Gedelegeerde verordening 2015/35 - Aanvulling van Richtlijn 2009/138/EG betreffende de toegang tot en uitoefening van het verzekerings- en het herverzekeringsbedrijf (Solvabiliteit II) - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 12/1

WAARDERING EN RISICOGEBASEERDE KAPITAALVEREISTEN (PIJLER I), VERSTERKTE GOVERNANCE (PIJLER II) EN MEER TRANSPARANTIE (PIJLER III)

Algemene Bepalingen

Definities en algemene beginselen

Externe kredietbeoordelingen

Waardering van activa en passiva

Voorschriften voor technische voorzieningen

Algemene bepalingen

Gegevenskwaliteit

Methodologieën voor de berekening van de technische voorzieningen

Aan de berekening van de technische voorzieningen ten grondslag liggende aannamen

Aan de berekening van beste schattingen ten grondslag liggende informatie

Kasstroomprognoses voor de berekening van de beste schatting

Risicomarge

Berekening van de technische voorzieningen als geheel

Bedragen die op herverzekeringsovereenkomsten en special purpose vehicles kunnen worden verhaald

Relevante risicovrije rentetermijnstructuur

Algemene bepalingen

Risicovrije basisrentetermijnstructuur

Volatiliteitsaanpassing

Matchingopslag

Verzekeringsbranches

Evenredigheid en vereenvoudigingen

Eigen vermogen

Bepaling van het eigen vermogen

Goedkeuring van het aanvullend vermogen door de toezichthoudende autoriteit

Behandeling van deelnemingen als eigen vermogen

Indeling van het eigen vermogen

In aanmerking komend eigen vermogen

Afgezonderde fondsen

Kwantitatieve grenzen

Solvabiliteitskapitaalvereiste — standaardformule

Algemene bepalingen

Berekeningen op basis van scenario's

Doorkijkbenadering

Regionale overheden en lokale autoriteiten

Materieel basisrisico

Berekening van het kernsolvabiliteitskapitaalvereiste

Evenredigheid en vereenvoudigingen

Reikwijdte van de verzekeringstechnische risicomodules

Module schadeverzekeringstechnisch risico

Module levensverzekeringstechnisch risico

Module ziekteverzekeringstechnisch risico

Module marktrisico

Correlatiecoëfficiënten

Ondermodule renterisico

Ondermodule aandelenrisico

Ondermodule vastgoedrisico

Ondermodule spreadrisico

Ondermodule marktrisicoconcentraties

Ondermodule valutarisico

Module tegenpartijkredietrisico

Algemene bepalingen

Blootstellingen van type 1

Blootstellingen van type 2

Module immateriële activa

Operationeel risico

Correctie voor het vermogen van technische voorzieningen en uitgestelde belastingen om verliezen te compenseren

Risicolimiteringstechnieken

Afgezonderde fondsen

Ondernemingsspecifieke parameters

Procedure voor het actualiseren van correlatieparameters

Solvabiliteitskapitaalvereiste — Geheel En Gedeeltelijk Interne Modellen

Definities

Gebruikstest

Statistische Kwaliteitsnormen

Kalibratienormen

Integratie van gedeeltelijk interne modellen

Toeschrijving van winsten en verliezen

Valideringsnormen

Documentatienormen

Externe modellen en gegevens

Minimumkapitaalvereiste

Beleggingen in securitisatieposities

Governancesysteem

Elementen van het governancesysteem

Functies

Deskundigheids- en betrouwbaarheidsvereisten

Uitbesteding

Beloningsbeleid

Opslagfactor van het kapitaalvereiste

Omstandigheden waarin een opslagfactor van het kapitaalvereiste wordt opgelegd

Methoden voor de berekening van opslagfactoren van het kapitaalvereiste

Verlenging van de herstelperiode

Bekendmaking van informatie

Verslag over de solvabiliteit en financiële toestand: structuur en inhoud

Verslag over de solvabiliteit en financiële toestand: niet-bekendmaking van informatie

Verslag over de solvabiliteit en financiële toestand: termijnen, bekendmakingswijze en actualiseringen

Periodieke toezichtrapportage:

Elementen en inhoud

Termijnen en mededelingswijze

Transparantie en verantwoording van toezichthoudende autoriteiten

Special purpose vehicles

Vergunningverlening

Verplichte voorwaarden in de overeenkomst

Governancesysteem

Toezichtrapportage

Solvabiliteitsvereisten

VERZEKERINGSGROEPEN

Solvabiliteitsberekening op groepsniveau

Groepssolvabiliteit: keuze van de berekeningsmethode en algemene beginselen

Groepssolvabiliteit: berekeningsmethoden

Interne modellen voor de berekening van het geconsolideerde solvabiliteitskapitaalvereiste van de groep

Volledige en gedeeltelijke intern modellen die alleen voor de berekening van het solvabiliteitskapitaalvereiste van de groep worden gebruikt

Gebruik van een intern model van een groep

Toezicht op de groepssolvabiliteit van groepen met een gecentraliseerd risicobeheer

Coördinatie van het groepstoezicht

Colleges van toezichthouders

Uitwisseling van informatie

Nationaal of regionaal toezicht op het niveau van een ondergroep

Bekendmaking van informatie

Verslag over de solvabiliteit en financiële toestand van de groep

Dubbelverslag over de solvabiliteit en financiële toestand

Toezichtrapportage van een groep

Periodieke rapportage

Rapportage over risicoconcentraties en intragroeptransacties

GELIJKWAARDIGHEID VAN DERDE LANDEN EN SLOTBEPALINGEN

Ondernemingen die herverzekeringsactiviteiten uitoefenen en waarvan het hoofdkantoor in een derde land gelegen is

Verbonden verzekerings- en herverzekeringsondernemingen van derde landen

Verzekerings- en herverzekeringsondernemingen met moederondernemingen van buiten de unie

Slotbepalingen

Bij de toepassing van de in deze verordening vastgelegde vereisten moet rekening worden gehouden met de aard, omvang en complexiteit van de risico's die aan de bedrijfsactiviteiten van een verzekerings- of herverzekeringsonderneming verbonden zijn. De lasten en de complexiteit waarmee verzekeringsondernemingen worden bezwaard, moeten in verhouding staan tot hun risicoprofiel. Bij de toepassing van de in deze verordening vastgelegde vereisten moet informatie als materieel worden aangemerkt indien die informatie de besluitvorming of het oordeel zou kunnen beïnvloeden van de gebruikers voor wie zij is bestemd.

Om een al te grote afhankelijkheid van externe ratings tegen te gaan, moeten verzekerings- en herverzekeringsondernemingen ernaar streven eigen kredietbeoordelingen voor al hun blootstellingen op te stellen. Gelet op het evenredigheidsbeginsel mag van verzekerings- en herverzekeringsondernemingen echter alleen worden verlangd dat zij eigen kredietbeoordelingen voor hun grotere of complexere blootstellingen opstellen.

De toezichthoudende autoriteiten moeten erop toezien dat verzekerings- en herverzekeringsondernemingen passende stappen ondernemen om interne modellen te ontwikkelen die het kredietrisico bestrijken wanneer hun absolute blootstellingen van materiële aard zijn en wanneer zij tegelijkertijd een groot aantal materiële tegenpartijen hebben. De toezichthoudende autoriteiten moeten daartoe een geharmoniseerde benadering volgen wat de definitie van absolute blootstellingen van materiële aard en van een groot aantal materiële tegenpartijen betreft.

Om het risico te vermijden dat verzekerings- en herverzekeringsondernemingen die in het kader van het solvabiliteitskapitaalvereiste het kredietrisico niet met behulp van een goedgekeurd intern model berekenen, vertekende inschattingen van het kredietrisico maken, mogen hun eigen kredietbeoordelingen niet in lagere kapitaalvereisten resulteren dan de kapitaalvereisten die uit externe ratings voortvloeien.

Om een al te grote afhankelijkheid van externe ratings voor blootstellingen aan een andere verzekerings- of herverzekeringsonderneming tegen te gaan, kan het gebruik van ratings voor de berekening van het kapitaalvereiste met behulp van de standaardformule worden vervangen door een verwijzing naar de solvabiliteitspositie van de tegenpartij (solvabiliteitsratiobenadering). Een dergelijke benadering vereist een op de solvabiliteitskapitaalvereisten gebaseerde kalibratie en de bepaling van de bedragen van het eigen vermogen dat voor de dekking van deze solvabiliteitskapitaalvereisten in aanmerking komt wanneer het Solvabiliteit II-kader van kracht is. De toepassing van de solvabiliteitsratiobenadering moet worden beperkt tot verzekerings- en herverzekeringsondernemingen zonder rating.

Om te garanderen dat de waarderingsnormen voor toezichtdoeleinden bij de internationale ontwikkelingen op het gebied van de financiële verslaggeving aansluiten, dienen verzekerings- en herverzekeringsondernemingen de marktconforme waarderingsmethoden te hanteren die worden voorgeschreven bij de internationale standaarden voor jaarrekeningen die overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1606/2002 door de Commissie zijn goedgekeurd, tenzij de onderneming verplicht is voor een actief- of passiefpost een specifieke waarderingsmethode te gebruiken, dan wel de toelating heeft gebruik te maken van methoden die gebaseerd zijn op de waarderingsmethode die zij voor de opstelling van haar jaarrekening hanteert.

Bij de waardering door verzekerings- en herverzekeringsondernemingen van activa en passiva met behulp van de marktconforme waarderingsmethoden die worden voorgeschreven bij de internationale standaarden voor jaarrekeningen die overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1606/2002 door de Commissie zijn goedgekeurd, dient een waarderingshiërarchie in acht te worden genomen waarbij het gebruik van op actieve markten genoteerde marktprijzen voor dezelfde activa of passiva de standaardmethode voor de waardering is, teneinde te waarborgen dat activa en passiva worden gewaardeerd tegen het bedrag waarvoor zij kunnen worden verhandeld (activa), dan wel overgedragen of afgewikkeld (passiva) tussen ter zake goed geïnformeerde, tot een transactie bereid zijnde partijen die onafhankelijk zijn. Deze benadering moet door alle ondernemingen worden gevolgd, ongeacht of bij internationale of andere waarderingsmethoden een verschillende waarderingshiërarchie in acht wordt genomen.

Verzekerings- en herverzekeringsondernemingen dienen over te gaan tot de opname en waardering van uitgestelde belastingvorderingen en -verplichtingen met betrekking tot alle posten die voor solvabiliteitsdoeleinden of in de fiscale balans zijn opgenomen, teneinde te garanderen dat alle bedragen in aanmerking zijn genomen die tot toekomstige kasstromen uit belastingen aanleiding kunnen geven.

De waardering van verzekerings- en herverzekeringsverplichtingen moet de verplichtingen omvatten die met bestaande verzekerings- en herverzekeringsactiviteiten verband houden. Met toekomstige activiteiten verband houdende verplichtingen mogen bij de waardering niet in aanmerking worden genomen. Wanneer verzekerings- en herverzekeringsovereenkomsten aan verzekeringnemers geboden opties bevatten om de verzekerings- of herverzekeringsdekking in te stellen, te vernieuwen, te verlengen, te verhogen of te hervatten, dan wel aan ondernemingen geboden opties om de overeenkomst te beëindigen of premies of uitkeringen te wijzigen, dan moet een contractgrens worden bepaald om te specificeren of de uit deze opties voortvloeiende aanvullende dekking als bestaande of toekomstige bedrijfsactiviteiten worden beschouwd.

Om de overdrachtwaarde van verzekerings- en herverzekeringsverplichtingen te bepalen, moet bij de waardering van de verplichtingen rekening worden gehouden met de toekomstige kasstromen die met de opties tot vernieuwing van de overeenkomst verband houden, ongeacht de winstgevendheid daarvan, tenzij de vernieuwingsoptie inhoudt dat de verzekerings- of herverzekeringsonderneming uit economisch oogpunt dezelfde rechten met betrekking tot de vaststelling van de premies of uitkeringen van de vernieuwde overeenkomst zou hebben als die welke voor een nieuwe overeenkomst gelden.

Om te voorkomen dat de analyse van de financiële positie van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming wordt vertekend, kunnen de technische voorzieningen van een portefeuille verzekerings- of herverzekeringsverplichtingen negatief zijn. Bij de berekening van technische voorzieningen mag geen ondergrens van nul gelden.

De overdrachtwaarde van een verzekerings- of herverzekeringsverplichting kan lager zijn dan de afkoopwaarde van de onderliggende overeenkomsten. Bij de berekening van technische voorzieningen mogen geen ondergrenzen voor de afkoopwaarde gelden.

Om te komen tot technische voorzieningen die met de overdrachtwaarde van verzekerings- en herverzekeringsverplichtingen overeenstemmen, moet bij de berekening van de beste schatting rekening worden gehouden met toekomstige ontwikkelingen, zoals demografische, juridische, medische, technologische, sociale, ecologische en economische ontwikkelingen, die van invloed zullen zijn op de inkomende en uitgaande kasstromen die vereist zijn om de verplichtingen na te komen.

Om te komen tot een beste schatting die met het in artikel 77, lid 2, van Richtlijn 2009/138/EG bedoelde kansgewogen gemiddelde van toekomstige kasstromen overeenstemt, moet in de kasstroomprognose die bij de berekening van de beste schatting wordt gehanteerd, met alle onzekerheden in de kasstromen rekening worden gehouden.

De gekozen methode om de beste schatting te berekenen, moet in verhouding staan tot de aard, omvang en complexiteit van de risico's die door de verzekerings- of herverzekeringsonderneming worden gedragen. De methoden voor de berekening van de beste schatting omvatten onder meer simulatiemethoden, alsook deterministische en analytische technieken. Bij bepaalde levensverzekeringsovereenkomsten, en met name die welke aanleiding geven tot van beleggingsrendementen afhankelijke discretionaire uitkeringen of die welke financiële garanties en contractuele clausules bevatten, kunnen simulatiemethoden geschikter zijn voor de berekening van de beste schatting.

Wanneer verzekerings- en herverzekeringsovereenkomsten financiële garanties en opties bevatten, kan de contante waarde van de uit deze overeenkomsten voortvloeiende kasstromen afhankelijk zijn van zowel de verwachte afloop van toekomstige gebeurtenissen en ontwikkelingen als van de mate waarin de werkelijke afloop in bepaalde scenario's eventueel van de verwachte afloop afwijkt. In de voor de berekening van de beste schatting gehanteerde methoden moet met dergelijke afhankelijkheden rekening worden gehouden.

Onder de definitie van toekomstige discretionaire uitkeringen moeten ook de uitkeringen uit hoofde van verzekerings- en herverzekeringsovereenkomsten vallen die bovenop de gegarandeerde uitkeringen worden betaald en die uit de winstdeling van de verzekeringnemer voortvloeien. Aan indexen of beleggingen gekoppelde uitkeringen mogen daar niet onder vallen.

De berekening van de risicomarge moet gebaseerd zijn op de veronderstelling dat de gehele portefeuille verzekerings- en herverzekeringsverplichtingen aan een andere verzekerings- of herverzekeringsonderneming wordt overgedragen. Bij de berekening moet met name met de diversificatie van de gehele portefeuille rekening worden gehouden.

De berekening van de risicomarge moet gebaseerd zijn op een projectie van het solvabiliteitskapitaalvereiste waarin met het risicolimiteringseffect van herverzekeringsovereenkomsten en special purpose vehicles rekening is gehouden. Het maken van afzonderlijke berekeningen van de risicomarge inclusief en exclusief herverzekeringsovereenkomsten en special purpose vehicles mag niet verplicht worden gesteld.

De aanpassing voor het kredietrisico van de risicovrije basisrente moet worden bepaald aan de hand van marktrentepercentages die het in de variabele rente van renteswaps tot uiting komende kredietrisico weergeven. Om de aanpassing met inachtneming van de marktsusance te bepalen onder marktomstandigheden die vergelijkbaar zijn met die op de datum van de vaststelling van Richtlijn 2014/51/EU, met name voor de euro, moeten de daartoe gehanteerde marktrentepercentages overeenstemmen met de interbancaire rentepercentages voor drie maanden.

Bij de bepaling van de laatste looptijd waarvoor obligatiemarkten in overeenstemming met artikel 77 bis van Richtlijn 2009/138/EG niet langer als diep, liquide en transparant kunnen worden beschouwd, mag de markt voor in euro luidende obligaties onder marktomstandigheden die vergelijkbaar zijn met die op de datum van de vaststelling van Richtlijn 2014/51/EU niet als diep en liquide worden beschouwd wanneer het cumulatieve volume van obligaties met looptijden langer dan of gelijk aan de laatste looptijd kleiner is dan 6 procent van het volume van alle obligaties op die markt.

Wanneer van wanbetalingsstatistieken geen betrouwbare kredietspread kan worden afgeleid, zoals bij blootstellingen aan overheidsschuld, moet de fundamentele spread voor de berekening van de matchingopslag en de volatiliteitsaanpassing gelijk zijn aan het deel van het langetermijngemiddelde van de spread ten opzichte van de risicovrije basisrente als bedoeld in artikel 77 quater, lid 2, onder b) en c), van Richtlijn 2009/138/EG. Wat vorderingen op de centrale overheden en centrale banken van lidstaten betreft, moet de activaklasse het verschil tussen individuele lidstaten weergeven.

Om overeenkomstig overweging (29) van Richtlijn 2014/51/EU de transparantie van de bepaling van de relevante risicovrije basisrente te verzekeren, moeten de methodologie, de aannamen en de verwijzingen naar de gegevens die de Europese Autoriteit voor verzekeringen en bedrijfspensioenen (European Insurance and Occupational Pensions Authority, EIOPA) voor de berekening van de aanpassing aan de swaptarieven voor het kredietrisico, de volatiliteitsaanpassing en de fundamentele spread voor de matchingopslag hanteert, door de EIOPA worden bekendgemaakt als onderdeel van de technische informatie die de EIOPA op grond van artikel 77 sexies, lid 1, van Richtlijn 2009/138/EG moet publiceren.

De segmentatie van verzekerings- en herverzekeringsverplichtingen in branches en homogene risicogroepen moet de aard van de onderliggende risico's van de verplichting weerspiegelen. De aard van de onderliggende risico's kan een segmentatie rechtvaardigen die verschilt van de toewijzing van verzekeringsactiviteiten aan levensverzekeringsactiviteiten en schadeverzekeringsactiviteiten, van de in bijlage I bij Richtlijn 2009/138/EG vermelde schadeverzekeringsbranches en van de in bijlage II bij Richtlijn 2009/138/EG vermelde levensverzekeringsbranches.

Bij het uitmaken of een methode voor de berekening van de technische voorzieningen evenredig is aan de aard, omvang en complexiteit van de risico's moet onder meer worden overgegaan tot een beoordeling van de modelfout van de methode. Verzekerings- en herverzekeringsondernemingen mogen er evenwel niet toe worden verplicht in het kader van deze beoordeling de precieze omvang van de modelfout te specificeren.

Wanneer ondernemingen de toezichthoudende autoriteiten om toestemming verzoeken om de in artikel 77 ter, lid 1, van Richtlijn 2009/138/EG bedoelde matchingopslag te mogen gebruiken, moet het hun worden toegestaan verschillende in aanmerking komende verzekeringsproducten als één portefeuille te beschouwen, mits continu aan de voorwaarden voor de toestemming wordt voldaan en er geen juridische belemmeringen bestaan om de bedrijfsactiviteiten apart van de overige bedrijfsactiviteiten van de onderneming als één portefeuille te organiseren en te beheren.

De goedkeuring van aanvullend vermogen dat in aanmerking komt om aan het solvabiliteitskapitaalvereiste van een verzekerings- of herverzekeringsonderneming te voldoen, dient te worden gebaseerd op een beoordeling door de toezichthoudende autoriteiten van de ter zake dienende criteria. De verzekerings- of herverzekeringsonderneming die om de goedkeuring van een aanvullendvermogensbestanddeel verzoekt, moet tegenover de toezichthoudende autoriteiten echter aantonen dat aan de criteria is voldaan en tevens de toezichthoudende autoriteiten alle informatie verstrekken die zij nodig kunnen hebben om een dergelijke beoordeling te verrichten. De aanvragen tot goedkeuring van aanvullend vermogen moeten per geval door de toezichthoudende autoriteiten worden beoordeeld.

Bij de behandeling van een aanvraag tot goedkeuring van aanvullend vermogen overeenkomstig artikel 90 van Richtlijn 2009/138/EG moeten de toezichthoudende autoriteiten de economische realiteit en de afdwingbaarheid in rechte onderzoeken van het aanvullendvermogensbestanddeel waarvoor om goedkeuring wordt verzocht.

Tier 1-vermogen moet bestaan uit eigenvermogensbestanddelen die van hoge kwaliteit zijn en die verliezen volledig kunnen compenseren, zodat een verzekerings- of herverzekeringsonderneming haar bedrijf blijvend kan uitoefenen.

Wanneer het economisch effect van een transactie of van een groep samenhangende transacties gelijkwaardig is aan het aanhouden door een verzekerings- of herverzekeringsonderneming van haar eigen aandelen, moet het positieve verschil tussen de activa en de verplichtingen worden verminderd om de bezwaring van dat deel van het eigen vermogen weer te geven.

Bij de beoordeling of een afzonderlijk eigenvermogensbestanddeel een voldoende lange looptijd heeft, moet worden uitgegaan van de oorspronkelijke looptijd van dit bestanddeel. De gemiddelde looptijd van het totale eigen vermogen van een verzekerings- of herverzekeringsonderneming, rekening houdend met de resterende looptijd van alle eigenvermogensbestanddelen, mag niet aanzienlijk korter zijn dan de gemiddelde looptijd van de verplichtingen van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming. In het kader van hun beoordeling van het eigen risico en de solvabiliteit moeten verzekerings- en herverzekeringsondernemingen ook nagaan of het totale bedrag aan eigen vermogen een voldoende lange looptijd heeft, rekening houdend met zowel de oorspronkelijke als de resterende looptijd van alle eigenvermogensbestanddelen en van alle verzekerings- en herverzekeringsverplichtingen.

Bij de beoordeling overeenkomstig artikel 93 van Richtlijn 2009/138/EG van het verliescompensatievermogen bij een liquidatie mag niet worden uitgegaan van een vergelijking tussen, enerzijds, het positieve verschil tussen activa en verplichtingen bij voortzetting van de bedrijfsactiviteiten en, anderzijds, het positieve verschil tussen activa en verplichtingen op basis van de veronderstelling dat ten aanzien van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming een liquidatieprocedure is geopend.

Aangezien in de toekomst te ontvangen premies die met bestaande verzekerings- en herverzekeringsovereenkomsten verband houden, in de berekening van de technische voorzieningen zijn meegenomen, mag het in Tier 1 opgenomen bedrag van het positieve verschil tussen activa en verplichtingen niet worden aangepast om er de in toekomstige premies vervatte verwachte winst uit te verwijderen.

Het gebruik van eigenvermogensbestanddelen met kenmerken die tot aflossing aanzetten, zoals contractuele verhogingen van het uit te keren dividend of verhogingen van de couponrente in combinatie met een calloptie, moet worden beperkt gezien de restricties op de terugbetaling of aflossing ervan ingeval het solvabiliteitskapitaalvereiste niet in acht wordt genomen; dergelijke bestanddelen mogen alleen bij Tier 2 of Tier 3 worden ingedeeld.

Verzekerings- en herverzekeringsondernemingen moeten het positieve verschil tussen activa en verplichtingen onderverdelen in bedragen die met de vermogensbestanddelen in hun jaarrekening en een reconciliatiereserve overeenstemmen. De reconciliatiereserve kan positief of negatief zijn.

Voor elk tier, met inbegrip van Tier 3, moet een volledige lijst van eigenvermogensbestanddelen worden gespecificeerd, zodat duidelijk is voor welke bestanddelen verzekerings- en herverzekeringsondernemingen de toezichthoudende autoriteiten om toestemming moeten vragen voor de indeling ervan.

Afgezonderde fondsen (ring-fenced funds) zijn regelingen waarbij een welbepaald samenstel van activa en passiva wordt beheerd als ging het om een afzonderlijke onderneming; dergelijke fondsen mogen geen conventionele aan indexen of beleggingen gekoppelde bedrijfsactiviteiten of herverzekeringsactiviteiten omvatten. De verminderde overdraagbaarheid van de activa van een afgezonderd fonds moet in aanmerking worden genomen bij de berekening van het positieve verschil tussen de activa en de verplichtingen van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming.

Zowel levensverzekeringsactiviteiten als schadeverzekeringsactiviteiten kunnen tot afgezonderde fondsen aanleiding geven. Winstdeling houdt niet noodzakelijkerwijze afzondering in en mag niet worden gezien als de kenmerkende eigenschap van een afgezonderd fonds.

Afgezonderde fondsen moeten beperkt blijven tot regelingen die het verliescompensatievermogen van bepaalde eigenvermogensbestanddelen bij voortzetting van de bedrijfsactiviteiten verminderen. Regelingen die alleen bij liquidatie op het verliescompensatievermogen van invloed zijn, mogen niet als afgezonderde fondsen worden beschouwd.

Om dubbeltelling van eigen vermogen op individueel niveau, namelijk zowel in de verzekerings- als in de banksector te vermijden, moeten verzekerings- en herverzekeringsondernemingen van het bedrag van het kernvermogen alle deelnemingen in financiële en kredietinstellingen aftrekken welke meer dan 10 % bedragen van de Tier 1-eigenvermogensbestanddelen waarvoor geen beperkingen gelden. Deelnemingen in financiële en kredietinstellingen die in geaggregeerde vorm dezelfde drempelwaarde overschrijden, moeten gedeeltelijk naar evenredigheid in mindering worden gebracht. Aftrekken is niet noodzakelijk wanneer de deelnemingen van strategisch belang zijn en op die ondernemingen de in bijlage I bij Richtlijn 2002/87/EG beschreven methode voor de berekening van de groepssolvabiliteit wordt toegepast.

Het grootste deel van het bedrag van het eigen vermogen dat voor de dekking van het minimumkapitaalvereiste en het solvabiliteitskapitaalvereiste in aanmerking komt, moet uit eigen vermogen van Tier 1 bestaan. Om te voorkomen dat de toepassing van de grenzen potentiële procyclische effecten teweegbrengt, moeten de grenzen op de in aanmerking komende bedragen van Tier 2- en Tier 3-bestanddelen op zodanige wijze worden toegepast dat een verlies aan eigen vermogen van Tier 1 niet resulteert in een verlies aan totaal in aanmerking komend eigen vermogen dat groter is dan dat verlies. De grenzen moeten derhalve van toepassing zijn voor zover het solvabiliteitskapitaalvereiste en het minimumkapitaalvereiste met eigen vermogen worden gedekt. Eigenvermogensbestanddelen die de grenzen overschrijden, mogen niet als in aanmerking komend eigen vermogen worden geteld.

Bij de opstelling van lijsten van regionale overheden en lokale autoriteiten moet de EIOPA het vereiste in acht nemen dat er geen verschil in risico is tussen deze blootstellingen en blootstellingen aan de centrale overheid in wier rechtsgebied zij gevestigd zijn, doordat deze overheden en autoriteiten over de specifieke bevoegdheid beschikken om belastingen te heffen en omdat er bijzondere institutionele regelingen bestaan waardoor het risico van wanbetaling wordt beperkt. Het gevolg van de uitvoeringshandeling die overeenkomstig artikel 109 bis, lid 2, onder a), van Richtlijn 2009/138/EG met betrekking tot deze lijsten is vastgesteld, is dat directe blootstellingen aan in de lijsten opgenomen regionale overheden en lokale autoriteiten bij de berekening van de module marktrisico en de module tegenpartijkredietrisico van de standaardformule worden behandeld als blootstellingen aan de centrale overheid van het rechtsgebied waarin deze zijn gevestigd.

Om te vermijden dat verkeerde prikkels worden gegeven om langetermijnovereenkomsten te herstructureren als hernieuwbare kortetermijnovereenkomsten, moet de in de standaardformule gehanteerde volumemaatstaf voor het premierisico bij de schade- en de SLT-ziekteverzekering op de economische realiteit van verzekerings- en herverzekeringsovereenkomsten zijn gebaseerd veeleer dan op de juridische vorm ervan. De volumemaatstaf moet daarom de verdiende premies omvatten die binnen de contractgrens van bestaande overeenkomsten vallen en die betrekking hebben op overeenkomsten die binnen de volgende twaalf maanden zullen worden ondertekend.

Aangezien de verwachte winsten die in de in de toekomst te ontvangen premies uit hoofde van bestaande schade- en herverzekeringsovereenkomsten zijn vervat, in het in aanmerking komend eigen vermogen van verzekerings- en herverzekeringsondernemingen zijn opgenomen, moet de module schadeverzekeringstechnisch risico het vervalrisico omvatten dat aan schade- en herverzekeringsovereenkomsten verbonden is.

Wat het premierisico betreft, moet bij de berekening van het kapitaalvereiste voor het premie- en reserverisico bij schade- en ziekteverzekering worden uitgegaan van de in het verleden verdiende en de naar verwachting in de toekomst te verdienen premies, al naargelang welk bedrag het grootste is, om rekening te houden met de onzekerheid waarmee de in de toekomst te verdienen premies zijn omgeven. Wanneer een verzekerings- of herverzekeringsonderneming er echter op betrouwbare wijze voor kan zorgen dat de in de toekomst te verdienen premies de verwachte premies niet zullen overtreffen, moet bij de berekening alleen van de naar verwachting in de toekomst te verdienen premies worden uitgegaan.

Om de gemiddelde kenmerken van levensverzekeringsverplichtingen weer te geven, moet bij de modellering van het risico van massaal verval in de standaardformule voor het solvabiliteitskapitaalvereiste worden uitgegaan van de veronderstelling dat het risico dat verbonden is aan de opties die een cederende verzekerings- of herverzekeringsonderneming van een herverzekeringsovereenkomst kan uitoefenen, verwaarloosbaar is voor de accepterende verzekerings- of herverzekeringsonderneming.

Om het verschillende risicoprofiel weer te geven van ziekteverzekeringsactiviteiten die op eenzelfde technische basis als die van levensverzekerings- (SLT-ziekteverzekering) en andere ziekteverzekeringsactiviteiten (NSLT-ziekteverzekering) worden uitgeoefend, moet de module ziekteverzekeringstechnisch risico verschillende ondermodules voor deze beide soorten verzekering omvatten.

Om de gemiddelde kenmerken van levensverzekeringsverplichtingen weer te geven, moet bij de modellering van de modules levensverzekeringstechnisch risico en SLT-ziekteverzekeringstechnisch risico worden uitgegaan van de veronderstelling dat het risico dat aan de koppeling van verzekerings- en herverzekeringsuitkeringen aan de inflatie verbonden is, verwaarloosbaar is.

Bij de scenariogebaseerde berekeningen van de ondermodules rampenrisico in de schade- en ziekteverzekeringsbranche van de standaardformule moet worden uitgegaan van de brutoverliezen die aan rampen zijn toe te schrijven, zonder aftrek van de bedragen die op herverzekeringsovereenkomsten en special purpose vehicles kunnen worden verhaald. Bij de bepaling van de uit het scenario voortvloeiende verandering in het kernvermogen moeten verzekerings- en herverzekeringsondernemingen met het risicolimiteringseffect van hun specifieke herverzekeringsovereenkomsten en special purpose vehicles rekening houden.

Om de gemiddelde kenmerken van schadeverzekeringsverplichtingen weer te geven, moet bij de modellering van het aansprakelijkheidsrisico in de ondermodule rampenrisico in de schadeverzekeringsbranche van de standaardformule worden uitgegaan van de veronderstelling dat het risico van de accumulatie van een groot aantal soortgelijke schaden die door wettelijke-aansprakelijkheidsverzekeringsverplichtingen worden gedekt, verwaarloosbaar is.

Om de gemiddelde kenmerken van schadeverzekeringsverplichtingen weer te geven, moet bij de modellering van het risico van massale ongevallen in de standaardformule worden uitgegaan van de veronderstelling dat de blootstelling van verzekerings- en herverzekeringsondernemingen aan het risico van massale ongevallen in derde landen die geen specifieke Europese landen zijn, verwaarloosbaar is voor de verzekerings- en herverzekeringsondernemingen en verzekeringsgroepen die onder Richtlijn 2009/138/EG vallen. Daarbij moet tevens worden uitgegaan van de veronderstelling dat het risico van massale ongevallen verbonden aan arbeidsongevallenverzekeringsactiviteiten verwaarloosbaar is.

Om de gemiddelde kenmerken van schadeverzekeringsverplichtingen weer te geven, moet bij de modellering van het ongevallenconcentratierisico in de standaardformule worden uitgegaan van de veronderstelling dat het ongevallenconcentratierisico verbonden aan andere ziektekostenverzekerings- en inkomensbeschermingverzekeringsactiviteiten dan groepsovereenkomsten verwaarloosbaar is.

Om in de kalibratie van de standaardformule het empirisch bewijs over natuurrampen weer te geven, moet bij de modellering van het natuurramprisico worden uitgegaan van geografische indelingen die voldoende homogeen zijn wat het risico betreft waaraan verzekerings- en herverzekeringsondernemingen zijn blootgesteld. De risicogewichten van die indelingen moeten op zodanige wijze zijn gespecificeerd dat zij de verhouding jaarlijks verlies/verzekerd bedrag voor de relevante branches weergeven aan de hand van een VaR-maatstaf met een betrouwbaarheidsgraad van 99,5 %. De correlatiecoëfficiënten tussen deze geografische indelingen moeten op zodanige wijze worden gekozen dat zij de afhankelijkheid tussen de relevante risico's in de geografische indelingen weergeven, rekening houdend met elke niet-lineariteit van de afhankelijkheid.

Om bij de berekening van het kapitaalvereiste voor het natuurramprisico de werkelijke risicoblootstelling van de onderneming in de standaardformule weer te geven, moet het verzekerde bedrag op zodanige wijze worden bepaald dat rekening wordt gehouden met de contractuele limieten voor de vergoeding voor rampen.

De module marktrisico van de standaardformule moet gebaseerd zijn op de veronderstelling dat de gevoeligheid van activa en passiva voor veranderingen in de volatiliteit van de marktparameters verwaarloosbaar is.

In de kalibratie van het renterisico voor langere looptijden moet tot uiting komen dat de ultimate forward rate waarnaar de risicovrije rentetermijnstructuur convergeert, stabiel is in de tijd en alleen verandert als gevolg van veranderingen in de langetermijnverwachtingen.

Bij de berekening van de standaardformule moeten verzekerings- en herverzekeringsondernemingen aangeven welke van hun verbonden ondernemingen een strategisch karakter hebben. De kalibratie van de ondermodule aandelenrisico op de investeringen in verbonden ondernemingen die een strategisch karakter hebben, moet de waarschijnlijke vermindering van de volatiliteit van hun waarde weerspiegelen welke uit hun strategische karakter voortvloeit en de invloed die de deelnemende onderneming op die verbonden ondernemingen uitoefent.

De ondermodule aandelenrisico op basis van looptijd moet worden gebaseerd op de veronderstelling dat overeenkomstig artikel 304 van Richtlijn 2009/138/EG de in artikel 304 van Richtlijn 2009/138/EG bedoelde typische houdperiode van aandelenbeleggingen consistent is met de gemiddelde looptijd van verplichtingen.

Om de effecten van procycliciteit te vermijden, moet de periode voor het symmetrische aanpassingsmechanisme aan de ondermodule aandelenrisico voor een evenwicht zorgen tussen het handhaven van de risicogevoeligheid van de ondermodule en het weerspiegelen van de doelstelling van de symmetrische aanpassing.

Wanneer bij de berekening van de beste schatting van verzekerings- of herverzekeringsverplichtingen een matchingopslag wordt toegepast, moet bij de berekening van het solvabiliteitskapitaalvereiste in de ondermodule spreadrisico het effect van veranderingen in activaspreads op de matchingopslag en aldus op de waarde van de technische voorzieningen worden weergegeven.

Aangezien het risicoprofiel van in derde landen gelegen vastgoed niet wezenlijk verschilt van dat van in de Unie gelegen vastgoed, moeten deze beide soorten blootstellingen in de ondermodule vastgoedrisico van de standaardmodule op dezelfde wijze worden behandeld.

Daar concentratierisico meestal wordt veroorzaakt door een gebrek aan diversificatie van uitgevende instellingen waaraan verzekerings- en herverzekeringsondernemingen zijn blootgesteld, moet bij de ondermodule concentratierisico van de standaardformule worden uitgegaan van de veronderstelling dat de geografische of sectorale concentratie van de door de verzekerings- of herverzekeringsonderneming aangehouden activa verwaarloosbaar is.

Bij de ondermodule tegenpartijrisico van de standaardformule moet worden uitgegaan van de veronderstelling dat bij blootstellingen die kunnen worden gediversifieerd en waarbij de tegenpartij waarschijnlijk een rating heeft (blootstellingen van type 1), de verliezen bij wanbetaling op tegenpartijen die niet tot dezelfde groep behoren, los staan van elkaar en de verliezen bij wanbetaling op tegenpartijen die tot dezelfde groep behoren, niet los staan van elkaar.

Om ervoor te zorgen dat het kredietrisico met betrekking tot alle tegenpartijen waaraan verzekerings- en herverzekeringsondernemingen zijn blootgesteld, wordt weergegeven in het solvabiliteitskapitaalvereiste dat met behulp van de standaardformule wordt berekend, moeten alle blootstellingen die noch door de ondermodule spreadrisico, noch door de module tegenpartijrisico als blootstellingen van type 1 worden weergegeven, in de module tegenpartijrisico als blootstellingen van type 2 worden weergegeven.

De module tegenpartijrisico van de standaardformule moet het economische effect van zekerheidsovereenkomsten in geval van wanbetaling van de tegenpartij weergeven. Er moet met name worden nagegaan of de volledige eigendom van de zekerheid al dan niet wordt overgedragen. Er moet ook worden nagegaan of in geval van insolventie van de tegenpartij bij de bepaling van het proportionele aandeel van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming in de insolvente boedel van de tegenpartij dat de zekerheid overtreft, rekening wordt gehouden met het feit dat de onderneming de zekerheid ontvangt.

Conform de in artikel 104, leden 1, 3 en 4, van Richtlijn 2009/138/EG beschreven benadering moet het kernsolvabiliteitskapitaalvereiste een extra risicomodule omvatten voor de specifieke risico's die uit de opgenomen en voor solvabiliteitsdoeleinden gewaardeerde immateriële activa voortvloeien en die niet elders in het solvabiliteitskapitaalvereiste zijn meegenomen.

De module operationeel risico van de standaardformule geeft het uit inadequate of falende interne processen, personeelsleden of systemen, dan wel uit externe gebeurtenissen voortvloeiende risico weer in de vorm van een op factoren gebaseerde berekening. In dit verband worden de technische voorzieningen, de tijdens de voorgaande twaalf maanden verdiende premies en de tijdens de voorgaande twaalf maanden gemaakte kosten als passende volumemaatstaven beschouwd om dit risico weer te geven. De laatstgenoemde volumemaatstaf is alleen relevant voor levensverzekeringsovereenkomsten waarbij het risico door de verzekeringnemer wordt gedragen. Gezien het feit dat verwervingskosten in de verschillende verzekeringsbedrijfsmodellen op uiteenlopende wijze worden toegepast, mogen deze kosten niet in aanmerking worden genomen in de volumemaatstaf voor de tijdens de voorgaande twaalf maanden gemaakte kosten. Om te garanderen dat het kapitaalvereiste voor het operationele risico aan de in artikel 101 van Richtlijn 2009/138/EG vastgelegde betrouwbaarheidsgraad blijft voldoen, dient de module operationeel risico aan een nieuw onderzoek te worden onderworpen in het kader van de in overweging (150) bedoelde evaluatie door de Commissie van de methoden, aannamen en standaardparameters die bij de berekening van het solvabiliteitskapitaalvereiste met behulp van de standaardformule worden gebruikt. Bij deze evaluatie moet de aandacht in het bijzonder uitgaan naar levensverzekeringsovereenkomsten waarbij het risico door de verzekeringnemer wordt gedragen.

Bij de berekening van de correctie voor het verliescompensatievermogen van technische voorzieningen en uitgestelde belastingen moet dubbeltelling van het risicolimiteringseffect van toekomstige discretionaire uitkeringen of uitgestelde belastingen worden voorkomen.

Toekomstige discretionaire uitkeringen zijn gewoonlijk een kenmerk van levens- en SLT-ziekteverzekeringsovereenkomsten. Bij de aanpassing voor het verliescompensatievermogen van technische voorzieningen moet bijgevolg rekening worden gehouden met het van toekomstige discretionaire uitkeringen uitgaande limiteringseffect met betrekking tot het levensverzekeringstechnische risico, het SLT-ziekteverzekeringstechnische risico, het rampenrisico in de ziekteverzekeringsbranche, het marktrisico en het tegenpartijrisico. Om de complexiteit van de standaardformule en de uit de berekening voortvloeiende lasten voor verzekerings- en herverzekeringsondernemingen te beperken, mag de aanpassing niet van toepassing zijn op de risico's in de schadeverzekeringsbranche en de NSLT-ziekteverzekeringsbranche. Daar het niet uitgesloten is dat verliezen uit hoofde van inadequate of falende interne processen, personeelsleden of systemen, dan wel uit hoofde van externe gebeurtenissen niet effectief door toekomstige discretionaire uitkeringen worden gecompenseerd, mag de aanpassing niet op het operationele risico van toepassing zijn.

Bij de inaanmerkingneming van risicolimiteringstechnieken in het kader van de berekening van het solvabiliteitskapitaalvereiste moet de economische realiteit van de gehanteerde techniek worden weergegeven en moet uitsluitend rekening worden gehouden met risicolimiteringstechnieken die het risico effectief buiten de verzekerings- of herverzekeringsonderneming onderbrengen.

Bij het nagaan of er een effectieve overdracht van het risico heeft plaatsgevonden, moeten alle aspecten van de risicolimiteringstechniek en van de regelingen tussen de verzekerings- en herverzekeringsondernemingen en hun tegenpartijen worden bestudeerd. Bij risicolimitering via herverzekering mag het feit dat een significante variatie in ofwel het bedrag, ofwel het tijdstip van de betalingen door de herverzekeraar weinig waarschijnlijk is, op zichzelf niet betekenen dat de herverzekeraar geen risico draagt.

Bij de scenariogebaseerde berekeningen van de standaardformule voor het solvabiliteitskapitaalvereiste moet worden uitgegaan van het effect van op dat moment heersende stresssituaties en mogen verzekerings- en herverzekeringsondernemingen geen rekening houden met risicolimiteringstechnieken die berusten op een toekomstig optreden van verzekerings- en herverzekeringsondernemingen, zoals dynamische afdekkingsstrategieën of toekomstige beheeractiviteiten op het tijdstip waarop de stresssituatie zich voordoet. Dynamische afdekkingsstrategieën en toekomstige beheeractiviteiten moeten worden onderscheiden van doorlopende afdekkingsregelingen, waarbij een risicolimiteringstechniek op dat moment in werking is en op het moment waarop hij afloopt door een soortgelijke regeling zal worden vervangen, ongeacht de solvabiliteitspositie van de onderneming.

