Een ochtend mee met Buurtzorg Zwolle - Hoofdinhoud
Wat ik al heel lang wilde, heb ik vanmorgen gedaan: een ochtend meelopen met Buurtzorg, op uitnodiging van iemand die ik ken uit mijn kerkelijke gemeente. Twee jaar geleden is in Zwolle Buurtzorg van start gegaan en zij werkt er na jarenlang in de reguliere thuiszorg te hebben gewerkt met veel plezier.
Buurtzorg Nederland heeft een vernieuwend concept voor verpleging en verzorging aan huis ontwikkeld. Door de zorgverlening volledig door hoog opgeleide wijkverpleegkundigen en wijkziekenverzorgenden in kleine autonome 'Buurtzorgteams' in te laten vullen wordt het oplossend vermogen en de professionaliteit van medewerkers ten volle benut. Deze Buurtzorgteams worden ondersteund door een landelijke organisatie. Hierbij wordt gebruik gemaakt van moderne ICT-toepassingen waardoor de administratieve kosten tot een minimum worden beperkt. De kosten van management en overhead worden zo beperkt mogelijk gehouden.
De huisarts is de belangrijkste samenwerkingspartner voor de Buurtzorg. Buurtzorg levert een aantal diensten aan huisartsen met als doel de samenhang in de zorgverlening te verbeteren. Buurtzorg wil combinaties in functies tussen Buurtzorgteams en huisartsenpraktijken bevorderen. Dit komt de kwaliteit van de zorgverlening ten goede en draagt bij aan een effectieve organisatie van de zorg. Dit vraagt om voortdurend goede afstemming en regie, want het risico dat er dubbel werk wordt verricht ligt op de loer. Moet de praktijkondersteuner nog wel over de vloer komen als er al een buurtzorg-verpleegkundige aan de slag is? En blijft het Zorgkantoor geld leveren als er ‘productieplafonds’ zijn bereikt en budgetten voor Buurtzorg niet de patient volgen maar de reguliere thuiszorginstelling waar ‘productie-afspraken’ mee zijn gemaakt?
Op de fiets hebben we verschillende adresjes bezocht voor een douchebeurt en verschillende vormen van wondverzorging bij allerlei typen ouderen: van beginnend dementerend tot zeer zelfstandige en zelfbewuste zorgontvangers, in mooie lichte koopapartementen en armoedig ingerichte sociale huurwoningen waar de gordijnen gesloten waren. De een sprak plat Zwols, bij een Chinese vrouw die al 33 jaar in Nederland woonde was een grote taalbarrière omdat ze nog steeds maar slechts een paar woorden Nederlands sprak, terwijl haar hulpbehoevendheid met de dag toenam. Ze staat al een tijdlang op een wachtlijst voor een verzorgingshuis en heeft maar een klein sociaal netwerk.
Over het idee Buurtzorg ben ik enthousiast. Discussies over geld zullen er altijd wel blijven. Maar na deze morgen realiseer ik me dat de grootste zorg over de vergrijzing niet de betaalbaarheid maar de eenzaamheid is. Eenzaamheid bestrijd je niet met nog meer professionele zorg, maar met liefdevolle sociale contacten en omzien naar elkaar