmaatregelen voor kabeljauw in de NAFO-sectoren 2J3KL van toepassing wordt, indien dat eerder is;

artikel 26 is van toepassing van 1 januari 2025 tot en met 31 december 2025 of tot de datum waarop een overeenkomstig artikel 54, lid 1, punt m), van Verordening (EU) 2024/2594 van het Europees Parlement en de Raad (48) vastgestelde gedelegeerde handeling tot wijziging van bijlage IV bij die verordening inzake technische maatregelen voor roodbaars in de Irminger Zee en de aangrenzende wateren van toepassing wordt, indien dat eerder is;

artikel 32 en bijlage VII zijn van toepassing van 1 december 2024 tot en met 30 november 2025;

artikel 37, lid 1, punt a), is van toepassing van 1 januari 2025 tot en met 19 januari 2026;

afdeling 13 is niet langer van toepassing met ingang van de datum waarop een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van de overeenkomstige maatregelen van toepassing wordt;

de bijlagen IA tot en met IJ, en IL zijn ook van toepassing in 2026, voor zover dat in die bijlagen is gespecificeerd;

bijlage IA, deel B, tabellen 116 tot en met 118, voetnoot 1, zijn van toepassing van 1 januari 2025 tot en met 31 december 2025 of tot de datum waarop een overeenkomstig artikel 15, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 vastgestelde gedelegeerde handeling met betrekking tot een afwijking van de aanlandingsverplichting voor doornhaai van toepassing wordt, indien dat eerder is;

bijlage IK is van toepassing van 1 december 2024 tot en met 30 november 2025, indien dat in die bijlage is gespecificeerd;

de bijlagen IM en XI zijn van toepassing van 1 juni 2025 tot en met 31 mei 2026;

bijlage II is van toepassing van 1 februari 2025 tot en met 31 januari 2026;

de vangst- en inspanningsbeperkingen die bij deze verordening zijn vastgesteld voor 2025 en, waar zulks in deze verordening is gespecificeerd, ook voor 2026, blijven in 2026 en indien relevant in 2027 van toepassing, uitsluitend met het oog op: