Verordening 2016/94 - Intrekking van bepaalde handelingen van het Schengenacquis op het gebied van politiële en justitiële samenwerking in strafzaken - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 26/6

Het transparanter maken van het recht van de Unie is een essentieel onderdeel van de strategie voor beter wetgeven die de instellingen van de Unie ten uitvoer leggen. In dat verband is het passend om handelingen die geen enkel doel meer dienen, in te trekken.

Een aantal op het gebied van politiële en justitiële samenwerking in strafzaken vastgestelde en tot het Schengenacquis behorende handelingen zijn niet langer relevant, omdat deze een in de tijd beperkte geldigheidsduur hadden of omdat de inhoud ervan in latere handelingen is opgenomen.

Besluit SCH/Com-ex (93)14 van het Uitvoerend Comité (2) heeft ten doel de praktijk inzake justitiële samenwerking op het gebied van de bestrijding van sluikhandel in verdovende middelen te verbeteren enkel ingeval een lidstaat samenwerking weigert. Dat besluit is achterhaald door de inwerkingtreding van de Overeenkomst betreffende de wederzijdse rechtshulp in strafzaken tussen de lidstaten van de Europese Unie, vastgesteld bij Akte 2000/C-197/01 van de Raad (3), die voorziet in een intensievere samenwerking tussen de lidstaten op het vlak van wederzijdse rechtshulp met betrekking tot alle strafbare feiten en dus ook met betrekking tot sluikhandel in verdovende middelen.

Verklaring SCH/Com-ex (97) decl. 13 2e herz. van het Uitvoerend Comité (4) ziet op de ontvoering van minderjarigen en het wederrechtelijk onttrekken van minderjarigen door één van hun ouders aan het gezag van hun wettelijke bewaarder. Die verklaring is achterhaald door de inwerkingtreding van Verordening (EG) nr. 562/2006 van het Europees Parlement en de Raad (5) en Uitvoeringsbesluit 2013/115/EU van de Commissie (6), waarbij nieuwe regels zijn ingevoerd voor de controle van minderjarigen die een buitengrens overschrijden en met betrekking tot de daarmee samenhangende activiteiten van de Sirene-bureaus.

Bij Besluit SCH/Com-ex (98)52 van het Uitvoerend Comité (7) werd de Schengenleidraad voor grensoverschrijdende politiële samenwerking vastgesteld ter ondersteuning van de lidstaten bij de uitvoering van grensoverschrijdende operaties. Dat besluit is achterhaald nu de inhoud van de leidraad is opgenomen in de geactualiseerde catalogus van aanbevelingen voor de juiste toepassing van het Schengenacquis en van beste praktijken inzake: politiële samenwerking, de Leidraad voor grensoverschrijdende operaties en het „Compendium on law enforcement liaison officers” (compendium verbindingsfunctionarissen voor rechtshandhaving).

Bij Besluit SCH/Com-ex (99)11, 2e herz. van het Uitvoerend Comité (8) is een overeenkomst inzake samenwerking in procedures wegens inbreuken op de verkeerswetgeving vastgesteld. Die overeenkomst werd tussen bepaalde lidstaten gesloten, en ook met twee derde landen (IJsland en Noorwegen). Derhalve maakt het geen deel uit van het Schengenacquis. Voorts is deze overeenkomst nooit in werking getreden en heeft geen van de lidstaten een verklaring uit hoofde van artikel 20, lid 3, van die overeenkomst afgelegd betreffende de toepassing van de overeenkomst tussen de lidstaten die deze hebben geratificeerd. Derhalve is dat besluit irrelevant en moet het worden ingetrokken.

Bij Besluit 2008/173/JBZ van de Raad (9) werden in detail de reikwijdte, de organisatie, de coördinatie en de goedkeuringsprocedures uiteengezet voor bepaalde tests die erop waren gericht te beoordelen of het Schengeninformatiesysteem II (SIS II) voldoet aan de technische en functionele vereisten als bepaald in de rechtsinstrumenten betreffende SIS II. Dat besluit heeft niet langer rechtsgevolgen sinds SIS II op 9 april 2013 van toepassing werd.

Ter wille van de rechtszekerheid en de duidelijkheid moeten die achterhaalde besluiten en verklaring worden ingetrokken.

Daar de doelstelling van deze verordening, namelijk het intrekken van bepaalde achterhaalde tot het Schengenacquis behorende Uniehandelingen op het gebied van politiële en justitiële samenwerking in strafzaken, niet voldoende door de lidstaten kan worden verwezenlijkt, maar beter door de Unie kan worden verwezenlijkt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU) neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om deze doelstelling te verwezenlijken.

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, dat is gehecht aan het VEU en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU), neemt Denemarken niet deel aan de vaststelling van deze verordening; deze is bijgevolg niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat. Aangezien deze verordening voortbouwt op het Schengenacquis, beslist Denemarken overeenkomstig artikel 4 van bovengenoemd protocol binnen een termijn van zes maanden nadat de Raad heeft beslist over deze verordening of het deze in zijn nationale wetgeving zal omzetten.

Deze verordening vormt een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis waaraan Ierland deelneemt in overeenstemming met artikel 5, lid 1, van Protocol nr. 19 betreffende het Schengenacquis dat is opgenomen in het kader van de Europese Unie, gehecht aan het VEU en het VWEU, en artikel 6, lid 2, van Besluit 2002/192/EG van de Raad (10).

Na de kennisgeving door het Verenigd Koninkrijk op 24 juli 2013 overeenkomstig artikel 10, lid 4, eerste alinea, eerste zin, van Protocol nr. 36 betreffende de overgangsbepalingen, zijn de bovenbedoelde achterhaalde besluiten en verklaring met ingang van 1 december 2014 niet langer van toepassing op het Verenigd Koninkrijk, uit hoofde van artikel 10, lid 4, eerste alinea, tweede zin, van dat protocol. Het Verenigd Koninkrijk neemt derhalve niet deel aan de vaststelling van deze verordening en deze is bijgevolg niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat.

Wat IJsland en Noorwegen betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Raad van de Europese Unie, de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen inzake de wijze waarop deze twee staten worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (11), die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1 van Besluit 1999/437/EG van de Raad (12).

Wat Zwitserland betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (13), die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1 van Besluit 1999/437/EG, in samenhang met artikel 3 van Besluit 2008/149/JBZ van de Raad (14).

Wat Liechtenstein betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van het Protocol tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap, de Zwitserse Bondsstaat en het Vorstendom Liechtenstein betreffende de toetreding van het Vorstendom Liechtenstein tot de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (15), die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1 van Besluit 1999/437/EG, gelezen in samenhang met artikel 3 van Besluit 2011/349/EU van de Raad (16),

Besluit SCH/Com-ex (93)14 (bestrijding van sluikhandel in verdovende middelen),

Verklaring SCH/Com-ex (97) decl. 13 2e herz. (ontvoering van minderjarigen),

Besluit SCH/Com-ex (98)52 (leidraad voor politie),

Besluit SCH/Com-ex (99)11 2e herz. (inbreuken op de verkeerswetgeving), en

Besluit 2008/173/JBZ (SIS II-tests).