Spreektekst bij debat over Turkije-resolutie in Europees Parlement

Met dank overgenomen van M.G.H.C. (Ria) Oomen-Ruijten i, gepubliceerd op woensdag 17 april 2013, 1:27.

Er is nooit een saai moment daar waar het gaat om de relaties tussen de EU en Turkije, en ook in de afgelopen tijd is er weer veel gebeurd.

  • Vorige week is het vierde justitiële hervormingspakket aangenomen door het Turkse Parlement. Ik sluit me graag aan bij Commissaris Fule door Minister Ergin van Justitie te complimenteren met zijn inzet. Daarnaast spreek ik graag de hoop uit dat het Actieplan Mensenrechten nog meer positieve hervormingen zal doorvoeren.
  • Ook de Law on Foreigners werd recentelijk aangenomen, iets waar dit Huis al enige tijd om vroeg
  • De onderhandelingen tussen de Turkse regering en Abullah Öcalan lijken constructief te verlopen en met grote steun van de Turkse bevolking en het maatschappelijk middenveld.
  • Na de excuses vanuit Israel lijkt er een verbetering te zijn in de bilaterale relaties tussen Turkije en Israel.
  • De Franse regering heeft haar blokkering van hoofdstuk 22 opgeheven, en het Ierse voorzitterschap verwacht dit hoofdstuk in de komende maanden te kunnen openen.
  • Op haar beurt heeft Turkije aangegeven hoofdstuk 19 betreffende sociaal beleid te openen, iets waar de Turkse overheid eerder nooit interesse in leek te hebben.

Tegen deze achtergrond bespreken we vandaag deze resolutie van het Europees Parlement.

Een resolutie die oproept op tot het onderhouden en verder ontwikkelen van een constructieve relatie tussen de EU en Turkije, in de context van het onderhandelingsproces. Om dat te bereiken is een commitment van beide partijen nodig.

Vanuit Turkije zijn hervormingen nodig om vrijheid van meningsuiting, mediavrijheid en alle andere fundamentele vrijheden zoals rechten van alle religieuze gemeenschappen, vrouwen en lgbt te garanderen. Wat betreft de wetgeving lijkt Turkije op de goede weg te zijn, maar ook een mentaliteitsverandering bij bijvoorbeeld rechters en aanklagers is noodzakelijk. De eerder deze week uitgesproken voorwaardelijke straf tegen pianist Fazil Say lijkt de zorgen van het Parlement op dit punt te bevestigen.

Daarnaast zijn ook de betrekkingen tussen Turkije en haar buurlanden belangrijk. De tijd is nu rijp om stappen te zetten om tot een oplossing te komen in de Cyprus-kwestie. Ik hoop dan ook dat de Turkse overheid deze kans zal grijpen en samen met de nieuwe regering van de Republiek Cyprus deze moedige stappen zal zetten.

Wij moeten ons als Europa echter ook inzetten om Turkije bij deze hervormingen te ondersteunen. Daar hoort kritiek bij op de huidige situatie betreffende fundamentele vrijheden, maar laten we dan ook stappen zetten om de bijbehorende hoofdstukken 23 en 24 te openen.

Morgen stemmen we over een eerlijke en evenwichtige resolutie die Turkije een spiegel voorhoudt. We verwelkomen de hervormingen die Turkije gedaan heeft, maar zijn ook kritisch daar waar nodig. Het Europees Parlement moet een constructieve bijdrage leveren aan de relaties tussen Turkije en de EU en ik ben ervan overtuigd dat we dat met deze resolutie doen. Ik wil daarom ook graag de schaduwrapporteurs bedanken voor de uitstekende samenwerking en hoop op brede steun van het Parlement voor deze resolutie.