Verordening 2014/231 - Instrument voor pretoetredingssteun (IPA II) - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 77/11

In haar Mededeling van 29 juni 2011 met als titel „Een begroting voor Europa 2020”, legt de Commissie het kader vast voor de instrumenten van de Unie ter financiering van extern optreden, inclusief het Instrument voor pretoetredingssteun (IPA II).

Aangezien Verordening (EG) nr. 1085/2006 van de Raad (4) verstreek op 31 december 2013, en het externe optreden van de Unie doeltreffender moet worden gemaakt, moet voor de periode van 2014 tot en met 2020 een kader voor de planning en de uitvoering van de externe steun behouden blijven. Het uitbreidingsbeleid van de Unie moet nog steeds worden ondersteund door een specifiek instrument ter financiering van extern optreden. Derhalve moet IPA II worden vastgesteld.

Artikel 49 van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU) bepaalt dat elke Europese staat die de beginselen van menselijke waardigheid, vrijheid, democratie, gelijkheid, de rechtsstaat en eerbiediging van de rechten van de mens, met inbegrip van de rechten van mensen die tot een minderheid behoren, eerbiedigt, kan verzoeken lid te worden van de Unie. Een Europese staat die het lidmaatschap van de Unie heeft aangevraagd, kan alleen lid worden als vaststaat dat hij voldoet aan de lidmaatschapscriteria die de Europese Raad van Kopenhagen in juni 1993 heeft vastgesteld (de „criteria van Copenhagen”) en op voorwaarde dat de toetreding de capaciteit van de Unie om het nieuwe lid te integreren niet te boven gaat. Die criteria hebben betrekking op stabiele instellingen die de democratie, de rechtsstaat, de mensenrechten en het respect voor en de bescherming van minderheden, het bestaan van een functionerende markteconomie, de capaciteit om de concurrentiedruk en de marktkrachten binnen de Unie het hoofd te kunnen bieden, garanderen en op het vermogen om niet alleen de rechten maar ook de plichten die uit de verdragen voortvloeien, aan te nemen, zoals het nastreven van de doelstellingen van een politieke, economische en monetaire unie.

De op consolidatie, conditionaliteit en communicatie gebaseerde uitbreidingsstrategie, in combinatie met de capaciteit van de Unie om nieuwe leden op te nemen, blijft de grondslag vormen voor een nieuwe consensus over uitbreiding. Het toetredingsproces is gebaseerd op objectieve criteria en op de toepassing van het beginsel dat alle verzoekende staten, die beoordeeld moeten worden op basis van hun eigen verdiensten, gelijk worden behandeld. Vooruitgang in de richting van toetreding hangt af van de vraag of elke verzoekende staat de waarden van de Unie eerbiedigt en van zijn vermogen om de hervormingen door te voeren die nodig zijn om zijn systemen op het vlak van beleid, instellingen, wetten, administratie en economie af te stemmen op de regels, de normen, het beleid en de praktijken van de Unie.

Het uitbreidingsproces versterkt vrede, democratie en stabiliteit in Europa en brengt de Unie in een betere positie om mondiale uitdagingen het hoofd te bieden. De transformerende kracht van het uitbreidingsproces is een aanjager van verreikende politieke en economische hervormingen in de uitbreidingslanden, die ook de Unie als geheel...