Uitvoeringsverordening 2010/157 - Instelling van een definitief antidumpingrecht op bepaalde ringbandmechanismen uit China naar aanleiding van een nieuw onderzoek bij het vervallen van de maatregelen op grond van artikel 11, lid 2, van Verordening (EG) nr. 384/96 - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 49/1

De Raad heeft bij Verordening (EG) nr. 119/97 (3) definitieve antidumpingrechten ingesteld, variërend van 32,5 % tot 39,4 %, op bepaalde ringbandmechanismen („RBM’s”) van oorsprong uit de Volksrepubliek China („de VRC”). Deze tarieven waren van toepassing op andere RBM’s dan die met 17 of 23 ringen, waarvoor een recht gold gelijk aan het verschil tussen de minimuminvoerprijs („MIP”) van 325 EUR per 1 000 stuks en de prijs franco grens Europese Unie („EU”), vóór inklaring, wanneer deze laatste lager was dan de MIP.

Bij Verordening (EG) nr. 2100/2000 (4) heeft de Raad na een nieuw onderzoek krachtens artikel 12 van de basisverordening bovengenoemde rechten voor bepaalde andere RBM’s dan die met 17 of 23 ringen gewijzigd en verhoogd. De gewijzigde rechten varieerden van 51,2 % tot 78,8 %.

Naar aanleiding van een verzoek van twee EU-producenten werd in januari 2002 krachtens artikel 11, lid 2, van de basisverordening een nieuw onderzoek in verband met het vervallen van de maatregelen geopend (5), waarna de Raad bij Verordening (EG) nr. 2074/2004 (6) de bestaande antidumpingmaatregelen met vier jaar heeft verlengd.

Na een onderzoek naar ontwijking van de maatregelen krachtens artikel 13 van de basisverordening heeft de Raad bij Verordening (EG) nr. 1208/2004 (7) de definitieve antidumpingmaatregelen uitgebreid tot de invoer van bepaalde RBM’s verzonden uit Vietnam, al dan niet aangegeven als van oorsprong uit Vietnam.

Na een onderzoek naar ontwijking van de maatregelen krachtens artikel 13 van de basisverordening heeft de Raad bij Verordening (EG) nr. 33/2006 (8) de definitieve antidumpingmaatregelen uitgebreid tot de invoer van bepaalde RBM’s verzonden uit de Democratische Volksrepubliek Laos, al dan niet aangegeven als van oorsprong uit de Democratische Volksrepubliek Laos.

Ten slotte heeft de Raad het toepassingsgebied van de maatregelen in augustus 2008 bij Verordening (EG) nr. 818/2008 (9) uitgebreid tot enigszins gewijzigde RBM’s, omdat was geconstateerd dat de maatregelen werden ontweken.

Na de bekendmaking van het bericht dat de voor bepaalde RBM’s van oorsprong uit de VRC geldende antidumpingmaatregelen binnenkort zouden vervallen (10), heeft de Commissie op 4 september 2008 een verzoek ontvangen deze maatregelen krachtens artikel 11, lid 2, van de basisverordening opnieuw te onderzoeken.

Het verzoek werd ingediend door de EU-producent Ring Alliance Ringbuchtechnik GmbH („de indiener van het verzoek”), die een groot deel, in dit geval meer dan 50 %, van de totale EU-productie van ringbandmechanismen vertegenwoordigt. De reden voor dit verzoek was dat het vervallen van de maatregelen waarschijnlijk zou leiden tot voortzetting of herhaling van de dumping en schade voor de bedrijfstak van de EU.

Daar de Commissie na overleg in het Raadgevend Comité tot de conclusie was gekomen dat er voldoende bewijsmateriaal was om krachtens artikel 11, lid 2, van de basisverordening een procedure voor een nieuw onderzoek in te leiden, opende zij een nieuw onderzoek (11).

De Commissie heeft de haar bekende betrokken producenten-exporteurs, importeurs en gebruikers, de vertegenwoordigers van het land van uitvoer, de EU-producent die het verzoek indiende en de andere haar bekende EU-producent officieel in kennis gesteld van de opening van het nieuwe onderzoek bij het vervallen van de maatregelen. Belanghebbenden werden in de gelegenheid gesteld hun standpunt schriftelijk kenbaar te maken en konden binnen de in het bericht van opening vermelde termijn een verzoek indienen om te worden gehoord.

Alle partijen die dit binnen de gestelde termijn hadden aangevraagd en die konden aantonen dat er bijzondere redenen waren om hen te horen, werden in de gelegenheid gesteld te worden gehoord.

Er werden vragenlijsten gezonden naar alle partijen die officieel van de opening van het nieuwe onderzoek in kennis waren gesteld en naar degenen die binnen de in het bericht van opening vermelde termijn een vragenlijst aanvroegen. Met één producent in Thailand (het beoogde referentieland) werd contact opgenomen en aan hem werd eveneens een vragenlijst toegezonden.

Er werden antwoorden op de vragenlijst ontvangen van één producent-exporteur in de VRC die geen RBM’s naar de Europese Unie uitvoerde, en van zijn verbonden onderneming in Thailand, alsook van de EU-producent die het verzoek om een nieuw onderzoek indiende, drie niet-verbonden importeurs en één met de klager verbonden gebruiker. De andere EU-producent heeft niet aan dit onderzoek meegewerkt en één niet-verbonden importeur heeft alleen opmerkingen ingediend.

Alle betrokkenen werden in kennis gesteld van de belangrijkste feiten en overwegingen op grond waarvan de Commissie wilde aanbevelen definitieve antidumpingrechten in te stellen. Zij konden hierover binnen een bepaalde termijn opmerkingen maken. De opmerkingen van de partijen werden onderzocht en waar nodig werden de bevindingen dienovereenkomstig gewijzigd.

De diensten van de Commissie verzamelden en controleerden alle informatie die zij nodig achtten om vast te stellen of voortzetting of herhaling van dumping en schade waarschijnlijk waren en om het belang van de Europese Unie te beoordelen. Bij de volgende ondernemingen werd ter plaatse een controle uitgevoerd:

Het onderzoek naar de voortzetting of herhaling van dumping had betrekking op de periode van 1 oktober 2007 tot en met 30 september 2008 („tijdvak van het nieuwe onderzoek” of „TNO”). Het onderzoek naar de ontwikkelingen die relevant zijn voor de beoordeling of het waarschijnlijk is dat de schade zal voortduren of opnieuw zal optreden, had betrekking op de periode van 1 januari 2005 tot het einde van het TNO („de beoordelingsperiode”).

Het betrokken product is hetzelfde als dat gedefinieerd in Verordening (EG) nr. 2074/2004 van de Raad, namelijk bepaalde ringbandmechanismen bestaande uit twee stalen plaatjes of draden met, hierop bevestigd, minstens vier halve ringen van staaldraad die met een stalen dekplaatje samen worden gehouden. Het mechanisme kan worden geopend hetzij door aan de halve ringen te trekken, hetzij door een klein stalen trekkermechanisme te bedienen dat aan het ringbandmechanisme is bevestigd. De ringen kunnen verschillende vormen hebben. De meest voorkomende zijn rond of D-vormig („het betrokken product”). RBM’s zijn momenteel ingedeeld onder de GN-code ex 8305 10 00. Hendelboogmechanismen die onder dezelfde GN-code zijn ingedeeld, vallen niet onder het betrokken product.

