Punt erachter, weg ermee

Met dank overgenomen van R.H.A. (Ronald) Plasterk i, gepubliceerd op woensdag 13 oktober 2010.
Punt erachter, weg ermee
Bron: Partij van de Arbeid

Foto Flickr / Rob Hogeslag

Het kabinet beëindigt het diversiteit/voorkeursbeleid op basis van geslacht en etnische herkomst’, aldus pagina 9 van het akkoord dat VVD, CDA en PVV met elkaar gesloten hebben, het akkoord dat de basis vormt voor de nieuwe regering. Men heeft dit direct in de praktijk gebracht door een regering te vormen waarin minder vrouwen zitten dan ooit.

Dit artikel verscheen eerder in de Volkskrant (Opinie & Debat, 13 oktober 2010).

'Het kabinet beëindigt het diversiteit/voorkeursbeleid op basis van geslacht en etnische herkomst’, aldus pagina 9 van het akkoord dat VVD, CDA en PVV met elkaar gesloten hebben, het akkoord dat de basis vormt voor de nieuwe regering. Men heeft dit direct in de praktijk gebracht door een regering te vormen waarin minder vrouwen zitten dan ooit.

Opvallend is dat het kabinet ook eenzijdig is wat betreft ‘etnische herkomst’. Een overigens wat eigenaardige term, etnisch en herkomst zijn verschillende dingen: iemand van Surinaamse herkomst kan een etnische Chinees zijn, maar vooruit, die drie mannen die voor de komende vier jaar het regeringsbeleid hebben vastgenageld, kunnen ook niet alles weten. In het vorige kabinet zat een enigszins evenredige representatie doordat met Ahmed Aboutaleb en Nebahat Albayrak er in ieder geval een Marokkaanse Nederlander en een Turkse Nederlandse in vak K zaten. Ik kan me goed herinneren hoe geraakt ik was toen Geert Wilders bij het allereerste debat over de regeringsverklaring naar mijn twee collega’s wees, ze betichtte van gebrek aan loyaliteit aan Nederland, en zei dat ze niet in het kabinet hadden mogen zitten. Eerder is meegedeeld dat Wilders mocht meebesluiten over de personele samenstelling van dit kabinet.

Het stoppen van het diversiteitsbeleid betekent nogal wat. Men mag bijvoorbeeld aannemen dat dit het einde is van het programma ‘Talent naar de Top’, waarin bedrijven en overheidsinstellingen zichzelf doelen opleggen voor een minimum aantal vrouwen in de top van hun organisatie. Een programma onder voorzitterschap van Sybilla Dekker, met veel tamtam geopend door onder meer VNO/NCW, in aanwezigheid van prinses Máxima. Punt erachter, weg ermee.

Je mag aannemen dat het Aspasia-programma van de universiteiten en NWO sneuvelt, gericht op het rekruteren van meer vrouwelijke professoren. Nederland staat met Botswana op de laatste plaats wat betreft vrouwelijke hoogleraren. Programma’s zoals Aspasia (maar ook bijvoorbeeld het Rosalind Franklin-programma van de Universiteit Groningen) blijken te helpen om net op het kritieke moment vrouwen een extra steuntje te geven.

Ten slotte een vraag. Die gaat over de Echo Awards, die worden toegekend aan ‘de Meest Excellente Allochtone Studenten in het hoger beroepsonderwijs en het wetenschappelijk onderwijs’. Die prijs dient om rolmodellen te erkennen en aan te moedigen. Ik heb hem een paar maal mogen uitreiken, en de tranen springen je in de ogen als je een jonge meid ziet die niet zo lang geleden gevlucht is uit Afghanistan, die inmiddels goed Nederlands spreekt, cum laude in de bouwkunde afstudeert bij de TU Delft, en ook nog eens zelf als vrijwilligster taalles geeft aan scholieren. Dan ben je trots op Nederland, waar zoiets kan.

Wie bij die gelegenheid ook altijd enthousiast aanwezig was, was de oprichter en erevoorzitter van de Echo Awards, Mark Rutte. Hij is het programma ooit gestart als staatssecretaris van OCW. Zou hij het nu echt laten gebeuren dat de overheid haar steun aan dergelijke programma’s terugtrekt? Wat is er in hem gevaren?'