Om een situatie te vermijden waarin de doeltreffendheid van een risicolimiteringstechniek door het bestaan van basisrisico wordt ondermijnd, met name wegens een valutamismatch, moeten ondernemingen materieel basisrisico in de berekening van het solvabiliteitskapitaalvereiste meenemen. Wanneer materieel basisrisico niet in de berekening van het solvabiliteitskapitaalvereiste is meegenomen, mag de risicolimiteringstechniek niet in aanmerking worden genomen.

Het bestaan van winstdelingsregelingen waarbij winsten aan verzekeringnemers of begunstigden worden toegewezen, moet op passende wijze in de berekening van het solvabiliteitskapitaalvereiste tot uiting komen.

Wanneer de berekening van het kapitaalvereiste voor een risicomodule of -ondermodule van het kernsolvabiliteitskapitaalvereiste op het effect van bidirectionele scenario's op het kernvermogen is gebaseerd, zoals bij het renterisico, het valutarisico of het vervalrisico, moet de verzekerings- of herverzekeringsonderneming bepalen welk scenario het kernvermogen van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming als geheel het sterkst negatief beïnvloedt. Bij die bepaling moet, in voorkomend geval, rekening worden gehouden met de gevolgen van winstdeelneming en de betaling van toekomstige discretionaire uitkeringen op het niveau van het afgezonderd fonds. Het op deze wijze bepaalde scenario moet het relevante scenario zijn om het theoretische solvabiliteitskapitaalvereiste voor elk afgezonderd fonds te berekenen.

Om toekomstige herzieningen van correlatieparameters op basis van passende empirische gegevens (zoals veranderingen in sterftecijfers en vervalpercentages voor levensverzekeringsverplichtingen en gecombineerde ratio's of uitloopratio's van voorzieningen voor schadeverzekeringsverplichtingen) te kunnen voorbereiden, dient de EIOPA passende gegevens van de toezichthoudende autoriteiten te ontvangen. De toezichthoudende autoriteiten zouden deze gegevens van verzekerings- en herverzekeringsondernemingen moeten ontvangen als onderdeel van de aan toezichthouders te rapporteren informatie. Deze informatie is immers noodzakelijk voor toezichtdoeleinden en de verstrekking ervan zou bijgevolg geen extra lasten voor ondernemingen met zich mee mogen brengen.

Bij het uitbrengen van een advies over een actualisering van correlatieparameters moet de EIOPA ermee rekening houden of de toepassing van de geactualiseerde correlatieparameters door verzekerings- en herverzekeringsondernemingen zou resulteren in een totaal solvabiliteitskapitaalvereiste dat strookt met de in artikel 101 van Richtlijn 2009/138/EG vastgelegde beginselen, en of de afhankelijkheden tussen risico's een niet-lineair karakter hebben, dan wel of er bij extreme scenario's sprake is van een gebrek aan diversificatie, in welk geval de EIOPA alternatieve afhankelijkheidsmaatstaven voor de kalibratie van actualiseringen van de correlatieparameters moet overwegen.

Diverse aspecten van interne modellen zullen waarschijnlijk in de tijd veranderen naarmate de kennis van risicomodellering verbetert; bij hun beoordeling van het interne model dienen toezichthoudende autoriteiten dan ook met actuele informatie en praktijken rekening te houden om ervoor te zorgen dat dit model gelijke tred houdt met de recente ontwikkelingen.

Een intern model kan alleen een belangrijke rol bij het governancesysteem van een verzekerings- of herverzekeringsonderneming spelen wanneer het aan het bedrijf van de onderneming is aangepast en wordt begrepen door de personen die hun beslissingen op de outputs ervan baseren. De gebruikstest van interne modellen moet er daarom voor zorgen dat goedgekeurde interne modellen geschikt zijn voor het bedrijf van de onderneming en worden begrepen door de personen die de onderneming daadwerkelijk besturen.

Verzekerings- en herverzekeringsondernemingen die het solvabiliteitskapitaalvereiste op basis van een intern model berekenen, dienen het interne model op zodanige wijze in hun risicomanagementsysteem en in hun besluitvormingsprocessen te gebruiken dat stimulansen worden gecreëerd om de kwaliteit van het interne model zelf te verbeteren.

Het in artikel 120 van Richtlijn 2009/138/EG vastgelegde vereiste dat het interne model algemeen moet worden gebruikt in en een belangrijke rol moet spelen bij hun governancesysteem, mag er niet toe leiden dat verzekerings- en herverzekeringsondernemingen blindelings op de output van het interne model vertrouwen. De ondernemingen mogen geen op de output van het interne model gebaseerde beslissingen nemen zonder zich vragen te stellen over de geschiktheid van het model. Zij moeten zich bewust zijn van de beperkingen van het interne model en daarmee rekening houden bij het nemen van hun beslissingen.

Aangezien er overeenkomstig artikel 121, lid 4, van Richtlijn 2009/138/EG geen specifieke methode voor de berekening van de kansverdelingsprognose wordt voorgeschreven en aangezien interne modellen aan het specifieke bedrijf van de verzekerings- en herverzekeringsonderneming moeten zijn aangepast, kunnen interne modellen aanzienlijk verschillen wat betreft de methode, de informatie, de aannamen en de gegevens die voor het interne model en de valideringsprocessen ervan worden gebruikt. De statistische kwaliteitsnormen en de valideringsnormen dienen derhalve op beginselen gebaseerd te blijven en alleen specifieke minimumvereisten te bevatten. Om dezelfde reden mogen de documentatienormen geen volledige lijst van documenten bevatten, maar slechts een minimumlijst van documenten die voor elk intern model voorhanden moeten zijn. De documentatie van ondernemingen dient alle aanvullende informatie te bevatten die noodzakelijk is om aan de documentatienormen voor interne modellen te voldoen.

Om te garanderen dat het interne model actueel is en hun risicoprofiel optimaal weerspiegelt, dienen verzekerings- en herverzekeringsondernemingen kennis te hebben van de relevante actuariële ontwikkelingen en de vaste marktpraktijk op het gebied van risicomodellering. Dat houdt echter niet in dat verzekerings- en herverzekeringsondernemingen hun interne model altijd aan de vaste marktpraktijk moeten aanpassen. In vele gevallen kan het immers noodzakelijk blijken om van de vaste marktpraktijk af te wijken om tot een passend intern model te komen.

Interne modellen zijn doorgaans gebaseerd op een grote hoeveelheid gegevens die uit velerlei bronnen afkomstig zijn, uiteenlopende kenmerken vertonen en van wisselende kwaliteit zijn. Om te garanderen dat de voor het interne model gebruikte gegevens deugdelijk zijn, dienen verzekerings- en herverzekeringsondernemingen gegevens op een transparante en gestructureerde wijze te verzamelen, te verwerken en toe te passen.

Verzekerings- en herverzekeringsondernemingen dienen vrij te kunnen beslissen over de structuur van het interne model dat het best bij hun risico's aansluit. Dat dient te gebeuren onder voorbehoud van de goedkeuring van de toezichthoudende autoriteiten. Bij gedeeltelijk interne modellen kan het passender zijn verschillende componenten afzonderlijk te berekenen en deze direct in de standaardformule te integreren zonder verdere aggregatie in het interne model. In dat geval dient voor elke component een kansverdelingsprognose te worden berekend.

Elke techniek om een gedeeltelijk intern model in de standaardformule voor de berekening van het solvabiliteitskapitaalvereiste te integreren, maakt deel uit van het interne model in kwestie en dient samen met de andere componenten van het gedeeltelijk interne model aan de desbetreffende vereisten van Richtlijn 2009/138/EG te voldoen.

Verzekerings- en herverzekeringsondernemingen dienen het lineaire minimumkapitaalvereiste te berekenen met behulp van een standaardberekening, ongeacht of de onderneming voor de berekening van haar solvabiliteitskapitaalvereiste de standaardformule of een intern model gebruikt.

Voor de berekening van de in artikel 129, lid 3, van Richtlijn 2009/138/EG bedoelde boven- en ondergrens van het minimumkapitaalvereiste mogen verzekerings- en herverzekeringsondernemingen er niet toe worden verplicht driemaandelijks een solvabiliteitskapitaalvereiste te berekenen. Wanneer de berekening van het minimumkapitaalvereiste niet met een jaarlijkse berekening van het solvabiliteitskapitaalvereiste samenvalt, dienen ondernemingen in overeenstemming met artikel 102 van Richtlijn 2009/138/EG het laatst berekende solvabiliteitskapitaalvereiste te gebruiken.

In overeenstemming met het in artikel 132 van Richtlijn 2009/138/EG beschreven „prudent person”-beginsel en met het oog op het waarborgen van de samenhang tussen de sectoren, dienen de belangen van ondernemingen die leningen „herverpakken” in verhandelbare effecten en andere financiële instrumenten (initiators, sponsors of oorspronkelijke kredietverstrekkers) en de belangen van de verzekerings- en herverzekeringsondernemingen die in deze effecten of instrumenten beleggen, op elkaar te worden afgestemd. Om deze afstemming te realiseren, moet het verzekerings- en herverzekeringsondernemingen enkel zijn toegestaan in dergelijke effecten of instrumenten te beleggen wanneer de initiator, sponsor of oorspronkelijke kredietverstrekker een wezenlijk netto economisch belang in de onderliggende activa aanhoudt. Het voor de initiator, sponsor of oorspronkelijke kredietverstrekker geldende vereiste om een wezenlijk netto economisch belang in de onderliggende activa aan te houden, moet ook van toepassing zijn wanneer er van meerdere initiators, sponsors of oorspronkelijke kredietverstrekkers sprake is. Om een eventuele omzeiling van de vereisten te voorkomen, misverstanden te vermijden en het taalgebruik af te stemmen op dat in de Uniewetgeving tot regeling van de werkzaamheden van kredietinstellingen, moet de term „belegging in securitisatieposities” worden gebruikt in plaats van de term „belegging in op herverpakte kredieten gebaseerde verhandelbare effecten of andere financiële instrumenten”.

Verzekerings- en herverzekeringsondernemingen die in securitisatie beleggen, dienen een breed en diepgaand inzicht in de belegging en de daaraan ten grondslag liggende blootstellingen te hebben. Om dat inzicht te bereiken, mogen ondernemingen hun beleggingsbeslissing pas nemen na het verrichten van grondig onderzoek, dat hun voldoende kennis van en informatie over de securitisatie heeft opgeleverd.

Om ervoor te zorgen dat de uit securitisatieposities voortvloeiende risico's op passende wijze in de kapitaalvereisten van verzekerings- en herverzekeringsondernemingen worden weergegeven, is het noodzakelijk regels op te nemen die in een risicogevoelige en een uit prudentieel oogpunt degelijke behandeling van dergelijke beleggingen voorzien, naargelang van de aard en het acceptatieproces van onderliggende blootstellingen, alsook van structurele en transparantiekenmerken. Securitisaties die aan deze vereisten voldoen, moeten in de ondermodule spreadrisico op een welbepaalde manier worden behandeld om recht te doen aan hun lager risicoprofiel. Gezien het feit dat alleen de tranches van de hoogste rang voor een dergelijke behandeling in aanmerking komen, en in het licht van de kredietverbetering die inherent is aan de tranches van de hoogste rang in vergelijking met de gehele pool van onderliggende blootstellingen, is het passend om de spreadrisicofactoren voor dergelijke posities te beperken tot het niveau van de spreadrisicofactor die op de onderliggende posities van toepassing zou zijn, namelijk tot het niveau van de risicofactor van 3 % per jaar van de op leningen zonder rating toepasselijke duration. Deze benadering dient aan een nieuw onderzoek te worden onderworpen in het kader van de in overweging (150) bedoelde evaluatie door de Commissie van de methoden, aannamen en standaardparameters die bij de berekening van het solvabiliteitskapitaalvereiste met behulp van de standaardformule worden gebruikt.

Om toezicht- en regelgevingsarbitrage te voorkomen, dienen de regels inzake securitisatie van toepassing te zijn op grond van het beginsel dat de economische realiteit boven de juridische vorm gaat. Daartoe is er een duidelijke en alomvattende definitie van securitisatie nodig waaronder elke transactie of regeling valt waarbij het kredietrisico dat aan een blootstelling of pool van blootstellingen verbonden is, in tranches wordt onderverdeeld. Een blootstelling die aanleiding geeft tot een directe betalingsverplichting voor een transactie of regeling die wordt gebruikt om materiële activa te financieren of te beheren, dient niet te worden beschouwd als een blootstelling in het kader van een securitisatie, zelfs als de transactie of regeling betalingsverplichtingen met een verschillende rangorde inhoudt.

Een goede governance vormt niet alleen de grondslag voor een degelijk en doeltreffend bestuur van verzekerings- en herverzekeringsondernemingen, maar is ook een essentieel onderdeel van het toezicht- en regelgevingskader. Het governancesysteem van een verzekerings- of herverzekeringsonderneming moet gebaseerd zijn op een passende en transparante verdeling van de toezicht- en bestuursverantwoordelijkheden met de bedoeling een doelmatige besluitvorming te waarborgen, belangenconflicten te voorkomen en een doeltreffend bestuur van de onderneming te garanderen.

Een basisprincipe van goede governance is dat geen enkele individuele persoon tot besluitvorming bevoegd mag zijn zonder dat er van enigerlei vorm van controle sprake is. Daarom dient elk significant besluit met betrekking tot de onderneming door ten minste een andere persoon te worden getoetst voordat het wordt uitgevoerd.

Met het oog op de goede werking van het risicomanagementsysteem dienen verzekerings- en herverzekeringsondernemingen met betrekking tot essentiële aspecten van hun bedrijf onder meer werkwijzen en procedures vast te stellen, te implementeren, in stand te houden en te monitoren die passend zijn voor het risicomanagementbeleid van de onderneming.

Verzekerings- en herverzekeringsondernemingen moeten voorzien in passende interne controles om ervoor te zorgen dat alle personen met uitvoerende en toezichtverantwoordelijkheden handelen in overeenstemming met de doelstellingen van de onderneming en met de toepasselijke wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen.

Om een economische waardering te garanderen die betrouwbaar, accuraat en in overeenstemming met artikel 75 van Richtlijn 2009/138/EG is, is het van belang passende interne controles voor de waardering van activa en passiva van verzekerings- en herverzekeringsondernemingen vast te stellen en te implementeren, welke tevens een onafhankelijke evaluatie en verificatie van de gehanteerde informatie, gegevens en aannamen omvatten.

Teneinde te garanderen dat de technische voorzieningen in overeenstemming met de artikelen 76 tot en met 85 van Richtlijn 2009/138/EG worden gewaardeerd, dient het governancesysteem van verzekerings- en herverzekeringsondernemingen een valideringsproces voor de berekening van de technische voorzieningen te omvatten.

In de context van het governancesysteem moet een persoon of organisatorische eenheid die een functie uitoefent met het oog op het garanderen van zijn, respectievelijk haar, onafhankelijkheid, in staat zijn de bijbehorende taken objectief en vrij van invloeden te vervullen en relevante bevindingen rechtstreeks aan het bestuurlijk, beleidsbepalend of toezichthoudend orgaan te rapporteren. Teneinde de toezichthoudende autoriteit in staat te stellen, indien nodig, tijdig corrigerende maatregelen te treffen, dienen verzekerings- en herverzekeringsondernemingen tijdig de toezichthoudende autoriteit in kennis te stellen van informatie over alle personen die de onderneming daadwerkelijk besturen of voor andere sleutelfuncties verantwoordelijk zijn, en van andere informatie die vereist is om de deskundigheid en betrouwbaarheid van deze personen te beoordelen. In het besef dat moet worden vermeden dat verzekerings- of herverzekeringsondernemingen of toezichthouders te zwaar worden belast, behoeft deze kennisgeving door verzekerings- en herverzekeringsondernemingen echter niet van tevoren door de toezichthoudende autoriteit te worden goedgekeurd. Ingeval de toezichthoudende autoriteit concludeert dat een persoon niet aan de in Richtlijn 2009/138/EG vastgelegde deskundigheids- en betrouwbaarheidsvereisten voldoet, moet zij de bevoegdheid hebben van de onderneming te eisen dat zij de betrokken persoon vervangt.

Om de reputatie te beoordelen van de personen die de onderneming daadwerkelijk besturen of andere sleutelfuncties vervullen, dient het vroegere gedrag van die personen te worden onderzocht om na te gaan of zij mogelijk niet in staat blijken hun taken doeltreffend te vervullen in overeenstemming met de toepasselijke regels en richtsnoeren. Informatie over vroeger gedrag kan informatie zijn die afkomstig is van strafregisters of financiële bescheiden. Het beroepsgedrag dat een persoon in het verleden heeft vertoond, kan aanwijzingen verschaffen voor de integriteit van de betrokken persoon.

Om ervoor te zorgen dat de uitbesteding van functies of werkzaamheden op doeltreffende wijze plaatsvindt en geen afbreuk doet aan de verplichtingen waaraan verzekerings- en herverzekeringsondernemingen krachtens Richtlijn 2009/138/EG moeten voldoen, is het noodzakelijk dat voorschriften worden vastgesteld voor de wijze waarop de dienstverlener moet worden gekozen, voor de schriftelijke overeenkomst die moet worden gesloten, en voor de voortdurende controle die door de betrokken verzekerings- of herverzekeringsonderneming op de dienstverlener moet worden uitgeoefend.

Een beloningsbeleid en beloningspraktijken die ertoe aanzetten zodanige risico's te nemen dat de goedgekeurde risicotolerantielimieten van verzekerings- en herverzekeringsondernemingen worden overschreden, kunnen het doeltreffend risicomanagement van dergelijke ondernemingen ondermijnen. Daarom is het noodzakelijk voorschriften voor de beloning vast te stellen die een prudente en gezonde bedrijfsvoering garanderen en tevens voorkomen dat beloningsregelingen het nemen van buitensporige risico's aanmoedigen.

De omschrijving van de omstandigheden waarin opslagfactoren van het kapitaalvereiste mogen worden opgelegd en de te volgen methoden voor de berekening ervan moeten ervoor zorgen dat het gebruik van opslagfactoren van het kapitaalvereiste een doeltreffend en praktisch inzetbaar toezichtinstrument is voor de bescherming van verzekeringnemers en begunstigden via de berekening van een solvabiliteitskapitaalvereiste dat het algemene risicoprofiel van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming adequaat weergeeft. Opslagfactoren van het kapitaalvereiste hebben een positieve numerieke waarde. Bij de omschrijving dient er ook rekening mee te worden gehouden dat het noodzakelijk is voor soortgelijke omstandigheden tot consistente en gemeenschappelijke benaderingen te komen. In dit verband kunnen referentiepercentages en –limieten worden gehanteerd als aannamen om afwijkingen te beoordelen, maar deze mogen niet afdoen aan de hoofddoelstelling dat passende opslagfactoren voor de verzekerings- of herverzekeringsonderneming in kwestie moeten worden vastgesteld.

Voor de toepassing van artikel 138, lid 4, van Richtlijn 2009/138/EG moet de EIOPA bij het besluiten of de herstelperiode moet worden verlengd en bij het bepalen of er sprake is van uitzonderlijke ongunstige omstandigheden met gevolgen voor verzekerings- en herverzekeringsondernemingen die een significant marktaandeel of deel van de getroffen verzekeringsbranches vertegenwoordigen, rekening houden met alle relevante factoren op het niveau van de getroffen markt of branches, met inbegrip van die welke in deze verordening zijn vermeld.

Voor de toepassing van artikel 138, lid 4, van Richtlijn 2009/138/EG moet de toezichthoudende autoriteit bij het bepalen van de duur van een dergelijke verlenging voor een gegeven verzekerings- of herverzekeringsonderneming, met inachtneming van het in artikel 138, lid 4, vastgelegde maximum van zeven jaar, rekening houden met alle relevante factoren die kenmerkend zijn voor de onderneming, met inbegrip van die welke in deze verordening zijn vermeld.

Op grond van Richtlijn 2009/138/EG moeten verzekerings- en herverzekeringsondernemingen informatie over hun solvabiliteit en financiële positie bekendmaken. De gedetailleerde en geharmoniseerde vereisten die gelden voor de bekend te maken informatie en voor de wijze waarop deze bekendmaking dient te geschieden, moeten van dien aard zijn dat zij in de gehele Unie gelijkwaardige marktvoorwaarden en een vlotte werking van de verzekerings- en herverzekeringsmarkten waarborgen en tevens een effectieve integratie van de verzekerings- en herverzekeringsmarkten overal in de Unie faciliteren.

De toepassing van het evenredigheidsbeginsel bij de openbaarmakingsplicht moet voorkomen dat verzekerings- en herverzekeringsondernemingen informatie moeten bekendmaken die niet relevant is voor hun bedrijf of die niet van materieel belang is.

Wanneer wordt verwezen naar uit hoofde van andere wettelijke of bestuursrechtelijke voorschriften bekendgemaakte gelijkwaardige informatie, moeten deze verwijzingen direct naar de informatie zelf leiden en mag het niet gaan om verwijzingen naar een algemeen document.

Wanneer toezichthoudende autoriteiten verzekerings- en herverzekeringsondernemingen in overeenstemming met artikel 53, leden 1 en 2, van Richtlijn 2009/138/EG toestaan om bepaalde informatie niet bekend te maken, mag deze toestemming alleen geldig blijven zolang de reden voor de niet-bekendmaking blijft bestaan. Wanneer deze reden wegvalt, en pas vanaf die datum, dienen verzekerings- en herverzekeringsonderneming de desbetreffende informatie bekend te maken.

