Box-3 voor burger en ondernemer - Hoofdinhoud
Gepubliceerd op: 11-05-2023
Lees hier de gehele inbreng van Caroline van der plas tijdens het debat over de toekomst van Box 3 bij de belastingboxen.
Voorzitter en inwoners van Nederland.
Vandaag hebben we het over Box 3, de belasting over spaargeld en beleggingen.
En het forfaitair stelsel heeft het laten afweten in de laatste jaren.
De forfaitaire vergoeding is een vooraf vastgelegd percentage in plaats
van naar de werkelijke opbrengsten te kijken en het forfaitaire stelsel werkt simpelweg niet wanneer de rentestanden laag zijn en je als overheid toch hoge percentages hanteert op basis van langjarige gemiddelden.
Dan is er een grote groep die onterecht belastingen over nooit ontvangen winst betaalt.
Bijvoorbeeld ondernemers die één of meerdere panden gekocht hebben om zo
te zorgen voor toekomstige inkomsten bij pensionering.
En dat zijn niet allemaal huisjesmelkers, maar het zijn mensen
vaak die zelf verantwoordelijkheid nemen voor hun toekomst.
Mensen met deze panden hebben ook nog vaak mensen uit hun netwerk uit de brand geholpen die een woning verhuren en zo ook hun bijdrage leveren aan het beperken van de woningnood.
En zij moeten noodgedwongen door de huidige belastingtarieven de huur sterk verhogen, maar dat kan weer niet door andere wetgeving.
En dan de verpachte landbouwgronden, zoals ook hier al eerder genoemd door collega’s.
Ook hier stijgt de belastingdruk boven de inkomsten uit.
De pachtinkomsten zijn wettelijk vastgelegd door het ministerie van LNV en zo komen pachters geld tekort en moeten noodgedwongen bezittingen verkopen en deze verpachters, waaronder stoppende boeren, wat de
overheid graag wil, hebben zo geen toekomstig verdienmodel meer en kunnen zo ook geen bijdrage leveren aan de zo gewenste transitie van het landelijk gebied door het verpachten van landbouwgrond aan de blijvers
die weer moeten extensiveren.
Dit probleem speelt ook bij rijksmonumenten en NSW, Natuurschoonwet-
landgoederen en buitenplaatsen.
Een landgoed valt onder de NSW als het minstens vijf hectare groot is, een historische buitenplaats is of een deel daarvan en de buitenplaats minimaal één hectare groot is.
En nu de rechter heeft gesteld dat een groot aantal spaarders heeft moeten lijden onder een te hoog forfaitair rendementspercentage,
lijkt het ons een eenvoudige oplossing om dat percentage tijdelijk te halveren.
Zo worden minder kleine spaarders en beleggers het slachtoffer van te veel belasting betalen en de ondernemers onder hen betalen ook al andere belastingen, zoals vennootschapsbelasting, btw en loonheffingen.
De aanpassingen die voorgesteld worden, zullen leiden tot meer complexiteit voor de burger en de Belastingdienst.
De gevolgen hiervan worden dan ook al benoemd in de brief
van de staatssecretaris.
Een genoemde oplossing, zoals een tegenbewijsregeling,
past absoluut niet in het forfaitaire stelsel.
Een nadere uitwerking hiervan vindt de BBB dan ook niet nodig,
want we vinden het in beginsel een niet-passend instrument.
Zo’n tegenbewijsregeling betekent namelijk dat je als burgerondernemer eerst moet betalen totdat je het tegendeel bewezen hebt.
En maak je dan maar klaar voor de bezwaarprocedures die hierover onvermijdelijk weer gaan volgen.
Als er een meerderheid te vinden is om grote aanpassingen te doen aan het belastingstelsel, laten we het dan gewoon goed doen door bijvoorbeeld Box 3 helemaal te schrappen en deze over te laten gaan in Box 1 en zo de opbrengsten van spaargeld, vastgoed of beleggingen vanaf een bepaalde drempel van bijvoorbeeld € 3.000 te behandelen naar wat ze daadwerkelijk zijn: inkomen.
Echt grote vermogens, ook hier al gezegd, zitten al in Box 2:
belangen in bedrijven en in het buitenland.
Ik denk dat iedereen in deze commissie het voorstel van het Register van Belastingadviseurs heeft gelezen.
En kan de staatssecretaris hier ook op reageren?
Waarom zouden we een nieuw, complexer systeem opzetten, terwijl we al een werkend belastingsysteem hebben voor Box 1, waar miljoenen burgers en ondernemers al onder vallen?
Box 1 werkt in principe al met belastingheffing op basis van werkelijk rendement en daarmee voldoe je als Belastingdienst aan de uitspraak van de rechter.
Je belast spaarders en beleggers met daadwerkelijk gerealiseerd rendement, waardoor je ze in gelijke mate kunt belasten.
Hou het voor de kleine spaarder en belegger
eenvoudig en kom dan niet met wijzigingen die ertoe leiden dat
spaarders en beleggers meer betalen dan ze verdienen en daarom de weg naar de rechter gaan zoeken.
Daar laat ik het bij.
Deel dit artikel