RBM’s worden gebruikt voor papieren, kartonnen of met kunststof beklede kantoormappen, presentatie- en andere gebonden dossiermappen.

In het TNO werd in de Europese Unie een groot aantal verschillende soorten RBM’s verkocht. Deze soorten verschilden in de breedte van de basis, het soort mechanisme, het aantal ringen, het openingssysteem, de nominale papiercapaciteit, de diameter en vorm van de ringen, de lengte en de ruimte tussen de ringen. Omdat alle soorten dezelfde fysieke en technische basiskenmerken hebben en binnen bepaalde groepen onderling verwisselbaar zijn, werden alle RBM’s in het kader van deze procedure als één product beschouwd.

Er bleken evenmin verschillen te bestaan in de fysieke en technische basiskenmerken en toepassingen tussen RBM’s die in de VRC worden geproduceerd en RBM’s die door de bedrijfstak van de Europese Unie worden vervaardigd en op de EU-markt worden verkocht.

Daarom werd geconcludeerd dat RBM’s van oorsprong uit de VRC en RBM’s die door de bedrijfstak van de Europese Unie worden vervaardigd en op de EU-markt worden verkocht, soortgelijke producten zijn in de zin van artikel 1, lid 4, van de basisverordening.

Overeenkomstig artikel 11, lid 2, van de basisverordening werd nagegaan of het waarschijnlijk is dat de dumping zal worden voortgezet of zich opnieuw zal voordoen indien de bestaande maatregelen vervallen.

Geen enkele Chinese producent die RBM’s naar de Europese Unie uitvoert, heeft aan het onderzoek meegewerkt. Van de vier in het verzoek genoemde Chinese ondernemingen heeft slechts één meegewerkt; ook haar in Thailand gevestigde verbonden onderneming heeft meegewerkt. De drie andere exporterende ondernemingen hebben de vragenlijst niet beantwoord. De enige medewerkende Chinese producent voerde het betrokken product niet uit naar de Europese Unie, maar wel naar andere derde landen. Omdat geen enkele Chinese producent-exporteur die in het TNO RBM’s naar de Europese Unie uitvoerde, aan het onderzoek meewerkte, moesten de bevindingen met betrekking tot dumping overeenkomstig artikel 18 van de basisverordening worden gebaseerd op informatie die de Commissie uit andere bronnen kon verkrijgen. In dit geval werd geoordeeld dat Eurostat de meest redelijke en geschikte informatie met betrekking tot de uitvoer kon verstrekken. Waar dit praktisch was, werd deze informatie, rekening houdend met de voor het onderzoek geldende termijnen, gecontroleerd aan de hand van de informatie van de enige Chinese producent die aan dit onderzoek meewerkte, maar geen RBM’s naar de Europese Unie uitvoerde, en aan de hand van de Chinese uitvoerstatistieken. Niettemin worden de statistieken van Eurostat, rekening houdend met het feit dat de Chinese producenten-exporteurs geen bedrijfsspecifieke gegevens betreffende hoeveelheden en volumen hebben verstrekt, beschouwd als de enige beschikbare vervangende cijfergegevens voor de Chinese uitvoer naar de Europese Unie, ook al lijkt het absolute niveau van de door Eurostat vermelde prijzen vrij hoog vergeleken met de in de Chinese uitvoerstatistieken vermelde invoerprijzen en de door Eurostat vermelde cijfers voor andere derde landen.

Omdat de VRC een land met een overgangseconomie is, moest de normale waarde overeenkomstig artikel 2, lid 7, onder a), van de basisverordening worden vastgesteld op basis van de prijs of de door berekening vastgestelde normale waarde in een geschikt derde land met een markteconomie (het „referentieland”), of op basis van de prijs bij uitvoer uit het referentieland naar andere landen, met inbegrip van de Europese Unie, of, indien zulks niet mogelijk was, op elke andere redelijke grondslag, met inbegrip van de in de Europese Unie werkelijk betaalde of te betalen prijs van het soortgelijke product, indien nodig verhoogd met een redelijke winstmarge.

In het vorige onderzoek werd India gekozen als referentieland. Hierbij zij opgemerkt dat de Commissie de enige Indiase producent die aan het vorige onderzoek heeft meegewerkt, in kennis heeft gesteld van de inleiding van de huidige procedure, maar de partij in kwestie weigerde mee te werken. In het verzoek om een nieuw onderzoek bij het vervallen van de maatregelen werd Thailand voorgesteld als referentieland om de normale waarde vast te stellen. Deze keuze werd betwist door bepaalde bij de procedure betrokken partijen die aanvoerden dat India als geschikt referentieland moest worden gebruikt.

Met betrekking tot Thailand werd één Thaise producent bereid gevonden mee te werken. Daarom ging de Commissie na of de uit Thailand verkregen gegevens konden worden gebruikt om de normale waarde voor de VRC vast te stellen. Hierbij zij opgemerkt dat er in Thailand geen binnenlandse verkoop van het betrokken product was. Dit betekent dat de normale waarde in Thailand moest worden vastgesteld op grond van artikel 2, lid 6, onder c).

Bovendien is uit de vergelijking van de gemiddelde prijs van het betrokken product bij uitvoer uit Thailand en de gemiddelde prijs van het betrokken product bij uitvoer uit de VRC, zoals verstrekt door Eurostat, gebleken dat de Chinese prijzen hoger waren dan de Thaise prijzen. Hierbij zij opgemerkt dat er een aanzienlijk aantal verschillende productsoorten bestaat die onder het betrokken product vallen, en dat de prijzen kunnen variëren naargelang van de productsoort. Omdat de producenten-exporteurs uit de VRC niet meewerkten, kon niet precies worden vastgesteld hoe hun uitvoer naar de Europese Unie was samengesteld, zodat een vergelijking met de productmix van de Thaise producenten-exporteurs niet mogelijk was. Aangezien er geen aanwijzingen waren dat het aanzienlijke verschil in uitvoerprijzen kan worden toegeschreven aan een andere factor, werd bijgevolg geconcludeerd dat er een verschil in productmix is tussen de door de Chinese producenten-exporteurs en de Thaise producenten-exporteurs naar de Europese Unie uitgevoerde RBM’s. Op basis van de verschillen in prijzen voor Thailand en de VRC bij uitvoer naar de Europese Unie werd aan de hand van de beste beschikbare gegevens geconcludeerd dat de uitvoer uit de VRC veeleer duurdere, fijner afgewerkte productsoorten betreft en dat het ook om die reden niet adequaat zou zijn gegevens uit Thailand te gebruiken om de normale waarde voor de VRC vast te stellen.

