Uitvoeringsbesluit 2016/1070 - Onderwerpen van 1-fenyl-2-(pyrrolidine-1-yl)pentaan-1-on (α-pyrrolidinevalerofenon, α-PVP) aan controlemaatregelen - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 178/18

Overeenkomstig Besluit 2005/387/JBZ is door een bijzondere vergadering van het uitgebreide wetenschappelijk comité van het Europees Waarnemingscentrum voor drugs en drugsverslaving een risicobeoordelingsverslag over de nieuwe psychoactieve stof 1-fenyl-2-(1-pyrrolidine-1-yl)pentaan-1-on (α-pyrrolidinevalerofenon, α-PVP) opgesteld, dat vervolgens op 27 november 2015 bij de Commissie en de Raad is ingediend.

α-PVP is een krachtig psychostimulantium dat structureel verwant is aan cathinon, pyrovaleron en methyleendioxypyrovaleron (MDPV), stoffen die aan controle zijn onderworpen uit hoofde van het Verdrag van de Verenigde Naties inzake psychotrope stoffen van 1971. α-PVP is aangetroffen in alle 28 lidstaten alsmede in Turkije en Noorwegen en zou volgens informatie die is verkregen uit in beslag genomen en verzamelde monsters, vooral in poeder- en tabletvorm worden aangeboden. Volgens de beschikbare informatie zouden hoeveelheden van meerdere kilogrammen α-PVP op de drugsmarkt van de Unie worden ingevoerd uit China en vervolgens in de Unie gedistribueerd. Productiecapaciteit voor α-PVP is ook in de Unie aanwezig, zoals blijkt uit het feit dat in een lidstaat twee illegale productiefaciliteiten in beslag zijn genomen.

Acht lidstaten hebben melding gemaakt van in totaal 115 sterfgevallen en 191 gevallen van acute vergiftiging waar α-PVP was aangetroffen. In de meeste gevallen werd α-PVP, al dan niet opzettelijk, gebruikt in combinatie met andere farmacologisch actieve stoffen. Als α-PVP in ruimere mate beschikbaar komt en meer wordt gebruikt, zouden de gevolgen voor de individuele en de volksgezondheid groot kunnen zijn.

Volgens de beschikbare informatie zou α-PVP worden gebruikt door gebruikers van stimulantia in een recreatieve omgeving alsook door drugsgebruikers die een hoog risico lopen, onder wie gebruikers die stimulantia en opioïden injecteren, en zou onder deze personen het gebruik van meerdere drugs mogelijkerwijs veel voorkomen. Er zijn slechts beperkte gegevens over de mate waarin deze stof wordt gebruikt, over de consequenties op de lange termijn en de sociale risico's waarmee de stof gepaard gaat.

Er zijn geen beschikbare gegevens of gepubliceerde studies die een volledig beeld geven van de met α-PVP samenhangende gezondheidsrisico's, dat wil zeggen de chronische en acute toxiciteit ervan, maar waarnemingen bij dieren lijken erop te wijzen dat de effecten verwant zijn aan die van andere stimulantia. Onder de bij mensen waargenomen nadelige symptomen zijn tachycardie, hyperthermie, diaforese, agitatie, convulsies of insulten, verwardheid en agressie. Gegevens van niet-klinische studies wijzen met betrekking tot α-PVP op de kans op misbruik en het mogelijke verslavingspotentieel bij mensen.

α-PVP heeft noch in de humane, noch in de veterinaire geneeskunde een gevestigde of erkende medische toepassing. Deze stof wordt naar aanleiding van het verschijnen ervan op de drugsmarkt gebruikt in analytische referentiematerialen en in wetenschappelijk onderzoek naar de chemische, farmacologische en toxicologische eigenschappen ervan, maar er zijn geen aanwijzingen van gebruik voor andere doeleinden.

Ondanks het beperkte wetenschappelijke bewijs geven de beschikbare gegevens over de gezondheidsrisico's van α-PVP, zoals gedocumenteerd wanneer de stof werd aangetroffen bij sterfgevallen en acute vergiftigingen, er voldoende aanleiding toe om α-PVP aan controlemaatregelen in de hele Unie te onderwerpen.

Aangezien 16 lidstaten toezicht houden op α-PVP overeenkomstig de nationale wetgeving om aan hun verplichtingen op grond van het Verdrag van de Verenigde Naties inzake psychotrope stoffen van 1971 te voldoen, en aangezien vijf lidstaten toezicht houden op de stof op grond van andere wettelijke maatregelen; de bewuste stof aan controlemaatregelen in de Unie onderwerpen zou derhalve helpen voorkomen dat er zich obstakels voordoen bij de grensoverschrijdende rechtshandhaving en justitiële samenwerking, en zou eventuele gebruikers beschermen tegen de risico's die de beschikbaarheid en het gebruik zouden kunnen meebrengen.

In Besluit 2005/387/JBZ worden aan de Raad uitvoeringsbevoegdheden toegekend om op het niveau van de Unie snel en deskundig te kunnen reageren wanneer nieuwe psychotrope stoffen door de lidstaten zijn aangetroffen en gemeld, door deze stoffen in de hele Unie aan controlemaatregelen te onderwerpen. Aangezien voldaan is aan de voorwaarden om een aanvang te maken met de uitoefening van deze uitvoeringsbevoegdheden en de procedure is gevolgd, dient een uitvoeringsbesluit te worden vastgesteld om α-PVP in de gehele Unie aan controle te onderwerpen.

Besluit 2005/387/JBZ is bindend voor Denemarken, dat derhalve deelneemt aan de vaststelling en toepassing van het onderhavige besluit ter uitvoering van Besluit 2005/387/JBZ.

Besluit 2005/387/JBZ is bindend voor Ierland, dat derhalve deelneemt aan de vaststelling en toepassing van het onderhavige besluit ter uitvoering van Besluit 2005/387/JBZ.

Besluit 2005/387/JBZ is niet bindend voor het Verenigd Koninkrijk; het Verenigd Koninkrijk neemt derhalve niet deel aan de vaststelling van het onderhavige besluit ter uitvoering van Besluit 2005/387/JBZ, dat niet bindend is voor noch van toepassing in deze lidstaat,