In dit akkoord zie je de prijs van de angst

Met dank overgenomen van R.H.A. (Ronald) Plasterk i, gepubliceerd op maandag 4 oktober 2010.
In dit akkoord zie je de prijs van de angst
Bron: Partij van de Arbeid

Foto Flickr / Roel Wijnants

Goed, er komen 500 animal cops , en je mag voortaan inbrekers in elkaar slaan. Maar hoe gaat het met de economie? Het CPB heeft het regeerakkoord doorgerekend. De conclusies zijn rampzalig, schrijf ik in een ingezonden bijdrage in de Volkskrant afgelopen zaterdag. Klik op 'lees verder' voor het volledige artikel.

Dit artikel is overgenomen uit de Volkskrant van zaterdag 2 oktober.

'Goed, er komen 500 animal cops , en je mag voortaan inbrekers in elkaar slaan. Maar hoe gaat het met de economie? Het CPB heeft het regeerakkoord doorgerekend. De conclusies zijn rampzalig.

De groei van de werkgelegenheid als gevolg van het VVD-programma zou 4 procent zijn, bij de PvdA 2,5 procent; maar in Rutte’s regeerakkoord is er slechts 1 procent over. Wel komen er 110.000 werklozen bij. De hele stad Utrecht thuis op de bank.

De financiële crisis wordt afgewenteld op burgers. Het CPB concludeert: ‘Het pakket bestaat uit 8,75 miljard euro netto bezuinigingen en 6,25 miljard euro netto lastenverzwaring.’ Dus niets 18 miljard bezuinigen! Omdat de drie partijen de hoge inkomens ontzien, komt deze lastenverzwaring terecht bij mensen die het niet breed hebben. Hun koopkrachtontwikkeling is dramatisch slecht. Het CPB: ‘Het effect op alleenverdieners met lage en middeninkomens is in doorsnee -1 tot -1,5 procentpunt per jaar.’ Over de hele periode 2011-2015 gaan daardoor alle midden- en lage inkomens voor alleenstaanden er 5 tot 7,5 procent op achteruit.

Maar daar begint het pas. Het CPB: ‘Specifieke groepen ondervinden meer nadeel door cumulatie van effecten. De versobering van de zorgtoeslag raakt alle huishoudens met lage inkomens. Huishoudens in de bijstand hebben nadeel van de berekeningswijze van het sociale minimum. Huishoudens met kinderen hebben dikwijls nadeel van de verlaging van het kindgebonden budget en soms ook nog eens van de verlaging van de kinderopvangtoeslag.’

Het koopkrachtplaatje voor 65-plussers laat een grote spreiding zien, met uitschieters van -5 procent per jaar, dus die ongelukkigen raken in de periode Rutte een kwart van hun inkomen kwijt. Alleen de werkende tweeverdieners boven tweemaal modaal boeren goed. Als je de pech hebt niet een eigen huis te bezitten, verlies je op je huurtoeslag. Je gaat er op achteruit als je vaker naar de dokter moet. De bijstandsgerechtigde levert op den duur 2.000 euro in.

Het is daarom slim dat Maxime Verhagen het CDA-congres zo snel gepland heeft dat de doorrekening door het Nibud van de koopkrachteffecten voor gezinnen te laat komt.

De netto-investeringen in het onderwijs zijn nul. Rutte zei dat er geld werd weggehaald bij besturen en besteed aan onderwijs, maar dat was niet helemaal de waarheid. Er wordt 1,5 miljard bezuinigd op onderwijs, en daarvan is maar 20 miljoen een bezuiniging op raden en instituten, terwijl er 300 miljoen van het mbo wordt weggehaald, 300 miljoen van het passend onderwijs, 11 miljoen van het voortgezet onderwijs, 90 miljoen van innovatie. En dat alles wordt weer teruggepompt naar plus- en wijkscholen. Veel bestuurlijke drukte, balletje balletje, maar netto gebeurt er niets.

Alle politieke partijen hadden in hun programma 29 miljard aan bezuinigingen ingevuld. Alleen SP en PVV deden dat niet. Nu blijkt, laatste citaat CPB: ‘De maatregelen zorgen voor een verbetering van de houdbaarheid met 20 miljard euro.’

Rutte schept werkloosheid, raakt lage en middeninkomens, doet niets aan onderwijs en lost de staatsschuld niet op. Een slechtere combinatie is niet denkbaar. De partijen hebben alles negatief uitgeruild: als jij dit niet doet, doen wij dat niet. Het zou heel anders kunnen als je bereid bent economie en overheid beter in te richten in plaats van te kaasschaven tot de vellen erbij hangen.

In dit akkoord zie je de prijs van de angst. Angst om iets te doen aan de woningmarkt, de mobiliteit, het echt heroverwegen van overheidstaken, het herinrichten van het zorgstelsel of een vergroening van het belastingstelsel. Angst voor de kiezers, voor het buitenland, voor de toekomst, voor elkaar. Een slechte leidraad.'