Campagne: Zeeuwse klei, vergezichten en bolussen - Hoofdinhoud
De campagne is losgebarsten. De week zijn we op tournee door het land; vandaag in Zeeland. Een landschap dat mij dierbaar is geworden. De vergezichten, de akkers, de natuur. Maar ook de kusten en het water. Het is een prachtig land. We zitten in de bus en trekken zo langzamerhand door Zeeland naar Middelburg.
In het programma van de ChristenUnie Vooruitzien besteden we veel aandacht aan ons landschap. Een centraal begrip daarbij is verantwoordelijkheid. Verantwoordelijkheid voor mensen en de inrichting van de samenleving, maar ook verantwoordelijkheid voor natuur en milieu. Wij moeten beheerders zijn, niet verteerders van Gods schepping. Niet omdat ze maakbaar is, maar omdat ze kwetsbaar is. De ChristenUnie hecht bijzondere waarde aan een duurzame leefomgeving. Wij willen als goede rentmeesters op een verantwoordelijke en dus duurzame manier omgaan met de schepping. Dat bepaalt onze keuzes op terreinen als ruimte, natuur en water, maar ook op het gebied van wonen, mobiliteit, landbouw en visserij. En dat blijkt dan ook uit de CPB doorrekeningen: ons programma is het beste voor het landschap.
Als je Zeeland inrijdt heb je altijd gelijk van die mooie vergezichten. Helemaal in deze tijd van het jaar liggen de akkers er prachtig bij. Maar onze werkbezoeken brachten ons ook bij de vergezichten die hier nu erg spelen: de krimp. Een heftige discussie die diep ingrijpt in de lokale gemeenschappen. Want hoe houdt je als woningbouwcoöperatie een woningbestand overeind als je de koopwoningen, die de onrendabele toppen moeten wegnemen, maar niet verkocht krijgt. En datzelfde probleem speelt bij het voortgezet onderwijs. Nivelleren we helemaal naar het openbaar onderwijs als het totaal aantal leerlingen afneemt, en moet het bijzonder onderwijs dan zijn identiteit opgeven? Niet voor de ChristenUnie. Voor ons is de identiteit maatgevend voor onze keuzes. Bij krimp kun je dan beter zoeken in het samengaan op bestuurlijk niveau van gelijkgezinde scholen, en dat geldt dan ook voor het openbaar onderwijs. Ed Anker: “Uitgangspunt is geen verarming , maar in stand houden van de diversiteit. Vrijheid van onderwijs heeft dus alles te maken met omgaan met de verschillen. En dat betekent niet het ontkennen van verschillen, maar het vieren van verschillen.”
En dan het werk. Is er een goed bedrijf, de belastingdienst in dit geval, dan wordt die mogelijk verplaatst. En dat terwijl het een krimpregio is. Dan lijkt het verplaatsen van hoogwaardige werkgelegenheid daar volledig mee in tegenspraak te zijn. En dus hebben Carola en ik hier maar vragen over gesteld aan minister De Jager.
En nu naar de grote avond in Middelburg. Met die bolus in het vooruitzicht.
Ernst