Richtlijn 2009/138/EG schrijft voor dat lidstaten ervoor moeten zorgen dat toezichthoudende autoriteiten bevoegd zijn om alle voor toezichtdoeleinden benodigde informatie te verlangen. Een essentieel onderdeel van deze informatie moet de informatie zijn die periodiek aan de toezichthoudende autoriteiten moet worden medegedeeld.

Er dienen gedetailleerde en geharmoniseerde vereisten te worden vastgesteld die gelden voor de informatie die periodiek moet worden medegedeeld en voor de wijze waarop deze mededeling moet plaatsvinden, zodat een effectieve convergentie van het toezichtsproces van de toezichthoudende autoriteiten wordt bewerkstelligd.

De informatie die verzekerings- en herverzekeringsondernemingen periodiek aan de toezichthoudende autoriteiten moeten rapporteren, omvat het rapport over de solvabiliteit en financiële positie. Daarnaast moeten zij een periodiek toezichtverslag indienen, dat de voor toezichtdoeleinden benodigde informatie bevat die een aanvulling vormt op de informatie die in het rapport over de solvabiliteit en financiële positie is opgenomen. In het belang van zowel de verzekerings- en herverzekeringsondernemingen als de toezichthoudende autoriteiten dienen deze beide verslagen dezelfde structuur te hebben.

Op basis van een in overeenstemming met artikel 36 van Richtlijn 2009/138/EG verrichte beoordeling van de risico's waarmee de verzekerings- of herverzekeringsonderneming wordt geconfronteerd, kunnen toezichthoudende autoriteiten verlangen dat het periodieke toezichtverslag jaarlijks wordt ingediend. Wanneer dat niet het geval is en verzekerings- en herverzekeringsondernemingen hun periodieke toezichtverslag slechts om de drie jaar indienen, moeten zij niettemin de toezichthoudende autoriteiten jaarlijks in kennis stellen van alle belangrijke ontwikkelingen die zich sinds de laatste rapportageperiode hebben voorgedaan.

Op gezette tijden dient kwantitatieve en kwalitatieve informatie te worden bekendgemaakt of aan de toezichthoudende autoriteit te worden medegedeeld in de vorm van een beschrijvend verslag en kwantitatieve templates. De kwantitatieve templates dienen nader op de in het beschrijvende verslag verstrekte informatie in te gaan en deze, indien nodig, aan te vullen. In het verslag en de templates dient voldoende informatie, in aanvulling op de reeds in het rapport over de solvabiliteit en financiële positie gepresenteerde informatie, te worden verstrekt aan de toezichthoudende autoriteiten, zodat deze in staat zijn de uit hoofde van Richtlijn 2009/138/EG aan hen toebedeelde taken te vervullen, zonder dat zulks evenwel onnodige lasten voor verzekerings- en herverzekeringsondernemingen met zich meebrengt. De reikwijdte van de driemaandelijks in te dienen kwantitatieve templates dient beperkter te zijn dan de reikwijdte van de jaarlijks in te dienen kwantitatieve templates.

De toepassing van het evenredigheidsbeginsel bij de toezichtrapportage moet voorkomen dat binnen de Unie gevestigde verzekerings- en herverzekeringsondernemingen of bijkantoren informatie moeten mededelen die niet relevant is voor hun bedrijf of die niet van materieel belang is.

De in het kader van het toezichtsproces gehanteerde criteria en methoden dienen te worden bekendgemaakt. Deze dienen betrekking te hebben op de algemene middelen en maatregelen waarvan toezichthoudende autoriteiten gebruikmaken om de inachtneming van de vereisten van artikel 36, lid 2, van Richtlijn 2009/138/EG te toetsen en te evalueren, en met name om de adequaatheid van het risicomanagement van verzekerings- en herverzekeringsondernemingen en hun vermogen om ongunstige gebeurtenissen of veranderingen te doorstaan, te beoordelen.

Met de bekendmaking van geaggregeerde statistische gegevens overeenkomstig artikel 31, lid 2, onder c), van Richtlijn 2009/138/EG wordt beoogd algemene informatie over zowel de nationale verzekeringssectoren als belangrijke werkzaamheden van de toezichthoudende autoriteiten zelf te verstrekken. De desbetreffende informatie dient betrekking te hebben op gegevens die zowel met kwantitatieve als met kwalitatieve vereisten samenhangen, en dient ook geaggregeerde nationale gegevens te omvatten die vergelijkbaar zijn in de tijd.

Om de vergelijkbaarheid van de door de toezichthoudende autoriteiten bekendgemaakte informatie te garanderen, dient er een lijst te worden vastgesteld van de essentiële aspecten van de toepassing van het prudentiële kader waarover ten minste geaggregeerde gegevens door de toezichthoudende autoriteiten dienen te worden bekendgemaakt.

De blootstelling van het special purpose vehicle moet altijd beperkt blijven om te waarborgen dat de activa van het special purpose vehicle gelijk zijn aan of groter zijn dan zijn geaggregeerde maximale risicoblootstelling.

Wanneer een special purpose vehicle risico's van meer dan één verzekerings- of herverzekeringsonderneming overneemt, moet het betrokken special purpose vehicle te allen tijde beschermd blijven tegen liquidatieprocedures ten aanzien van gelijk welke andere verzekerings- of herverzekeringsonderneming die risico's aan het special purpose vehicle overdraagt.

Bij de toetsing van de deskundigheids- en betrouwbaarheidsvereisten van aandeelhouders of leden met een gekwalificeerde deelneming in het special purpose vehicle en van personen die het special purpose vehicle daadwerkelijk besturen, moet, in voorkomend geval, rekening worden gehouden met soortgelijke vereisten als die welke voor verzekerings- en herverzekeringsondernemingen gelden.

Aan de overdracht van risico van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming aan het special purpose vehicle en van het special purpose vehicle aan verstrekkers van leningen of financiering mogen geen transacties verbonden zijn die de effectieve risico-overdracht kunnen ondermijnen, zoals contractuele verrekeningsrechten of nevenovereenkomsten die erop gericht zijn de potentiële of feitelijke verliezen als gevolg van de risico-overdracht aan de verstrekkers van schuld of financiering en aan het special purpose vehicle te reduceren.

Om te voorkomen dat de opneming van toekomstige betalingen de effectieve risico-overdracht van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming aan het special purpose vehicle ondermijnt, is het van belang dat het feit dat betalingen niet worden ontvangen, geen negatief effect sorteert op het kernvermogen van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming. Bij het uitmaken of er geen scenario is waarbij er zich een dergelijke situatie zou kunnen voordoen, moet de onderneming alle in de contractuele overeenkomsten beschouwde scenario's overwegen, tenzij het zeer weinig waarschijnlijk is dat die andere scenario's zich zullen voordoen.

Krachtens artikel 220 van Richtlijn 2009/138/EG moet de solvabiliteit op groepsniveau worden berekend volgens methode 1 (methode op basis van consolidatie van jaarrekeningen), tenzij de uitsluitende toepassing van deze methode ongepast zou zijn. Bij het uitmaken of methode 2 (aftrek- en aggregatiemethode) moet worden gehanteerd in plaats van — of in combinatie met — methode 1, moet de groepstoezichthouder een aantal geharmoniseerde relevante elementen in aanmerking nemen. Eén van die elementen is of het gebruik van methode 1 te belastend zou zijn en de aard, omvang en complexiteit van de risico's van de groep van dien aard zijn dat het gebruik van methode 2 de resultaten van de berekening van de groepssolvabiliteit niet wezenlijk beïnvloedt. Wanneer in dit verband wordt nagegaan of het gebruik van methode 2 de resultaten van de berekening van de groepssolvabiliteit niet wezenlijk beïnvloedt, moet methode 2 met methode 1 worden vergeleken aan de hand van het geaggregeerde in aanmerking komend eigen vermogen van de groep en de geaggregeerde solvabiliteitskapitaalvereisten van de groep, berekend overeenkomstig Richtlijn 2009/138/EG, en niet met solvabiliteitsvereisten die in een gelijkwaardig derde land zijn vastgesteld.

Wanneer een groep verbonden verzekerings- of herverzekeringsondernemingen van derde landen omvat, en wanneer de Commissie overeenkomstig artikel 227, leden 4 of 5, van Richtlijn 2009/138/EG gedelegeerde handelingen heeft aangenomen waarin de solvabiliteitsregelingen van die derde landen als gelijkwaardig of voorlopig als gelijkwaardig worden aangemerkt, moet de groepstoezichthouder, om gelijke concurrentievoorwaarden in derde landen te helpen realiseren, aan deze overweging voorrang geven bij het besluiten of methode 2 (aftrek en aggregatie) moet worden gebruikt in plaats van — of in combinatie met — methode 1 (consolidatie).

In Richtlijn 2009/138/EG is bepaald dat indien de toezichthoudende autoriteiten van mening zijn dat bepaald eigen vermogen dat voor het solvabiliteitskapitaalvereiste van een verbonden verzekerings- of herverzekeringsonderneming in aanmerking komt, niet effectief beschikbaar mag worden gesteld voor de dekking van het solvabiliteitskapitaalvereiste van de groep, bij de berekening alleen met dat eigen vermogen rekening mag worden gehouden voor zover het in aanmerking komt voor de dekking van het solvabiliteitskapitaalvereiste van de verbonden onderneming. In deze context moeten de toezichthoudende autoriteiten, bij het uitmaken of bepaald eigen vermogen van een verbonden onderneming niet effectief beschikbaar mag worden gesteld voor de groep, hun besluit baseren op het feit of er sprake is van beperkingen die een negatief effect sorteren op ofwel de fungibiliteit van de overeenkomstige eigenvermogensbestanddelen (d.w.z. of deze specifiek bedoeld zijn om bepaalde verliezen te compenseren), ofwel de overdraagbaarheid ervan (d.w.z. of er significante belemmeringen bestaan voor het overhevelen van eigenvermogensbestanddelen van de ene entiteit naar de andere). Bij deze beoordeling moeten toezichthoudende autoriteiten bijzondere aandacht besteden aan enigerlei minderheidsbelang in het eigen vermogen dat in aanmerking komt voor de dekking van het solvabiliteitskapitaalvereiste van een verzekerings- of herverzekeringsdochteronderneming, verzekerings- of herverzekeringsonderneming van een derde land, verzekeringsholding of gemengde financiële holding.

Om te waarborgen dat de verzekeringnemers en begunstigden van verzekerings- en herverzekeringsondernemingen die deel uitmaken van een groep, afdoende beschermd zijn in geval van de liquidatie van ondernemingen die onder de reikwijdte van het groepstoezicht vallen, mogen eigenvermogensbestanddelen die door verzekeringsholdings en gemengde financiële holdings van de groep worden uitgegeven, niet als niet bezwaard worden beschouwd, tenzij de met die eigenvermogensbestanddelen samenhangende vorderingen van een lagere rang zijn dan de vorderingen van alle verzekeringnemers en begunstigden van de verzekerings- en herverzekeringsondernemingen die deel uitmaken van de groep.

Op het niveau van de groep moeten passende regels worden vastgesteld voor de behandeling van special purpose vehicles. In deze context mogen in Richtlijn 2009/138/EG omschreven special purpose vehicles die ofwel aan de daarin vastgelegde vereisten voldoen, ofwel door een toezichthoudende autoriteit van een derde land zijn gereglementeerd en aan gelijkwaardige vereisten voldoen, niet volledig worden geconsolideerd.

Bij de berekening van de beste schatting van technische voorzieningen op groepsniveau volgens methode 1 (methode op basis van consolidatie van jaarrekeningen) moet worden uitgegaan van de veronderstelling dat de som van de beste schatting van de deelnemende verzekerings- of herverzekeringsonderneming en een proportioneel deel van de beste schatting voor haar verbonden ondernemingen, elk aangepast voor intragroeptransacties, ongeveer gelijk is aan het bedrag dat de overeenkomstig de artikelen 75 tot en met 86 van Richtlijn 2009/138/EG verrichte berekening van de beste schatting voor de geconsolideerde verzekerings- en herverzekeringsverplichtingen op het niveau van de groep zou opleveren. Met name wanneer bij die berekening beste schattingen van verzekerings- en herverzekeringsondernemingen van derde landen worden gebruikt, moeten die beste schattingen aan die artikelen worden getoetst.

Bij de berekening van de risicomarge van technische voorzieningen op groepsniveau volgens methode 1 (methode op basis van consolidatie van jaarrekeningen) moet worden uitgegaan van de veronderstelling dat de overdracht van de verzekerings- en herverzekeringsverplichtingen van de groep afzonderlijk voor elke verzekerings- en herverzekeringsonderneming van de groep wordt uitgevoerd en dat de risicomarge geen diversificatie tussen de risico's van die ondernemingen mogelijk maakt. Wat de in artikel 73, leden 2 en 5, van Richtlijn 2009/138/EG bedoelde ondernemingen betreft, moet bij de berekening worden uitgegaan van de veronderstelling dat de overdracht van de portefeuille verzekeringsverplichtingen voor levens- en schadeverzekeringsactiviteiten afzonderlijk wordt uitgevoerd.

Groepen kunnen vragen om twee soorten interne modellen te mogen gebruiken voor de berekening van hun geconsolideerde solvabiliteitskapitaalvereiste van de groep. Wanneer alleen voor de berekening van het geconsolideerde solvabiliteitskapitaalvereiste van de groep en niet voor de berekening van het solvabiliteitskapitaalvereiste van een verbonden verzekerings- of herverzekeringsonderneming in de groep van een intern model wordt gebruikgemaakt, dient artikel 230 van Richtlijn 2009/138/EG van toepassing te zijn. In deze context is het noodzakelijk te waarborgen dat de goedkeuring van een intern model dat uitsluitend voor de berekening van het geconsolideerde solvabiliteitskapitaalvereiste van de groep wordt gebruikt, door de groepstoezichthouder wordt verleend op een wijze die strookt met de bepalingen van genoemde richtlijn betreffende de goedkeuringsprocedure van op individueel niveau gehanteerde interne modellen, met inbegrip van de in artikel 114, lid 2, van genoemde richtlijn bedoelde uitvoeringsmaatregel. Om de samenwerking binnen het college van toezichthouders te bevorderen, is het noodzakelijk nader aan te geven hoe de groepstoezichthouder andere toezichthoudende autoriteiten bij het proces moet betrekken voordat hij zijn besluit over de aanvraag neemt.

Wanneer een groep vraagt hetzelfde interne model te mogen gebruiken voor de berekening van zowel het geconsolideerde solvabiliteitskapitaalvereiste van de groep als het solvabiliteitskapitaalvereiste van een verbonden verzekerings- of herverzekeringsonderneming in de groep, dan dient artikel 231 van Richtlijn 2009/138/EG van toepassing te zijn. Om in deze context te garanderen dat de groepstoezichthouder en de andere betrokken toezichthoudende autoriteiten doelmatig samenwerken en met kennis van zaken een besluit nemen over het toestaan van het gebruik van dat interne model, is het noodzakelijk bepalingen vast te stellen betreffende de vereiste documentatie en betreffende de procedure voor het nemen van een gezamenlijk besluit over de aanvraag.

De op grond van artikel 230 van Richtlijn 2009/138/EG verleende goedkeuring van een intern model dat uitsluitend voor de berekening van het geconsolideerde solvabiliteitskapitaalvereiste van de groep wordt gebruikt, moet elke toekomstige toestemming op grond van artikel 231 van genoemde richtlijn onverlet laten. Meer in het bijzonder moet bij elke aanvraag om het geconsolideerde solvabiliteitskapitaalvereiste van de groep samen met het solvabiliteitskapitaalvereiste van een verbonden verzekerings- of herverzekeringsonderneming van de groep met behulp van een reeds op grond van artikel 230 van Richtlijn 2009/138/EG goedgekeurd model te mogen berekenen, de procedure van artikel 231 van genoemde richtlijn worden gevolgd.

Groepen moeten om toestemming vragen om het geconsolideerde solvabiliteitskapitaalvereiste van de groep met behulp van een gedeeltelijk intern model te mogen berekenen, wanneer slechts sommige van de verbonden ondernemingen onder het toepassingsgebied van het interne model van de groep vallen, wanneer er sprake is van het in artikel 112, lid 2, van Richtlijn 2009/138/EG bedoelde beperkte toepassingsgebied, dan wel wanneer er sprake is van een combinatie van die factoren.

Opdat een slechts bij de berekening van het geconsolideerde solvabiliteitskapitaalvereiste van de groep gehanteerd intern model algemeen wordt gebruikt in en een belangrijke rol speelt bij het governancesysteem van de groep, moet de output van dat interne model worden gebruikt door verzekerings- en herverzekeringsondernemingen waarvan de bedrijfsactiviteiten geheel of gedeeltelijk onder het toepassingsgebied van het interne model vallen. In deze context mag van die ondernemingen niet worden verlangd dat zij aan de vereisten van de gebruikstest voldoen alsof zij dat interne model voor de berekening van hun solvabiliteitskapitaalvereiste hanteerden. Voor die ondernemingen moet het vereiste om aan de gebruikstest te voldoen, worden beperkt tot de output van dat interne model en tot doel hebben een consequente toepassing van het risicomanagement- en internecontrolesysteem in de gehele groep te garanderen.

Bij de beoordeling of aan de voorwaarden van artikel 236 van Richtlijn 2009/138/EG is voldaan, dienen de groepstoezichthouder en de andere betrokken toezichthoudende autoriteiten met een aantal geharmoniseerde relevante criteria rekening te houden teneinde een geharmoniseerd toezicht op de groepssolvabiliteit van groepen met een gecentraliseerd risicomanagement te garanderen.

Om tot een efficiënte samenwerking bij het toezicht op verzekerings- of herverzekeringsdochterondernemingen in een groep met een gecentraliseerd risicomanagement als bedoeld in de artikelen 237 tot en met 243 van Richtlijn 2009/138/EG te komen, is het van essentieel belang dat de door de toezichthoudende autoriteiten bij het toezicht op dergelijke verzekerings- en herverzekeringsdochterondernemingen te volgen procedures worden geharmoniseerd.

De toezichthoudende autoriteit die vergunning heeft verleend aan de verzekerings- of herverzekeringsdochteronderneming waarvan de financiële omstandigheden aan het verslechteren zijn, dient met een aantal geharmoniseerde criteria rekening te houden om duidelijk uit te maken wanneer er van een noodsituatie in de zin van artikel 239, lid 2, van Richtlijn 2009/138/EG sprake is.

Het college van toezichthouders dient een permanent platform te zijn ter bevordering van de coördinatie tussen toezichthoudende autoriteiten, van een gemeenschappelijke opvatting over het risicoprofiel van de groep en van zijn verbonden ondernemingen, alsook van een efficiënter en doeltreffender risicogeoriënteerd toezicht zowel op groepsniveau als op individueel niveau. Tegen deze achtergrond is het met het oog op een goede werking van het college noodzakelijk dat met betrekking tot de deelname aan het college van toezichthoudende autoriteiten van belangrijke bijkantoren criteria worden vastgesteld om uit te maken wanneer een bijkantoor belangrijk is. Tevens is het van essentieel belang de op de coördinatie van het toezicht op verzekerings- en herverzekeringsgroepen toepasselijke vereisten te harmoniseren om de convergentie van de toezichtpraktijken te bevorderen.

Overeenkomstig Richtlijn 2009/138/EG moeten deelnemende verzekerings- en herverzekeringsondernemingen, verzekeringsholdings of gemengde financiële holdings informatie over de solvabiliteit en financiële toestand van de groep publiceren. Krachtens genoemde richtlijn mogen zij ook een dubbelverslag over de solvabiliteit en financiële toestand bekendmaken waarin zowel die informatie over de groep als de te verstrekken informatie over de solvabiliteit en financiële toestand van dochterondernemingen is opgenomen. Met die regeling wordt beoogd te garanderen dat belanghebbenden naar behoren over de solvabiliteit en financiële toestand van verzekerings- en herverzekeringsgroepen worden geïnformeerd en tegelijkertijd de daarmee samenhangende lasten voor dergelijke groepen zo veel mogelijk te beperken. In dit verband is het noodzakelijk de op de informatieverstrekking door verzekerings- en herverzekeringsondernemingen toepasselijke vereisten te harmoniseren, ongeacht of dergelijke groepen gebruikmaken van de optie om een dubbelverslag over de solvabiliteit en financiële toestand te publiceren.

Er dienen gedetailleerde en geharmoniseerde vereisten te worden vastgesteld die gelden voor de informatie die periodiek door verzekerings- en herverzekeringsgroepen moet worden medegedeeld, zodat een effectieve convergentie van het toezichtsproces van groepstoezichthouders wordt bewerkstelligd. De vereisten moeten ook de informatie-uitwisseling binnen colleges van toezichthouders faciliteren en er tevens zo veel mogelijk op gericht zijn de daarmee samenhangende lasten voor verzekerings- en herverzekeringsgroepen te beperken.

De overeenkomstig de artikelen 172, 227 en 260 van Richtlijn 2009/138/EG te verrichten beoordeling of een solvabiliteits- of prudentiële regeling van een derde land gelijkwaardig is aan die welke in titel I of titel III van genoemde richtlijn is neergelegd, dient een continu proces te zijn en moet worden uitgevoerd met de bedoeling te garanderen dat de solvabiliteits- of prudentiële regeling van het betrokken derde land verzekeringnemers en begunstigden een niveau van bescherming biedt dat gelijkwaardig is aan het niveau dat door genoemde richtlijn wordt geboden.