Bovendien was de Thaise onderneming verbonden met de enige medewerkende Chinese producent van RBM’s. De Commissie onderzocht of het feit dat de twee ondernemingen met elkaar verbonden waren, van invloed kon zijn op de vaststelling van de normale waarde. In dit verband zij eraan herinnerd dat uit vorige onderzoeken (namelijk twee onderzoeken naar ontwijking van de maatregelen) is gebleken dat de Thaise onderneming werd opgericht als reactie, uit zakelijke overwegingen, van een Chinese producent op het instellen van antidumpingmaatregelen ten aanzien van het betrokken product. Deze conclusie wordt bevestigd door het huidige onderzoek, zoals in overweging 38 in detail wordt uitgelegd. Met het oog op deze duidelijke band tussen de Chinese en de Thaise producent werd het adequaat geacht geen gebruik te maken van de informatie die werd verstrekt door de enige meewerkende onderneming in het voorgestelde referentieland. Bijgevolg werd Thailand, rekening houdend met alle bovenvermelde factoren en overeenkomstig artikel 2, lid 7, onder a), van de basisverordening, niet als geschikt referentieland beschouwd om de normale waarde vast te stellen.

Gezien de bovenbeschreven feiten met betrekking tot Thailand, het gebrek aan medewerking uit het vroeger gebruikte referentieland (India), alsook het feit dat geen enkele Chinese onderneming die RBM’s naar de Europese Unie uitvoerde, aan het onderzoek meewerkte, werd het adequaat geacht de normale waarde te baseren op een andere redelijke grondslag, namelijk de in de Europese Unie werkelijk betaalde of te betalen prijzen voor het soortgelijke product.

Gezien de bovenbeschreven feiten werd besloten de vaststelling van de normale waarde overeenkomstig artikel 2, lid 7, onder a), te baseren op de prijzen van de bedrijfstak van de Europese Unie, d.w.z. de in de Europese Unie werkelijk betaalde of te betalen prijzen voor het soortgelijke product. De normale waarde werd aldus berekend op basis van gegevens die bij de EU-producent die het verzoek om een nieuw onderzoek indiende, ter plaatse werden gecontroleerd. De binnenlandse verkoop van deze producent van het soortgelijke product werd representatief bevonden in vergelijking met de uitvoer van het betrokken product uit de VRC naar de Europese Unie. Aangezien de verkoopprijzen van de bedrijfstak van de Europese Unie verliesgevend waren, moesten deze met een redelijke winstmarge worden verhoogd, zoals bepaald in artikel 2, lid 7, onder a), van de basisverordening. Hiervoor werd een winstmarge van 5 % gebruikt, wat voor dit soort bedrijfsactiviteiten redelijk wordt geacht.

Omdat de Chinese producenten-exporteurs geen medewerking verleenden, werd de uitvoerprijs overeenkomstig artikel 18 van de basisverordening aan de hand van Eurostatgegevens berekend.

De normale waarde werd met de uitvoerprijs vergeleken in het stadium af fabriek. Om een billijke vergelijking te kunnen maken, werden overeenkomstig artikel 2, lid 10, van de basisverordening correcties toegepast in verband met verschillen die van invloed waren op de prijzen en de prijsvergelijking. Waar nodig werden correcties toegepast voor verschillen in de vervoers- en verzekeringskosten en overige vervoersgerelateerde kosten.

Gezien het bovenstaande en bij gebrek aan andere betrouwbare informatie voor China werd de voor het gehele land geldende dumpingmarge gebaseerd op een gewogen vergelijking van de gemiddelden, uitgedrukt in procenten van de cif-prijs, grens Europese Unie, vóór inklaring, en vastgesteld op 20,7 %.

Uit het onderzoek is gebleken dat in het TNO dumping heeft plaatsgevonden. Deze conclusie is gebaseerd op i) de van Eurostat verkregen uitvoerprijzen om de in overweging 23 vermelde redenen, en ii) de normale waarde die overeenkomstig artikel 2, lid 7, onder a), van de basisverordening op basis van de prijzen van de bedrijfstak van de Europese Unie is vastgesteld, om de in de overwegingen 24 tot en met 29 vermelde redenen.

In aansluiting op de analyse waaruit bleek dat er in het TNO sprake was van dumping, werd nagegaan hoe waarschijnlijk het was dat herhaling van dumping zou plaatsvinden. Omdat de Chinese producenten-exporteurs geen medewerking verleenden, op één onderneming na die alleen naar niet-EU-landen uitvoerde, en omdat er geen algemeen beschikbare informatie was, zijn de onderstaande conclusies overeenkomstig artikel 18 van de basisverordening hoofdzakelijk gebaseerd op de beschikbare gegevens, namelijk Eurostatgegevens, gegevens van de enige medewerkende onderneming, Chinese statistieken en het verzoek om een nieuw onderzoek.

Hiervoor werden de volgende elementen onderzocht: a) de reservecapaciteit en het gedrag uit het oogpunt van hoeveelheden en prijzen van de Chinese producenten-exporteurs, en b) de aantrekkelijkheid van de EU-markt voor Chinese exporteurs uit het oogpunt van prijzen en hoeveelheden.

Omdat geen andere producent-exporteur dan WHS medewerking verleende, was er, behalve voor WHS, geen informatie beschikbaar over de productie in de VRC, de reserveproductiecapaciteit en de verkoop op de Chinese markt.

De enige medewerkende Chinese producent had zijn productiecapaciteit tussen 2005 en het einde van het TNO aanzienlijk verminderd (het precieze cijfer kan om redenen van vertrouwelijkheid niet openbaar worden gemaakt). Deze Chinese producent is echter in staat zijn productiecapaciteit weer te vergroten. Deze verlaagde productiecapaciteit kan immers onmiddellijk en zonder moeite weer worden verhoogd aangezien de producent nog steeds een leegstaande fabriek dicht bij de operationele installatie bezit. In die fabriek kan de Chinese producent in korte tijd, d.w.z. binnen zes maanden, weer een productielijn voor RBM’s opzetten onder gebruikmaking van bestaande apparatuur die momenteel weliswaar voor andere productiedoeleinden wordt gebruikt, maar kan worden aangepast om de totale productie van RBM’s te verhogen. Hierbij zij ook opgemerkt dat deze Chinese producent geen binnenlandse verkoop heeft en geen duidelijke plannen heeft om daar in de nabije toekomst mee te beginnen. Deze producent zou dus, indien de maatregelen vervallen, zijn productie snel kunnen verhogen en deze op exportmarkten (zoals de EU-markt, waarnaar hij momenteel niet uitvoert) kunnen richten. Voorts bevestigde de onderneming dat zij, indien de antidumpingmaatregelen zouden worden ingetrokken, de productie-installatie van haar verbonden Thaise onderneming zou sluiten en de hele productie van RBM’s weer naar China zou overbrengen. De medewerkende onderneming hield geen hoog investeringsniveau aan, wat gemakkelijk te verklaren is door het bestaan van haar verbonden Thaise onderneming, het lage investeringsniveau dat in het algemeen voor dit soort productieactiviteit nodig is, en de korte tijd die nodig is om machines om te schakelen op de productie van RBM’s.

