Dag 4: brede landbouw - Hoofdinhoud
Toen ik gisterenochtend met de tractor aankwam bij zorgboerderij ‘t Gooi, werden we enthousiast onthaald. Door de boer en de werknemers van de zorgboerderij en door journalisten van de lokale krant en tv. ’t Gooi is een biologische veehouderij, waar twee dagen per week mensen komen werken die (nog) niet in staat zijn om deel te nemen aan het reguliere arbeidsproces.
(Met boer Henny bij de tractor. Foto van Steven de Vries.)
Op de zorgboerderij werken mensen uit verschillende doelgroepen samen. Zo werken er mensen met een verstandelijke beperking, oudere mensen die dementeren en mensen die deelnemen aan een reïntegratietraject. Hierdoor ontstaat een hele interessante wisselwerking tussen de verschillende doelgroepen. Zo heeft één van de deelnemers op de zorgboerderij ontdekt dat ze het heel leuk vindt om met verstandelijk gehandicapten te werken. In de toekomst wil ze daar ook meer mee gaan doen.
(Werknemers van de zorgboerderij, journalisten van TV Hilversum en Niels. Foto van Steven de Vries.)
Vanuit Hilversum bracht de tractor mij naar De Hoef in het Groene Hart. De Lindenhorst is een prachtig bedrijf. De boerderij ligt op een drukke fietsroute, wat goed is voor de verkoop in de landwinkel. Op de boerderij zit ook een paartje uilen. In het nest zijn camera’s opgehangen. In de landwinkel kun je live zien wat de uilen aan het doen zijn.
De boer en boerin van De Lindenhorst doen al jaren aan agrarisch natuurbeheer. Nu dreigen ze echter uitgesloten te worden van de subsidieregeling. Dit heeft ermee te maken dat ze de vloeibare mest van hun koeien op het land uitrijden en dit is strijdig met de criteria voor agrarisch natuurbeheer. Vaste mest uitrijden mag wel. Op zich is dat logisch, want vaste mest is beter voor de natuur in het gebied.
Hier valt een mouw aan te passen. Als ze op De Lindenhorst een potstal zouden bouwen, dan kunnen ze de mest van hun dieren wel op het land uitrijden en toch aanspraak maken op subsidie voor agrarisch natuurbeheer. In een potstal wordt vloeibare mest namelijk vaste mest doordat het met stro vermengd wordt en indroogt. Zo’n stal vraagt echter om hoge investeringen. Zonder subsidie is dat op dit moment helaas niet rendabel.
Het is natuurlijk wel wrang dat uitgerekend één van de koplopers in het agrarisch natuurbeheer, nu van subsidies wordt uitgesloten. Dit bewijst maar weer eens dat het landbouwbeleid op de schop moet. We moeten geen vaste hectaresubsidies meer aan boeren geven, maar in plaats daarvan boeren gaan betalen voor hun prestaties op het gebied van milieu en dierenwelzijn. Dan wordt de vergroener beloond. Dan kunnen ze op De Lindenhorst een potstal bouwen.
(Gezellig aan tafel. Met de boer en boerin, een journalist, collega Laura Bromet en lokale GroenLinks-politici. Foto van Steven de Vries.)
Dag 4 van mijn tractortoer was opnieuw erg inspirerend. De inventiviteit van de boeren die ik bezocht, maakte veel indruk. Brede landbouw biedt nieuwe kansen voor boeren. Naast het genereren van extra inkomen, kan brede landbouw ook een belangrijke rol spelen in het vergroten van het maatschappelijk draagvlak voor de landbouw.
Toch is het wel jammer dat boeren vaak gedwongen worden om tot brede landbouw over te gaan, omdat voedselproductie alleen, te weinig oplevert. Ik ben groot voorstander van het stimuleren van brede landbouw, maar uiteindelijk moet het wel een keuze blijven. Het moet voor een boer ook mogelijk blijven om een goed belegde boterham te verdienen uit voedselproductie. Dat betekent dat boeren een betere prijs voor hun producten moeten krijgen. GroenLinks zet zich daar keihard voor in.