Richtlijn 2024/3100 - Wijziging van Richtlijn 2009/21/EG betreffende de naleving van vlaggenstaatverplichtingen - Hoofdinhoud

Publicatieblad

van de Europese Unie

NL

L-serie

2024/3100

16.12.2024

De veiligheid van de scheepvaart in de Unie en van de burgers die er gebruik van maken, alsmede de bescherming van het milieu moeten te allen tijde worden gewaarborgd.

Het is belangrijk rekening te houden met de leef- en arbeidsomstandigheden van de zeevarenden en met de opleiding en kwalificaties van zeevarenden, in overeenstemming met Richtlijn 2013/54/EU van het Europees Parlement en de Raad (3) en Richtlijn (EU) 2022/993 van het Europees Parlement en de Raad (4), aangezien gezondheid, veiligheid, beveiliging en de menselijke factor nauw met elkaar verbonden zijn en het uiterst belangrijk is schade als gevolg van menselijke fouten te voorkomen.

In het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee van 1982 (Unclos) en de verdragen waarvoor de Internationale Maritieme Organisatie (“IMO-verdragen”) depositaris is, is bepaald dat de landen die partij zijn bij die instrumenten verantwoordelijk zijn voor het vaststellen van wetten en regels en voor het nemen van alle overige maatregelen die nodig kunnen zijn om die instrumenten volledig ten uitvoer te leggen teneinde ervoor te zorgen dat, wat de veiligheid van mensenlevens op zee en de bescherming van het mariene milieu betreft, een schip geschikt is voor de dienst waarvoor het bestemd is.

Teneinde de doeltreffendheid van de IMO-verdragen in de Unie te waarborgen, moeten alle lidstaten de nodige maatregelen nemen om zich te kwijten van de verantwoordelijkheden en verplichtingen van die verdragen met betrekking tot schepen die hun vlag voeren. Daartoe moeten de lidstaten zich daadwerkelijk en consequent van hun verantwoordelijkheden en verplichtingen als vlaggenstaat kwijten overeenkomstig de op 4 december 2013 aangenomen IMO-resolutie A.1070(28) betreffende de code voor de uitvoering van IMO-instrumenten (III-code), die de verplichte bepalingen bevat die de vlaggenstaten moeten toepassen. Overeenkomstig artikel 91, lid 1, van het Unclos moet er een echte band bestaan tussen een vaartuig en zijn vlaggenstaat, zoals uitgelegd in internationale jurisprudentie die tot uiting komt in de taken van een vlaggenstaat.

Onverminderd de bepalingen inzake overmacht die in de IMO-verdragen zijn vastgelegd, moeten de lidstaten in crisissituaties die een gevaar kunnen vormen voor de fysieke integriteit van het personeel dat verantwoordelijk is voor controles, inspecties, audits en keuringen of deze uitvoert, die activiteiten kunnen beperken zonder de exploitatie van het schip te onderbreken.

In de volgende internationale instrumenten, als van kracht, wordt verwezen naar de toepassing van de III-code: het Internationaal Verdrag voor de beveiliging van mensenlevens op zee van 1974; het Internationaal Verdrag ter voorkoming van de verontreiniging door schepen van 1973, zoals gewijzigd bij het bijbehorende Protocol van 1978; het protocol van 1997 tot wijziging van het internationaal verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen van 1973, zoals gewijzigd bij het bijbehorende Protocol van 1978; het...