Stemmen met zes afwezigen tegen drie - Hoofdinhoud

70 tegen 71: dat was deze week de uitslag van de stemming over een amendement van Hans Spekman (PvdA) en mijzelf. Met ons voorstel voor een wetswijziging wilden we regelen dat buitenlandse kinderen die buiten hun schuld al langer dan tien jaar in Nederland verblijven, onder voorwaarden in aanmerking zouden komen voor definitief verblijf. Het gaat immers om kinderen die echt ‘geworteld’ zijn in Nederland. Het amendement werd verworpen met één stem verschil.

We kennen allemaal wel de voorbeelden van kinderen die niet eens de taal spreken van wat formeel hun land van herkomst heet. Het zijn vaak schrijnende situaties. De Nederlandse overheid biedt kinderen tot hun achttiende verjaardag huisvesting, onderwijs en zorg. Het gaat immers om minderjarigen. Maar zodra ze achttien worden en daarmee voor de wet volwassen, verandert hun verblijfsstatus totaal. Ze hebben geen rechten meer om hier te zijn en worden net zo behandeld als elke andere vreemdeling die verblijf vraagt in Nederland. De enige mogelijkheid om een verblijfsvergunning te krijgen, is dan meestal een asielaanvraag. Dan wordt er gekeken of er redenen zijn om asiel te verlenen. Die redenen zijn er lang niet altijd, dus in veel gevallen kan geen asiel worden verleend. Dan zit er vaak niets anders op dan terug te keren naar een land waarmee de jongere in kwestie nagenoeg niks heeft.

Natuurlijk kunnen we het recht op verblijf niet geven aan iedere achttienjarige die het voor elkaar heeft gekregen zich tien jaar of langer in Nederland op te houden. Daarom zouden er ook voorwaarden gesteld worden. Die voorwaarden in aanmerking genomen, verwachtten collega Spekman en ik dat ons amendement wel met een (krappe) meerderheid aangenomen zou worden. Echter, CDA'er Sybrand van Haersma Buma (tegenstander van ons voorstel) had door dat er gisteren bij de stemming nogal wat Kamerleden misten. Op de sociale flank van de Kamer heerst blijkbaar de griep; ook waren er al verschillende Kamerleden afgereisd naar Kopenhagen. Van Haersma Buma rook zijn kans en vroeg de voorzitter om een hoofdelijke stemming over ons amendement. Dat betekent dat er per lid gestemd wordt. Het gevolg: een uitslag van 70 leden voor en 71 tegen. Kennelijk hadden de fracties van PVV, CDA, VVD, SGP en Verdonk minder last van griep en ander absentisme. Was er zoals gewoonlijk theoretisch, op basis van fractiegrootte geteld, dan had ons amendement het met 76 tegen 74 stemmen gehaald.

Goed gezien van mijn CDA collega. Een schoolvoorbeeld hoe belangrijk het is om de regels van het huis goed te kennen. Maar al met al wel heel zuur voor de voorstanders van het amendement. Ik vind het ontzettend goed dat er Kamerleden richting Kopenhagen gaan om daar te praten over een beter klimaat, maar ik heb er wat moeite mee als ze daarvoor belangrijke stemmingen missen. Ze hadden ook net als Esmé Wiegman, onze milieuwoordvoerder, pas op dinsdagavond kunnen vertrekken naar de klimaattop. Dat had hier in Nederland een wereld van verschil kunnen betekenen.

Overigens nam ook Van Haersma Buma een risico. Eén lid van de CDA-fractie, Rendert Algra (niet toevallig afkomstig uit Fryslân), nam in de vorige periode wel eens een afwijkend standpunt in binnen de fractie, juist als het over vreemdelingenbeleid ging. Hij was bijvoorbeeld vóór het generaal pardon, dat er na de verkiezingen van november 2006 gelukkig gekomen is. Dat maakte Algra niet meer mee want als represaille voor zijn eigenzinnigheid was hij laag op de kandidatenlijst gezet (nr. 54). Maar inmiddels zijn er zoveel CDA'ers tussentijds vertrokken dat Algra sinds twee maanden weer in de Kamer zit. De hoofdelijke stemming nam hij deze keer echter niet te baat om zich ouderwets aan de fractiediscipline te ontworstelen; er schalde gisteren een volgzaam 'tsjin' door de plenaire zaal.

Ed Anker