Harde softie

Met dank overgenomen van E.W. (Ed) Anker i, gepubliceerd op dinsdag 6 april 2010.

Vanmiddag is het verkiezingsprogramma van de ChristenUnie gepresenteerd. Ik ben benieuwd hoe ons programma gaat vallen. Vorige week kwam onze veiligheidsnotitie uit die heeft gediend als leidraad voor de veiligheidsparagraaf van de ChristenUnie. Veiligheid heeft een prominente positie gekregen in het verkiezingsprogramma.

De veiligheidsnotitie ‘Recht doen in tijd van onbehagen’ is het resultaat van het ChristenUnie veiligheidsberaad, een bont gezelschap van mensen uit onze achterban die betrokken zijn bij het onderwerp veiligheid. Het veiligheidsberaad heeft zich tot doel gesteld om een duidelijke veiligheidsparagraaf op te stellen voor de ChristenUnie.

Het veiligheidsdebat zat op dood spoor. Dat werd het meest duidelijk in het spoeddebat dat de kamer hield over de problemen in Gouda. Er was heel veel verontwaardiging in de Kamer, ook bij mij, maar het lukt ‘de politiek’ niet om een nieuw perspectief te bieden. In dat bewuste debat moest de voorzitter zelfs ingrijpen. De Kamerleden leken elkaar te willen overtreffen in de hoeveelheid decibellen die ze produceerden. Blijkbaar had de Kamer die avond niet meer te bieden dan heel veel geluid.

Hoewel…, er werden ook onzinnige voorstellen gedaan, zoals het leger maar naar Gouda sturen om orde op zaken te stellen. Ik trok de conclusie dat het veiligheidsdebat op zijn best emotioneel is en op zijn slechtst ronduit dom. Het leger naar Gouda sturen, hoe haal je het in je hoofd. Des te verontrustender was het dat ik merkte dat zo’n krankzinnige oplossing toch aantrekkelijk klonk bij mensen. “Dan gebeurt er tenminste iets.”

De notitie laat een nieuw geluid horen. Enerzijds zijn we duidelijk over grenzen. Er moeten duidelijke straffen zijn, snelle rechtspraak en geen gedoogbeleid. Anderzijds zijn de oorzaken voor onveiligheid vaak heel complex en doen we voorstellen die moeten helpen die problemen op te lossen. Dan gaat het bijvoorbeeld om het inzetten van een straatcoach die jongeren op straat aanspreekt en ze eventueel verder helpt, of gezinsmanagers die gezinnen helpen om de boel weer op de rit te krijgen, zodat de kinderen weer naar school gaan en niet op straat terecht komen. Die twee elementen passen bij elkaar. Duidelijk zijn in de norm die we als samenleving stellen en daarnaast problemen durven aanpakken. Dat laatste wordt vaak weggezet als ‘slappe hap’. Dom. Hard en zacht worden vaak ten onrechte tegen elkaar uitgespeeld. Het is een enorme klus om een gezin op het goede pad te krijgen. Als je alleen maar bezig bent met straffen, dan ben je gewoon consequent te laat. ‘Zacht’ is vaak ontzettend hard en hard is vaak ook maar de weg van de minste weerstand.

Uiteindelijk klinkt er een heldere ChristenUnie geluid over veiligheid door in het nieuwe verkiezingsprogramma. Daar ben ik mijn collega’s in het Veiligheidsberaad erg dankbaar voor. De verkiezingsprogrammacommissie heeft er ook nog 400 miljoen euro bijgelegd om te investeren in politie en hulpverlening. Hier ga ik met genoegen de campagne mee in.

Ed Anker