Besluit 2008/560 - Intrekking van Beschikking 2005/694/EG betreffende het bestaan van een buitensporig tekort in Italië - Hoofdinhoud

nadat het overheidstekort was gestegen van 3,5 % van het bbp in 2004 naar 4,2 % van het bbp in 2005, werd het teruggedrongen tot 3,4 % van het bbp in 2006 en uiteindelijk tot 1,9 % van het bbp in 2007, hetgeen lager is dan de voor het tekort geldende referentiewaarde van 3 % van het bbp. Ongerekend de budgettaire gevolgen van eenmalige maatregelen bedraagt het tekort over 2007 1,7 % van het bbp. Dit komt vrijwel overeen met het tekort van 2,8 % van het bbp waarop in het geactualiseerde stabiliteitsprogramma van december 2006 was gemikt;

de aanpassing kon worden toegeschreven aan een stijging van de structurele belastingontvangsten in de periode 2006-2007, die de verwachtingen ver overtrof. Dit was voornamelijk te danken aan een meevallende economische groei en aan het feit dat de vastgestelde maatregelen een groter effect sorteerden dan verwacht. Na een verslechtering van naar schatting 0,25 procentpunt van het bbp in 2005 is het structurele saldo (d.w.z. het conjunctuurgezuiverde begrotingssaldo, ongerekend eenmalige en andere tijdelijke maatregelen) in 2006 en 2007 met naar schatting 1,75 respectievelijk 1,25 procentpunt van het bbp verbeterd;

voor 2008 wordt in de voorjaarsprognoses 2008 gerekend op een stijging van het tekort tot 2,3 % van het bbp, inclusief eenmalige opbrengsten uit de verkoop van onroerend goed van 0,1 % van het bbp. Het saldo verslechtert door een stijging van de lopende primaire uitgaven als percentage van het bbp én door lagere belastingen. Dit wordt slechts deels goedgemaakt door een verwachte daling van de kapitaaluitgaven, die het gevolg is van omvangrijke eenmalige uitgaven in 2007. De tekortprognose van 2,3 % van het bbp ligt iets hoger dan de officiële tekortdoelstelling van 2,2 % van het bbp in het geactualiseerde stabiliteitsprogramma van november 2007, maar bij dit laatste cijfer is uitgegaan van een tekortraming voor 2007 die duidelijk hoger ligt dan het uiteindelijke resultaat. Volgens de voorjaarsprognoses komt het tekort in 2009 bij ongewijzigd beleid uit op 2,4 % van het bbp. Dit wijst erop dat het tekort op geloofwaardige en duurzame wijze is teruggedrongen tot onder de referentiewaarde van 3 % van het bbp;

volgens de prognoses verslechtert het structurele saldo in 2008 echter met meer dan 0,25 procentpunt van het bbp en verbetert het in 2009 bij ongewijzigd beleid met 0,25 procentpunt. Dit moet worden gezien tegen de achtergrond van de vorderingen die moeten worden gemaakt in de richting van de middellangetermijndoelstelling (MTD) voor de begrotingssituatie, die voor Italië de verwezenlijking van een evenwichtige structurele begrotingssituatie is;

nadat de overheidsschuldquote tien jaar lang is gedaald tot net onder de 104 % van het bbp (tegen meer dan 121 % van het bbp in 1994), is deze in 2005 weer met 2 procentpunt van het bbp en in 2006 met nog eens 0,6 procentpunt van het bbp gestegen tot 106,5 % van het bbp. Vervolgens is deze opnieuw teruggelopen tot 104 % van het bbp in 2007. Een tijdelijke schuldverhogende financiële transactie in 2006 waarbij vlottende activa zijn geaccumuleerd, en een tegengestelde transactie in 2007 waren duidelijk van invloed op de ontwikkeling van de schuldquote. Zonder deze transactie zou de schuldquote in 2006 door een door de Raad aanbevolen verbetering van het primaire overschot min of meer stabiel zijn gebleven. Volgens de voorjaarsprognoses 2008 van de diensten van de Commissie loopt de schuldquote bij ongewijzigd beleid terug tot circa 102,5 % in 2009. Hoewel de schuldquote in Italië hoog blijft en nog steeds duidelijk boven de referentiewaarde ligt, kan deze quote worden geacht te zijn gedaald in overeenstemming met de correctie van het buitensporig tekort in 2007.