Zoveel mogelijk keuzevrijheid zorgcliënt

Met dank overgenomen van T. (Tunahan) Kuzu i, gepubliceerd op donderdag 5 september 2013, 11:33.

De PvdA steunt een wetsvoorstel met duidelijke regels voor onvrijwillige zorg en vrijheidsbeperkende maatregelen voor mensen met een verstandelijke beperking en ouderen. Hiermee geven we zorgverleners een richtlijn die ervoor zorgt dat cliënten zoveel mogelijk zeggenschap houden over hun eigen zorg. Alleen in uiterste gevallen, wanneer er bijvoorbeeld een directe dreiging is voor de zorgverlener of cliënt, mag een middel als vastbinden een keuze zijn.

Al sinds 2007 vraagt de PvdA aandacht voor het vastbinden van cliënten, gedragsbeïnvloedende medicatie en onvrijwillige zorg. De PvdA vond en vindt dat cliënten zoveel mogelijk keuzevrijheid moeten hebben in hoe zij hun leven invullen. Dit wetsvoorstel draagt daaraan bij. Het zal niet elk incident kunnen voorkomen, maar legt wel de voorwaarden vast waaronder zorgverleners mogen kiezen voor drang en dwang.

De norm wordt: ‘nee, tenzij’. Nee, geen vrijheidsbeperking en geen onvrijwillige zorg, tenzij alle alternatieven onderzocht zijn en er echt geen andere oplossingen mogelijk zijn. Ook moet afbouw van de onvrijwillige zorg plaatsvinden zodra dit mogelijk is. Mocht afbouw niet mogelijk blijken, dan moet de zorgverlener externe deskundigheid inschakelen. Meestal kan een frisse blik van iemand van buitenaf met voldoende kennis en kunde oplossingen bieden.

De zorginstellingen en opleidingen gaan deze nieuwe regels rond drang en dwang uitvoeren. Het verschil wordt uiteindelijk gemaakt op de werkvloer, waar de dialoog tussen zorgverlener en cliënt elke dag plaatsvindt. Voorop staat dat medewerkers van zorginstellingen cliënten zoveel mogelijk ondersteunen bij de regie over hun eigen leven, en dat tegelijkertijd de medewerkers zelf hun werk zo goed mogelijk kunnen doen. Met deze wet zijn zij dus beiden, de cliënt en de medewerker, geholpen.