Donderdag 11 en vrijdag 12 maart

Met dank overgenomen van J.J. (Jan) Mastwijk i, gepubliceerd op vrijdag 12 maart 2010.

Donderdag is de van ‘Glossy Gerda’. Het zal allemaal wel goed zijn bedoeld van Verburg en haar ambtenaren, maar écht slim kan ik het niet noemen. We leven in een politiek klimaat waarin alles opvalt, politiek op iedereen wordt geschoten, alles wordt uitvergroot. Hare Majesteits oppositie maakte er zich gretig meester van en ook de PvdA deed bij monde van Waalkens een duit in het zakje. ‘Hoe dom kun je zijn?’, hoor ik velen zeggen. Dit had dus niet moeten gebeuren. Zo simpel is het gewoon.

Donderdag is ook de dag van Camiel Eurlings. Hij stapt uit de politiek. Wil een gezin stichten, Begrijpelijk. De partner heeft ook wensen. Toen ik in 2002 voor de Kamer koos, waren onze kinderen al het huis uit. Mijn vrouw is ook actief in de politiek. Dat maakt het simpeler. Samen hebben we toen de keus bewust gemaakt.

Vrijdag komt Bos, volslagen onverwacht (of is het tóch een goed geregisseerd hoofdstuk uit de PvdA-strategie?) met een soortgelijk verhaal. Ook begrijpelijk. Heeft drie kinderen thuis. Overigens: dit had hij ook 3 jaar terug kunnen bedenken, maar goed. Ik ga er niet over.

Opvallend is wel dat natuurlijk onmiddellijk de speculaties los komen in de pers, zo van: Camiel stopt, uiteraard zal zijn partner daarop invloed hebben gehad, maar is de werkelijke reden niet dat hij graag nu lijsttrekker had willen worden?

En over Bos zeggen de commentaren: Na de geweldige peilingen in 2006 ging het bergafwaarts met de PvdA. Bos kon het tij niet keren. Het uit het kabinet stappen, was een ultieme poging het tij te keren. Het opstappen van Bos is een volgende stap en het direct op het schild heffen van Cohen een logisch daarop volgende.

Het zal allemaal wel. We zullen de echte redenen binnenkort, of anders over een paar jaar via memoires nog wel een keer vernemen.

Feit is wel dat in amper 10 dagen tijd drie kopstukken de landelijke politiek verlaten. Agnes Kant, Camiel Eurlings en Wouter Bos. Zou het kunnen zijn dat onder dit gesternte politiek bedrijven toch niet zo leuk meer is als men had gedacht?