Met betrekking tot de niet-medewerkende Chinese producenten wordt geconcludeerd dat er in de VRC nog steeds reservecapaciteit beschikbaar is. Dit is gebaseerd op het feit dat de totale Chinese uitvoer is gedaald, terwijl er geen informatie is waaruit blijkt dat de capaciteit in de VRC is teruggelopen. Bovendien kunnen machines in korte tijd worden aangepast en is de apparatuur in de RBM-industrie algemeen inzetbaar, zodat de capaciteit gemakkelijk weer kan worden opgetrokken om de ontwikkelingen op de RBM-markt te volgen.

Met betrekking tot de uitvoer van de enige medewerkende Chinese producent naar derde landen zij erop gewezen dat deze slechts gedeeltelijke informatie verstrekte waaruit bleek dat zijn verkoop tussen 2006 en het einde van het TNO met ongeveer 10 % is gestegen. In diezelfde periode is zijn gemiddelde prijs bij uitvoer naar derde landen met 0,7 % gedaald.

Met betrekking tot de ontwikkeling van de totale Chinese uitvoer naar andere landen werden de beschikbare Chinese statistieken geraadpleegd om het volume en de prijzen van de Chinese uitvoer vast te stellen. Uit die gegevens blijkt dat de hoeveelheid RBM’s uit China in de periode van 2004 tot het einde van het TNO aanzienlijk is gedaald. Volgens de Chinese statistieken werden in 2004 198 miljoen stuks uitgevoerd, een cijfer dat in het TNO terugviel tot 89 miljoen stuks. De gemiddelde verkoopprijs daarentegen is in de periode 2004-2007 scherp gedaald en lag in het TNO licht onder het niveau van 2004. Het feit dat het volume van de Chinese uitvoer van RBM’s in het TNO slechts 45 % van het niveau van 2004 bedroeg, terwijl de gemiddelde uitvoerprijs in het TNO 7 % onder het niveau van 2004 lag, bevestigt dat er voor alle Chinese producenten, ongeacht of zij al dan niet aan het onderzoek meewerkten, een sterke stimulans bestaat om te proberen weer hun vroegere exportprestaties te halen, rekening houdend met hun beschikbare capaciteit en de stijgende tendens die de laatste jaren werd waargenomen wat de uitvoerprijzen betreft. In deze omstandigheden kan redelijkerwijze worden aangenomen dat, indien de antidumpingmaatregelen vervallen, de EU-markt zeer aantrekkelijk zal worden voor alle Chinese producenten, die vervolgens zullen proberen aanzienlijke hoeveelheden naar de EU-markt uit te voeren.

Voordat antidumpingrechten werden ingesteld, was de Europese Unie voor de VRC de op een na belangrijkste exportmarkt voor RBM’s wat het totale volume betreft. Het marktaandeel van de VRC is gestaag gedaald nadat antidumpingmaatregelen werden ingesteld, deze maatregelen na twee onderzoeken naar ontwijking werden uitgebreid en in 2008 werden herzien om het toepassingsgebied ervan uit te breiden. Het marktaandeel bleef in wezen stabiel tijdens de beoordelingsperiode en is in het TNO slechts licht gedaald, tot 3,2 % (– 0,4 %). De Europese Unie is echter, door de omvang van haar markt, die op de tweede plaats komt na de Verenigde Staten, en de daaruit voortvloeiende vraag een belangrijke doelmarkt in vergelijking met andere Chinese exportmarkten. De vroegere Chinese aanwezigheid op de EU-markt en het belang van de markt kunnen als een duidelijke aanwijzing worden beschouwd dat de Chinese producenten in de toekomst zouden proberen marktaandeel in de Europese Unie terug te winnen.

Bovendien zijn er duidelijke aanwijzingen dat partijen in China het huidige onderzoek nauwlettend volgen en de mogelijkheid overwegen om naar de Europese Unie te beginnen uitvoeren. In dit verband zij opgemerkt dat een Chinese producent, die niet werd genoemd in het verzoek om een nieuw onderzoek bij het vervallen van de maatregelen, zich na de inleiding van de procedure tot de Commissie heeft gewend met vragen, waarbij hij meedeelde dat de onderneming in 2005 is opgericht, RBM’s vervaardigt en van plan is vanaf 2009 RBM’s naar de Europese Unie uit te voeren. Deze onderneming overwoog aanvankelijk de mogelijkheid om aan de procedure mee te werken, maar heeft geen antwoorden op de vragenlijst in kwestie ingediend. Het bovenstaande bevestigt dat de Europese Unie voor Chinese producenten een aantrekkelijke markt blijft, zelfs met de bestaande antidumpingmaatregelen; dit betekent dat, als de maatregelen zouden vervallen, dit voor hen een nieuwe krachtige stimulans zou zijn om naar de Europese Unie te beginnen uitvoeren of die uitvoer te hervatten of te verhogen.

Dat de Europese Unie als RBM-markt altijd al belangrijk en aantrekkelijk is geweest, wordt ook bevestigd door de aanhoudende pogingen in het verleden om de bestaande antidumpingmaatregelen te ontwijken of te absorberen. Sinds de antidumpingmaatregelen tegen de VRC werden ingesteld, hebben Chinese exporteurs immers voortdurend pogingen ondernomen om ze te ontwijken en te absorberen teneinde toegang te krijgen tot de EU-markt. Er zij aan herinnerd dat de huidige maatregelen in 2000 zijn verhoogd als gevolg van een anti-absorptieprocedure, in 2004 en 2006 zijn uitgebreid tot respectievelijk Vietnam en Laos als gevolg van het bestaan van ontwijkingspraktijken, en in 2008 zijn gewijzigd wat de definitie van het betrokken product betreft, eveneens als gevolg van ontwijkingspraktijken in de vorm van een lichte productwijziging.

Wat de prijzen betreft, blijkt uit de Chinese statistieken dat de gemiddelde Chinese prijs bij uitvoer naar derde landen hoger is dan de gemiddelde Chinese prijs bij uitvoer naar de Europese Unie, maar nog steeds aanzienlijk lager dan het gemiddelde van de Indiase en Thaise prijzen op de EU-markt, d.w.z. de prijzen van hun potentiële directe concurrenten. De desbetreffende Chinese exportgegevens wijzen erop dat de Chinese producenten op de meeste andere markten reeds een stevige positie hebben ingenomen, in tegenstelling tot hun huidige prestaties op de EU-markt. Het is dus duidelijk dat de EU-markt voor de Chinese exporteurs een financieel aantrekkelijke optie zou zijn omdat zij in de Europese Unie tegen hogere prijzen zouden kunnen verkopen zonder hun verkoop aan de rest van de wereld in gevaar te brengen, en de prijzen van hun belangrijkste concurrenten in de Europese Unie nog steeds zouden kunnen onderbieden door tegen dumpingprijzen te verkopen.

Geen enkel derde land past handelsbeschermingsmaatregelen toe ten aanzien van de invoer van RBM’s van oorsprong uit de VRC.