De overeenkomstig de artikelen 172, 227 en 260 van Richtlijn 2009/138/EG te verrichten beoordeling of de solvabiliteits- of prudentiële regeling van een derde land gelijkwaardig is aan die welke in titel I of titel III van genoemde richtlijn is neergelegd, moet worden uitgevoerd op basis van de criteria die in deze verordening zijn vastgelegd in respectievelijk artikel 378 met betrekking tot artikel 172, artikel 379 met betrekking tot artikel 227 en artikel 380 met betrekking tot artikel 260.

Bij het uitmaken of is voldaan aan de criteria die in aanmerking moeten worden genomen wanneer de gelijkwaardigheid van een derde land wordt beoordeeld, moet worden uitgegaan van zowel de inhoud van de wetgeving of van andere voorschriften die de solvabiliteits- of prudentiële regeling van het betrokken derde land omvat, als van de wijze waarop deze wetgeving en voorschriften worden geïmplementeerd en toegepast, en van de praktijken van de toezichthoudende autoriteiten van het betrokken derde land. Tevens moet rekening worden gehouden met de mate waarin de toezichthoudende autoriteiten van het betrokken derde land het in Richtlijn 2009/138/EG neergelegde evenredigheidsbeginsel toepassen.

Om te voorkomen dat de gevolgen van een positief gelijkwaardigheidsbesluit als bedoeld in artikel 172, leden 2 en 3, van Richtlijn 2009/138/EG en in artikel 211 van deze verordening de hoofddoelstelling van het toezicht- en regelgevingskader voor het verzekerings- en herverzekeringsbedrijf, namelijk de adequate bescherming van verzekeringnemers en begunstigden, ondermijnen, dienen de op grond van artikel 172 van genoemde richtlijn vastgestelde criteria voor de beoordeling van de gelijkwaardigheid de beginselen te omvatten die zijn uiteengezet in titel I betreffende de algemene voorschriften inzake de toegang tot en de uitoefening van het herverzekeringsbedrijf.

Om ervoor te zorgen dat de inaanmerkingneming van het door een derde land vastgestelde solvabiliteitskapitaalvereiste en in aanmerking komend eigen vermogen bij de bepaling van de groepssolvabiliteit aan de hand van methode 2 resulteert in een bepaling van de groepssolvabiliteit die gelijkwaardig is aan die welke zou worden verkregen bij de toepassing van de in Richtlijn 2009/138/EG vastgelegde voorschriften, dienen de op grond van artikel 227 van genoemde richtlijn vastgestelde criteria voor de beoordeling van de gelijkwaardigheid de beginselen te omvatten die zijn uiteengezet in titel I, hoofdstuk VI, betreffende de regels voor de waardering van activa en passiva, technische voorzieningen, eigen vermogen, het solvabiliteitskapitaalvereiste, het minimumkapitaalvereiste en beleggingen.

Om te voorkomen dat de vrijstelling van een groep van het groepstoezicht op het niveau van de Unie de fundamentele rol ondermijnt die in Richtlijn 2009/138/EG aan het groepstoezicht wordt toebedeeld, dienen de criteria voor de beoordeling van de gelijkwaardigheid overeenkomstig artikel 260 van genoemde richtlijn de beginselen te omvatten die zijn uiteengezet in titel III met betrekking tot het toezicht op verzekerings- en herverzekeringsondernemingen in een groep.

De toezichthoudende autoriteiten van de lidstaten en de toezichthoudende autoriteiten van derde landen ten aanzien waarvan een positief gelijkwaardigheidsbesluit is aangenomen of waarvoor ter zake een tijdelijke of voorlopige gelijkwaardigheidsregeling geldt, dienen samen te werken en informatie uit te wisselen om ervoor te zorgen dat er van weerszijden een duidelijk inzicht in de groepsrisico's en –solvabiliteit bestaat.

Om te garanderen dat informatie tussen toezichthoudende autoriteiten kan worden uitgewisseld, dienen de toezichthoudende autoriteiten van derde landen ten aanzien waarvan een positief gelijkwaardigheidsbesluit is aangenomen of waarvoor ter zake een tijdelijke of voorlopige gelijkwaardigheidsregeling geldt, aan het beroepsgeheim te zijn gebonden.

Om te waarborgen dat de standaardformule voortdurend aan de vereisten van artikel 101, leden 2 en 3, van Richtlijn 2009/138/EG blijft voldoen, zal de Commissie overgaan tot een evaluatie van de methoden, aannamen en standaardparameters die bij de berekening van het solvabiliteitskapitaalvereiste met behulp van de standaardformule worden gehanteerd, en met name van de methoden, aannamen en standaardparameters waarvan in de in titel I, hoofdstuk V, afdeling 6, beschreven module marktrisico wordt gebruikgemaakt, met inbegrip van een evaluatie van de standaardparameters voor vastrentende effecten en infrastructuur voor de lange termijn, en van de in bijlage II vastgelegde standaardparameters voor het premie- en reserverisico, de standaardparameters voor het sterfterisico, alsook van de subset van standaardparameters die door de in artikel 218 bedoelde ondernemingsspecifieke parameters mogen worden vervangen, en van de in artikel 220 bedoelde standaardmethoden om deze parameters te berekenen. Bij deze vóór december 2018 uit te voeren evaluatie moet worden gebruikgemaakt van de ervaring die verzekerings- en herverzekeringsondernemingen tijdens de overgangsperiode en de eerste toepassingsjaren van deze gedelegeerde handelingen hebben opgedaan.

Ter bevordering van de rechtszekerheid omtrent het toezichtkader gedurende de in artikel 308 bis van Richtlijn 2009/138/EG bedoelde periode van gefaseerde invoering, welke op 1 april 2015 zal aanvangen, is het van belang ervoor te zorgen dat deze verordening zo spoedig mogelijk in werking treedt, namelijk op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie,

„alternatieve waarderingsmethoden”: andere met artikel 75 van Richtlijn 2009/138/EG strokende waarderingsmethoden dan die waarbij uitsluitend op markten genoteerde prijzen voor identieke of soortgelijke activa of passiva worden gehanteerd;

„scenarioanalyse”: de analyse van het effect van een combinatie van ongunstige gebeurtenissen;

„ziekteverzekeringsverplichting”: een verzekeringsverplichting die één of beide van de volgende elementen omvat:

„ziektekostenverzekeringsverplichting”: een verzekeringsverplichting die de in punt 3, onder i), bedoelde verstrekking of financiële vergoeding omvat;

„inkomensbeschermingverzekeringsverplichting”: een verzekeringsverplichting die de in punt 3, onder ii), bedoelde financiële vergoeding omvat die geen in punt 3, onder i), bedoelde financiële vergoeding is;

„arbeidsongevallenverzekeringsverplichting”: een verzekeringsverplichting die de in de punt 3, onder i) en ii), bedoelde verstrekking of financiële vergoeding omvat en die uitsluitend uit arbeidsongevallen en beroepsziekten voortvloeit;

„ziekteherverzekeringsverplichting”: een herverzekeringsverplichting die uit geaccepteerde herverzekering ter dekking van ziekteverzekeringsverplichtingen voortvloeit;

„ziektekostenherverzekeringsverplichting”: een herverzekeringsverplichting die uit geaccepteerde herverzekering ter dekking van ziektekostenverzekeringsverplichtingen voortvloeit;

„inkomensbeschermingsherverzekeringsverplichting”: een herverzekeringsverplichting die uit geaccepteerde herverzekering ter dekking van inkomensbeschermingsverzekeringsverplichtingen voortvloeit;

„arbeidsongevallenherverzekeringsverplichting”: een herverzekeringsverplichting die uit geaccepteerde herverzekering ter dekking van arbeidsongevallenverzekeringsverplichtingen voortvloeit;

„geboekte premie-inkomsten”: de gedurende een gespecificeerde periode aan een verzekerings- of herverzekeringsonderneming te betalen premies, ongeacht of die premies geheel of gedeeltelijk met een in een andere periode geboden verzekerings- of herverzekeringsdekking verband houden;

„verdiende premies”: de premies die met het gedurende een gespecificeerde periode door de verzekerings- of herverzekeringsonderneming gedekte risico verband houden;

„afkoop”: alle mogelijke manieren om een overeenkomst geheel of gedeeltelijk te beëindigen, zoals:

„stopzetting” van een verzekeringsovereenkomst: afkoop, verval zonder waarde, premievrij maken van een overeenkomst, automatische voortzettingsclausules, dan wel uitoefening van andere stopzettingsopties of niet-uitoefening van voortzettingsopties;

„stopzettingsopties”: alle wettelijke of contractuele rechten van een verzekeringnemer welke de betrokken verzekeringnemer in staat stellen om de verzekeringsdekking geheel of gedeeltelijk te beëindigen, af te kopen, te verlagen, te beperken of op te schorten, dan wel om de verzekeringsovereenkomst te laten vervallen;

„voortzettingsopties”: alle wettelijke of contractuele rechten van een verzekeringnemer welke de betrokken verzekeringnemer in staat stellen om de verzekerings- of herverzekeringsdekking geheel of gedeeltelijk in te stellen, te vernieuwen, te verhogen, te verlengen of te hervatten;

„dekking van een intern model”: de risico's die worden weerspiegeld in de kansverdelingsprognose die aan het interne model ten grondslag ligt;

„toepassingsgebied van een intern model”: de risico's waarvan de dekking door het interne model is toegestaan; het toepassingsgebied van een intern model kan risico's omvatten die wel en die niet in de standaardformule voor het solvabiliteitskapitaalvereiste worden weerspiegeld;

„belegging in een op herverpakte kredieten gebaseerd verhandelbaar effect of ander financieel instrument” en „securitisatiepositie”: een blootstelling aan een securitisatie in de zin van artikel 4, lid 1, punt 61, van Verordening (EU) nr. 575/2013 van het Europees Parlement en de Raad (1);

„hersecuritisatiepositie”: een blootstelling aan een hersecuritisatie in de zin van artikel 4, lid 1, punt (63), van Verordening (EU) nr. 575/2013;

„initiator”: een initiator in de zin van artikel 4, lid 1, punt (13), van Verordening (EU) nr. 575/2013;

„sponsor”: een sponsor in de zin van artikel 4, lid 1, punt (14), van Verordening (EU) nr. 575/2013;

„tranche”: een tranche in de zin van artikel 4, lid 1, punt (67), van Verordening (EU) nr. 575/2013;

„centrale bank”: centrale bank in de zin van artikel 4, lid 1, punt (46), van Verordening (EU) nr. 575/2013;

„basisrisico”: het risico dat voortvloeit uit de situatie waarin de met behulp van de risicolimiteringstechniek gedekte blootstelling niet overeenstemt met de risicoblootstelling van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming;

„zekerheidsovereenkomsten”: overeenkomsten op grond waarvan zekerheidsverschaffers

met betrekking tot een reeks elementen, „alle mogelijke combinaties van twee” dergelijke elementen: alle aangegeven paren van elementen van die reeks;

„poolingregeling”: een regeling waarbij diverse verzekerings- of herverzekeringsondernemingen afspreken bepaalde verzekeringsrisico's in welomschreven verhoudingen te delen. De door de deelnemers aan de poolingregeling verzekerde partijen zijn zelf geen deelnemers aan de poolingregeling;

„poolblootstelling van type A”: het risico dat door een verzekerings- of herverzekeringsonderneming aan een poolingregeling is overgedragen, waarbij de verzekerings- of herverzekeringsonderneming geen partij bij die poolingregeling is;

„poolblootstelling van type B”: het risico dat door een verzekerings- of herverzekeringsonderneming aan een andere deelnemer aan de poolingregeling is overgedragen, waarbij de verzekerings- of herverzekeringsonderneming partij bij die poolingregeling is;

„poolblootstelling van type C”: het risico dat door een verzekerings- of herverzekeringsonderneming die partij bij een poolingregeling is, is overgedragen aan een andere verzekerings- of herverzekeringsonderneming die geen deelnemer aan die poolingregeling is;

„diepe markt”: een markt waarop transacties kunnen plaatsvinden waarmee een grote hoeveelheid financiële instrumenten is gemoeid, zonder dat de prijs van de instrumenten in aanzienlijke mate wordt beïnvloed;

„liquide markt”: een markt waarop financiële instrumenten probleemloos kunnen worden gekocht of verkocht zonder dat zulks een aanzienlijke prijsbeweging veroorzaakt;

„transparante markt”: een markt waarop actuele transactie- en prijsinformatie gemakkelijk toegankelijk is voor het publiek, en met name voor verzekerings- en herverzekeringsondernemingen;

„toekomstige discretionaire winstdelingen” en „toekomstige discretionaire uitkeringen”: andere toekomstige uitkeringen dan aan indexen of beleggingen gekoppelde uitkeringen uit hoofde van verzekerings- of herverzekeringsovereenkomsten welke één van de volgende kenmerken hebben:

„risicovrije basisrentetermijnstructuur”: een risicovrije rentetermijnstructuur die op dezelfde wijze wordt bepaald als de relevante risicovrije rentetermijnstructuur die moet worden gebruikt om de in artikel 77, lid 2, van Richtlijn 2009/138/EG bedoelde beste schatting te berekenen, maar zonder toepassing van een matchingopslag, een volatiliteitsaanpassing of een overgangsmaatregel op de relevante risicovrije rentetermijnstructuur overeenkomstig artikel 308 quater van genoemde richtlijn;

„matchingopslagportefeuille”: een portefeuille verzekerings- of herverzekeringsverplichtingen waarop de matchingopslag is toegepast en de toegewezen activaportefeuille als bedoeld in artikel 77 ter, lid 1, onder a), van Richtlijn 2009/138/EG;

„SLT-ziekteverzekeringsverplichtingen”: ziekteverzekeringsverplichtingen die overeenkomstig artikel 55, lid 1, aan de branches voor levensverzekeringsverplichtingen zijn toegewezen;

„NSLT-ziekteverzekeringsverplichtingen”: ziekteverzekeringsverplichtingen die overeenkomstig artikel 55, lid 1, aan de branches voor schadeverzekeringsverplichtingen zijn toegewezen;

„instelling voor collectieve belegging”: een instelling voor collectieve belegging in effecten (icbe) in de zin van artikel 1, lid 2, van Richtlijn 2009/65/EG van het Europees Parlement en de Raad (2) of een alternatieve beleggingsinstelling (abi) in de zin van artikel 4, lid 1, onder a), van Richtlijn 2011/61/EU van het Europees Parlement en de Raad (3);

„belangrijk bedrijfsonderdeel” wat een verzekerings- of herverzekeringsonderneming betreft: een welbepaald segment van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming dat onafhankelijk van andere delen van de onderneming opereert en specifieke governancemiddelen en –procedures binnen de onderneming heeft, en dat risico's inhoudt die van wezenlijk belang zijn voor het gehele bedrijf van de onderneming;

„belangrijk bedrijfsonderdeel” wat een verzekerings- of herverzekeringsgroep betreft: een welbepaald segment van de groep dat onafhankelijk van andere delen van de groep opereert en specifieke governancemiddelen en –procedures binnen de groep heeft, en dat risico's inhoudt die van wezenlijk belang zijn voor het gehele bedrijf van de groep; een tot de groep behorende rechtspersoon is een belangrijk bedrijfsonderdeel of bestaat uit meerdere belangrijke bedrijfsonderdelen;

„bestuurlijk, beleidsbepalend of toezichthoudend orgaan”: ingeval de nationale wetgeving in een duaal bestuursmodel bestaande uit een beleidsbepalend en een toezichthoudend orgaan voorziet, het beleidsbepalend orgaan, het toezichthoudend orgaan of deze beide organen zoals gespecificeerd in de desbetreffende nationale wetgeving, dan wel, ingeval in de desbetreffende nationale wetgeving geen orgaan is gespecificeerd, het beleidsbepalend orgaan;

„geaggregeerde maximale risicoblootstelling”: de som van de maximumbetalingen, inclusief eventueel door de special purpose vehicles gemaakte kosten, exclusief de kosten die aan alle volgende criteria voldoen:

„bestaande verzekerings- of herverzekeringsovereenkomst”: een verzekerings- of herverzekeringsovereenkomst waarvoor verzekerings- of herverzekeringsverplichtingen zijn opgenomen;

„de in toekomstige premies vervatte verwachte winst”: de verwachte contante waarde van de toekomstige kasstromen die voortvloeien uit de opneming in de technische voorzieningen van premies die met bestaande verzekerings- en herverzekeringsovereenkomsten verband houden en die naar verwachting in de toekomst zullen worden ontvangen, maar mogelijk om enigerlei reden niet worden ontvangen, zij het niet omdat de verzekerde gebeurtenis niet heeft plaatsgevonden, ongeacht de wettelijke of contractuele rechten van de verzekeringnemer om de verzekeringsovereenkomst stop te zetten.

„hypotheekverzekering”: kredietverzekering die kredietverleners dekking biedt in geval van wanbetaling op hun hypothecaire leningen;

„dochteronderneming”: een dochteronderneming in de zin van artikel 22, leden 1 en 2, van Richtlijn 2013/34/EU, alsmede dochterondernemingen daarvan;

„verbonden onderneming”: een dochteronderneming of elke andere onderneming waarin een deelneming bestaat, dan wel een onderneming die met een andere onderneming verbonden is door een betrekking in de zin van artikel 22, lid 7, van Richtlijn 2013/34/EU;

„gereglementeerde onderneming”: een gereglementeerde entiteit in de zin van artikel 2, punt 4, van Richtlijn 2002/87/EG van het Europees Parlement en de Raad (4);

„niet-gereglementeerde onderneming”: alle andere ondernemingen dan die welke in artikel 2, punt 4, van Richtlijn 2002/87/EG zijn genoemd;

„niet-gereglementeerde onderneming die financiële activiteiten uitoefent”: een niet-gereglementeerde onderneming die een of meer van de in bijlage I bij Richtlijn 2013/36/EG van het Europees Parlement en de Raad (5) bedoelde activiteiten uitoefent wanneer deze activiteiten een aanzienlijk deel van haar totale activiteiten uitmaken;

„onderneming die nevendiensten verricht”: een niet-gereglementeerde onderneming waarvan de hoofdactiviteit bestaat in het bezit of het beheer van onroerend goed, het beheer van gegevensverwerkingsdiensten, gezondheids- en zorgdiensten, of een andere soortgelijke activiteit die het karakter van een ondersteunende activiteit heeft ten opzichte van de hoofdactiviteit van een of meer verzekerings- of herverzekeringsondernemingen;

„icbe-beheermaatschappij”: een beheermaatschappij in de zin van artikel 2, lid 1, onder b), van Richtlijn 2009/65/EG, dan wel een beleggingsmaatschappij waaraan overeenkomstig artikel 27 van genoemde richtlijn vergunning is verleend, op voorwaarde dat deze geen beheermaatschappij in de zin van genoemde richtlijn heeft aangewezen;

„abi-beheerder”: een abi-beheerder in de zin van artikel 4, lid 1, onder b), van Richtlijn 2011/61/EU;

„instelling voor bedrijfspensioenvoorziening”: een instelling in de zin van artikel 6, onder a), van Richtlijn 2003/41/EG van het Europees Parlement en de Raad (6);

„binnenlandse verzekeringsonderneming”: een onderneming waaraan door toezichthoudende autoriteiten van een derde land vergunning is verleend en waarop door deze autoriteiten toezicht wordt uitgeoefend, en die in overeenstemming met artikel 14 van Richtlijn 2009/138/EG over een vergunning als verzekeringsonderneming zou moeten beschikken mocht haar hoofdkantoor in de Unie zijn gelegen;

„binnenlandse herverzekeringsonderneming”: een onderneming waaraan door toezichthoudende autoriteiten van een derde land vergunning is verleend en waarop door deze autoriteiten toezicht wordt uitgeoefend, en die in overeenstemming met artikel 14 van Richtlijn 2009/138/EG over een vergunning als herverzekeringsonderneming zou moeten beschikken mocht haar hoofdkantoor in de Unie zijn gelegen.

wanneer een verzekerings- of herverzekeringsonderneming besluit om voor een bepaalde categorie posten van de kredietbeoordelingen van een aangewezen EKBI gebruik te maken, hanteert zij deze kredietbeoordelingen consequent voor alle posten die tot deze categorie behoren;

wanneer een verzekerings- of herverzekeringsonderneming besluit van de kredietbeoordelingen van een aangewezen EKBI gebruik te maken, hanteert zij deze kredietbeoordelingen continu en op consequente wijze in de tijd;

een verzekerings- of herverzekeringsonderneming maakt alleen gebruik van de kredietbeoordelingen van een aangewezen EKBI waarin rekening is gehouden met alle aan haar verschuldigde bedragen van hoofdsom en rente;

indien voor een post met een externe rating slechts één kredietbeoordeling van een aangewezen EKBI beschikbaar is, wordt van die kredietbeoordeling gebruikgemaakt voor de bepaling van de kapitaalvereisten van de betrokken post;

indien twee kredietbeoordelingen van aangewezen EKBI's beschikbaar zijn en de beide kredietbeoordelingen met verschillende parameters voor een post met een externe rating verband houden, wordt gebruikgemaakt van de kredietbeoordeling die het hoogste kapitaalvereiste oplevert;

indien voor een post met een externe rating meer dan twee kredietbeoordelingen van aangewezen EKBI's beschikbaar zijn, wordt gebruikgemaakt van de twee kredietbeoordelingen die de laagste twee kapitaalvereisten opleveren. Indien de laagste twee kapitaalvereisten verschillend zijn, wordt gebruikgemaakt van de kredietbeoordeling die van deze beide kredietbeoordelingen het hoogste kapitaalvereiste oplevert. Indien de laagste twee kapitaalvereisten gelijk zijn, wordt gebruikgemaakt van de kredietbeoordeling die dat kapitaalvereiste oplevert;

indien deze beschikbaar zijn, maken verzekerings- en herverzekeringsondernemingen gebruik van zowel aangevraagde als niet-aangevraagde kredietbeoordelingen.

