V. (Valéry) Giscard d'Estaing

Met dank overgenomen van Europa Nu.

Valéry Giscard d'Estaing (1926-2020) leidde de Europese Conventie voor de Toekomst van Europa van maart 2002 tot juli 2003. Van 1974 tot 1981 was hij president van Frankrijk. In deze hoedanigheid speelde hij een doorslaggevende rol bij de instelling van de Europese Raad, waarin regeringsleiders uit alle EU-lidstaten regelmatig bijeenkomen (vanaf 1976); de invoering van rechtstreekse verkiezingen voor het Europees Parlement (vanaf 1979); en de oprichting van het Europees Monetair Stelsel (vanaf 1979).

in de periode 2002-2003: Voorzitter Europese Conventie

1.

Personalia

land
Frankrijk

geboorteplaats en -datum
Koblenz (Duitsland), 2 februari 1926

overlijdensplaats en -datum
Authon (Loir-et-Cher), 2 december 2020

2.

Partij/stroming

partij
  • CNIP (Centre national des indépendants et paysans), gematigd rechts, partij van Antoine Pinay tijdens de Vierde Republiek), vanaf december 1956
  • FNRI (Fédération nationale des républicains indépendants), van 1966 tot 1977
  • UDF (Union pour la Démocratie Française), Confederatie van zes politieke partijen, vanaf 1974
  • Parti Républicain, onderdeel van de UDF, vanaf 1977
  • PPDF (Parti Populaire pour la Démocratie Française), onderdeel van de UDF, vanaf 1995

3.

Hoofdfuncties/beroepen

hoofdfuncties/beroepen
  • inspecteur van Financiën, van 1952 tot 1954
  • staatssecretaris van Financiën in het kabinet-Edgar Faure, van 23 februari 1954 tot 31 januari 1956
  • Parlementslid in de Assemblée Nationale voor Puy-de-Dôme, van december 1955 tot november 1974
  • Conseiller Général van Puy-de-Dôme ("departementale staten"), van 1958 tot 1974
  • staatssecretaris van Financiën in de kabinetten-De Gaulle en -Debré, tijdens het presidentschap van De Gaulle, van 18 januari 1959 tot 18 januari 1962
  • Minister van Financiën en Economie in de kabinetten-Debré en -Pompidou, tijdens het presidentschap van De Gaulle, van 18 januari 1962 tot 9 januari 1966
  • inspecteur van Financiën, van 1966 tot 1969
  • burgemeester van Chamalières (Puy-de-Dôme), van 1967 tot 1974
  • Minister van Financiën en Economie in de kabinetten-Chaban-Delmas en -Messmer, tijdens het presidentschap van Pompidou, van 24 juni 1969 tot 21 mei 1974
  • President van Frankrijk, van 21 mei 1974 tot 20 mei 1981
  • Conseiller Général van Puy-de-Dôme ("departementale staten"), van maart 1982 tot juni 1988
  • Parlementslid in de Assemblée Nationale voor Puy-de-Dôme, van 1984 tot november 1989
  • Conseiller Général van de Auvergne ("regionale staten"), van 1986 tot 2002
  • voorzitter van de Conseil Général van de Auvergne ("regionale staten"), vanaf 21 maart 1986
  • lid Europees Parlement, van juli 1989 tot juni 1993
  • Parlementslid in de Assemblée Nationale voor Puy-de-Dôme, van 21 maart 1993 tot maart 2002
  • voorzitter van de Europese Conventie voor de Toekomst van de Europese Unie, van maart 2002 tot juli 2003

4.

Nevenfuncties

  • voorzitter O.E.S.O. (Organisatie Economische Samenwerking en Ontwikkeling), 1970
  • voorzitter van de Commissie voor de Europese Monetaire Unie (met Helmut Schmidt), vanaf 1986
  • president van de internationale Europese Beweging, van 1986 tot 1997
  • voorzitter van de Association des Présidents de Conseils Régionaux, van 1992 tot 1998

5.

Opleiding

academische studie
  • Ecole polytechnique
  • Ecole Nationale d'Administration (ENA)

6.