Het onderzoek heeft aangetoond dat zowel de medewerkende producent-exporteur als zeer waarschijnlijk ook de twee overige Chinese producenten-exporteurs over een aanzienlijke reservecapaciteit beschikken gezien de sterke daling van hun uitvoer in de periode van 2004 tot het einde van het TNO. Voorts is ook gebleken dat er bij Chinese partijen een niet-aflatende belangstelling is om toegang te krijgen tot de EU-markt. Bovendien kan de enige medewerkende producent zijn productiecapaciteit gemakkelijk weer van Thailand naar China overbrengen als de antidumpingmaatregelen worden ingetrokken.

Gezien de reservecapaciteit van de Chinese producenten en de veelzijdige inzetbaarheid van hun machines en apparatuur is het waarschijnlijk dat grote hoeveelheden opnieuw naar de Gemeenschap zullen worden uitgevoerd als de antidumpingmaatregelen vervallen. De EU-markt is momenteel de enige ter wereld waar antidumpingmaatregelen gelden, en de geconstateerde feiten wijzen erop dat de Chinese exporteurs zeker zouden proberen zo snel mogelijk hun vroegere marktaandeel terug te winnen door gebruik te maken van hun vermogen om hun capaciteit aan te passen. De bovenstaande conclusie wordt nog kracht bijgezet door het feit dat zij zich zouden kunnen veroorloven te verkopen tegen lagere prijzen dan die van al hun concurrenten op de EU-markt, wat zij in het TNO al hebben bewezen.

Op grond van al deze bevindingen en feiten is het waarschijnlijk dat, indien de Chinese exporteurs weer naar de Europese Unie beginnen uit te voeren, dit zal gebeuren tegen prijzen die onder de normale waarde liggen. Bijgevolg wordt vastgesteld dat, indien de bestaande maatregelen zouden worden ingetrokken, de dumping vanuit China zich waarschijnlijk zal herhalen.

In het TNO werden in de Europese Unie RBM’s vervaardigd door de volgende producenten:

De eerstgenoemde producent is de indiener van het verzoek en heeft aan dit onderzoek meegewerkt. De andere (kleinere) EU-producent heeft niet meegewerkt. Uit het onderzoek is gebleken dat de indiener van het verzoek meer dan 50 % van de totale EU-productie van RBM’s in het TNO vertegenwoordigde. Deze producent wordt dan ook geacht de bedrijfstak van de Europese Unie te vormen in de zin van artikel 4, lid 1, en artikel 5, lid 4, van de basisverordening. Deze producent wordt hierna „de bedrijfstak van de Europese Unie” genoemd. De indiener van het verzoek en zijn dochterondernemingen zijn niet verbonden met de Chinese producenten-exporteurs.

In het verleden was de bedrijfstak van de Europese Unie oorspronkelijk samengesteld uit twee verschillende producenten (Koloman Handler, Oostenrijk, en Robert Krause, Duitsland), die failliet zijn gegaan en door een Oostenrijkse groep zijn overgenomen. De ondernemingen ondergingen een grondige herstructurering en de huidige structuur „Ring Alliance Ringbuchtechnik GmbH” werd opgericht in 2003, d.w.z. ongeveer twee jaar voor de beoordelingsperiode. Het hoofdkantoor is in Oostenrijk gevestigd, terwijl de productie in Hongarije plaatsvindt.

De antwoorden op de vragenlijst van de medewerkende EU-producent werden gebruikt om de verkoop van RBM’s door de bedrijfstak van de Europese Unie op de EU-markt te bepalen. Er werd nog andere beschikbare informatie gebruikt om de verkoop te bepalen van de EU-producent die niet in de definitie van bedrijfstak van de Europese Unie is opgenomen.

Van Eurostat werden gegevens betreffende de ingevoerde hoeveelheden verkregen, behalve voor de invoer uit Thailand, waarover gegevens werden verkregen uit de antwoorden op de vragenlijst die werden ontvangen in het kader van de parallelle antidumpingprocedure betreffende dat land.

Daaruit is gebleken dat het EU-verbruik van RBM’s in de beoordelingsperiode met 4 % is gedaald, van ongeveer 170-180 miljoen stuks in 2005 tot 165-175 miljoen stuks in het TNO (12).

Voor de vaststelling van de totale omvang van de invoer van het betrokken product uit de VRC werd het passend geacht ook de invoer uit de landen waartoe de huidige antidumpingmaatregelen op grond van artikel 13, lid 3, van de basisverordening waren uitgebreid, namelijk Vietnam en Laos (zie overwegingen 4 en 5), mee te tellen. De uit deze landen ingevoerde producten werden dan ook beschouwd als producten van oorsprong uit de VRC. Op basis daarvan werd vastgesteld dat de totale hoeveelheid uit de VRC ingevoerde RBM’s in de beoordelingsperiode met meer dan 50 % is gedaald. In die periode daalde het marktaandeel in dezelfde mate. In dat cijfer zijn echter, wat Laos betreft, alleen de in 2005 uit dat land verzonden producten begrepen, en deze vertegenwoordigden in dat jaar de helft van de invoer. In april 2005 werd het onderzoek naar ontwijking betreffende de invoer van uit Laos verzonden RBM’s geopend.

Het marktaandeel van de VRC is in 2006 verminderd van 7,0 % tot 3,8 % en is sindsdien stabiel gebleven (rond 3 %). In het kader van het vorige nieuwe onderzoek bij het vervallen van de maatregelen werd geconstateerd dat het marktaandeel van de VRC terugliep van 14,8 % in 1998 tot 1,9 % in 2001, wat betekent dat het marktaandeel van Chinese RBM’s nu groter is dan aan het einde van de periode die in het kader van het vorige nieuwe onderzoek bij het vervallen van de maatregelen werd onderzocht.

Van de drie medewerkende importeurs heeft er slechts één in het TNO RBM’s uit de VRC ingevoerd. Deze invoer was zeer gering in vergelijking met de totale invoer uit de VRC en bestond uit mechanismen met 17 en 23 ringen waarvoor een minimuminvoerprijs geldt. Deze invoer kon dan ook niet als representatieve basis worden gebruikt. Volgens de statistieken van Eurostat zijn de prijzen van de uit de VRC ingevoerde RBM’s in de beoordelingsperiode met 5 % gedaald en werden de prijzen van de bedrijfstak van de Europese Unie met ongeveer 10 % onderboden door de Chinese prijzen (waarbij de antidumpingrechten buiten beschouwing zijn gelaten). Het absolute niveau van de door Eurostat verstrekte prijzen lijkt echter vrij hoog vergeleken met de invoerprijzen volgens de Chinese exportstatistieken en de Eurostatcijfers voor andere derde landen. Zoals hierboven is vermeld, is het waarschijnlijk dat, indien de maatregelen zouden worden ingetrokken, de Chinese exporteurs hun prijzen zouden moeten afstemmen op die van hun buitenlandse concurrenten (Thailand en India), waardoor de prijsonderbiedingsmarge veel groter zou worden.