zij levert eenzelfde of hoger kapitaalvereiste op dan anderszins het geval zou zijn en de blootstelling in kwestie heeft in alle opzichten dezelfde rang als of een lagere rang dan het specifieke uitgifteprogramma, de specifieke uitgiftefaciliteit of de niet door zekerheden gedekte blootstellingen van een hogere rang van die uitgevende instelling, naar gelang van het geval;

zij levert eenzelfde of lager kapitaalvereiste op dan anderszins het geval zou zijn en de blootstelling in kwestie heeft in alle opzichten dezelfde rang als of een hogere rang dan het specifieke uitgifteprogramma, de specifieke uitgiftefaciliteit of de niet door zekerheden gedekte blootstellingen van een hogere rang van die uitgevende instelling, naar gelang van het geval;

de waarderingsmethode consistent is met artikel 75 van Richtlijn 2009/138/EG;

de waarderingsmethode in verhouding staat tot de aard, omvang en complexiteit van de risico's die aan het bedrijf van de onderneming verbonden zijn;

de onderneming de betrokken actief- of passiefpost in haar jaarrekening niet waardeert conform de internationale standaarden voor jaarrekeningen die overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1606/2002 door de Commissie zijn goedgekeurd;

de waardering van de activa en passiva op basis van internationale standaarden voor jaarrekeningen voor de onderneming kosten met zich zou meebrengen die onevenredig groot zijn in vergelijking met de totale administratieve uitgaven.

de toestand of locatie van de activa of passiva;

de mate waarin inputs betrekking hebben op posten die met de activa of passiva vergelijkbaar zijn; en

het volume of activiteitsniveau op de markten waarop de inputs worden waargenomen.

op niet-actieve markten genoteerde prijzen voor identieke of soortgelijke activa of passiva;

andere inputs dan genoteerde prijzen die voor de activa of passiva waarneembaar zijn, met inbegrip van rentevoeten en rentecurves die regelmatig worden gepubliceerd, impliciete volatiliteiten en kredietspreads;

door de markt onderbouwde inputs, die al dan niet direct waarneembaar kunnen zijn, maar op waarneembare marktgegevens gebaseerd zijn of daardoor worden onderbouwd.

de marktbenadering, waarbij wordt gebruikgemaakt van prijzen en andere relevante informatie afkomstig van markttransacties die betrekking hebben op identieke of soortgelijke activa, passiva of groepen van activa en passiva. Een van de waarderingstechnieken die in overeenstemming zijn met de marktbenadering, is matrixwaardering;

de inkomstenbenadering, waarbij toekomstige bedragen, zoals kasstromen, inkomsten of uitgaven, in één enkel actueel bedrag worden omgezet. De reële waarde weerspiegelt de actuele marktverwachtingen met betrekking tot deze toekomstige bedragen. Met de inkomstenbenadering consistente waarderingstechnieken omvatten contantewaardetechnieken, optiewaarderingsmodellen en de „multi-period excess earnings method”;

de kostenbenadering of de actuelevervangingswaardebenadering weerspiegelt het bedrag dat op dat moment vereist zou zijn om de servicecapaciteit van een actiefpost te vervangen. Vanuit het perspectief van een verkopende marktdeelnemer is de prijs die voor de actiefpost zou worden ontvangen, gebaseerd op de kosten voor een kopende marktdeelnemer om een vervangend actief van vergelijkbare kwaliteit, gecorrigeerd voor veroudering, te verwerven of te bouwen.

goodwill;

andere immateriële activa dan goodwill, tenzij de immateriële actiefpost afzonderlijk kan worden verkocht en de verzekerings- of herverzekeringsonderneming kan aantonen dat er een waarde voor dezelfde of soortgelijke activa voorhanden is die overeenkomstig artikel 10, lid 2, is afgeleid, in welk geval de actiefpost conform artikel 10 wordt gewaardeerd.

met behulp van de in artikel 10, lid 2, van deze verordening beschreven standaardmethode voor de waardering;

met behulp van de in lid 3 bedoelde aangepaste vermogensmutatiemethode indien waardering in overeenstemming met punt a) niet mogelijk is;

met behulp van ofwel de in artikel 10, lid 3, van deze verordening beschreven waarderingsmethode, ofwel alternatieve waarderingsmethoden in overeenstemming met artikel 10, lid 5, van deze verordening mits aan alle onderstaande voorwaarden is voldaan:

ondernemingen die uit hoofde van artikel 214, lid 2, onder a), van Richtlijn 2009/138/EG van de reikwijdte van het groepstoezicht zijn uitgesloten;

ondernemingen waarvan de boekwaarde overeenkomstig artikel 229 van Richtlijn 2009/138/EG van het voor de groepssolvabiliteit in aanmerking komend eigen vermogen wordt afgetrokken.

geleasede activa worden tegen reële waarde gewaardeerd;

voor de bepaling van de contante waarde van de minimale leasebetalingen worden marktconforme inputs gebruikt en worden later geen aanpassingen aangebracht om met de eigen kredietwaardigheid van de onderneming rekening te houden;

waardering tegen de kostprijs minus cumulatieve afschrijvingen wordt niet toegepast.

de toekomstige datum waarop de verzekerings- of herverzekeringsonderneming een unilateraal recht heeft om de overeenkomst te beëindigen;

de toekomstige datum waarop de verzekerings- of herverzekeringsonderneming een unilateraal recht heeft om uit hoofde van de overeenkomst te betalen premies af te wijzen;

de toekomstige datum waarop de verzekerings- of herverzekeringsonderneming een unilateraal recht heeft om de uit hoofde van de overeenkomst te betalen premies of uitkeringen zodanig te wijzigen dat de premies de risico's volledig weerspiegelen.

de overeenkomst biedt geen compensatie voor een gespecificeerde onzekere gebeurtenis die de verzekerde ongunstig beïnvloedt;

de overeenkomst omvat geen financiële garantie of uitkeringen.

de gegevens bevatten voldoende historische informatie om de kenmerken van de onderliggende risico's te beoordelen en om trends in de risico's te onderkennen;

de gegevens zijn beschikbaar voor elk van de relevante homogene risicogroepen waarvan bij de berekening van de technische voorzieningen wordt gebruikgemaakt en er worden geen relevante gegevens zonder motivering buiten beschouwing gelaten bij de berekening van de technische voorzieningen.

de gegevens bevatten geen materiële fouten;

de voor dezelfde schatting gebruikte gegevens van verschillende perioden zijn consistent;

de gegevens worden tijdig en consistent in de tijd geregistreerd.

de gegevens beantwoorden aan de doelen waarvoor zij zullen worden gebruikt;

de omvang en de aard van de gegevens garanderen dat de schattingen die bij de berekening van de technische voorzieningen op basis van de gegevens worden gemaakt, geen materiële schattingsfout bevatten;

de gegevens zijn consistent met de aannamen die ten grondslag liggen aan de actuariële en statistische methoden die bij de berekening van de technische voorzieningen daarop worden toegepast;

de gegevens weerspiegelen op adequate wijze de risico's waaraan de verzekerings- of herverzekeringsonderneming in verband met haar verzekerings- en herverzekeringsverplichtingen is blootgesteld;

de gegevens zijn op transparante en gestructureerde wijze verzameld, verwerkt en toegepast volgens een gedocumenteerd proces dat alle volgende elementen omvat:

verzekerings- en herverzekeringsondernemingen dragen er zorg voor dat hun gegevens op consistente wijze in de tijd worden gebruikt bij de berekening van de technische voorzieningen.

de verzekerings- en herverzekeringsondernemingen kunnen aantonen dat het gebruik van deze gegevens passender is dan het gebruik van gegevens die uitsluitend uit een interne bron afkomstig zijn;

de verzekerings- en herverzekeringsondernemingen kennen de oorsprong van de gegevens en de aannamen of methodologieën die voor de verwerking van deze gegevens worden gehanteerd;

de verzekerings- en herverzekeringsondernemingen onderkennen alle trends in deze gegevens en de variatie, in de tijd of naargelang van de gegevens, van de aannamen of methodologieën voor het gebruik van die gegevens;

de verzekerings- en herverzekeringsondernemingen kunnen aantonen dat de onder b) en c) bedoelde aannamen en methodologieën de kenmerken van de portefeuille verzekerings- en herverzekeringsverplichtingen van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming weerspiegelen.

de ontoereikendheid van de gegevens is niet te wijten aan inadequate interne processen en procedures voor het verzamelen, opslaan of valideren van de gegevens die voor de waardering van technische voorzieningen worden gebruikt;

de ontoereikendheid van de gegevens kan niet worden verholpen door het gebruik van externe gegevens;

het is ondoenbaar voor de onderneming om de gegevens aan te passen teneinde de ontoereikendheid ervan te verhelpen.

verzekerings- en herverzekeringsondernemingen zijn in staat elk van de gemaakte aannamen te verklaren en te motiveren, waarbij aandacht wordt besteed aan de betekenis van de aanname, de onzekerheid waarmee de aanname is omgeven, alsook relevante alternatieve aannamen;

de omstandigheden waaronder de aannamen als foutief zouden worden beschouwd, kunnen duidelijk worden aangegeven;

tenzij in dit hoofdstuk anders is bepaald, zijn de aannamen waar mogelijk op de kenmerken van de portefeuille verzekerings- en herverzekeringsverplichtingen gebaseerd, ongeacht de verzekerings- of herverzekeringsonderneming die de portefeuille aanhoudt;

verzekerings- en herverzekeringsondernemingen gebruiken de aannamen consistent in de tijd en voor homogene risicogroepen en branches, zonder arbitraire wijzigingen;

de aannamen weerspiegelen op adequate wijze elke aan de kasstroom verbonden onzekerheid.

het genereert activaprijzen die stroken met op de financiële markten waargenomen activaprijzen;

het gaat uit van de onmogelijkheid van arbitrage;

de kalibratie van de parameters en scenario's is consistent met de relevante risicovrije rentetermijnstructuur die wordt gebruikt voor de berekening van de in artikel 77, lid 2, van Richtlijn 2009/138/EG bedoelde beste schatting.

de aannamen betreffende toekomstige beheeractiviteiten worden op objectieve wijze bepaald;

de veronderstelde toekomstige beheeractiviteiten stroken met de huidige bedrijfspraktijk en bedrijfsstrategie van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming, met inbegrip van het gebruik van risicolimiteringstechnieken; wanneer er voldoende bewijs is dat de onderneming haar praktijk of strategie zal wijzigen, zijn de veronderstelde toekomstige beheeractiviteiten consistent met de gewijzigde praktijk of strategie;

de veronderstelde toekomstige beheeractiviteiten zijn onderling consistent;

de veronderstelde toekomstige beheeractiviteiten druisen niet in tegen enigerlei verplichtingen jegens verzekeringnemers en begunstigden, en evenmin tegen op de onderneming toepasselijke wettelijke voorschriften;

bij de veronderstelde toekomstige beheeractiviteiten wordt rekening gehouden met eventuele publieke uitlatingen door de verzekerings- of herverzekeringsonderneming over activiteiten die zij naar verwachting wel of niet zal verrichten.

een vergelijking van veronderstelde toekomstige beheeractiviteiten met de beheeractiviteiten die de verzekerings- of herverzekeringsonderneming in het verleden heeft verricht;

een vergelijking van de toekomstige beheeractiviteiten waarmee in de actuele en in het verleden verrichte berekeningen van de beste schatting rekening is gehouden;

een beoordeling van het effect van wijzigingen in de aannamen betreffende toekomstige beheeractiviteiten op de waarde van de technische voorzieningen.

de vermelding van de toekomstige beheeractiviteiten die relevant zijn voor de waardering van de technische voorzieningen;

de specifieke omstandigheden waarin de verzekerings- of herverzekeringsonderneming redelijkerwijze verwacht elk van de onder a) bedoelde toekomstige beheeractiviteiten te zullen verrichten;

de specifieke omstandigheden waarin de verzekerings- of herverzekeringsonderneming niet in staat kan blijken elk van de onder a) bedoelde toekomstige beheeractiviteiten te verrichten en een beschrijving van de wijze waarop deze omstandigheden bij de berekening van de technische voorzieningen in aanmerking worden genomen;

de volgorde waarin de onder a) bedoelde toekomstige beheeractiviteiten zouden worden verricht en de op deze toekomstige beheeractiviteiten toepasselijke governancevereisten;

een beschrijving van alle lopende werkzaamheden om ervoor te zorgen dat de verzekerings- of verzekeringsonderneming in een positie verkeert elk van de onder a) bedoelde toekomstige beheeractiviteiten te verrichten;

een beschrijving van de wijze waarop de onder a) bedoelde toekomstige beheeractiviteiten in de berekening van de beste schatting zijn weerspiegeld;

een beschrijving van de toepasselijke interne rapportageprocedures die betrekking hebben op de onder a) bedoelde toekomstige beheeractiviteiten die in de berekening van de beste schatting zijn meegenomen.

hoe gunstig de uitoefening van de clausules was en zal zijn voor de verzekeringnemers onder de omstandigheden die op het moment van de uitoefening van de clausule heersen;

de invloed van economische omstandigheden in het verleden en in de toekomst;

de invloed van eerdere en toekomstige beheeractiviteiten;

alle andere omstandigheden die waarschijnlijk van invloed zullen zijn op de beslissing van verzekeringnemers om de clausule al dan niet uit te oefenen.

betalingen van uitkeringen aan verzekeringnemers en begunstigden;

betalingen die de verzekerings- of herverzekeringsonderneming zal verrichten bij de verstrekking van contractuele uitkeringen in natura;

betalingen van in artikel 78, punt 1, van Richtlijn 2009/138/EG bedoelde kosten;

premiebetalingen en alle extra kasstromen die uit die premies voortvloeien;

betalingen tussen de verzekerings- of herverzekeringsonderneming en tussenpersonen welke met verzekerings- of herverzekeringsverplichtingen samenhangen;

betalingen tussen de verzekerings- of herverzekeringsonderneming en beleggingsondernemingen in verband met overeenkomsten met aan indexen en beleggingen gekoppelde uitkeringen;

betalingen uit hoofde van verhaal of subrogatie, voor zover deze conform de overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1606/2002 door de Commissie goedgekeurde internationale standaarden voor jaarrekeningen niet als afzonderlijke activa of verplichtingen in aanmerking komen;

fiscale betalingen die ten laste komen of naar verwachting ten laste zullen komen van verzekeringnemers, of die vereist zijn om de verzekerings- of herverzekeringsverplichtingen af te wikkelen.

onzekerheid omtrent het tijdstip, de frequentie en de ernst van verzekerde gebeurtenissen;

onzekerheid omtrent de schadebedragen, met inbegrip van onzekerheid omtrent de claiminflatie, en omtrent de periode die noodzakelijk is om schaden te regelen en te betalen;

onzekerheid in verband met het bedrag van de kosten als bedoeld in artikel 78, punt 1, van Richtlijn 2009/138/EG;

onzekerheid omtrent de in artikel 29 bedoelde toekomstige ontwikkelingen, voor zover zulks doenbaar is;

onzekerheid omtrent het gedrag van verzekeringnemers;

afhankelijkheid tussen twee of meer oorzaken van onzekerheid;

afhankelijkheid van kasstromen van omstandigheden die aan de datum van de kasstroom voorafgaan.

beheerskosten;

kosten van vermogensbeheer;

kosten van schadebeheer;

verwervingskosten.

alle in hun verzekerings- en herverzekeringsovereenkomsten opgenomen financiële garanties en contractuele clausules;

alle factoren die van invloed kunnen zijn op de waarschijnlijkheid dat verzekeringnemers contractuele clausules zullen uitoefenen of de waarde van financiële garanties zullen realiseren.

er is geen sprake van significante verschillen in de aard en complexiteit van de onderliggende risico's van de overeenkomsten die tot dezelfde groep behoren;

de groepering van overeenkomsten geeft geen verkeerd beeld van de onderliggende risico's van de overeenkomsten en evenmin van de kosten ervan;

de groepering van overeenkomsten levert waarschijnlijk ongeveer dezelfde uitkomsten voor de berekening van de beste schatting op als een berekening per overeenkomst, met name met betrekking tot in de overeenkomsten opgenomen financiële garanties en contractuele clausules.

CoC staat voor het kapitaalkostenpercentage (Cost-of-Capital rate);

de som alle gehele getallen inclusief nul bestrijkt;

SCR(t) staat voor het in artikel 38, lid 2, bedoelde solvabiliteitskapitaalvereiste na t jaar;

r(t + 1) staat voor het risicovrije basisrentepercentage voor een looptijd van t + 1 jaar.

de gehele portefeuille verzekerings- en herverzekeringsverplichtingen van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming die de risicomarge berekent (de oorspronkelijke onderneming), wordt door een andere verzekerings- of herverzekeringsonderneming (de referentieonderneming) overgenomen;

onverminderd punt a) geldt dat wanneer de oorspronkelijke onderneming overeenkomstig artikel 73, lid 5, van Richtlijn 2009/138/EG gelijktijdig het levens- en het schadeverzekeringsbedrijf uitoefent, de portefeuille met het levensverzekeringsbedrijf samenhangende verzekeringsverplichtingen en de levensherverzekeringsverplichtingen enerzijds, en de portefeuille met het schadeverzekeringsbedrijf samenhangende verzekeringsverplichtingen en de schadeherverzekeringsverplichtingen anderzijds, afzonderlijk door twee verschillende referentieondernemingen worden overgenomen;

de overdracht van verzekerings- en herverzekeringsverplichtingen heeft betrekking op alle met deze verplichtingen samenhangende herverzekeringsovereenkomsten en regelingen met special purpose vehicles;

de referentieonderneming heeft noch verzekerings- en herverzekeringsverplichtingen, noch eigen vermogen voordat de overdracht plaatsvindt;

na de overdracht neemt de referentieonderneming geen nieuwe verzekerings- of herverzekeringsverplichtingen op zich;

na de overdracht trekt de referentieonderneming in aanmerking komend eigen vermogen aan voor een bedrag dat gelijk is aan het solvabiliteitskapitaalvereiste dat nodig is om de verzekerings- en herverzekeringsverplichtingen gedurende de looptijd ervan te dragen;

na de overdracht houdt de referentieonderneming activa aan die gelijk zijn aan de som van haar solvabiliteitskapitaalvereiste en de technische voorzieningen, verminderd met de bedragen die op herverzekeringsovereenkomsten en special purpose vehicles kunnen worden verhaald;

de activa worden op zodanige wijze geselecteerd dat zij het solvabiliteitskapitaalvereiste voor het marktrisico waaraan de referentieonderneming is blootgesteld, tot een minimum beperken;

het solvabiliteitskapitaalvereiste van de referentieonderneming bestrijkt alle volgende risico's:

het in artikel 108 van Richtlijn 2009/138/EG bedoelde verliescompensatievermogen van technische voorzieningen in de referentieonderneming stemt voor elk risico overeen met het verliescompensatievermogen van technische voorzieningen in de oorspronkelijke onderneming;

voor de referentieonderneming is er geen sprake van het in artikel 108 van Richtlijn 2009/138/EG bedoelde verliescompensatievermogen van uitgestelde belastingen;

behoudens het bepaalde in de punten e) en f) ontplooit de referentieonderneming toekomstige beheeractiviteiten die consistent zijn met de in artikel 23 bedoelde veronderstelde toekomstige beheeractiviteiten van de oorspronkelijke onderneming;

met verzekerings- en herverzekeringsverplichtingen samenhangende kasstromen die afhankelijk zijn van de waarschijnlijkheid dat verzekeringnemers contractuele clausules, met inbegrip van verval- en afkoopclausules, zullen uitoefenen;

met verzekerings- en herverzekeringsverplichtingen samenhangende kasstromen die afhankelijk zijn van het niveau, de trend of de volatiliteit van sterfte-, invaliditeits-, ziekte- en morbiditeitscijfers;

alle kosten die worden gemaakt bij het nakomen van verzekerings- en herverzekeringsverplichtingen.

de kasstromen die met voorzieningen voor te betalen schaden samenhangen, omvatten de compensatiebetalingen die verband houden met de schaden die in aanmerking worden genomen in de brutovoorzieningen voor te betalen schaden van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming die risico's overdraagt;

de kasstromen die met premievoorzieningen samenhangen, omvatten alle andere betalingen;

verzekerings- en herverzekeringsondernemingen zijn in de praktijk in staat de percentages op een risicovrije manier te verdienen;

de percentages zijn op betrouwbare wijze bepaald op basis van financiële instrumenten die op een diepe, liquide en transparante financiële markt worden verhandeld.

