Verordening 2020/1781 - Wijziging van Verordening (EU) 2016/1139 wat betreft de vermindering van de vangstcapaciteit in de Oostzee, en Verordening (EU) nr. 508/2014 wat betreft definitieve stopzetting van visserijactiviteiten voor vloten die op kabeljauw in het oostelijke deel van de Oostzee, en kabeljauw en haring in het westelijke deel van de Oostzee vissen - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 400/1

Bij Verordening (EU) 2016/1139 van het Europees Parlement en de Raad (3) is een meerjarenplan vastgesteld voor de kabeljauw-, haring- en sprotbestanden in de Oostzee (hierna “het meerjarenplan voor de Oostzee” genoemd). Het meerjarenplan voor de Oostzee past de ecosysteemgerichte benadering toe op het visserijbeheer teneinde ervoor te zorgen dat de negatieve gevolgen van visserijactiviteiten voor het mariene ecosysteem tot een minimum worden beperkt. Het moet coherent zijn met de milieuwetgeving van de Unie, met name met de doelstelling van Richtlijn 2008/56/EG van het Europees Parlement en de Raad (4) om uiterlijk in 2020 een goede milieutoestand te bereiken in het mariene milieu.

De bepalingen van het meerjarenplan voor de Oostzee betreffende de vaststelling van nadere bepalingen ter uitvoering van de aanlandingsverplichting als bedoeld in Verordening (EU) nr. 1380/2013 van het Europees Parlement en de Raad (5) in Uniewateren van de Oostzee, moeten ook van toepassing zijn op Atlantische zalm (Salmo salar) wat de vrijstelling op grond van hoge overlevingskansen betreft.

Volgens de wetenschappelijke beoordeling die de Internationale Raad voor het onderzoek van de zee (ICES) heeft uitgevoerd, verkeren veel soorten en habitats van de Oostzee niet in goede staat. De jaarlijkse nutriënteninputs overschrijden nog steeds de regionaal overeengekomen doelstellingen in het centrale deel van de Oostzee, de Archipelzee en de Finse Golf. De nutriëntenconcentraties blijven relatief hoog, evenals de omvang van diepzeegebieden met weinig of geen zuurstof. De verontreinigingsniveaus blijven hoog in vergelijking met de meeste Europese zeeën. Die algemene milieusituatie tast de functionaliteit van het voedselweb aan, vermindert de weerbaarheid en weerstand tegen verdere veranderingen in het milieu, en verkleint de kans op sociaal-economische voordelen, met inbegrip van vangstmogelijkheden.

De verslechterende toestand van kabeljauw (Gadus morhua) in het oostelijke deel van de Oostzee houdt met die situatie verband. Volgens ICES is de biomassa van het kabeljauwbestand in het oostelijke deel van de Oostzee onhoudbaar laag als gevolg van een combinatie van afnemende rekrutering, beperkte beschikbaarheid van prooisoorten, milieufactoren en veranderingen in het ecosysteem — zoals zuurstofgebrek, hogere temperaturen of verontreiniging — die, gezien de toestand van het bestand, leiden tot een hoge natuurlijke sterfte (ongeveer drie keer hoger dan de visserijsterfte) en een buitensporige visserijsterfte. De biomassa van kabeljauw in het oostelijke deel van de Oostzee van commercieel formaat ligt momenteel op het laagste niveau sinds de jaren 1950. ICES schatte bovendien dat de paaibiomassa van kabeljauw in het oostelijke deel van de Oostzee op de middellange termijn (tot en met 2024) onder het duurzaamheidsreferentiepunt zal blijven, zelfs als niet op het bestand wordt gevist, en beval in zijn...