Met vertrouwen Cyprus redden

Met dank overgenomen van N.P.M. (Norbert) Klein i, gepubliceerd op vrijdag 29 maart 2013.

alttekst ontbreekt in origineel bericht
Bron: Blog Norbert Klein (50PLUS)
Voor 50PLUS gaat het debat over de steun aan Cyprus niet zozeer over de inhoud van de oplossing met betrekking tot de steunoperatie, want het resultaat daarvan vinden wij nog tot daaraan toe. Voor 50PLUS ligt het belang veel meer bij het gevolgde proces. Wat levert het op een gegeven moment op aan impact bij onze bevolking? Wat moeten de mensen ervan denken? In juni vorig jaar heeft Cyprus een aanvraag ingediend. Wat gebeurde er vervolgens? Er werd een halfjaar overlegd. In de laatste paar weken hebben er onnavolgbare ontwikkelingen plaatsgevonden. Wat is het effect van het zeer rustige optreden van minister Dijsselbloem? Daar moet je eigenlijk naar kijken. Het effect is volgens ons rampzalig, waar het gaat om de betrouwbaarheid van de overheid. De kern van overheidshandelen moet zijn: die betrouwbaarheid. Steeds meer zekerheden ontvallen ons, met name financiële zekerheden: banken die blunderen, landen die lenen zonder terug te kunnen betalen. Natuurlijk kun je dat vergoelijken door te zeggen: ach, minister Dijsselbloem zit er net en hij is nieuw als voorzitter van de eurogroep. Dat doet echter geen recht aan het serieuze belang dat aan een betrouwbare Europese overheid moet worden gehecht, aan een betrouwbare Nederlandse overheid en aan een betrouwbare minister. Betrouwbaarheid betekent in onze visie: kunnen rekenen op het geld dat je bij een bank wegzet, bijvoorbeeld voor je oude dag, zeker waar het gaat om het bedrag dat alom wordt gegarandeerd door het depositogarantiestelsel, tot €100.000. Een betrouwbare overheid betekent ook: geen zigzagbeleid in de communicatie en geen nodeloze onrust. Op dit moment zie je dat het vertrouwen is aangetast. Ik noem het slechte voorstel om dwang op te leggen vanuit de eurogroep voor een belastingheffing voor de kleine spaarders tot €100.000. De betrouwbaarheid heeft niet zozeer te maken met het depositogarantiestelsel dat zou worden aangetast, maar meer met het feit dat de overheid tijdens het spel de regels verandert, door een belasting te willen heffen.

Het tweede punt is dit. Wij gaan eerst eisen stellen aan Cyprus. Dat is vorige week gebeurd. Vervolgens zeggen wij: het bedrag van 7 miljard is een kader en men mag zelf uitzoeken wat er gebeurt. Dan komt er nu inderdaad een andere oplossing waarbij de kleinere spaarders zijn ontzien. In dat opzicht vinden wij de uitlatingen van Martin Schulz in het Europees Parlement heel begrijpelijk. Hij zei dat het in de onderhandelingen heeft ontbroken aan transparantie en democratische verantwoording, en dat er slecht over werd gecommuniceerd. Dat is uitermate belangrijk; dat had wel moeten gebeuren. Eerst heeft de minister gecommuniceerd dat Cyprus uniek zou zijn. Vervolgens zie je een en ander in het Reutersinterview. Het gaat niet over een template maar over een heel andere uitlating van de minister. Hij zei namelijk: wij moeten kiezen voor een consequente aanpak. Dat betekent dat het eigenlijk al een beleidslijn was om spaarders aan te pakken, zo heb ik gelezen in een van de uitlatingen. Maar die beleidslijn was nog geheim. Die was nog niet in de praktijk toegepast. Zouden andere spaarders in andere landen dan ook vogelvrij zijn? Zeer opmerkelijk is dat de minister in zijn eentje beurzen laat zakken, maar dat kunnen wij moeilijk als een verdienste beschouwen. Hopelijk gebeurt dat niet meer. Dat levert alleen maar een extra aantasting van de betrouwbaarheid op. En het gaat ons om die betrouwbaarheid. Wat met Cyprus is gebeurd, kan dus ook elders gebeuren. Wachten wij dus op de volgende situatie, op het volgende land waar bijvoorbeeld 21 keer de hoeveelheid geld ligt bij de banken ten opzichte van het bruto nationaal product? Hoe realistisch is het dat de 10 miljard die nu geleend wordt aan Cyprus, ooit terugkomt? Terecht werd gevraagd naar een herstelplan van de economie, maar voor 50PLUS is het nog veel belangrijker dat een betrouwbare overheid wordt gerealiseerd. Dat betekent dat er herstelplan voor het vertrouwen zou moeten komen voor het vertrouwen in de eurogroep en het vertrouwen in de minister zoals hij functioneert als voorzitter van de eurogroep. In dat opzicht is de vraag ook heel logisch of het niet verstandig is om naast de huidige staatssecretaris nog een tweede staatssecretaris aan te stellen om de minister de ruimte te geven dat vertrouwen goed te herstellen.