Verordening 2025/1215 - Wijziging van Verordening (EU) nr. 575/2013 wat betreft vereisten voor effectenfinancieringstransacties in het kader van de nettostabielefinancieringsratio - Hoofdinhoud

Publicatieblad

van de Europese Unie

NL

L-serie

2025/1215

25.6.2025

Verordening (EU) 2019/876 van het Europees Parlement en de Raad (4) voegde in Verordening (EU) nr. 575/2013 van het Europees Parlement en de Raad (5) het vereiste inzake de nettostabielefinancieringsratio (NSFR) voor kredietinstellingen in. Dat vereiste was een afspiegeling van een deel van de Bazel III-normen, die zijn overeengekomen door het Bazelse Comité voor bankentoezicht (Basel Committee on Banking Supervision — BCBS) en zijn ontwikkeld om te borgen dat kredietinstellingen over voldoende stabiele financiering op een termijn van één jaar beschikken — en om zo een buitensporige looptijdmismatch tussen activa en passiva en een al te sterke afhankelijkheid van kortlopende wholesalefinanciering te vermijden. Het NSFR-vereiste is sinds 28 juni 2021 van toepassing.

Artikel 428 novodecies, lid 1, punt g), artikel 428 vicies, lid 1, punt b), en artikel 428 tervicies, punt a), van Verordening (EU) nr. 575/2013 stellen momenteel de stabielefinancieringsfactoren vast voor gelden verschuldigd uit hoofde van financiële transacties met financiële cliënten wanneer die transacties een resterende looptijd van minder dan zes maanden hebben. Die financieringsfactoren zijn, afhankelijk van de betrokken financieringstransactie, 0 %, 5 % of 10 %. Artikel 510, lid 8, van Verordening (EU) nr. 575/2013 bepaalt echter dat die financieringsfactoren uiterlijk op 28 juni 2025 tot respectievelijk 10 %, 15 % en 15 % moeten worden verhoogd. Die uitgestelde verhoging moest kredietinstellingen voldoende tijd geven om zich geleidelijk aan te passen aan een conservatievere kalibrering en om te beoordelen of die kalibrering passend was. Naast die uitgestelde verhoging werden andere aanpassingen vastgesteld om ervoor te zorgen dat de invoering van het NSFR-vereiste de liquiditeit van de daarmee samenhangende markten voor zekerheden, met inbegrip van markten voor staatsobligaties, niet zou verstoren.

Uit hoofde van artikel 510, lid 6, van Verordening (EU) nr. 575/2013 heeft de Europese toezichthoudende autoriteit (Europese Bankautoriteit) (EBA), opgericht bij Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad (6), opdracht gekregen om de geschiktheid te beoordelen van de behandeling van de stabiele financiering die nodig is om het financieringsrisico te dekken van effectenfinancieringstransacties (securities financing transactions — SFT’s) en van ongedekte transacties met financiële cliënten wanneer die SFT’s of ongedekte transacties een resterende looptijd van minder dan zes maanden hebben. In lijn met dat mandaat heeft de EBA op 16 januari 2024 een verslag over specifieke aspecten van het NSFR-kader uitgebracht. Dat verslag concludeerde dat het verhogen van de factoren voor de vereiste stabiele financiering die van toepassing zijn op de in artikel 428 novodecies, lid 1, punt g), artikel 428 vicies, lid 1, punt b), en artikel 428 tervicies, punt a), van Verordening (EU) nr. 575/2013 bedoelde transacties, een verwaarloosbaar effect zou hebben op de NSFR-niveaus van kredietinstellingen. In dat verslag werden de ruimere dimensie of overloopeffecten betreffende de liquiditeit van de markten voor overheidsschuld en de effecten op de markten voor staatsobligaties echter niet beoordeeld. Om die reden spelen de overwegingen die het uitstel rechtvaardigden van de verhoging van de factoren voor de vereiste stabiele financiering, zoals bepaald in artikel 510, lid 8, van Verordening (EU) nr. 575/2013, nog steeds. Met name is het zo dat, aangezien er voor het merendeel van de SFT’s overheidsschuldinstrumenten als onderpand dienen, een verhoging in de daarmee verband houdende vereiste stabiele financiering de liquiditeit op de betrokken marken zou kunnen verminderen. Dat zou dan weer aanvullende financieringskosten voor lidstaten kunnen doen ontstaan en transmissiemechanismen van het monetaire beleid veranderen.

Daarbij komt dat andere bij het BCBS aangesloten jurisdicties factoren voor de vereiste stabiele financiering voor SFT’s op dezelfde niveaus hebben vastgesteld als die welke momenteel van toepassing zijn uit hoofde van Verordening (EU) nr. 575/2013. In dat verband zou, gezien de intense internationale concurrentie op de SFT-markt, een verhoging van de factoren voor de vereiste stabiele financiering uiterlijk op 28 juni 2025 een ongelijk internationaal speelveld doen ontstaan dat schadelijk zou zijn voor de financiële markten van de Unie.

Om die onbedoelde gevolgen te vermijden, moeten de huidige stabielefinancieringsfactoren voor SFT’s en voor ongedekte transacties met financiële cliënten, waarbij die transacties een resterende looptijd van minder dan zes maanden hebben, permanent worden gemaakt.

Om interacties tussen de stabielefinancieringsvereisten en de marktliquiditeit van bij SFT’s als onderpand ontvangen activa en van ongedekte transacties met financiële cliënten, wanneer dergelijke transacties een resterende looptijd van minder dan zes maanden hebben — ook wanneer die overheidsschuld als onderpand hebben —, het financieringsrisico voor kredietinstellingen, en mogelijke internationale ontwikkelingen op dat gebied afdoende te kunnen monitoren, moet de EBA om de vijf jaar aan de Commissie verslag doen over de geschiktheid van die stabielefinancieringsvereisten.

Het tijdelijk opschorten van de prudentiële behandeling voor gelden verschuldigd uit hoofde van SFT’s en voor ongedekte transacties met financiële cliënten, met een resterende looptijd van minder dan zes maanden, zou rechtsonzekerheid doen ontstaan voor marktdeelnemers en onnodige administratieve en financiële lasten voor de banksector in de Unie in het algemeen, die zouden kunnen worden beperkt door de verwachte toepassingsdatum van de betrokken bepalingen duidelijk vast te stellen. Bijgevolg moet deze wijzigingsverordening, om de continuïteit van die prudentiële behandeling te verzekeren, vanaf 29 juni 2025 van toepassing zijn.

Verordening (EU) nr. 575/2013 moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd,

lid 6 wordt als volgt gewijzigd:

de leden 7 en 8 worden geschrapt.