Activiteiten

op het gebied van de EU
  • Maakte tijdens de Tweede Wereldoorlog deel uit van de Résistance, waarna hij in 1944 militair werd en deelnam aan diverse campagnes in de Elzas en in Duitsland.
  • Oprichter van de liberale politieke denktank 'Clubs Perspectives et Réalités, 1965
  • Oprichter van de Fédération nationale des républicains indépendants (FNRI), 1966
  • Oprichter van de confederatie van partijen UDF (Union pour la Démocratie Française), 1974
  • Oprichter van de G7-bijeenkomsten van de grootste geïndustrialiseerde democratieën (1975).
  • Oprichter van het Noord-Zuid dialoog, die uitmondt in de akkoorden van Lomé (1975).
  • Verlaagde tijdens zijn presidentschap de kiesgerechtigde leeftijd voor Fransen naar 18 jaar.
  • Legaliseerde tijdens zijn presidentschap de invitro-bevruchting in Frankrijk.
  • Het eind van zijn presidentschap werd ontsierd door een aantal affaires, waarvan de meest geruchtmakende wellicht ontstond toen de dictator van de Centraal-Afrikaanse Republiek, Jean-Bedel Bokassa, onthulde dat hij Giscard een persoonlijke gift van diamanten had gedaan.
  • Coördineerde een gezamenlijk West-Europees beleid inzake de tweede oliecrisis tijdens de Raad van Europa in Straatsburg en de top in Tokio (juni 1979).
  • Lanceerde het initiatief tot oprichting van een ontwapeningscomité, dat is gevestigd in Genève (1980).
  • Oprichter van de Raad voor de Toekomst van Frankrijk, 1982

7.

Wetenswaardigheden

wetenswaardigheden
  • Speelde een doorslaggevende rol bij de instelling van de Europese Raad, die voor het eerst bijeenkwam in Parijs, 1976
  • Speelde een doorslaggevende rol bij de instelling van rechtstreekse verkiezingen voor het Europees Parlement, die voor het eerst gehouden werden in juni 1979
  • Lanceerde samen met de Duitse kanselier Helmut Schmidt plannen voor het Europese Monetaire Systeem, dat in 1979 werd ingesteld
  • Richtte samen met Helmut Schmidt in 1986 de Commissie voor de Europese Monetaire Unie (CEMU) op, die 17 deelnemers uit E.E.G.-landen verenigde (politici, bankiers, topmannen uit het zakenleven). In juli 1988 publiceerde het CEMU het "Actieprogramma", op basis waarvan Jacques Delors voorstellen voor de Europese Monetaire Unie voorbereidde die uitmondden in het Verdrag van Maastricht.

onderscheidingen (EU)
  • Croix de Guerre (1945)
  • Grand-croix de la Légion d'honneur (1974)
  • Ere-kannunik aan de basiliek van Sint-Jan van Lateranen (1978)
  • Bali' Gran Croce di Onore e Devozione in Obbedienza (Maltezer Orde)
  • Nansen-Medaille (Zwitserse onderscheiding voor verdiensten op het gebied van vluchtelingenwerk) (1979)
  • Onassis Prize for International Understanding and Social Achievement (Athene, 1999)
  • Medaille d'or de la Fondation Jean Monnet pour l'Europe (Lausanne, 2001)
  • Karlspreis (2003)

8.

Publicaties van/over

lijst van publicaties
  • "Démocratie Française" (1976)
  • "Europe, relever le défi du plurilinguisme" (1980)
  • "Deux Français sur trois" (1984)
  • "Le Pouvoir et la Vie" (tome 1) "La rencontre" (1988)
  • "Le Pouvoir et la Vie" (tome 2) "L'affrontement" (1991)
  • "Le Passage" (1994) (roman)
  • "Dans 5 ans, l'an 2000" (1995)
  • "Les Français, Réflexions sur le destin d'un peuple" (2000)

literatuur over
  • Samy Cohen et Marie-Claude Smouts, 'La politique extérieure de Valéry Giscard d'Estaing' (1985)
  • Henri Ménudier, 'Le couple franco-allemand en Europe' (1993)
  • Frédéric Abadie et Jean-Pierre Corcelette, 'Valéry Giscard d'Estaing' (1997)
  • Laurent Leblond, 'Le couple franco-allemand: chronique d'une relation exemplaire' (1997)
  • Agathe Fourniaud, 'Valéry Giscard d'Estaing, entretien' (2001)

9.

Familie/gezin

huwelijk/samenlevingsvorm
gehuwd, 17 december 1952

kinderen
4 kinderen

familierelaties
  • Giscard trouwde in 1952 met Anne-Aymone de Brantes, verwant aan de Lotharingse staaldynastie Schneider.
 

Op bovenstaande tekst en gegevens zijn auteursrechten van PDC van toepassing; overname, in welke vorm dan ook, is zonder expliciete goedkeuring niet toegestaan. Ook de afbeeldingen zijn niet rechtenvrij.

De biografieën betreffen vooral de periode waarin iemand politiek en bestuurlijk actief is of was. PDC ontvangt graag gemotiveerde aanvullingen of correcties.