De invoer van RBM’s van oorsprong uit India gaat in dalende lijn, terwijl de invoer van RBM’s van oorsprong uit Thailand in het TNO licht gestegen is en hoger is dan in de voorgaande jaren. Hongkong voert, zoals nog andere landen, RBM’s naar de Europese Unie uit, maar heeft in dit verband geen opmerkingen gemaakt en er is geen nadere informatie beschikbaar.

In de beoordelingsperiode is de productie met bijna 20 % toegenomen, terwijl de capaciteit relatief stabiel bleef. Daardoor volgde de bezettingsgraad met een stijging van 9 procentpunten ongeveer dezelfde trend als de productie.

De bezettingsgraad lag in het TNO echter onder het niveau van 2001, d.i. het tijdvak van het vorige nieuwe onderzoek bij het vervallen van de maatregelen. De bezettingsgraad lag toen tussen 70 en 75 %.

In de beoordelingsperiode zijn de voorraden van de bedrijfstak van de Europese Unie in totaal met 43 % toegenomen. De productie van RBM’s bestaat voor een aanzienlijk deel uit standaardproducten en daarom moet de bedrijfstak van de Europese Unie een bepaald voorraadniveau aanhouden om in staat te zijn snel aan de vraag van de afnemers te voldoen. Elke stijging van de eindvoorraden boven het gemiddelde niveau wijst op moeilijkheden om de producten te verkopen (in het binnenland en op de exportmarkt). Er moet ook rekening worden gehouden met het seizoensgebonden karakter van de verkoop: er wordt meer verkocht in het laatste kwartaal van het jaar, dat samenvalt met het begin van het schooljaar.

De verkoop van de bedrijfstak van de Europese Unie op de EU-markt is in de beoordelingsperiode met 23 % gestegen en het marktaandeel is toegenomen van 24,4 % tot 31,1 %, een stijging met ongeveer 7 procentpunten. Deze stijging van het marktaandeel wijst erop dat de groei van de bedrijfstak van de Europese Unie groter was dan de toename van het verbruik.

Het absolute niveau van het marktaandeel bleef echter onder dat van 2001, het tijdvak van het vorige onderzoek, toen het ongeveer 40 % bedroeg.

De gewogen gemiddelde verkoopprijs van de bedrijfstak van de Europese Unie is in de beoordelingsperiode met 12 % gestegen. Hierbij zij opgemerkt dat de grondstofprijzen (staal) de laatste jaren wereldwijd een stijgende trend vertoonden en dat staal ongeveer 40 % van de totale kosten per eenheid vertegenwoordigt. De verkoopprijzen waren vanaf 2006 verliesgevend.

De bedrijfstak van de Europese Unie was in 2005 nog winstgevend, maar het jaar daarna is de situatie fel verslechterd als gevolg van ontwijkingspraktijken, die ertoe hebben geleid dat in 2006 de maatregelen en in 2008 de productomschrijving werden uitgebreid. Hoewel de winstgevendheid in 2007 verbeterde, was de bedrijfstak van de Europese Unie nog steeds niet in staat het break-evenpoint te bereiken en maakte hij verlies in het TNO. In het TNO was het verlies gering.

De kasstroom en het rendement op nettoactiva volgden ruwweg dezelfde trend. In een dergelijke financiële situatie zou de indiener van het verzoek, die de bedrijfstak van de Europese Unie vertegenwoordigt, ongetwijfeld moeilijkheden ondervinden om buiten de groep kapitaal aan te trekken.

Ook al vertoonden de investeringen een dalende trend, namelijk – 20 % in de beoordelingsperiode, de bedrijfstak van de Europese Unie handhaafde een bepaald investeringsniveau om concurrerend te blijven. Die investeringen bestonden in nieuwe machines om het productieproces te verbeteren en het concurrentievermogen te vergroten.

Zoals in overweging 66 is vermeld, kan worden geconcludeerd dat het vermogen van de bedrijfstak van de Europese Unie om uit onafhankelijke bronnen kapitaal aan te trekken, gezien zijn zwakke financiële situatie ernstig was aangetast.

In de beoordelingsperiode is de werkgelegenheid (voltijdbanen) met 4 % gestegen en is de productiviteit, gemeten in duizenden stuks die in die periode per werknemer werden geproduceerd, met 14 % verbeterd; in die periode zijn de totale arbeidskosten met 11 % gestegen, wat grotendeels te verklaren is door de toename van de werkgelegenheid, terwijl een beperktere gemiddelde loonstijging per werknemer werd genoteerd.

Uit het onderzoek is, op basis van de beste beschikbare gegevens, gebleken dat in het TNO dumping ten belope van 20,7 % heeft plaatsgevonden, wat vrij aanzienlijk is.

De bedrijfstak van de Europese Unie is geherstructureerd en heeft in zekere mate profijt getrokken van de instelling van maatregelen tegen invoer met dumping. De economische situatie van de bedrijfstak van de Europese Unie is de laatste jaren immers verbeterd: de productie, de verkoop, het marktaandeel en de werkgelegenheid geven een positieve trend te zien.

Ondanks de bovenvermelde positieve ontwikkeling kon de bedrijfstak van de Europese Unie niet volledig herstellen van de voordien geleden schade. Dit blijkt hoofdzakelijk uit de financiële indicatoren: de winstgevendheid, de kasstroom en het rendement op nettoactiva vertonen nog steeds tekenen van schade. De bedrijfstak van de Europese Unie kon evenmin het verkoop- en productieniveau halen die hij in het verleden bereikte. Dit moet ook worden gezien in het licht van het feit dat de maatregelen gedurende een deel van de onderzochte periode werden ondermijnd door ontwijkingspraktijken, zoals hierboven werd beschreven.

Er was dus weliswaar een verbetering opgetreden in de economische situatie van de bedrijfstak van de Europese Unie, maar toch bleef de situatie in de beoordelingsperiode precair.

De bedrijfstak van de Europese Unie heeft zijn activiteiten geherstructureerd en heeft profijt getrokken van de antidumpingmaatregelen. Hoewel die maatregelen voor het eerst in 1997 werden ingesteld, werden zij echter pas volledig doeltreffend toen de gevolgen van absorptie- en ontwijkingspraktijken werden geneutraliseerd. De situatie van de bedrijfstak van de Europese Unie is weliswaar verbeterd, maar blijft toch broos en kwetsbaar.

In die omstandigheden is het passend na te gaan of herhaling van aanmerkelijke schade waarschijnlijk is teneinde uit te maken of — indien de maatregelen zouden vervallen — de verwachte ontwikkelingen wat betreft hoeveelheden en prijzen van de invoer van oorsprong uit de VRC de situatie van de bedrijfstak van de Europese Unie verder zouden verslechteren en aanmerkelijke schade zouden veroorzaken.

