Besluit 2017/770 - Bekrachtiging door de lidstaten van het Protocol van 2010 bij het Internationaal Verdrag inzake aansprakelijkheid en vergoeding voor schade in samenhang met het vervoer over zee van gevaarlijke en schadelijke stoffen, en betreffende de toetreding tot dat protocol, met betrekking tot aspecten in verband met justitiële samenwerking in burgerlijke zaken - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 115/18

Het Internationaal Verdrag van 1996 inzake aansprakelijkheid en vergoeding voor schade in samenhang met het vervoer over zee van gevaarlijke en schadelijke stoffen (het „HNS-verdrag van 1996”) heeft tot doel personen die schade ondervinden van verliezen van gevaarlijke en schadelijke stoffen tijdens het vervoer over zee, van een passende, snelle en doeltreffende vergoeding te verzekeren. Het HNS-verdrag van 1996 vulde een belangrijke leemte in de internationale regelgeving betreffende de aansprakelijkheid in de context van zeevervoer.

De Raad stelde in 2002 Besluit 2002/971/EG (2) vast. Overeenkomstig dat besluit werden de lidstaten geacht de nodige maatregelen nemen om binnen een redelijke termijn en indien mogelijk vóór 30 juni 2006, het HNS-verdrag van 1996 te bekrachtiging of tot dat verdrag toe te treden. Vier lidstaten hebben vervolgens het verdrag bekrachtigd. Het HNS-verdrag van 1996 is niet in werking getreden.

Het HNS-verdrag van 1996 is gewijzigd bij het Protocol van 2010 bij het HNS-verdrag van 1996 (het „Protocol van 2010”). Overeenkomstig artikel 2 en artikel 18, lid 1, van het Protocol van 2010 moeten het HNS-verdrag van 1996 en het Protocol van 2010 worden gelezen, geïnterpreteerd en toegepast als één enkel instrument tussen de partijen bij het Protocol van 2010.

Het secretariaat van de Internationale Maritieme Organisatie (IMO) heeft een geconsolideerde tekst opgesteld van het HNS-verdrag van 1996 en het Protocol van 2010 (het „HNS-verdrag van 2010”), die de Juridische Commissie van de IMO tijdens haar 98e vergadering heeft goedgekeurd. Het HNS-verdrag van 2010 is geen instrument dat kan worden ondertekend of bekrachtigd. Het HNS-verdrag van 2010 wordt van kracht zodra het Protocol van 2010 in werking treedt in de lidstaten.

Overeenkomstig artikel 20, lid 8, van het Protocol van 2010 doet de verklaring van een staat dat hij ermee instemt gebonden te zijn door het Protocol van 2010, elke voorafgaande verklaring van instemming van die staat gebonden te zijn door het HNS-verdrag van 1996 teniet. Bijgevolg zijn de staten die verdragsluitende partij zijn bij het HNS-verdrag van 1996 dat niet langer vanaf het moment waarop zij verklaren dat zij ermee instemmen gebonden te zijn door het Protocol van 2010, overeenkomstig artikel 20 en, in het bijzonder, de leden 2, 3, en 4 van dat protocol.

Het HNS-verdrag van 2010 is net als het verdrag van 1996 bijzonder belangrijk voor de belangen van de Unie en haar lidstaten, aangezien het een betere bescherming biedt voor de slachtoffers van schade in verband met HNS-vervoer over zee, ook in de context van milieuschade, overeenkomstig het Verdrag van de Verenigde Naties van 1982 inzake het recht van de zee.

Als staten verdragsluitende partij willen worden bij het Protocol van 2010 en bijgevolg het HNS-verdrag van 2010, moeten zij aan de secretaris-generaal van de IMO, tegelijk met hun akte van goedkeuring, relevante gegevens voorleggen over de...