Richtlijn 2020/284 - Wijziging van Richtlijn 2006/112/EG wat betreft de invoering van bepaalde voorschriften voor betalingsdienstaanbieders - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 62/7

Bij Richtlijn 2006/112/EG (3) van de Raad zijn de algemene boekhoudkundige btw-verplichtingen voor belastingplichtigen vastgelegd.

De groei van elektronische handel (“e-handel”) bevordert de grensoverschrijdende verkoop van goederen en diensten aan eindverbruikers in de lidstaten. In dat verband wordt met grensoverschrijdende e-handel bedoeld, leveringen en diensten waarover de btw in een lidstaat is verschuldigd, terwijl de leverancier in een andere lidstaat, in een derdelandsgebied of in een derde land is gevestigd. Frauderende bedrijven maken echter misbruik van e-handelmogelijkheden om zichzelf oneerlijke marktvoordelen toe te eigenen door zich aan hun btw-verplichtingen te onttrekken. Wanneer het beginsel van belastingheffing op de plaats van bestemming van toepassing is, hebben, aangezien consumenten geen boekhoudkundige verplichtingen hebben, de lidstaten van verbruik passende instrumenten nodig om dergelijke frauderende bedrijven op te sporen en te controleren. De bestrijding van grensoverschrijdende btw-fraude die wordt veroorzaakt door het frauduleuze gedrag van sommige bedrijven op het gebied van de grensoverschrijdende e-handel is van groot belang.

Voor de overgrote meerderheid van de onlineaankopen door consumenten in de Unie verlopen de betalingen via betalingsdienstaanbieders. Om betalingsdiensten te kunnen verrichten beschikt een betalingsdienstaanbieder over specifieke inlichtingen om de ontvanger of begunstigde van de betaling te identificeren, alsmede over nadere gegevens over de datum, het bedrag en de lidstaat van oorsprong van de betaling, en over de vraag of de betaling al dan niet in een fysieke locatie van de handelaar is geïnitieerd. Die specifieke inlichtingen zijn met name belangrijk bij grensoverschrijdende betalingen waarbij de betaler zich in de ene lidstaat bevindt en de begunstigde in een andere lidstaat, in een derdelandsgebied of in een derde land. Dergelijke informatie is noodzakelijk voor de belastingdiensten van de lidstaten (de “belastingdiensten”) om hun kerntaken inzake het opsporen van frauderende bedrijven en het controleren van de btw-verplichtingen te kunnen uitvoeren. Daarom is het nodig dat betalingsdienstaanbieders deze informatie aan de belastingdiensten beschikbaar stellen om hen te helpen grensoverschrijdende btw-fraude op te sporen en te bestrijden.

Ter bestrijding van btw-fraude is het van belang van betalingsdienstaanbieders te vereisen dat zij voldoende nauwkeurige registers bijhouden en bepaalde, als zodanig door de locatie van de betaler en de locatie van de begunstigde aan te merken grensoverschrijdende betalingen mee te delen. Daartoe moeten de concepten van de locatie van de betaler en de locatie van de begunstigde worden gedefinieerd, evenals de middelen voor de identificatie van die locaties. De locatie van de betaler en van de begunstigde mogen alleen de verplichtingen tot het houden van registers en tot het meedelen van gegevens meebrengen voor de betalingsdienstaanbieders die in de Unie zijn gevestigd, en deze verplichtingen mogen geen afbreuk doen aan de voorschriften van Richtlijn 2006/112/EG en van Uitvoeringsverordening (EU) nr....