Besluit 2009/430 - Sluiting van het Verdrag betreffende de rechterlijke bevoegdheid, de erkenning en de tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke en handelszaken - Verklaringen - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 147/1

Op 16 september 1988 hebben de lidstaten van de Europese Gemeenschappen en de Republiek IJsland, het Koninkrijk Noorwegen en de Zwitserse Bondsstaat een internationaal Verdrag betreffende de rechterlijke bevoegdheid en de tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke en handelszaken (2) (het Verdrag van Lugano) ondertekend, waardoor de toepassing van de regels van het Verdrag van 27 september 1968 (het Verdrag van Brussel) dat betrekking heeft op hetzelfde onderwerp (3), wordt uitgebreid tot IJsland, Noorwegen en Zwitserland.

In 1998-1999 is er in het kader van een ad-hocwerkgroep, die werd uitgebreid met IJsland, Noorwegen en Zwitserland, onderhandeld over een herziening van het Verdrag van Brussel en van het Verdrag van Lugano. Deze onderhandelingen hebben geleid tot de aanneming van een tekst van een door de werkgroep opgesteld ontwerp-verdrag, die door de Raad in zijn zitting van 27 en 28 mei 1999 is bekrachtigd.

Bij Verordening (EG) nr. 44/2001 van de Raad van 22 december 2000 betreffende de rechterlijke bevoegdheid, de erkenning en de tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke en handelszaken (4) zijn de regels van het Verdrag van Brussel gemoderniseerd, waardoor het stelsel van erkenning en tenuitvoerlegging sneller en doeltreffender geworden is.

Gezien het parallellisme tussen de in het Verdrag van Brussel en het Verdrag van Lugano neergelegde regelingen betreffende de rechterlijke bevoegdheid, de erkenning en de tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke en handelszaken, moeten de regels van het Verdrag van Lugano in overeenstemming worden gebracht met die van Verordening (EG) nr. 44/2001, teneinde met de betrokken EVA-staten te komen tot een even soepel verkeer van beslissingen.

Overeenkomstig het Protocol betreffende de positie van Denemarken, dat aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap is gehecht, neemt Denemarken niet deel aan titel IV van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap. Om de regels van het Verdrag van Lugano te kunnen toepassen op Denemarken, moet Denemarken als verdragsluitende partij deelnemen aan een nieuw verdrag betreffende hetzelfde onderwerp.

Bij besluit van 27 september 2002 heeft de Raad de Commissie gemachtigd om te onderhandelen over een Verdrag betreffende de rechterlijke bevoegdheid, de erkenning en de tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke en handelszaken, ter vervanging van het Verdrag van Lugano.

De Commissie heeft namens de Gemeenschap over dit verdrag onderhandeld met IJsland, Noorwegen, Zwitserland en Denemarken. Het verdrag is namens de Gemeenschap op 30 oktober 2007, overeenkomstig Besluit 2007/712/EG van de Raad (5), ondertekend onder voorbehoud van sluiting ervan op een latere datum.

Bij de aanneming van Besluit 2007/712/EG is de Raad overeengekomen om in het kader van de besprekingen over de sluiting van het nieuwe Verdrag van Lugano de mogelijkheid te verkennen tot het afleggen van een verklaring overeenkomstig artikel II, lid 2, van protocol nr. 1 bij het verdrag. De Gemeenschap dient een dergelijke verklaring af te leggen op het moment dat het verdrag gesloten wordt.

Tijdens de onderhandelingen over het verdrag heeft de Gemeenschap zich ertoe verbonden bij de bekrachtiging van het verdrag een verklaring af te leggen dat zij bij de wijziging van Verordening (EG) nr. 44/2001 het toepassingsgebied van artikel 22, punt 4, van die verordening zou verduidelijken teneinde rekening te houden met de relevante rechtspraak van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen inzake de registratie of de geldigheid van intellectuele-eigendomsrechten, en aldus het parallellisme met artikel 22, punt 4, van het verdrag te waarborgen. In dat verband moeten de resultaten van de evaluatie van de toepassing van Verordening (EG) nr. 44/2001 in aanmerking worden genomen.

Overeenkomstig artikel 3 van het Protocol betreffende de positie van het Verenigd Koninkrijk en Ierland, gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en aan het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap, nemen het Verenigd Koninkrijk en Ierland deel aan de aanneming en toepassing van dit besluit.

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van het Protocol betreffende de positie van Denemarken, neemt Denemarken niet deel aan de aanneming van dit besluit, dat derhalve niet bindend is voor noch van toepassing is op Denemarken.

Het verdrag moet nu worden gesloten,

Duitsland: de artikelen 68, 72, 73 en 74 van het Wetboek van burgerlijke rechtsvordering (Zivilprozessordnung) betreffende de litis denuntiatio;

Estland: artikel 214, leden 3 en 4, en artikel 216 van het Wetboek van burgerlijke rechtsvordering (tsiviilkohtumenetluse seadustik) betreffende de litis denuntiatio;

Letland: de artikelen 78, 79, 80 en 81 van het Wetboek van burgerlijke rechtsvordering (Civilprocesa likums) betreffende de litis denuntiatio;

Litouwen: artikel 47 van het Wetboek van burgerlijke rechtsvordering (Civilinio proceso kodeksas) betreffende de litis denuntiatio;

Hongarije: de artikelen 58, 58 en 60 van het Wetboek van burgerlijke rechtsvordering (Polgári perrendtartás) betreffende de litis denuntiatio;

Oostenrijk: artikel 21 van het Wetboek van burgerlijke rechtsvordering (Zivilprozessordnung) betreffende de litis denuntiatio;

Polen: de artikelen 84 en 85 van de Wet op de burgerlijke rechtsvordering (Kodeks postępowania cywilnego) betreffende de litis denuntiatio (przypozwanie);

Slovenië: artikel 204 van het Wetboek van burgerlijke rechtsvordering (Zakon o pravdnem postopku) betreffende de litis denuntiatio;

Zwitserland, met betrekking tot de kantons waarvan het Wetboek van burgerlijke rechtsvordering niet voorziet in de bevoegdheid in de zin van artikel 6, punt 2, en artikel 11 van het verdrag: de relevante bepalingen van het toepasselijke Wetboek van burgerlijke rechtsvordering betreffende de litis denuntiatio.”.