de koppeling zorgt ervoor dat de wisselkoers van die valuta ten opzichte van de euro binnen een bandbreedte blijft die niet breder is dan 20 % van de bovengrens van de bandbreedte;

de economische situatie in de eurozone en in de zone van die valuta is voldoende gelijklopend om ervoor te zorgen dat de rentetarieven voor de euro en voor die valuta eenzelfde ontwikkeling te zien geven;

de koppelingsregeling garandeert dat indien er zich extreme gebeurtenissen op de markt voordoen, de relatieve veranderingen in de wisselkoers over een periode van een jaar niet groter zijn dan de onder a) van deze alinea bedoelde bandbreedte met de in artikel 101, lid 3, van Richtlijn 2009/138/EG vastgestelde betrouwbaarheidsgraad;

er is aan één van de volgende criteria voldaan:

voor elke valuta zijn de activa representatief voor de beleggingen van verzekerings- en herverzekeringsondernemingen in die valuta ter dekking van de beste schatting van de verzekerings- en herverzekeringsverplichtingen die in deze valuta luiden; voor elk land zijn de activa representatief voor de beleggingen van verzekerings- en herverzekeringsondernemingen in dat land ter dekking van de beste schatting van de verzekerings- en herverzekeringsverplichtingen verbonden aan producten die op de verzekeringsmarkt van dat land zijn verkocht en die in de valuta van dat land luiden;

wanneer deze beschikbaar zijn, is de portefeuille gebaseerd op relevante indexen die gemakkelijk toegankelijk zijn voor het publiek en waarvoor bekendgemaakte criteria bestaan om te bepalen wanneer en hoe de componenten van die indexen zullen worden gewijzigd;

de activaportefeuille omvat alle volgende activa:

wgov staat voor de verhouding tussen de waarde van de overheidsobligaties die in de referentieportefeuille activa voor die valuta of dat land zijn opgenomen, en de waarde van alle activa die in die referentieportefeuille zijn opgenomen;

Sgov staat voor de gemiddelde valutaspread voor overheidsobligaties die in de referentieportefeuille activa voor die valuta of dat land zijn opgenomen;

wcorp staat voor de verhouding tussen de waarde van de andere obligaties dan overheidsobligaties, leningen en securitisaties die in de referentieportefeuille activa voor die valuta of dat land zijn opgenomen, en de waarde van alle activa die in die referentieportefeuille zijn opgenomen;

Scorp staat voor de gemiddelde valutaspread voor de andere obligaties dan overheidsobligaties, leningen en securitisaties die in de referentieportefeuille activa voor die valuta of dat land zijn opgenomen.

een onmiddellijke permanente stijging met 15 % van de sterftecijfers die voor de berekening van de beste schatting worden gebruikt;

een onmiddellijke stijging met 0,15 procentpunt van de sterftecijfers (uitgedrukt als percentages) die worden gebruikt bij de berekening van de technische voorzieningen om het sterfteverloop in de volgende 12 maanden weer te geven.

meerdere verzekeringsovereenkomsten met betrekking tot dezelfde verzekerde kunnen worden behandeld alsof het om één verzekeringsovereenkomst gaat;

indien de berekening van technische voorzieningen is gebaseerd op groepen van overeenkomsten als bedoeld in artikel 35, kan de identificatie van de overeenkomsten waarvoor de technische voorzieningen stijgen bij een stijging van de sterftecijfers ook op die groepen van overeenkomsten in plaats van op afzonderlijke overeenkomsten worden gebaseerd, op voorwaarde dat een niet materieel verschillend resultaat wordt verkregen.

de vervangende actiefpost heeft hetzelfde kasstroompatroon als de vervangen actiefpost vóór de afwaardering ervan;

de vervangende actiefpost maakt deel uit van dezelfde activaklasse als de vervangen actiefpost;

de vervangende actiefpost behoort tot dezelfde of een hogere kredietkwaliteitscategorie als de vervangen actiefpost vóór de afwaardering ervan.

een beoordeling van de aard, de omvang en de complexiteit van de risico's die met hun verzekerings- en herverzekeringsverplichtingen verbonden zijn;

een kwalitatieve of kwantitatieve evaluatie van de fout die in de resultaten van de methode optreedt als gevolg van een eventueel verschil tussen:

er is geen andere methode met een kleinere fout beschikbaar en het is niet waarschijnlijk dat de methode tot een te lage schatting van het bedrag van de technische voorzieningen zal leiden;

de methode levert een bedrag van de technische voorzieningen van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming op dat hoger is dan het bedrag dat uit het gebruik van een evenredige methode zou resulteren, en de methode leidt niet tot een te lage inschatting van het risico dat inherent is aan de verzekerings- en herverzekeringsverplichtingen waarop zij wordt toegepast.

de beste schatting, bruto berekend als bedoeld in artikel 77, lid 2, van Richtlijn 2009/138/EG;

de beste schatting, na inaanmerkingneming van de bedragen die op herverzekeringsovereenkomsten en special purpose vehicles kunnen worden verhaald en zonder correctie voor de verwachte verliezen door wanbetaling van de tegenpartij (niet-gecorrigeerde netto beste schatting), berekend overeenkomstig lid 2.

methoden waarbij gebruik wordt gemaakt van benaderingen van de bedragen die worden weergegeven door de termen SCR(t) als bedoeld in artikel 37, lid 1;

methoden waarbij de gedisconteerde som van de bedragen die worden weergegeven door de termen SCR(t) als bedoeld in artikel 37, lid 1, wordt benaderd zonder dat elk van deze bedragen afzonderlijk wordt berekend.

het premie-aanpassingsmechanisme compenseert de verzekeringsonderneming tijdig ten volle voor eventuele stijgingen van het niveau van schaden en kosten;

de berekening leidt niet tot een te lage raming van de beste schatting;

de berekening leidt niet tot een onderschatting van het met deze verzekeringsverplichtingen verbonden risico.

PD staat voor de kans op wanbetaling van die tegenpartij gedurende de eerstvolgende 12 maanden;

Durmod staat voor de modified duration van de bedragen die op herverzekeringsovereenkomsten met die tegenpartij kunnen worden verhaald met betrekking tot die homogene risicogroep;

BErec staat voor de bedragen die op herverzekeringsovereenkomsten met die tegenpartij kunnen worden verhaald met betrekking tot die homogene risicogroep.

de rechtsgeldigheid en de afdwingbaarheid in rechte van de voorwaarden van de verbintenis in alle relevante rechtsgebieden;

de contractuele voorwaarden van de regeling die de verzekerings- of herverzekeringsonderneming is aangegaan of zal aangaan met de tegenpartijen die de middelen verstrekken;

in voorkomend geval, de statuten van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming;

of de verzekerings- of herverzekeringsonderneming over procedures beschikt om de toezichthoudende autoriteiten in kennis te stellen van eventuele toekomstige veranderingen, die kunnen leiden tot een beperking van het vermogen van het aanvullendvermogensbestanddeel om verliezen te compenseren, ten aanzien van een van de volgende elementen:

het aan de tegenpartijen verbonden wanbetalingsrisico;

het risico dat een eventuele vertraging waarmee de tegenpartijen hun verbintenissen uit hoofde van het aanvullendvermogensbestanddeel nakomen, tot wanbetaling aanleiding geeft.

de kredietwaardigheid van de tegenpartijen, mits deze naar behoren het vermogen van de tegenpartijen weerspiegelt om hun verbintenissen uit hoofde van het aanvullendvermogensbestanddeel na te komen;

of er geen feitelijke of juridische belemmeringen aanwezig of te voorzien zijn voor de nakoming door de tegenpartijen van hun verbintenissen uit hoofde van het aanvullendvermogensbestanddeel;

of de tegenpartijen niet aan wettelijke of bestuursrechtelijke voorschriften onderworpen zijn die hun vermogen beperken om hun verbintenissen uit hoofde van het aanvullendvermogensbestanddeel na te komen;

of de rechtsvorm van de tegenpartijen afbreuk doet aan het vermogen van de tegenpartijen om hun verbintenissen uit hoofde van het aanvullendvermogensbestanddeel na te komen;

of de tegenpartijen geen andere risicoblootstellingen hebben die hun vermogen beperken om hun verbintenissen uit hoofde van het aanvullendvermogensbestanddeel na te komen;

of, wat hun verbintenis uit hoofde van het aanvullendvermogensbestanddeel betreft, de contractuele voorwaarden van de regeling in het kader van enigerlei toepasselijke wetgeving van dien aard zijn dat de tegenpartijen het recht hebben om bedragen die zij verschuldigd zijn, te verrekenen tegen eventuele bedragen die de verzekerings- of herverzekeringsonderneming aan hen verschuldigd is.

of er geen feitelijke of juridische belemmeringen aanwezig of te voorzien zijn voor het vermogen van de tegenpartijen om hun verbintenissen uit hoofde van het aanvullendvermogensbestanddeel terstond na te komen;

of de tegenpartijen niet aan wettelijke of bestuursrechtelijke voorschriften onderworpen zijn die hun vermogen kunnen beperken om hun verbintenissen uit hoofde van het aanvullendvermogensbestanddeel terstond na te komen;

of de rechtsvorm van de tegenpartijen afbreuk doet aan het vermogen van de tegenpartijen om hun verbintenissen uit hoofde van het aanvullendvermogensbestanddeel terstond na te komen.

de verschillende omstandigheden waaronder het aanvullendvermogensbestanddeel kan worden opgevraagd om verliezen te compenseren;

of er positieve of negatieve stimulansen bestaan die van invloed kunnen zijn op de bereidheid van de tegenpartijen om hun verbintenissen uit hoofde van het aanvullendvermogensbestanddeel na te komen;

of eerdere transacties tussen de tegenpartijen en de verzekerings- of herverzekeringsonderneming, met inbegrip van de eerdere nakoming door de tegenpartijen van hun verbintenissen uit hoofde van aanvullendvermogensbestanddelen, een indicatie geven van de bereidheid van de tegenpartijen om hun actuele verbintenissen uit hoofde van het aanvullendvermogensbestanddeel na te komen.

de tegenpartijen zijn individueel niet-materieel;

de tegenpartijen in die groep zijn voldoende homogeen;

bij de beoordeling van een groep van tegenpartijen wordt het vermogen en de bereidheid van de tot deze groep behorende tegenpartijen om te betalen niet overschat.

of de invorderbaarheid van het vermogensbestanddeel wordt vergroot door de beschikbaarheid van zekerheden of een analoge regeling die aan de vereisten van de artikelen 209 tot en met 214 voldoet;

of er een feitelijke of juridische belemmering aanwezig of te voorzien is voor de invorderbaarheid van het vermogensbestanddeel;

of de invorderbaarheid van het vermogensbestanddeel niet aan wettelijke of bestuursrechtelijke voorschriften onderworpen is;

het vermogen van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming om af te dwingen dat de tegenpartijen hun verbintenissen uit hoofde van het aanvullendvermogensbestanddeel nakomen.

of de verzekerings- of herverzekeringsonderneming eerdere opvragingen heeft gedaan bij dezelfde of soortgelijke tegenpartijen onder dezelfde of soortgelijke omstandigheden;

of die informatie dienstig en betrouwbaar is wat de verwachte afloop van toekomstige opvragingen betreft.

het initiële bedrag van het aanvullendvermogensbestanddeel dat met behulp van deze methode is berekend op de datum waarop de goedkeuring is verleend;

de minimale frequentie waarmee het bedrag van het aanvullendvermogensbestanddeel met behulp van deze methode wordt herberekend indien deze frequentie groter is dan eenmaal per jaar, en de redenen voor die frequentie;

de periode waarvoor het bedrag van het aanvullendvermogensbestanddeel met behulp van deze methode mag worden berekend.

deelnemingen in Tier 1-kernkapitaalbestanddelen van financiële en kredietinstellingen worden afgetrokken van de in artikel 69, onder a), i), ii), iv) en vi), genoemde bestanddelen;

deelnemingen in aanvullende Tier 1-instrumenten van financiële en kredietinstellingen worden afgetrokken van de in artikel 69, onder a), iii) en v), en onder b), genoemde bestanddelen;

deelnemingen in Tier 2-instrumenten van financiële en kredietinstellingen worden afgetrokken van de in artikel 72 genoemde kernvermogensbestanddelen.

het deel van het positieve verschil tussen de activa en de verplichtingen, gewaardeerd overeenkomstig artikel 75 en afdeling 2 van hoofdstuk VI van Richtlijn 2009/138/EG, dat de volgende bestanddelen omvat:

gestorte achtergestelde verplichtingen, gewaardeerd overeenkomstig artikel 75 van Richtlijn 2009/138/EG.

het bedrag van de eigen aandelen die door de verzekerings- of herverzekeringsonderneming worden aangehouden;

te verwachten dividenden, uitkeringen en kosten;

de kernvermogensbestanddelen als opgenomen in artikel 69, onder a), i) tot en met v), artikel 72, onder a), en artikel 76, onder a);

de kernvermogensbestanddelen die niet zijn opgenomen in artikel 69, onder a), i) tot en met v), artikel 72, onder a), en artikel 76, onder a), die door de toezichthoudende autoriteit zijn goedgekeurd overeenkomstig artikel 79;

de beperkte eigenvermogensbestanddelen die aan een van de volgende voorwaarden voldoen:

het bedrag aan deelnemingen in financiële en kredietinstellingen als bedoeld in artikel 92, lid 2, van Richtlijn 2009/138/EG, afgetrokken overeenkomstig artikel 68, in zoverre dit niet reeds is opgenomen in punt a) tot en met e).

het kernvermogensbestanddeel:

het kernvermogensbestanddeel bevat geen elementen die de insolventie van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming kunnen veroorzaken of bespoedigen;

het kernvermogensbestanddeel is onmiddellijk beschikbaar om verliezen te compenseren;

het kernvermogensbestanddeel compenseert verliezen ten minste zodra niet aan het solvabiliteitskapitaalvereiste wordt voldaan, en vormt geen belemmering voor de herkapitalisatie van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming;

het kernvermogensbestanddeel bezit, in het geval van bestanddelen als bedoeld in artikel 69, onder a), iii) en v), en onder b), een van de volgende verliescompensatiemechanismen voor de hoofdsom die bij de in lid 8 genoemde triggergebeurtenis in werking moeten treden:

het kernvermogensbestanddeel voldoet aan een van de volgende criteria:

het kernvermogensbestanddeel als bedoeld in artikel 69, onder a), iii) en v), en onder b), mag de terugbetaling of aflossing van dat bestanddeel tussen vijf en tien jaar na de datum van uitgifte alleen bieden indien het solvabiliteitskapitaalvereiste van de onderneming met een passende marge wordt overschreden, rekening houdend met de solvabiliteitspositie van de onderneming, met inbegrip van het kapitaalbeheersplan van de onderneming op middellange termijn;

het kernvermogensbestanddeel kan, in het geval van de in artikel 69, onder a), i), ii), iii), en v) en onder b), genoemde bestanddelen, enkel worden terugbetaald of afgelost naar keuze van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming en de terugbetaling of aflossing van het kernvermogensbestanddeel is onderworpen aan voorafgaande goedkeuring door de toezichthouders;

het kernvermogensbestanddeel is, in het geval van de in artikel 69, onder a), i), ii), iii), en v) en onder b), genoemde bestanddelen, vrij van stimulansen tot terugbetaling of aflossing van dat bestanddeel waardoor het waarschijnlijker wordt dat de verzekerings- of herverzekeringsonderneming dat bestanddeel zal terugbetalen of aflossen indien zij daartoe de keuze heeft;

het kernvermogensbestanddeel voorziet, in het geval van de in artikel 69, onder a), i), ii), iii), en v) en onder b), genoemde bestanddelen, in de opschorting van de terugbetaling of aflossing van dat bestanddeel indien niet aan het solvabiliteitskapitaalvereiste wordt voldaan of indien terugbetaling of aflossing ertoe zou leiden dat niet aan het solvabiliteitskapitaalvereiste wordt voldaan, totdat de onderneming aan het solvabiliteitskapitaalvereiste voldoet en terugbetaling of aflossing er niet toe leiden dat niet aan het solvabiliteitskapitaalvereiste wordt voldaan;

onverminderd punt j), mag het kernvermogensbestanddeel de mogelijkheid tot terugbetaling of aflossing van dat bestanddeel terwijl niet aan het solvabiliteitskapitaalvereiste wordt voldaan of terugbetaling of aflossing ertoe zou leiden dat niet aan het solvabiliteitskapitaalvereiste wordt voldaan, alleen bieden indien alle volgende voorwaarden worden nageleefd:

het kernvermogensbestanddeel voldoet aan een van de volgende criteria:

het kernvermogensbestanddeel mag de mogelijkheid tot uitkering terwijl niet aan het solvabiliteitskapitaalvereiste wordt voldaan of de uitkering uit hoofde van een kernvermogensbestanddeel ertoe zou leiden dat niet aan het solvabiliteitskapitaalvereiste wordt voldaan, alleen bieden indien alle volgende voorwaarden worden nageleefd:

het kernvermogensbestanddeel verleent, in het geval van de in artikel 69, onder a), i), ii), iii), en v) en onder b), genoemde bestanddelen, de verzekerings- of herverzekeringsonderneming volledige flexibiliteit bij uitkeringen op basis van het kernvermogensbestanddeel;

het kernvermogensbestanddeel is niet bezwaard en is niet dusdanig aan een andere transactie gekoppeld dat het niet voldoet aan de vereisten van artikel 94, lid 1, van Richtlijn 2009/138/EG.

er is geen voorkeursbehandeling met betrekking tot de volgorde van de betaling van de uitkeringen en de voorwaarden van de contractuele regeling die op het eigenvermogensbestanddeel van toepassing is voorzien niet in preferentiële rechten bij de betaling van uitkeringen;

de uitkeringen worden betaald met uitkeerbare bestanddelen;

het niveau van de uitkeringen wordt niet bepaald op basis van het bedrag waarvoor het eigenvermogensbestanddeel bij uitgifte werd aangekocht, en er is geen plafond of andere beperking wat het maximale uitkeringsniveau betreft;

onverminderd punt c) mag, in het geval van door onderlinge waarborgmaatschappijen of onderlinge verzekeringsmaatschappijen uitgegeven instrumenten, een plafond of andere beperking van het maximale uitkeringsniveau worden vastgesteld, mits dat plafond of die andere beperking geen gebeurtenis is die gekoppeld is aan de al dan niet te verrichten uitkeringen op basis van andere eigenvermogensbestanddelen;

er is geen verplichting voor een verzekerings- of herverzekeringsonderneming om uitkeringen te verrichten;

het niet-verrichten van uitkeringen vormt geen wanbetaling door de verzekerings- of herverzekeringsonderneming;

de schrapping van uitkeringen legt geen beperkingen op aan de verzekerings- of herverzekeringsonderneming.

de uitkeringen worden betaald met uitkeerbare bestanddelen;

de verzekerings- en herverzekeringsondernemingen hebben te allen tijde de volledige bevoegdheid om uitkeringen op basis van het eigenvermogensbestanddeel voor een onbeperkte periode en op niet-cumulatieve basis te schrappen en zij mogen dergelijke geschrapte betalingen zonder beperking gebruiken om aan hun verplichtingen te voldoen wanneer deze vervallen;

er is geen verplichting om de uitkering te vervangen door een betaling in enige andere vorm;

er is geen verplichting om uitkeringen te verrichten indien een uitkering plaatsvindt op basis van een ander eigenvermogensbestanddeel;

het niet-verrichten van uitkeringen vormt geen wanbetaling door de verzekerings- of herverzekeringsonderneming;

de schrapping van uitkeringen legt geen beperkingen op aan de verzekerings- of herverzekeringsonderneming.

de vordering van de houder van dat bestanddeel in geval van liquidatie;

het bedrag dat bij terugbetaling of aflossing van dat bestanddeel moet worden betaald;

de op basis van dat bestanddeel betaalde uitkeringen.

de omzettingsvoet en een maximaal toegestaan omzettingsbedrag;

een bandbreedte waarbinnen de instrumenten zullen worden omgezet in de kernvermogensbestanddelen die in artikel 69, lid 1, onder a), i) of ii), worden genoemd.

het bedrag van de eigenvermogensbestanddelen die voor de dekking van het solvabiliteitskapitaalvereiste in aanmerking komen is gelijk aan of lager dan 75 % van het solvabiliteitskapitaalvereiste;

het bedrag van de eigenvermogensbestanddelen die voor de dekking van het minimumkapitaalvereiste in aanmerking komen is gelijk aan of lager dan het minimumkapitaalvereiste;

de naleving van het solvabiliteitskapitaalvereiste wordt niet hersteld binnen een periode van drie maanden na de datum waarop de niet-naleving van het solvabiliteitskapitaalvereiste voor het eerst werd vastgesteld.

het deel van het positieve verschil tussen de activa en de passiva, gewaardeerd overeenkomstig artikel 75 en afdeling 2 van hoofdstuk VI van Richtlijn 2009/138/EG, dat de volgende bestanddelen omvat:

achtergestelde verplichtingen, gewaardeerd overeenkomstig artikel 75 van Richtlijn 2009/138/EG.

het kernvermogensbestanddeel heeft een lagere rangorde dan de vorderingen van alle verzekeringnemers en begunstigden en niet-achtergestelde crediteuren;

het kernvermogensbestanddeel bevat geen elementen die de insolventie van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming kunnen veroorzaken of bespoedigen;

het kernvermogensbestanddeel is niet gedateerd of heeft een oorspronkelijke looptijd van ten minste tien jaar; de eerste contractuele gelegenheid om het kernvermogensbestanddeel terug te betalen of af te lossen doet zich niet binnen vijf jaar na de uitgiftedatum voor;

het kernvermogensbestanddeel kan enkel worden terugbetaald of afgelost naar keuze van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming en de terugbetaling of aflossing van het kernvermogensbestanddeel is onderworpen aan voorafgaande goedkeuring door de toezichthouders;

het kernvermogensbestanddeel kan beperkte stimulansen tot terugbetaling of aflossing van dat bestanddeel bevatten, mits deze niet eerder dan tien jaar na de uitgiftedatum plaatsvinden;

het kernvermogensbestanddeel voorziet in de opschorting van de terugbetaling of aflossing van dat bestanddeel indien niet aan het solvabiliteitskapitaalvereiste wordt voldaan of indien terugbetaling of aflossing ertoe zou leiden dat niet aan het solvabiliteitskapitaalvereiste wordt voldaan, totdat de onderneming aan het solvabiliteitskapitaalvereiste voldoet en terugbetaling of aflossing er niet toe leidt dat niet aan het solvabiliteitskapitaalvereiste wordt voldaan;

het kernvermogensbestanddeel voldoet aan een van de volgende criteria:

het kernvermogensbestanddeel mag enkel toestaan dat uitkering plaatsvindt indien niet aan het solvabiliteitskapitaalvereiste wordt voldaan of indien uitkering op basis van een kernvermogensbestanddeel ertoe zou leiden dat niet aan het solvabiliteitskapitaalvereiste wordt voldaan, mits alle volgende voorwaarden worden nageleefd:

het kernvermogensbestanddeel is niet bezwaard en is niet dusdanig aan een andere transactie gekoppeld dat het niet voldoet aan de vereisten van artikel 94, lid 2, eerste alinea, van Richtlijn 2009/138/EG.

het kernvermogensbestanddeel bevat de in artikel 71 genoemde elementen die van belang zijn voor de kernvermogensbestanddelen als bedoeld in artikel 69, onder a), iii) en v), en onder b), doch overschrijdt de in artikel 82, lid 3, genoemde grens.

de toezichthoudende autoriteit heeft bij wijze van uitzondering afgezien van de opschorting van de terugbetaling of aflossing van dat bestanddeel;

het bestanddeel wordt geruild voor of omgezet in een ander Tier 1- of Tier 2-kernvermogensbestanddeel van ten miste dezelfde kwaliteit;

na de terugbetaling of aflossing wordt aan het minimumkapitaalvereiste voldaan.

