Verordening 2012/1026 - Maatregelen met het oog op de instandhouding van visbestanden ten aanzien van landen die niet-duurzame visserij toelaten - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 316/34

Krachtens het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee van 10 december 1982 („UNCLOS”) en de Overeenkomst van de Verenigde Naties van 4 augustus 1995 over de toepassing van de bepalingen van het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee van 10 december 1982 die betrekking hebben op de instandhouding en het beheer van grensoverschrijdende en over grote afstanden trekkende visbestanden („UNFSA”) is het voor het beheer van bepaalde gedeelde, grensoverschrijdende en over grote afstanden trekkende visbestanden nodig dat alle landen in wier wateren het bestand zich bevindt (de kuststaten) en de landen met vloten die die bestanden exploiteren (de visserijstaten), met elkaar samenwerken. Deze samenwerking kan plaatsvinden in het kader van regionale organisaties voor visserijbeheer (ROVB's) of, wanneer de ROVB's niet bevoegd zijn voor het betrokken bestand, in het kader van ad-hocregelingen tussen de landen met een belang bij de desbetreffende visserijtak.

Wanneer een derde land met een belang bij een visserijtak die vis van een bestand met een gemeenschappelijk belang voor dat land en voor de Unie vangt, zonder naar behoren rekening te houden met de bestaande vispatronen of de rechten, plichten en belangen van andere landen en de Unie, visserijactiviteiten toelaat die de duurzaamheid van dat bestand in gevaar brengt, en nalaat met andere landen en de Unie samen te werken aan het beheer van dat bestand, moeten specifieke maatregelen worden genomen om dat land ertoe aan te moedigen bij te dragen tot de instandhouding van dat bestand.

Visbestanden dienen als in een niet-duurzame toestand verkerend te worden beschouwd wanneer zij niet onafgebroken op of boven het peil worden gehouden dat de maximale duurzame opbrengst kan opleveren, dan wel, ingeval dit peil niet kan worden geschat, wanneer de bestanden niet onafgebroken binnen veilige biologische grenzen kunnen worden gehouden.

Vastgesteld moet worden onder welke voorwaarden een land kan worden aangemerkt als een land dat niet-duurzame visserij toelaat en onder deze verordening valt, met inbegrip van een proces ingevolge waarvan de betrokken landen het recht krijgen om gehoord te worden en de gelegenheid krijgen om corrigerende maatregelen te nemen.

Bovendien moet worden bepaald welke soorten maatregelen kunnen worden genomen tegen landen die niet-duurzame visserij toelaten, en moeten algemene voorwaarden voor de vaststelling van deze maatregelen worden aangenomen om ervoor te zorgen dat deze op objectieve criteria stoelen en billijk, kosteneffectief en conform het internationale recht zijn, en met name conform de overeenkomst tot oprichting van de Wereldhandelsorganisatie.

De maatregelen moeten gericht zijn op het wegnemen van de prikkels die landen die niet-duurzame visserij toelaten, stimuleren om op het bestand van gemeenschappelijk belang te vissen. Dit doel kan onder meer worden bereikt door een beperking van de invoer van vangsten van vaartuigen die onder de controle van het land dat niet-duurzame visserij...