Er zij aan herinnerd dat er in China een aanzienlijke reservecapaciteit beschikbaar is en dat de productie van RBM’s gemakkelijk sterk kan worden verhoogd. Dit is gebaseerd op de bovenvermelde bevindingen dat de enige medewerkende Chinese producent zijn momenteel verlaagde productiecapaciteit gemakkelijk kan herstellen en zelfs zijn productie-installatie in Thailand kan sluiten om de productie weer naar China over te brengen. Bovendien beschikken andere niet-medewerkende Chinese producenten over een aanzienlijke reservecapaciteit of kunnen zij daar gemakkelijk weer in voorzien aangezien de machines in korte tijd kunnen worden aangepast en de nodige apparatuur voor de productie van RBM’s algemeen inzetbaar is.

Vastgesteld werd dat elke hoeveelheid RBM’s waarmee de productie in de VRC zou worden verhoogd, meer dan waarschijnlijk massaal naar de Europese Unie zou worden uitgevoerd indien de maatregelen zouden worden ingetrokken. Dit is gebaseerd op het feit dat de Europese Unie nog steeds een markt van aanzienlijke grootte is en altijd al een belangrijke markt is geweest voor de Chinese exporteurs, die zeker zouden proberen hun verloren marktaandeel terug te winnen. De aantrekkelijkheid van de EU-markt voor de Chinese exporteurs is ook duidelijk gebleken uit de talrijke pogingen om de ingestelde antidumpingmaatregelen te ontwijken. De maatregelen werden immers geabsorbeerd en via derde landen of door een lichte wijziging van de producten ontweken.

Ten slotte is vastgesteld dat de voorwaarden voor een toekomstige verhoging van de invoer van RBM’s in de Europese Unie ernstige negatieve gevolgen zouden hebben voor de situatie van de bedrijfstak van de Europese Unie. Zoals hierboven is vermeld, wordt verwacht dat de hoeveelheid uit de VRC ingevoerde RBM’s aanzienlijk zal toenemen als de maatregelen worden ingetrokken. Bovendien zou die invoer hoogstwaarschijnlijk een sterke druk uitoefenen op de prijzen op de EU-markt, en bijgevolg op de bedrijfstak van de Europese Unie, zoals op te maken is uit de analyse van het prijsniveau op de EU-markt en op de markt van derde landen. Volgens Eurostat worden de EU-prijzen immers met 10 % (exclusief antidumpingrechten) onderboden door de huidige Chinese prijzen en zijn zij momenteel veel hoger dan de gemiddelde prijs van China’s potentiële concurrenten (India en Thailand) op de EU-markt. Indien de maatregelen zouden worden ingetrokken en de Chinese producenten in staat zouden zijn om alle soorten RBM’s zonder antidumpingrechten naar de Europese Unie uit te voeren, is het meer dan waarschijnlijk dat zij hun prijzen, althans tot op zekere hoogte, op die van hun concurrenten zullen afstemmen. Dit wordt, volgens de Chinese exportstatistieken, ook bevestigd door het (lage) niveau van de Chinese prijzen op de markt van derde landen. Zonder maatregelen zou de EU-markt dus zeer aantrekkelijk worden voor de Chinese exporteurs.

Gelet op het voorgaande is het waarschijnlijk dat, wanneer de antidumpingmaatregelen ten aanzien van RBM’s van oorsprong uit de VRC vervallen, de invoer in de Europese Unie tegen zeer lage prijzen fors zal stijgen en dit een neerwaartse druk zal uitoefenen op het algemene prijsniveau op de EU-markt. Opgemerkt zij dat de producten op de RBM-markt voor het merendeel sterk gestandaardiseerd zijn en de prijs dus de belangrijkste beslissende factor is.

Gezien de reeds precaire situatie van de bedrijfstak van de Europese Unie zal een aanzienlijke toename van de invoer uit de VRC tegen dumpingprijzen, in combinatie met de aanzienlijke prijsonderbieding, ongetwijfeld ernstige gevolgen hebben voor de situatie van de bedrijfstak van de Europese Unie. Dit zou aanmerkelijke schade veroorzaken en bijgevolg de inspanningen die de bedrijfstak van de Europese Unie voor zijn herstructurering heeft gedaan, tenietdoen.

Onderzocht werd of er dwingende redenen waren die tot de conclusie konden leiden dat het niet in het belang van de Europese Unie is om de geldende antidumpingmaatregelen te handhaven. Daartoe werd, overeenkomstig artikel 21 van de basisverordening, aan de hand van al het overgelegde bewijsmateriaal nagegaan welke gevolgen de handhaving van de maatregelen zou hebben voor alle bij deze procedure betrokken partijen en wat de gevolgen van het vervallen van de maatregelen zouden zijn.

Om de gevolgen te kunnen beoordelen van de eventuele handhaving van de maatregelen, heeft de Commissie alle belanghebbenden in de gelegenheid gesteld hun standpunt overeenkomstig artikel 21, lid 2, van de basisverordening bekend te maken. Zoals reeds vermeld, hebben alleen de medewerkende EU-producenten en drie niet-verbonden importeurs de vragenlijst beantwoord. Eén niet-verbonden importeur en één gebruiker hebben opmerkingen gemaakt zonder dat zij de vragenlijst hebben beantwoord.

De bedrijfstak van de Europese Unie bestond uit twee producenten toen in 1995 de eerste antidumpingklacht werd ingediend: Koloman Handler GmbH, een Oostenrijkse onderneming, en Robert Krause GmbH & Co, een Duitse onderneming. Die twee ondernemingen waren lange tijd aanwezig op de EU-markt, maar kregen met aanzienlijke financiële moeilijkheden te kampen, onder meer doordat op oneerlijke wijze goederen werden ingevoerd.

Hun economische situatie was zo slecht dat zij beide een faillissementsaanvraag moesten indienen. Terwijl Robert Krause GmbH in 1998 het faillissement aanvroeg en de onderneming die daarvoor in de plaats kwam, dat in 2002 ook moest doen, werd Koloman Hander in 2001 insolvent. Beide ondernemingen werden overgenomen door een andere onderneming, SX Bürowaren Produktions- und Handels GmbH, die op haar beurt werd overgenomen door Ring Alliance Ringbuchtechnik GmbH, de klager in het kader van dit nieuwe onderzoek.

Sindsdien werd de activiteit geherstructureerd om wereldwijd, maar vooral op de kernmarkt van de klager, namelijk de EU-markt, beter te kunnen concurreren.

De overname van Bensons, een sterke speler wat de handel in RBM’s betreft, met ondernemingen in Nederland, Singapore, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten, toonde duidelijk aan dat de bedrijfstak van de Europese Unie zijn toegang tot de wereldmarkt wilde verbeteren en zijn herstructurering serieus nam.

De inspanningen van de klager hebben succes opgeleverd, althans gedeeltelijk, zoals blijkt uit de analyse van de economische situatie van de onderneming. De laatste jaren is een toename te zien van de productie, de verkoop, het marktaandeel en de werkgelegenheid.

