Besluit 2023/1051 - Wijziging van Besluit (EU) 2019/1754 inzake de toetreding van de EU tot de Akte van Genève bij de Overeenkomst van Lissabon betreffende oorsprongsbenamingen en geografische aanduidingen - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 141/34

De Overeenkomst van Lissabon tot bescherming van oorsprongsbenamingen en de internationale inschrijving ervan van 31 oktober 1958 (“de Overeenkomst van Lissabon”) is een verdrag dat door de Wereldorganisatie voor intellectuele eigendom (World Intellectual Property Organization — WIPO) wordt beheerd. Bij de Overeenkomst van Lissabon is binnen de Unie tot bescherming van de industriële eigendom een bijzondere unie (“de bijzondere unie”) ingesteld. Zij staat open voor de partijen bij het Verdrag van Parijs tot bescherming van de industriële eigendom, dat op 20 maart 1883 in Parijs werd ondertekend. De partijen dienen de oorsprongsbenamingen van producten van de andere partijen op hun grondgebied te beschermen indien deze in het land van oorsprong als zodanig zijn erkend en beschermd en bij het Internationaal Bureau van de WIPO zijn ingeschreven, tenzij die partijen binnen één jaar na ontvangst van de kennisgeving van de inschrijving verklaren dat zij geen bescherming kunnen garanderen.

Zeven lidstaten zijn partij bij de Overeenkomst van Lissabon, namelijk Bulgarije, Frankrijk, Hongarije, Italië, Portugal, Slowakije en Tsjechië. De Unie zelf is geen partij bij de Overeenkomst van Lissabon omdat alleen landen tot die overeenkomst mogen toetreden.

Na een herziening van de Overeenkomst van Lissabon heeft de Diplomatieke Conferentie van de WIPO op 20 mei 2015 de Akte van Genève bij de Overeenkomst van Lissabon betreffende oorsprongsbenamingen en geografische aanduidingen (1) (“de Akte van Genève”) aangenomen. De Akte van Genève breidt de bescherming van oorsprongsbenamingen uit tot alle geografische aanduidingen en biedt intergouvernementele organisaties de mogelijkheid om partij te worden bij de akte.

In zijn arrest van 25 oktober 2017 (2) heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie (“het Hof”) geoordeeld dat de onderhandelingen over de Akte van Genève onder de exclusieve bevoegdheid vallen die bij artikel 3, lid 1, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) op het gebied van de in artikel 207, lid 1, VWEU bedoelde gemeenschappelijke handelspolitiek aan de Unie is verleend.

Op 27 juli 2018 heeft de Commissie een voorstel voor een besluit van de Raad inzake de toetreding van de Unie tot de Akte van Genève ingediend op grond van artikel 207 en artikel 218, lid 6, punt a), VWEU. Gezien de exclusieve bevoegdheid van de Unie om over de Akte van Genève te onderhandelen, was in dat voorstel bepaald dat alleen de Unie tot die akte zou toetreden.

Op 7 oktober 2019 heeft de Raad Besluit (EU) 2019/1754 (3) inzake de toetreding van de Unie tot de Akte van Genève overeenkomstig artikel 293, lid 1, VWEU met eenparigheid van stemmen vastgesteld. In artikel 3 van Besluit (EU) 2019/1754 is bepaald dat lidstaten die dat wensen, worden gemachtigd om, naast de Unie, de Akte van Genève te ratificeren of, naargelang het geval, ertoe toe te treden in het belang van de Unie en met volledige inachtneming van haar exclusieve bevoegdheid. In artikel 4 van Besluit (EU) 2019/1754 staat dat de Unie en elke lidstaat die de Akte van Genève ratificeert of daartoe toetreedt, in de bijzondere unie worden vertegenwoordigd door de Commissie...