Niet de regels maar de mensen

Met dank overgenomen van G.R. (Ruth) Peetoom i, gepubliceerd op dinsdag 30 september 2014, 15:36.

23 leerlingen heeft basisschool Het Kompas. En dat is op de rand. De wetgever heeft bepaald dat scholen met minder dan 23 leerlingen niet levensvatbaar zijn. Dat zeggen de regels. Maar wie een stap zet over de drempel van de Zeeuwse school in Anna Jacobapolder merkt niks van een levensbedreigende situatie. De school is fleurig. Overal hangen kinderkunstwerken. De energiemeter van de zonnepanelen tikt boven een andere meter met de opbrengst voor het PLAN-adoptiekind. Ik ben op zaterdag 26 september te gast samen met het CDA Tholen en directeur Cokky Schults leidt ons enthousiast rond. “Hier zit groep 6-7-8. Hier groep 5-6-7.” Maar het mooiste is de gezamenlijke hal. “Hier beginnen we elke maandagmorgen. Kijk, daar is de viertafel. En dat kunstwerk met de handen staat voor ‘samen’, dat hebben we gemaakt voor de scholendienst vorige week. ” In een kring staan 23 schoolstoelen en die kunnen de hele week blijven staan. Ruimte zat.

Cokky is heel helder in haar opvattingen: “Wat ons echt zou helpen is als er meer gedacht zou worden in mensen dan in regels. Kinderen worden als het aan de minister ligt alleen beoordeeld op hun scores in rekenen en taal. Maar het gaat om meervoudige intelligentie. Kinderen ontwikkelen zich niet alleen in kennis, maar als complete mensen. Daar zouden die beleidmakers wat meer oog voor moeten hebben. Wij vragen niet ‘Hoe knap ben jij?’, maar ‘Hoé ben jij knap?’. Daar komen onze leerlingen veel verder mee.” Ze heeft niet alleen bezwaar tegen regelzucht als het om de ontwikkeling van de kinderen gaat, maar ook om de omvang van de school. “Ja, we hebben nu 23 leerlingen. Maar kijk eens naar wat hier gebeurt!”

Michel Rog, het CDA-kamerlid met onderwijs in zijn portefeuille, kon vandaag niet mee. Maar als partijvoorzitter krijg je ook alles te zien en te horen en ik geef de informatie en de ervaring die ik meekrijg aan onze mensen door. Wij zijn politieke partij op alle bestuurlijke niveaus - lokaal, regionaal, nationaal en Europees - en dat benutten we. Ouder Elisa Boudeling heeft een dochter in groep 2. We zien het stoeltje van haar dochter in het lokaal van groep 1-2. Daar zijn nu vijf kinderen. De komende maanden komen er nog vijf bij. Een betere ambassadeur dan Elisa kan de school zich niet wensen. “Deze school is niet alleen belangrijk als school, maar ook het dorp kan de school niet missen. Hier ontmoeten mensen elkaar, hier ervaren ze dat als je samenwerkt er meer kan.” Ze vindt het niet erg dat haar dochter in zo’n kleine klas zit. “Ze vindt het geweldig hier. Ze gaat altijd zingend naar school en kon niet wachten tot de vakantie over was.”

De school is klein. Maar het schoolbestuur erachter is groter en heeft meer scholen. Aan de voorkant het maatwerk, aan de achterkant het voordeel van een grotere schaal. Kees van Dis, voorzitter van het College van Bestuur van de VPCO en wethouder voor het CDA in Tholen, vindt dat met zo’n constructie ook een kleine school prima kan bestaan. “Je moet niet kijken naar de absolute aantallen, maar naar hoe zo’n school functioneert.” Hij vindt het bestaan van de school essentieel voor de leefbaarheid van Anna Jacobapolder, de kleinste van de negen kernen van ‘zijn’ gemeente. “Ons gebied heeft met krimp te maken. Dan zijn voorzieningen als deze superbelangrijk. Die mag je niet kapot laten gaan.”