100 basispunten, verminderd met de „swap spread” tussen de oorspronkelijke indexgrondslag en de verhoogde indexgrondslag;

50 % van de oorspronkelijke „credit spread”, verminderd met het verschil tussen de oorspronkelijke indexgrondslag en de verhoogde indexgrondslag.

niet-gestort en niet-opgevraagd gewoon aandelenkapitaal, op verzoek opvraagbaar;

niet-gestort en niet-opgevraagd beginkapitaal, bijdragen van leden of het daaraan gelijk te stellen kernvermogensbestanddeel voor onderlinge waarborgmaatschappijen of onderlinge verzekeringsmaatschappijen, op verzoek opvraagbaar;

niet-gestorte en niet-opgevraagde preferente aandelen, op verzoek opvraagbaar;

een juridisch bindende verplichting om op verzoek in te schrijven op en te betalen voor achtergestelde verplichtingen;

kredietbrieven en garanties die door een onafhankelijke trustee ten behoeve van schuldeisers uit hoofde van verzekering in trust worden gehouden en afgegeven zijn door kredietinstellingen waaraan overeenkomstig artikel 8 van Richtlijn 2013/36/EU vergunning is verleend;

kredietbrieven en garanties, mits de bestanddelen op verzoek opvraagbaar zijn en niet zijn bezwaard;

suppletiebijdragen die onderlinge waarborgmaatschappijen of onderlinge verzekeringsmaatschappijen van reders met variabele premies die uitsluitend de in branches 6, 12 en 17 van deel A van de bijlage I genoemde risico's verzekeren, van hun leden kunnen eisen binnen de volgende twaalf maanden;

suppletiebijdragen die onderlinge waarborgmaatschappijen of onderlinge verzekeringsmaatschappijen binnen de eerstvolgende twaalf maanden van hun leden kunnen eisen, mits deze op verzoek opvraagbaar zijn en niet zijn bezwaard;

overige juridisch bindende verplichtingen die door de verzekerings- of herverzekeringsonderneming zijn ontvangen, mits het bestanddeel op verzoek opvraagbaar is en niet is bezwaard.

het deel van het positieve verschil tussen de activa en de passiva, gewaardeerd overeenkomstig de afdelingen 1 en 2 van hoofdstuk VI van Richtlijn 2009/138/EG, dat de volgende bestanddelen omvat:

achtergestelde verplichtingen, gewaardeerd overeenkomstig artikel 75 van Richtlijn 2009/138/EG.

het kernvermogensbestanddeel heeft, in het geval van de bestanddelen als bedoeld in artikel 76, onder a), i) en ii), en onder b), een lagere rangorde dan de vorderingen van alle verzekeringnemers en begunstigden en niet-achtergestelde crediteuren;

het kernvermogensbestanddeel bevat geen elementen die de insolventie van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming kunnen veroorzaken of bespoedigen;

het kernvermogensbestanddeel is, in het geval van de bestanddelen als bedoeld in artikel 76, onder a), i) en ii), en onder b), niet gedateerd of heeft een oorspronkelijke looptijd van ten minste vijf jaar, indien de vervaldatum de eerste contractuele gelegenheid is om het kernvermogensbestanddeel terug te betalen of af te lossen;

het kernvermogensbestanddeel kan, in het geval van de bestanddelen als bedoeld in artikel 76, onder a), i) en ii), en onder b), enkel worden terugbetaald of afgelost naar keuze van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming en de terugbetaling of aflossing van het kernvermogensbestanddeel is onderworpen aan voorafgaande goedkeuring door de toezichthouders;

het kernvermogensbestanddeel kan, in het geval van de bestanddelen als bedoeld in artikel 76, onder a), i) en ii), en onder b), beperkte stimulansen tot terugbetaling of aflossing van dat bestanddeel bevatten;

het kernvermogensbestanddeel voorziet, in het geval van de bestanddelen als bedoeld in artikel 76, onder a), i) en ii) en onder b), in de opschorting van de terugbetaling of aflossing van dat bestanddeel indien niet aan het solvabiliteitskapitaalvereiste wordt voldaan of indien terugbetaling of aflossing ertoe zou leiden dat niet aan het solvabiliteitskapitaalvereiste wordt voldaan, totdat de onderneming aan het solvabiliteitskapitaalvereiste voldoet en terugbetaling of aflossing er niet toe leiden dat niet aan het solvabiliteitskapitaalvereiste wordt voldaan;

het kernvermogensbestanddeel voorziet, in het geval van bestanddelen als bedoeld in artikel 76, onder a), i) en ii), en onder b), in de opschorting van de terugbetaling of aflossing van dat bestanddeel indien niet aan het solvabiliteitskapitaalvereiste wordt voldaan of indien terugbetaling of aflossing ertoe zou leiden dat niet aan het solvabiliteitskapitaalvereiste wordt voldaan, totdat de onderneming aan het solvabiliteitskapitaalvereiste voldoet en terugbetaling of aflossing er niet toe leiden dat niet aan het solvabiliteitskapitaalvereiste wordt voldaan;

het kernvermogensbestanddeel is niet bezwaard en is niet dusdanig aan een andere transactie gekoppeld dat de kenmerken die het bestanddeel overeenkomstig dit artikel moet bezitten, zouden kunnen worden aangetast.

de toezichthoudende autoriteit bij wijze van uitzondering heeft afgezien van de opschorting van de terugbetaling of aflossing van dat bestanddeel;

het bestanddeel wordt geruild voor of omgezet in een ander Tier 1- of Tier 2-kernvermogensbestanddeel of een Tier 3-eigenvermogensbestanddeel van ten minste dezelfde kwaliteit;

na de terugbetaling of aflossing wordt aan het minimumkapitaalvereiste voldaan.

100 basispunten, verminderd met de „swap spread” tussen de oorspronkelijke indexgrondslag en de verhoogde indexgrondslag;

50 % van de oorspronkelijke „credit spread”, verminderd met het verschil tussen de oorspronkelijke indexgrondslag en de verhoogde indexgrondslag.

wanneer de onderneming om goedkeuring verzoekt voor indeling in Tier 1, gaat zij na of het kernvermogensbestanddeel in hoge mate de in artikel 93, lid 1, onder a) en b), van Richtlijn 2009/138/EG genoemde kenmerken bezit, rekening houdende met de elementen die in artikel 93, lid 2, van die richtlijn worden vermeld;

wanneer de onderneming om goedkeuring verzoekt voor indeling in Tier 2-kernvermogen, gaat zij na of het kernvermogensbestanddeel in hoge mate de in artikel 93, lid 1, onder b), van Richtlijn 2009/138/EG genoemde kenmerken bezit, rekening houdende met de elementen die in artikel 93, lid 2, van die richtlijn worden vermeld;

wanneer de onderneming om goedkeuring verzoekt voor indeling in Tier 2-aanvullend vermogen, gaat zij na of het aanvullendvermogensbestanddeel in hoge mate de in artikel 93, lid 1, onder b), van Richtlijn 2009/138/EG genoemde kenmerken bezit, rekening houdende met de elementen die in artikel 93, lid 2, van die richtlijn worden vermeld;

wanneer de onderneming om goedkeuring verzoekt voor indeling in Tier 3-kernvermogen, gaat zij na of het kernvermogensbestanddeel de in artikel 93, lid 1, onder b), van Richtlijn 2009/138/EG genoemde kenmerken bezit, rekening houdende met de elementen die in artikel 93, lid 2, van die richtlijn worden vermeld;

zij gaat na of de contractuele voorwaarden van het eigenvermogensbestanddeel in alle relevante rechtsgebieden in rechte afdwingbaar zijn;

zij gaat na of het eigenvermogensbestanddeel volledig is gestort.

de bestanddelen kunnen enkel worden gebruikt om verliezen te dekken met betrekking tot een welbepaald gedeelte van de verzekerings- of herverzekeringsovereenkomsten van de verzekerings- of herverzekeringsondernemingen;

de bestanddelen kunnen enkel worden gebruikt om verliezen te dekken met betrekking tot bepaalde verzekeringnemers of begunstigden;

de bestanddelen kunnen enkel worden gebruikt om verliezen te dekken die uit bijzondere risico's of verplichtingen voortvloeien.

de beperkte eigenvermogensbestanddelen in het afgezonderde fonds of de matchingopslagportefeuille;

het theoretische solvabiliteitskapitaalvereiste voor het afgezonderde fonds of de matchingopslagportefeuille.

het in aanmerking komende bedrag van Tier 1-bestanddelen beloopt ten minste de helft van het solvabiliteitskapitaalvereiste;

het in aanmerking komende bedrag van Tier 3-bestanddelen is minder dan 15 % van het solvabiliteitskapitaalvereiste;

de som van de in aanmerking komende bedragen van de bestanddelen van Tier 2 en Tier 3 belopen niet meer dan 50 % van het solvabiliteitskapitaalvereiste.

het in aanmerking komende bedrag van Tier 1-bestanddelen beloopt ten minste 80 % van het minimumkapitaalvereiste;

de in aanmerking komende bedragen van de bestanddelen van Tier 2 belopen niet meer dan 20 % van het minimumkapitaalvereiste.

bestanddelen als bedoeld in artikel 69, onder a), iii);

bestanddelen als bedoeld in artikel 69, onder a), v);

bestanddelen als bedoeld in artikel 69, onder b);

bestanddelen die op grond van de overgangsregeling van artikel 308 ter, lid 9, van Richtlijn 2009/138/EG tot het Tier 1-kernvermogen worden gerekend.

het scenario brengt geen wijziging in het bedrag van de risicomarge dat in de technische voorzieningen is vervat;

het scenario brengt geen wijziging in de waarde van uitgestelde belastingvorderingen en -verplichtingen;

het scenario brengt geen wijziging in de waarde van de toekomstige discretionaire uitkeringen die in de technische voorzieningen zijn vervat;

de onderneming verricht in de loop van het scenario geen beheeractiviteiten.

onverminderd lid 1, onder d), toekomstige beheeractiviteiten op grond van het scenario, mits zij voldoen aan artikel 23;

een wezenlijk ongunstig effect van het scenario of de beheeractiviteiten als bedoeld onder a), op de waarschijnlijkheid dat verzekeringnemers contractuele opties zullen uitoefenen.

indirecte blootstellingen aan marktrisico, met uitzondering van instellingen voor collectieve beleggingen en als fondsen verpakte beleggingen;

indirecte blootstellingen aan verzekeringstechnisch risico;

indirecte blootstellingen aan tegenpartijrisico.

het basisrisico dat voortvloeit uit een valutamismatch tussen het verzekeringstechnische risico en de risicolimiteringstechniek wordt in de relevante verzekeringstechnische-risicomodule, de ondermodule of het scenario van de standaardformule op het meest gedetailleerde niveau in aanmerking genomen door 25 % van het verschil tussen de volgende elementen toe te voegen aan het kapitaalvereiste dat overeenkomstig de relevante module, de ondermodule, of het scenario is berekend:

indien de risicolimiteringstechniek meer dekt dan een module, ondermodule of scenario, wordt de berekening als bedoeld in punt a), voor elk van deze modules, ondermodules of scenario's uitgevoerd. Het kapitaalvereiste dat uit deze berekeningen voortvloeit is niet hoger dan 25 % van de capaciteit van de niet-proportionele herverzekeringsovereenkomst of het special purpose vehicle.

de som, Corri,j , SCRi en SCRj worden gespecificeerd als beschreven in punt 1 van bijlage IV bij Richtlijn 2009/138/EC;

SCRintangibles staat voor het kapitaalvereiste voor risico's in verband met immateriële activa als bedoeld in artikel 203.

een beoordeling van de aard, omvang en complexiteit van de risico's van de onderneming die binnen de relevante module of ondermodule vallen;

een kwalitatieve of kwantitatieve evaluatie, naar gelang van het geval, van de fout die in de resultaten van de vereenvoudigde berekening optreedt als gevolg van een eventueel verschil tussen:

wat de verzekeringsverplichtingen van de verzekerings- of herverzekeringscaptive betreft, zijn alle verzekerden en begunstigden rechtspersonen van de groep waarvan de verzekerings- of herverzekeringscaptive deel uitmaakt;

wat de herverzekeringsverplichtingen van de verzekerings- of herverzekeringscaptive betreft, zijn alle verzekerden en begunstigden van de verzekeringsovereenkomsten die aan de herverzekeringsverplichtingen ten grondslag liggen, rechtspersonen van de groep waarvan de verzekerings- of herverzekeringscaptive deel uitmaakt;

de verzekeringsverplichtingen en de verzekeringsovereenkomsten die aan de herverzekeringsverplichtingen van de verzekerings- of herverzekeringscaptive ten grondslag liggen, hebben geen betrekking op verplichte wettelijke aansprakelijkheidsverzekering.

V(prem,s) staat voor de volumemaatstaf voor premierisico van segment s als berekend overeenkomstig artikel 116, lid 3;

V(res,s) staat voor de volumemaatstaf voor reserverisico van een segment als berekend overeenkomstig artikel 116, lid 6.

CAR staat voor het totale risicobedrag, zijnde de som, voor elke overeenkomst, van het risicobedrag van de overeenkomsten, waarbij onder het risicobedrag van een overeenkomst wordt verstaan het hoogste van de volgende bedragen: ofwel nul, ofwel het verschil tussen de volgende twee bedragen:

q staat voor het verwachte gemiddelde sterftecijfer van de verzekeringnemers in de loop van de eerstvolgende 12 maanden, gewogen naar de verzekerde som;

n staat voor de modified duration in jaren van bij overlijden verschuldigde betalingen als opgenomen in de beste schatting;

ik staat voor de contante koers op jaarbasis voor looptijd k van de relevante risicovrije rentetermijnstructuur als bedoeld in artikel 43.

q staat voor het verwachte gemiddelde sterftecijfer van de verzekeringnemers in de loop van de eerstvolgende 12 maanden, gewogen naar de verzekerde som;

n staat voor de modified duration in jaren van de betalingen aan begunstigden als opgenomen in de beste schatting;

BElong staat voor de beste schatting van de verplichtingen die blootstaan aan langlevenrisico.

CAR1 staat voor het totale risicobedrag, zijnde de som, voor elke overeenkomst, van het risicobedrag van de overeenkomsten, waarbij onder het risicobedrag van een overeenkomst wordt verstaan het hoogste van de volgende bedragen: ofwel nul, ofwel het verschil tussen de volgende twee bedragen:

CAR2 staat voor het totale risicobedrag als bedoeld onder a) na 12 maanden;

d1 staat voor het verwachte gemiddelde invaliditeits- en morbiditeitscijfer in de loop van de eerstvolgende 12 maanden, elk gewogen naar de verzekerde som;

d2 staat voor het verwachte gemiddelde invaliditeits- en morbiditeitscijfer in de loop van de 12 maanden na de eerstvolgende 12 maanden, gewogen naar de verzekerde som;

n staat voor de modified duration in jaren van bij invaliditeit-morbiditeit verschuldigde betalingen als opgenomen in de beste schatting;

t staat voor de verwachte beëindigingscijfers in de eerstvolgende 12 maanden;

BEdis staat voor de beste schatting van de verplichtingen die blootstaan aan invaliditeits- en morbiditeitsrisico.

EI staat voor de kosten die in het afgelopen jaar zijn gemaakt bij het nakomen van de verzekerings- en herverzekeringsverplichtingen, met uitzondering van ziekteverzekerings- en ziekteherverzekeringsverplichtingen;

n staat voor de modified duration in jaren van de kasstroom als opgenomen in de beste schatting van die verplichtingen;

i staat voor het gewogen gemiddelde inflatiepercentage als opgenomen in de berekening van de beste schatting van die verplichtingen, indien de gewichten gebaseerd zijn op de contante waarde van de kosten die in de berekening van de beste schatting zijn opgenomen voor het nakomen van de bestaande verplichtingen in het levensverzekeringsbedrijf.

lup staat voor het hoogste van de volgende percentages: het gemiddelde vervalpercentage van de polissen met een positieve „surrender strain” en 67 %;

nup staat voor de gemiddelde periode in jaren waarin de polissen met een positieve „surrender strain” aflopen;

Sup staat voor de som van de positieve „surrender strains”.

ldown staat voor het hoogste van de volgende percentages: het gemiddelde vervalpercentage van de polissen met een negatieve „surrender strain” en 40 %;

ndown staat voor de gemiddelde periode in jaren waarin de polissen met een negatieve „surrender strain” aflopen;

Sdown staat voor de som van de negatieve „surrender strains”.

het thans door de verzekeringsonderneming te betalen bedrag bij stopzetting door de verzekeringnemer, uitgezonderd eventuele bedragen die op verzekeringnemers of intermediairs kunnen worden verhaald;

het bedrag van de technische voorzieningen zonder de risicomarge.

de som alle polissen met een positief risicobedrag omvat;

CARi staat voor het risicobedrag van polis i, dat wil zeggen het hoogste van de volgende bedragen: ofwel nul, ofwel het verschil tussen de volgende bedragen:

CAR staat voor het totale risicobedrag, zijnde de som, voor elke overeenkomst, van het risicobedrag van de overeenkomsten, waarbij onder het risicobedrag van een overeenkomst wordt verstaan het hoogste van de volgende bedragen: ofwel nul, ofwel het verschil tussen de volgende twee bedragen:

q staat voor het verwachte gemiddelde sterftecijfer van de verzekeringnemers in de loop van de eerstvolgende 12 maanden, gewogen naar de verzekerde som;

n staat voor de modified duration in jaren van bij overlijden verschuldigde betalingen als opgenomen in de beste schatting;

ik staat voor de contante koers op jaarbasis voor looptijd k van de relevante risicovrije rentetermijnstructuur als bedoeld in artikel 43.

q staat voor het verwachte gemiddelde sterftecijfer van de verzekeringnemers in de loop van de eerstvolgende 12 maanden, gewogen naar de verzekerde som;

n staat voor de modified duration in jaren van de betalingen aan begunstigden als opgenomen in de beste schatting;

BElong staat voor de beste schatting van de verplichtingen die blootstaan aan langlevenrisico.

MP staat voor het bedrag aan medische betalingen gedurende het afgelopen jaar op grond van ziekteverzekerings- en herverzekeringsverplichtingen van het afgelopen jaar;

n staat voor de modified duration in jaren van de kasstroom als opgenomen in de beste schatting van die verplichtingen;

i staat voor het gewogen gemiddelde inflatiepercentage voor medische betalingen als opgenomen in de beste schatting van die verplichtingen, gewogen naar de contante waarde van de medische betalingen als opgenomen in de berekening van de beste schatting van die verplichtingen.

CAR1 staat voor het totale risicobedrag, zijnde de som, voor elke overeenkomst, van het risicobedrag van de overeenkomsten, waarbij onder het risicobedrag van een overeenkomst wordt verstaan het hoogste van de volgende bedragen: ofwel nul ofwel het verschil tussen de volgende twee bedragen:

CAR2 staat voor het totale risicobedrag als bedoeld onder a), na 12 maanden;

d1 staat voor het verwachte gemiddelde invaliditeits- en morbiditeitscijfer in de eerstvolgende 12 maanden, gewogen naar de verzekerde som;

d2 staat voor het verwachte gemiddelde invaliditeits- en morbiditeitscijfer in de 12 maanden na de eerstvolgende 12 maanden, gewogen naar de verzekerde som;

n staat voor de modified duration van de betalingen bij invaliditeit-morbiditeit als opgenomen in de beste schatting;

t staat voor de verwachte beëindigingscijfers in de eerstvolgende 12 maanden;

BEdis staat voor de beste schatting van de verplichtingen die blootstaan aan invaliditeits- en morbiditeitsrisico.

EI staat voor de kosten die in het afgelopen jaar zijn gemaakt bij het nakomen van de ziekteverzekerings- en ziekteherverzekeringsverplichtingen;

n staat voor de modified duration in jaren van de kasstroom als opgenomen in de beste schatting van die verplichtingen;

i staat voor het gewogen gemiddelde inflatiepercentage als opgenomen in de berekening van de beste schatting van die verplichtingen, gewogen naar de contante waarde van de kosten als opgenomen in de berekening van de beste schatting voor het nakomen van de bestaande verplichtingen in het levensverzekeringsbedrijf.