Gedelegeerde handelingen onder het Verdrag van Lissabon - Hoofdinhoud
Om te voorkomen dat de EU-wetgeving te ingewikkeld en technisch wordt introduceert het Verdrag van Lissabon een nieuw systeem van 'gedelegeerde handelingen', waarbij de Europese Commissie i slechts beperkte technische eisen kan stellen aan EU-wetgeving - mits deze niet van invloed zijn op de 'kernwetgeving' besloten door het Europees Parlement i en de Raad i. Het nieuwe systeem vervangt het oude systeem van 'comitologie'.
Comitologie i was een procedure waarbij technische commissies van deskundigen uit de EU-lidstaten de uitvoering van de EU-wetgeving implementeerden. Dit systeem werd bekritiseerd voor de technocratische procedures en het gebrek aan transparantie. Het systeem van gedelegeerde handelingen komt onder Parlementaire controle.
"Europees Parlement is rijp geworden"
Met de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon wordt geacht dat het democratische karakter van de Europese Unie i is versterkt en dat het juridisch kader is gerationaliseerd. "De gevolgen zijn aanzienlijk; het Europees Parlement is historisch rijp geworden en staat nu op dezelfde voet als de Raad", aldus rapporteur József Szájer (EVP, HU).
Szájer is van mening dat het nieuwe systeem tevens een instrument voor betere regelgeving is: "Het doel van gedelegeerde handelingen is om ervoor te zorgen dat de wetgeving eenvoudig blijft en kan worden aangevuld en bijgewerkt, zonder dat het nodig is gebruik te maken van wettelijke procedures." Het systeem houdt rekening met kleine wetswijzigingen door wetenschappelijke of technische vooruitgang of specifieke gebeurtenissen.
Comitologie
Onder het comitologie-principe moest de Raad in elk wetgevingsbesluit aangegeven welke uitvoeringsbevoegdheden het aan de Commissie toekende. De Commissie werd daarbij bijgestaan door een comité. De comités fungeerden als discussieforums en bestonden uit vertegenwoordigers van de lidstaten en werden voorgezeten door de Commissie.
Dankzij de comités kon de Commissie met de nationale overheidsdiensten overleggen, voordat zij uitvoeringsmaatregelen vaststelde. Er bestond echter veel kritiek op de comitologieprocedure, daar het Europees Parlement weinig invloed op de gang van zaken had. Ook het gebrek aan transparantie vormde een probleem.
Geen achterdeurpolitiek meer?
Zo kon het gebeuren dat de Europese Commissie in 2004 werd beschuldigd van het toestaan van genetisch gemodificeerde levensmiddelen (GGO's) via de achterdeur. Volgens critici was het de comitologieprocedure die de Commissie toestond - ondanks het verzet van een meerderheid van de lidstaten in de Raad - om het moratorium op GGO's in de EU op te heffen.
In juni 2006 werd er een nieuw akkoord over een nieuwe 'regelgevingsprocedure met toetsing' bereikt. Het geeft het EP beter toezicht en een vetorecht over de uitvoering van maatregelen die voortvloeien uit de EU-wetgeving. Het Verdrag van Lissabon betekende een doorbraak: het opent een nieuw tijdperk voor gedelegeerde besluitvorming onder een nieuw wettelijk kader dat comitologie zal vervangen.
Tijdens de plenaire vergadering van april zal het Europees Parlement zich over de nieuwe procedure buigen en zijn standpunt bepalen middels het rapport-Szájer.
REF. : 20100406STO72095
Nadere informatie :