De inspanningen die de bedrijfstak van de Europese Unie heeft geleverd om zijn situatie te verbeteren, werden echter ondermijnd door absorptie- en ontwijkingspraktijken waardoor het effect van de maatregelen tegen oneerlijke invoer werd uitgehold. Als gevolg daarvan bevindt de bedrijfstak van de Europese Unie zich, ondanks een aanzienlijke verbetering, nog steeds in een wankele situatie, zoals blijkt uit de ontwikkeling van de financiële indicatoren.

De bedrijfstak van de Europese Unie is dan ook nog steeds kwetsbaar voor de gevolgen van een eventuele toename van de invoer uit de VRC tegen lage en dumpingprijzen. Het is duidelijk dat, indien de maatregelen zouden worden ingetrokken, de bedrijfstak van de Europese Unie opnieuw met ernstige moeilijkheden zou worden geconfronteerd waardoor hij definitief zou kunnen verdwijnen. Door zijn inspanningen om te herstructureren heeft de bedrijfstak van de Europese Unie aangetoond dat hij levensvatbaar is en nog steeds in staat is om een groot deel van de EU-markt te beleveren; hij heeft echter aanvullende en doeltreffende bescherming tegen invoer met dumping nodig om een solide en gezonde situatie tot stand te kunnen brengen.

Op basis daarvan wordt geconcludeerd dat het in het belang van de bedrijfstak van de Europese Unie zou zijn de maatregelen gedurende een nieuwe periode van vijf jaar te handhaven.

Vier niet-verbonden importeurs hebben aan dit onderzoek deelgenomen, maar slechts drie van hen hebben een ingevulde vragenlijst teruggezonden. Zij hebben echter geen RBM’s meer uit de VRC ingevoerd, op één importeur na die zich beperkte tot de invoer van mechanismen met 17 en 23 ringen, waarvoor een minimuminvoerprijs geldt. Twee importeurs verzetten zich tegen het onderzoek en betwistten de reeds tien jaar geldende antidumpingmaatregelen, terwijl de derde vrij neutraal was en verklaarde dat hij geen nadeel van de huidige maatregelen ondervond.

De importeurs klaagden vooral over het beperkte aantal leveranciers op de EU-markt gezien de hoogte van de antidumpingrechten op RBM’s uit de VRC en gezien het grote marktaandeel van de bedrijfstak van de Europese Unie, alsmede het feit dat deze ook eigenaar is van een belangrijke distributeur van RBM’s op de EU-markt, die beweerdelijk een vorm van exclusiviteit heeft voor RBM’s van oorsprong uit India.

In dit verband zij opgemerkt dat er momenteel verschillende leveranciers op de EU-markt zijn, namelijk de bedrijfstak van de Europese Unie, de andere EU-producent en leveranciers uit andere landen dan de VRC, zoals Thailand.

Bovendien zij eraan herinnerd dat het niveau van de huidige antidumpingrechten weliswaar vrij hoog is, maar dat deze rechten werden opgetrokken naar aanleiding van een onderzoek waaruit bleek dat de maatregelen door de Chinese exporteurs werden geabsorbeerd. Het huidige niveau is dan ook volledig gerechtvaardigd.

Sinds de maatregelen zijn ingesteld en de rechten zijn opgetrokken, is de invoer uit de VRC aanzienlijk gedaald en nam hij in het TNO slechts een klein deel van de EU-markt voor zijn rekening. De importeurs hebben zich echter aan de situatie aangepast en zijn op andere leveranciers overgeschakeld. Hoewel wordt erkend dat zij zonder maatregelen een ruimere keuze van leveranciers zouden hebben, want de importeurs voeren momenteel geen RBM’s van oorsprong uit de VRC in, zou de handhaving van de maatregelen geen nadelige gevolgen hebben voor de economische situatie van die importeurs.

Op basis daarvan wordt geconcludeerd dat de importeurs geen aanmerkelijk nadeel zouden ondervinden van de handhaving van de bestaande maatregelen.

De enige gebruiker die de vragenlijst heeft beantwoord, pleitte voor uitbreiding van de maatregelen, waarbij hij aanvoerde dat de in de Europese Unie vervaardigde RBM’s van veel betere kwaliteit zijn dan de uit de VRC ingevoerde.

Een andere gebruiker maakte enkele opmerkingen, maar verstrekte geen bewijsmateriaal tot staving ervan. Dit wijst erop dat de gebruikers geen aanmerkelijke gevolgen ondervonden van de maatregelen. Het is dan ook onwaarschijnlijk dat de handhaving van de antidumpingmaatregelen de situatie van de gebruikers zal verslechteren.

De leveranciers van staaldraad en staalband verkopen een verwaarloosbaar percentage van hun productie aan de bedrijfstak van de Europese Unie, zodat het resultaat van deze procedure op hen niet van invloed is. Geen van deze ondernemingen heeft zich als belanghebbende aangemeld.

Over de gevolgen van het eventuele vervallen van de maatregelen voor de concurrentie in de Europese Unie zij opgemerkt dat er wereldwijd slechts enkele producenten van RBM’s zijn, hoofdzakelijk Chinese producenten of producenten in handen van Chinese producenten-exporteurs. Het verdwijnen van de weinige producenten die niet in handen zijn van Chinese ondernemingen zou derhalve negatieve gevolgen hebben voor de concurrentie in de EU.

Gelet op de bovenvermelde factoren en overwegingen wordt geconcludeerd dat er geen dwingende redenen zijn om de thans geldende antidumpingmaatregelen niet te handhaven.

Alle partijen zijn in kennis gesteld van de belangrijkste feiten en overwegingen op grond waarvan de Commissie wilde aanbevelen de bestaande maatregelen te handhaven. Zij konden hierover binnen een bepaalde termijn opmerkingen maken en argumenten naar voren brengen. De ingediende relevante opmerkingen zijn onderzocht maar gaven geen aanleiding tot wijziging van de belangrijkste feiten en overwegingen op basis waarvan besloten is de huidige antidumpingmaatregelen te handhaven.

Uit het bovenstaande volgt dat, zoals bepaald in artikel 11, lid 2, van de basisverordening, de geldigheidsduur van de bij Verordening (EG) nr. 2074/2004 ingestelde antidumpingmaatregelen ten aanzien van de invoer van bepaalde ringbandmechanismen van oorsprong uit de Volksrepubliek China, moet worden verlengd,

voor mechanismen met 17 en 23 ringen (Taric-codes 8305100021, 8305100023, 8305100029 en 8305100035) is het recht gelijk aan het verschil tussen de minimuminvoerprijs van 325 EUR per 1 000 stuks en de nettoprijs franco grens Europese Unie, vóór inklaring;

voor andere mechanismen dan die met 17 of 23 ringen (Taric-codes 8305100011, 8305100013, 8305100019 en 8305100034)

voor mechanismen met 17 en 23 ringen (Taric-codes 8305100021 en 8305100023) is het recht gelijk aan het verschil tussen de minimuminvoerprijs van 325 EUR per 1 000 stuks en de nettoprijs franco grens Europese Unie, vóór inklaring;

voor andere mechanismen dan die met 17 of 23 ringen (Taric-codes 8305100011 en 8305100013) bedraagt het recht 78,8 %.